روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۰۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

ابن محبوب قال حدثنا نوح ابو اليقظان عن ابي عبد الله ع قال :

اُدْعُ بِهَذَا اَلدُّعَاءِ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِرَحْمَتِكَ اَلَّتِي لاَ تُنَالُ مِنْكَ إِلاَّ بِرِضَاكَ وَ اَلْخُرُوجَ مِنْ جَمِيعِ مَعَاصِيكَ وَ اَلدُّخُولَ فِي كُلِّ مَا يُرْضِيكَ وَ اَلنَّجَاةَ مِنْ كُلِّ وَرْطَةٍ وَ اَلْمَخْرَجَ مِنْ كُلِّ كَبِيرَةٍ أَتَى بِهَا مِنِّي عَمْدٌ أَوْ زَلَّ بِهَا مِنِّي خَطَأٌ أَوْ خَطَرَ بِهَا عَلَيَّ خَطَرَاتُ اَلشَّيْطَانِ أَسْأَلُكَ خَوْفاً تُوقِفُنِي بِهِ عَلَى حُدُودِ رِضَاكَ وَ تَشْعَبُ بِهِ عَنِّي كُلَّ شَهْوَةٍ خَطَرَ بِهَا هَوَايَ وَ اِسْتَزَلَّ بِهَا رَأْيِي‏ لِيُجَاوِزَ حَدَّ حَلاَلِكَ أَسْأَلُكَ اَللَّهُمَّ اَلْأَخْذَ بِأَحْسَنِ مَا تَعْلَمُ‏ وَ تَرْكَ سَيِّئِ كُلِّ مَا تَعْلَمُ أَوْ أَخْطَأُ مِنْ حَيْثُ لاَ أَعْلَمُ أَوْ مِنْ حَيْثُ أَعْلَمُ أَسْأَلُكَ اَلسَّعَةَ فِي اَلرِّزْقِ وَ اَلزُّهْدَ فِي اَلْكَفَافِ وَ اَلْمَخْرَجَ بِالْبَيَانِ مِنْ كُلِّ شُبْهَةٍ وَ اَلصَّوَابَ فِي كُلِّ حُجَّةٍ وَ اَلصِّدْقَ فِي جَمِيعِ اَلْمَوَاطِنِ وَ إِنْصَافَ‏ اَلنَّاسِ مِنْ نَفْسِي فِيمَا عَلَيَّ وَ لِي وَ اَلتَّذَلُّلَ فِي إِعْطَاءِ اَلنَّصَفِ مِنْ جَمِيعِ مَوَاطِنِ اَلسَّخَطِ وَ اَلرِّضَا وَ تَرْكَ قَلِيلِ اَلْبَغْيِ وَ كَثِيرِهِ فِي اَلْقَوْلِ مِنِّي وَ اَلْفِعْلِ‏ وَ تَمَامَ نِعْمَتِكَ فِي جَمِيعِ اَلْأَشْيَاءِ وَ اَلشُّكْرَ لَكَ عَلَيْهَا لِكَيْ تَرْضَى وَ بَعْدَ اَلرِّضَا وَ أَسْأَلُكَ اَلْخِيَرَةَ فِي كُلِّ مَا يَكُونُ فِيهِ اَلْخِيَرَةُ بِمَيْسُورِ اَلْأُمُورِ كُلِّهَا لاَ بِمَعْسُورِهَا يَا كَرِيمُ يَا كَرِيمُ يَا كَرِيمُ وَ اِفْتَحْ لِي بَابَ اَلْأَمْرِ اَلَّذِي فِيهِ اَلْعَافِيَةُ وَ اَلْفَرَجُ وَ اِفْتَحْ لِي بَابَهُ وَ يَسِّرْ لِي مَخْرَجَهُ وَ مَنْ قَدَّرْتَ لَهُ عَلَيَّ مَقْدُرَةً مِنْ خَلْقِكَ فَخُذْ عَنِّي بِسَمْعِهِ وَ بَصَرِهِ وَ لِسَانِهِ وَ يَدِهِ وَ خُذْهُ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ يَسَارِهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ مِنْ قُدَّامِهِ وَ اِمْنَعْهُ أَنْ يَصِلَ إِلَيَّ بِسُوءٍ عَزَّ جَارُكَ‏ وَ جَلَّ ثَنَاءُ وَجْهِكَ وَ لاَ إِلَهَ غَيْرُكَ أَنْتَ رَبِّي وَ أَنَا عَبْدُكَ اَللَّهُمَّ أَنْتَ رَجَائِي فِي كُلِّ كُرْبَةٍ وَ أَنْتَ ثِقَتِي فِي كُلِّ شِدَّةٍ وَ أَنْتَ لِي‏ فِي كُلِّ أَمْرٍ نَزَلَ بِي‏ ثِقَةٌ وَ عُدَّةٌ فَكَمْ مِنْ كَرْبٍ يَضْعُفُ عَنْهُ اَلْفُؤَادُ وَ تَقِلُّ فِيهِ اَلْحِيلَةُ وَ يَشْمَتُ فِيهِ اَلْعَدُوُّ وَ تَعْيَا فِيهِ اَلْأُمُورُ أَنْزَلْتُهُ بِكَ وَ شَكَوْتُهُ إِلَيْكَ رَاغِباً إِلَيْكَ فِيهِ عَمَّنْ سِوَاكَ قَدْ فَرَّجْتَهُ وَ كَفَيْتَهُ فَأَنْتَ وَلِيُّ كُلِّ نِعْمَةٍ وَ صَاحِبُ كُلِّ حَاجَةٍ وَ مُنْتَهَى كُلِّ رَغْبَةٍ فَلَكَ اَلْحَمْدُ كَثِيراً وَ لَكَ اَلْمَنُّ فَاضِلاً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۶۵

نوح ابو اليقظان براى ما باز گفت از امام صادق (ع) فرمود: اين دعا را بخوان: بار خدايا! راستى من از تو خواهش دارم به حق رحمتت كه جز به رضايت به دست نيايد بيرون شدن از همه نافرمانيهاى تو و در آمدن در هر امرى كه موجب رضايت تو است و هم رهائى از هر پرتگاه و گرفتارى و بركنارى از هر گناه كبيره كه عمداً از من سر زده و يا به خطا در آن لغزش شده يا خاطر شيطانى آن در نهادم افتاده، از تو بيم و ترسى خواهم كه مرا بر حدود رضايتت باز دارد و هر شهوتى را كه هواى نفسم در خاطرم آرد و رأى مرا بلغزاند تا از مرز حلال تو فراتر روم از من دور ساز، از تو خواهم بار خدايا بهتر آنچه را تو مى‏دانى و ترك هر بدى كه تو مى‏دانى يا از اينكه ندانسته به خطا روم يا دانسته، از تو خواهم وسعت رزق و زهد در اندازه كفايت و توضيحى كه از هر شبهه برهاند و درستى در هر حجّتى كه به زبان آيد و راستى در هر زمينه و قضاوت به حق براى مردم در باره خودم در مورد زيان و سود و نرمش، و پذيرش انصاف در هر موردى از خشم و خشنودى و ترك كم و بيش از ستم و تجاوز در گفتارم و كردارم و تمامى نعمت خود در همه چيز و شكرگزارى تو بر آنها تا آنجا كه خشنودى آرد و از آن هم بگذرد و از تو خواهم هر امر آسانى كه خير در آن است نه كارهاى سخت ناهموار يا كريم يا كريم يا كريم، به رويم برگشا در هر امرى كه در آن عافيت و گشايش است درش به رويم برگشا و بر آمدن از آن را بر من آسان كن و به هر كدام از آفريده‏هايت كه بر من توانائى آزارى مقدر كردى گوش و چشم و زبان و دستش را از من بازگير و او را از راست و چپ و پيش و پسش محاصره كن و بازدارش از اينكه به من بدى رساند، پناهنده به تو عزيز است و ستايشت والا است و نيست شايسته ستايشى جز تو، توئى پروردگار من و منم بنده تو. بار خدايا! تو اميد منى در هر گرفتارى و تو مورد اعتماد منى در هر سختى و تو در هر امرى كه برايم رخ دهد پشت و پناه منى، چه بسيار گرفتارى كه دل را ناتوان كرد و چاره را از دست برد و دشمن را شاد كرد و به سرزنش آورد و هر علاجى در آن ماند و من آن را به آستانت فرود آوردم و به درگاهت شكايت كردم و از جز تو در باره آن رو برتافتم و به حضرت تو شتافتم و تو گره آن را گشودى و بى‏نيازش نمودى، پس توئى سركار هر نعمت و صاحب‏ هر حاجت و پايان هر رغبت، از آن تو است سپاس فراوان و از آنِ تو است بخشش هر چه بيشتر.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۸۹

