روایت:الکافی جلد ۲ ش ۶۶۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن الحكم عن المستورد النخعي عمن رواه عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ مِنَ اَلْمَلاَئِكَةِ اَلَّذِينَ فِي اَلسَّمَاءِ لَيَطَّلِعُونَ إِلَى اَلْوَاحِدِ وَ اَلاِثْنَيْنِ وَ اَلثَّلاَثَةِ وَ هُمْ يَذْكُرُونَ فَضْلَ‏ آلِ مُحَمَّدٍ قَالَ فَتَقُولُ أَ مَا تَرَوْنَ إِلَى هَؤُلاَءِ فِي قِلَّتِهِمْ وَ كَثْرَةِ عَدُوِّهِمْ يَصِفُونَ‏ فَضْلَ‏ آلِ مُحَمَّدٍ ص‏ قَالَ فَتَقُولُ اَلطَّائِفَةُ اَلْأُخْرَى مِنَ اَلْمَلاَئِكَةِ ذََلِكَ فَضْلُ اَللََّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشََاءُ وَ اَللََّهُ ذُو اَلْفَضْلِ اَلْعَظِيمِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۵۵

امام صادق (ع) فرمود: به راستى از فرشته‏هائى كه در آسمانند سركشى كنند به يك، دو، سه كسى كه فضل آل محمد را ذكر مى‏كنند، فرمود: پس مى‏گويند: آيا نمى‏بينيد اينان را كه با شماره اندك خود و فزونى دشمنانشان فضل آل محمد را وصف مى‏كنند، فرمود: دسته‏اى ديگر از فرشته‏ها، در پاسخ آنها گويند: اين فضل خدا است كه به هر كه خواهد بدهد و خدا صاحب فضل بزرگ است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۶۹

امام صادق عليه السلام فرمود: برخى از فرشتگان آسمان به يك و دو و سه تن (از ساكنان زمين) كه فضل آل محمد را ذكر مى‏كنند سركشى ميكنند و مى‏گويند: نمى‏بينيد اينها را كه با وجود كمى خود و بسيارى دشمنشان فضل آل محمد صلى اللَّه عليه و آله را ميستايند، سپس دسته ديگر از فرشتگان گويند: اين فضل خداست كه بهر كه خواهد مى‏دهد و خدا صاحب فضل بزرگست.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۷۳

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن حكم، از مستورد نخعى، از آنكه او را روايت كرده، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود:

«به درستى كه جماعتى از فرشتگان كه در آسمانند مطّلع مى‏شوند و نظر مى‏كنند به سوى يك كس و دو كس و سه كس، در حالى كه ايشان فضل و افزونى آل‏محمد را ياد مى‏كنند».

حضرت فرمود: «پس فرشتگان مى‏گويند كه: آيا به سوى اين گروه نظر نمى‏كنيد كه با وجود [دوستان‏] كمى كه دارند و بسيارى دشمنان ايشان، فضل آل‏محمد را شرح و بيان مى‏كنند؟» فرمود: «پس طائفه‏اى ديگر از فرشتگان مى‏گويند كه: «ذلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ» «۱»؛ يعنى: «اين فضل و افزونى از جانب خدا است كه آن را عطا مى‏كند به هر كه خواسته باشد، و خدا صاحب افزونى و فضل بزرگ است». __________________________________________________

(۱). جمعه، ۴.