آل عمران ٥٦
ترجمه
| آل عمران ٥٥ | آیه ٥٦ | آل عمران ٥٧ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۶۰ - ۴۲، سوره آل عمران
- منظور از اصطفا (برگزيدن ) و تطهير مريم سلام اللّه عليها
- وجه اينكه قضاياى مربوط به مريم عليها السلام از اخبار غيبى شمرده شده است
- وجه تعبير به ((ملائكه )) در جمله ((اذ قالت الملائكة ...))
- گفتار معصومين در تفسير ((كلمه ))
- معناى ((كلمه خدا)) و مراد از ((كلمه )) در جمله : ((يبشرك بكلمة منه ...))
- وجه تسميه عيسى به مريم (عليهما السلام ) به ((مسيح ))
- يهود و كلمه ((مسيح ))
- معناى كلمه ((عيسى ))
- اقوالى كه درباره سخن گفتن عيسى (ع )با مردم در سن كهولت ، گفته شده است
- مراد از ((تورات )) ((انجيل )) در قرآن كريم
- بعثت حضرت عيسى (ع ) عموميت داشته ، هر چند رسالت او به سوى بنىاسرائيل بوده است
- معجزات عيسى (ع ) مستند به اذن خدا بوده است و عيسى (ع ) در صدور آن آيات استقلالىنداشته است
- معجزات حضرت عيسى (ع ) در خارج ، از آن جناب صادر مى شده است
- جمله ((مصدقا لما بين يدى من التورية ...)) براى اينكه عيسى (ع ) تورات موجود درزندگى خودرا قبول داشته است دلالت نمى كند
- عملى كه عيسى (ع ) براى باز شناختن مؤ منين به خود وتشكل دادن به آنها انجام داد
- قيد ((الى اللّه )) در آيه به چه جهتى آمده است ؟
- مراد از ايمان در جمله ((قال الحواريون نحن انصار اللّه آمنا باللّه ...)) ايمان بعد ازايمان است
- راه عبادت كوتاهترين راه به سوى خداى سبحان است
- معناى ((توفى )) و تفاوت مورد استعمال اين كلمه با كلمه ((موت ))
- توّفى حضرت عيسى به معناى گرفتن آن حضرت از دست يهود است
- منظور از ((رفع عيسى به سوى خدا)) و ((تطهير او از كافران ))
- مراد از تفوق پيروان عيسى (ع ) بر كافران تا روز قيامت
- مقصود از تفّوق حجت تفوق از نظر مقبوليت نيست
- تبعيت از نياكان سبب مى شود كه مراد عموم يهود و مطلق نصارا باشد
- وعده نيكو به پيروان حقيقى (قولى و عملى ) عيسى (ع )
- دو حجت و دليل بر نفى الوهيت عيسى (ع ) در تمثيل او به آدم (ع )
- جمله ((الحق من ربك )) از بديع ترين بيانات قرآنى است
- بحث روايتى (در ذيل آيات كريمه گذشته )
- رواياتى درباره برترين زنان عالم : (فاطمه (س ) مريم ، خديجه و آسيه )
- اثبات سيادت اثبات عالى ترين مراتب اصطفاء است
- اخبار غيب حضرت عيسى (ع ) معجزه قابلقبول براى مردم بود
- روايتى درباره آنچه در شريعت عيسى (ع ) آمده بود
- روايت درباره به دار آويختن حضرت عيسى (ع )
- روايتى در مورد كيفيت بالا بردن عيسى (ع ) به آسمان
- روايتى از امام رضا (ع ) درباره قضيه حضرت عيسى (ع )
- بحث روايتى ديگر در معناى محدث
- فرق ميان نبى ، رسول و محدث
- على (ع ) محدث بود
- مطالبى پيرامون ((وحى )) و واژه ((محدث ))
- تشخيص القائات رحمانى از شيطانى مستند به تاءييد الهى است و خارج از معيارهاىمعمولى تشخيص است
- توضيح اينكه : ((محدث صوت فرشته را مى شنود ولى فرشته را نمى بيند))
تفسیر نور (محسن قرائتی)
«56» فَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَأُعَذِّبُهُمْ عَذاباً شَدِيداً فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِينَ
و امّا گروهى كه كافر شدند، در دنيا و آخرت به عذابى سخت عذابشان مى‌كنم و براى آنها هيچ ياورانى نيست.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
فَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَأُعَذِّبُهُمْ عَذاباً شَدِيداً فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِينَ (56)
پس بيان حكم متخلفين را فرمايد:
فَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا: پس آنانكه كافر شدند از يهود و نصارى به خدا و انبياء و آيات الهى، فَأُعَذِّبُهُمْ عَذاباً شَدِيداً: پس عذاب فرمايم ايشان را عذابى سخت، فِي الدُّنْيا: در دنيا به كشتن و اسيرى و جزيه و خوارى، وَ الْآخِرَةِ: و در آخرت به انواع عذاب و خلود در جهنم، وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِينَ: و نيست مر اين كفار را هيچ يارى كننده‌اى در دفع عذاب از ايشان. اينست نتيجه سوء اختيار ايشان، كفر را.
تفسير اثنا عشرى، ج2، ص: 120
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
فَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَأُعَذِّبُهُمْ عَذاباً شَدِيداً فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِينَ (56)
ترجمه
پس اما آنانكه كافر شدند پس عذاب مى‌كنم ايشانرا عذابى دشوار در دنيا و آخرت و نيست مر ايشان را ياورانى..
