يونس ١٠٧

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۹ آبان ۱۴۰۳، ساعت ۱۱:۳۳ توسط Adel (بحث | مشارکت‌ها) (←‏تفسیر)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
کپی متن آیه
وَ إِنْ‌ يَمْسَسْکَ‌ اللَّهُ‌ بِضُرٍّ فَلاَ کَاشِفَ‌ لَهُ‌ إِلاَّ هُوَ وَ إِنْ‌ يُرِدْکَ‌ بِخَيْرٍ فَلاَ رَادَّ لِفَضْلِهِ‌ يُصِيبُ‌ بِهِ‌ مَنْ‌ يَشَاءُ مِنْ‌ عِبَادِهِ‌ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ‌

ترجمه

و اگر خداوند، (برای امتحان یا کیفر گناه،) زیانی به تو رساند، هیچ کس جز او آن را برطرف نمی‌سازد؛ و اگر اراده خیری برای تو کند، هیچ کس مانع فضل او نخواهد شد! آنرا به هر کس از بندگانش بخواهد می‌رساند؛ و او غفور و رحیم است!»

ترتیل:
ترجمه:
يونس ١٠٦ آیه ١٠٧ يونس ١٠٨
سوره : سوره يونس
نزول : ١١ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢٧
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«کَاشِفَ»: برطرف کننده. «رَآدَّ»: برگرداننده. مانع.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - معبودهاى مشرکان، نه قدرت بر رساندن نفع و ضرر به انسان را دارند و نه توانایى دفع و جلوگیرى از آن را. (و لاتدع من دون اللّه ما لاینفعک و لایضرک ... و إن یمسسک اللّه بضرّ فلا کاشف له إلا هو) با توجّه به اینکه آیه قبل، درباره عدم توانایى معبودها در رساندن نفع و ضرر به انسان است و در این آیه مى فرماید اگر خداوند کسى را گرفتار رنج و مصیبت نماید یا نعمت دهد کسى را توانایى دفع آن نیست، برداشت فوق استفاده مى شود.

۲ - هیچ موجودى توانایى انجام کارى در جهت خنثى کردن کار خداوند را ندارد. (و إن یمسسک اللّه بضرّ فلا کاشف له إلا هو و إن یردک بخیر فلا راد لفضله)

۳ - تمام قدرتها در جهان هستى، مقهور و مغلوب قدرت خداوند است. (و إن یمسسک اللّه بضرّ فلا کاشف له إلا هو ... یصیب به من یشاء)

۴ - خداوند، هرگاه کسى را به رنج و مصیبتى گرفتار فرماید، هیچ موجودى توانایى دفع آن را ندارد. (و إن یمسسک اللّه بضرّ فلا کاشف له إلا هو)

۵ - خداوند، هرگاه خیر کسى را بخواهد، هیچ موجودى توانایى سلب آن خیر را از وى نخواهد داشت. (و إن یردک بخیر فلا راد لفضله)

۶ - خیرات و نعمتهاى خداوند بر پایه تفضل اوست نه بر اساس لیاقت و استحقاق انسان. (و إن یردک بخیر فلا راد لفضله)

۷ - اراده خداوند، عین فعل اوست. (و إن یردک بخیر فلا راد لفضله) از جمله «فلا راد لفضله» - که جواب شرط است - استفاده مى شود که با نفس اراده خداوند، فضل او در خارج تحقق پیدا مى کند و لذا فرمود: کسى توانایى رد آن را ندارد.

۸ - فضل خداوند، شامل حال کسانى است که یکتا پرست و موحدند. (یصیب به من یشاء من عباده)

۹ - تفضل خداوند بر بندگان موحد خود، جلوه غفاریت و رحیمیت اوست. (فلا راد لفضله یصیب به من یشاء من عباده و هو الغفور الرحیم)

۱۰ - خداوند، مشرکان را از فضل خود بهره مند نخواهد کرد. (فلا راد لفضله یصیب به من یشاء من عباده) با توجّه به اینکه مشرکان، از یکتا پرستى و عبادت خداوند سرباز مى زدند، ذکر «من عباده» مى تواند گویاى برداشت فوق باشد.

۱۱ - مشرکان در صورت ترک آیین شرک و گرویدن به توحید و یکتاپرستى، مورد غفران و رحمت خداوند قرار خواهند گرفت. (لاتدع من دون اللّه ما لاینفعک و لایضرک ... فلا راد لفضله یصیب به من یشاء من عباده و هو الغفور الرحیم) ذکر «غفران و رحمت» پس از بیان اختصاص فضل خدا به یکتاپرستان، بیانگر ترغیب مشرکان به ترک جبهه شرک و دخول در جرگه موحدان است.

۱۲ - خدا، غفور (بسیار آمرزنده) و رحیم (مهربان) است. (و هو الغفور الرحیم)

موضوعات مرتبط

  • اسماء و صفات: رحیم ۱۲; غفور ۱۲
  • ایمان: آثار ایمان به توحید ۱۱
  • توحید: توحید افعالى ۲، ۳
  • خدا: اراده تکوینى خدا ۷; افعال خدا ۷; حاکمیت قدرت خدا ۲، ۳; فضل خدا ۶، ۹; قدرت خدا ۴، ۵; نشانه هاى رحمت خدا ۹; نشانه هاى غفاریت خدا ۹
  • خیر: ملاک استحقاق خیر ۶
  • رحمت: مشمولان رحمت ۱۱
  • فضل خدا: محرومان از فضل خدا ۱۰; مشمولان فضل خدا ۸
  • مشرکان: شرایط آمرزش مشرکان ۱۱; عجز معبودان مشرکان ۱; محرومیت مشرکان ۱۰
  • موجودات: عجز موجودات ۲، ۴، ۵
  • موحدان: تفضل بر موحدان ۸، ۹
  • نعمت: ملاک استحقاق نعمت ۶

منابع