نوح ابو اليقظان از حضرت صادق عليه السّلام حديث كند كه آن حضرت فرمود اين دعا را بخوان (كه ترجمه‏اش اينست): «بار خدايا بحق رحمتت كه جز بخشنودى تو بدست نيايد از تو خواهم بيرون شدن از همه نافرمانيهايت و در آمدن در آنچه تو را خشنود سازد، و رهائى از هر گرداب و پرتگاهى (كه رهائى از آن نشود) و بيرون رفتن از هر گناهى كه عمدا از من سرزده، يا بخطا در آن لغزش شده، يا خاطره شيطانى براى آن در دلم افتاده، از تو خواهم ترسى كه مرا در مرزهاى خشنوديت نگهدارد، و هر شهوتى كه هواى نفسم در خاطره من انداخته بر هم زند، و رأيى كه من بر تجاوز از مرز هلال تو گرفته‏ام بلغزاند، بار خدايا از تو خواهم رفتار ببهترين عملى كه تو دانى، و واگذاردن هر بدى كه تو ميدانى و يا از روى نادانى خود بخطا روم، از تو خواهم گشايش در روزى و زهد در اندازه كفايت، و از هر شبهه با بيان بيرون آيم، و در هر حجتى بدرستى گرايم، و در هر جا براستى سخن رانم، و در مورد سود و زيانم با مردم بانصاف رفتار كنم، و در برابر آن در جاى خشم و گاه خوشنودى فروتن باشم، و در گفتار و كردار ستم را از كم و بيش واگذارم، و بپايان رساندن نعمتت را در همه چيز بر خودم و شكرگزارى بر آن تا خشنود شوى و پس از خشنودى را خواهانم، و از تو راهنمائى خواهم بآنچه خير در آن است بآسمانهاى آن نه بدشواريهايش اى كريم، اى كريم، اى كريم، و براى من در هر كارى كه در آن گشايش و عافيت است بگشا، و بيرون شدن از آن را بر من آسان فرما، و براى هر يك از بندگانت كه بر من توانائى مقدر كرده‏اى گوش‏ و چشم و زبان و دستش را از من بازگير، و از سمت راست و چپ و پشت سر و جلوى رويش او را نگهدارى فرما كه بدى بمن نرساند، عزيز است آن كس كه بتو پناه برد، و ستايشت والا است، و معبودى جز تو نيست، تو پروردگار منى و منم بنده تو، بار خدايا توئى اميد من در هر گرفتارى، و توئى مورد اعتمادم در هر سختى، و تو در هر پيش آمدى پشت و پناهم هستى، چه بسيار گرفتارى كه دل را ناتوان كرد، و چاره را كم كرد و دشمن را شاد ساخت، و هر چاره‏اى در آن واماند و من آن را بآستان تو فرود آوردم، و بدرگاه تو شكايت كردم و در باره آن از جز تو روگرداندم و تو گشايش دادى و آن را برطرف كردى، پس توئى ولى هر نعمتى و صاحب هر حاجتى، و پايان هر رغبتى، سپاس فراوان از آن تو است، و براى تو است كه هر چه بيشتر منت نهى.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۸۵