تفسير
براى عذاب دنياشان همان ذلت و خوارى كافى است و كشته شدنشان بدست پيغمبر (ص) و امير المؤمنين (ع) در يك روز فوج فوج در نهايت مذلت و فرو رفتنشان در زمين و اسير شدن و جزيه دادن و ساير عقوبات دنيوى آنها كه از مراجعه بتواريخ معلوم ميشود و عذاب اخروى آنها را خدا ميداند و بعد از اين بيان خواهد شد و ابدى است و ياورى ندارند كه بتواند با آنها كمكى نمايد و در عذاب دنيا و آخرت آنها تخفيف دهد.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
فَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَأُعَذِّبُهُم عَذاباً شَدِيداً فِي الدُّنيا وَ الآخِرَةِ وَ ما لَهُم مِن ناصِرِينَ (56)
پس كساني که بعيسي كافر شدند عذاب مي‌كنم آنها را بعذاب سخت هم در دنيا و هم در آخرت واحدي نيست براي آنها که آنها را ياري كند و از عذاب نجات دهد عذاب شديد آنها در دنيا تسلّط طيطوس رومي بنا بر نقل يوسيفس يهودي در تاريخش که 37 سال پس از مسيح عليه السّلام بر يهود مسلّط شد و يك مليون و هزار نفر آنها را بقتل رسانيد و هفت هزار از آنها را باسيري برد و هر چه داشتند سوزانيد يا بغارت برد، و همچنين در تمام ادوار الي زماننا هذا بلكه تا قيامت وَ ضُرِبَت عَلَيهِم‌ُ الذِّلَّةُ وَ المَسكَنَةُ الي يوم القيمة.
و امّا در آخرت عذاب آنها نه منحصر بكفر آنها باشد بلكه نسبتهايي که بمقام مقدّس انبياء در كتب خود که نسبت بوحي ميدهند از قضاياي آدم و نوح و اسحق و يعقوب و داود و سليمان و لوط عليهم السلام و غير آنها بلكه نسبت بحضرت باري تعالي و ظلمها و اذيّتهايي که بانبياء كردند بلكه طبق ضرورت اسلام که كفّار مكلّف بفروع هستند چنانچه مكلّف باصول ميباشند عقوبت ترك كلّيّه واجبات و فعل كليّه محرمات را هم دارند.
جلد 4 - صفحه 223
وَ ما لَهُم مِن ناصِرِينَ دفع توهّم آنها است که تصوّر مي‌كنند که مثل حضرت موسي و هارون و ساير انبياء خود آنها را شفاعت كنند بلكه آنها خصم اينها هستند براي تغيير دادن دين آنها و اذيّتهايي که بآنها روا داشتند.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 56)- این آیه و آیه بعد خطاب به حضرت مسیح (ع) است می‌فرماید:
بعد از آن که مردم به سوی خدا باز گشتند و او در میان آنان داوری کرد، صفوف از هم جدا می‌شود «اما کسانی که کافر شدند (و حق را شناختند و انکار کردند) آنها را مجازات شدیدی در دنیا و آخرت خواهم کرد و یاورانی ندارند» (فَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا
ج1، ص289
فَأُعَذِّبُهُمْ عَذاباً شَدِیداً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِینَ)
نکات آیه
۱ - کافران (یهودیان)، مشمول عذاب سخت خداوند در دنیا و آخرت (فاما الذین کفروا فاعذّبهم عذاباً شدیداً فى الدنیا و الاخرة)
۲ - کفر، موجب عذاب دنیا و آخرت (فاما الذین کفروا فاعذّبهم ... فى الدنیا و الاخرة)
۳ - عدم تبعیّت یهود از حضرت عیسى (ع)، موجب عذاب سخت آنان در دنیا و آخرت (فاما الذین کفروا فاعذّبهم عذاباً شدیداً فى الدنیا و الاخرة) مصداق مورد نظر از جمله «فامّا الذین کفروا»، کافران به حضرت عیسى (ع) است.
۴ - برترى پیروان عیسى (ع) بر یهودیان، موجب عذاب سخت دنیوى یهودیان (و جاعل الذین اتبعوک ... فاما الذین کفروا) بنابراینکه جمله «فاما الذین ... »، به قرینه ذکر عذاب دنیوى، نتیجه جمله «جاعل الّذین ... » باشد; یعنى عذاب دنیوى یهود نتیجه تفوّق نصارا بر ایشان است.
۵ - کافران (یهودیان)، هیچ یار و یاورى در برابر عذاب الهى در دنیا و آخرت ندارند. (فاّما الذین کفروا ... و ما لهم من ناصرین)
۶ - وجود یاوران (شفیعان) در قیامت (ما لهم من ناصرین) حصر مستفاد از تقدیم «لهم» بر «ناصرین» گویاى این معناست که تنها کافران از یاور محروم هستند بنابراین وجود یاور و شفیع در قیامت فرض شده است.
موضوعات مرتبط
- شفاعت: ۶
- عذاب: اهل عذاب ۱، ۴ ; عذاب دنیوى ۲، ۳، ۴، ۵ ; موجبات عذاب ۲، ۳، ۴
- عصیان: آثار عصیان ۳
- عیسى (ع): ۳ پیروان عیسى (ع) ۴
- قیامت: ۶
- کافران: کیفر کافران ۱، ۵
- کفر: آثار کفر ۲
- یهود: ۳ کیفر یهود ۱، ۳، ۴، ۵