ابن‏محبوب روايت كرده و گفته است كه: حديث كرد ما را ابو اليقظان نوح، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «اين دعا را بخوان: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِرَحْمَتِكَ الَّتِي ... وَ لَكَ الْمَنُّ فَاضِلًا؛ خداوندا! به درستى كه من سؤال مى‏كنم تو را به رحمتت، آنچه را كه يافته نمى‏شود از تو، مگر به خشنودى تو، و بيرون رفتن از همه نافرمانى‏هاى تو، و داخل شدن در هر چه خشنود كند تو را، و رهايى از همه جاى نابودى، و بيرون رفتن‏گاه از هر گناه بزرگى كه آورده آن را از من عمدى، يا لغزيده است به آن از من خطايى، يا به ياد آورده، و جنبانيده آن را بر من وسوسه‏هاى ديو سركش. سؤال مى‏كنم تو را ترسى كه مطّلع كنى مرا به آن بر اندازه‏هاى خشنودى خود، و پراكنده كنى به آن هر خواهشى كه جنبانيده و به ياد من آورده است آن را هوس من، و لغزانيده است به آن انديشه مرا كه درگذرد اندازه بزرگوارى تو را. سؤال مى‏كنم از تو، خداوندا! فرا گرفتن به نيكوتر آنچه مى‏دانى، و وا گذاشتن به هر چه مى‏دانى، يا آنكه خطا كنم از آن جا كه نمى‏دانم. سؤال مى‏كنم تو را وسعت در روزى، و بى‏رغبتى [به دنيا] در حال كفايت، و بيرون رفتن‏گاه به بيان از هر شبهه‏اى، و حق و راستى در هر حجّت، و راستگويى در همه جاى‏ها، و داد دادن مردمان از خود، در آنچه بر من و از براى من است، و فروتنى و رامى، در بخشيدن انصاف از همه جاى‏هاى ناخشنودى و خشنودى، و وا گذاشتن كمِ ستم و بسيار آن، در گفتار از من و كردار، و تمام نعمت تو، در همه چيزها، و شكر از براى تو بر آنها، به جهت آنكه خشنود شوى، و بعد از خشنودى. و سؤال مى‏كنم تو را برگزيده در هر چه باشد در آن برگزيده، به آسانى كارها، همه آنها، نه به دشوار آنها، اى بخشنده! اى بخشنده! اى بخشنده! و بگشا از برايم در كارها، بابى كه در آن عافيت است و فرج، و بگشا از برايم درِ آن را، و آسان گردان از برايم بيرون رفتن‏گاه آن را، و آنكه تقدير كرده‏اى از برايش بر من توانايى را از خلق خود؛ پس فراگير از من گوش او و ديده او و زبان او و دست او را، و بگير او را از جانب راستش و از جانب چپش و از پشت سرش و از پيش رويش، و باز دار او را از آنكه برسد به سوى من با بدى. عزيز است همسايه تو، و بزرگوار است مدح ذات تو، و نيست خدايى غير تو، تو پروردگار منى، و من بنده توام. خداوندا! تو اميد منى در هر اندوه، و تو معتمد منى در هر سختى، و تو از براى من در هر كارى كه فرود آمده بر من، معتمد و آماده شده‏اى. پس بسيار از اندوهى كه ناتوان مى‏شود از آن دل، و كم مى‏شود در آن چاره، و شادى مى‏كند در آن دشمن، و مانده مى‏شود در آن‏ كارها، فرود آورده‏ام آن را بر تو، و شكايت كرده‏ام آن را به سوى تو، رغبت دارنده به سوى تو در آن، از كسى كه غير تو است، به حقيقت فرج داده‏اى آن را، و كفايت كرده‏اى آن را، پس تويى ولى همه نعمت، و صاحب هر حاجت، و پايان هر رغبت؛ پس تو را است ستايش بسيار، و تو را است منّت افزون آمده».