الجمعة ٤

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۹ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

این فضل خداست که به هر کس بخواهد (و شایسته بداند) می‌بخشد؛ و خداوند صاحب فضل عظیم است!

اين [رسالت‌] فضل خداست، آن را به هر كه بخواهد عطا مى‌كند و خدا صاحب فضل بزرگ است
اين فضل خداست، آن را به هر كه بخواهد عطا مى‌كند و خدا داراى فضل بسيار است.
این (رسالت و نزول قرآن) فضل و کرامت خداست که به هر که بخواهد می‌دهد و خدا را فضل و رحمت نامنتهاست.
این [برانگیختن به پیامبری و مسؤولیت عظیم تعلیم و تربیت،] فضل خداست که آن را به هر کس بخواهد عطا می کند، و خدا صاحب فضل بزرگ است.
اين بخشايش خداست كه به هر كه خواهد ارزانيش دارد و خدا را بخشايشى بزرگ است.
این بخشش الهی است که به هر کس خواهد ارزانی‌اش دارد، و خداوند دارای بخشش و بخشایش بیکران است‌
اين [پيامبرى‌] فزون‌بخشى خداست كه به آن كس كه خواهد مى‌دهد، و خدا خداوند فزون‌بخشى بزرگ است.
این (نعمت بعثت) فضل و کرم خدا است، آن را به هر کس که بخواهد (و لایق و شایسته‌اش بداند) می‌بخشد، و خدا دارای فضل و کرم بزرگی است.
این (بزرگ‌فضیلت) فضل خداست. آن را به هر که بخواهد می‌دهد و خدا دارای فضل بسیاری است.
این است فضل خدا دهدش به هر که خواهد و خدا است دارای فضلی بزرگ‌


الجمعة ٣ آیه ٤ الجمعة ٥
سوره : سوره الجمعة
نزول : ٢ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١١
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«ذلِکَ»: آن بعثت. این پیغمبری و مقام نبوّت.


تفسیر

نکات آیه

۱ - بعثت پیامبراکرم(ص) و برگزیده شدن آن حضرت از جانب خداوند به نبوت و رسالت، فضل الهى به ایشان (ذلک فضل اللّه) در مشارالیه «ذلک» چند احتمال وجود دارد برداشت یاد شده بدان احتمال است که «ذلک» اشاره به بعثت پیامبراکرم(ص) داشته باشد.

۲ - فضل الهى به پیامبر(ص) (فضل نبوت)، بس بزرگ و ارجمند (ذلک فضل اللّه) به کارگیرى «ذلک» (اشاره بعید) مى تواند به خاطر بلندى درجه و فضلى باشد که خداوند به پیامبر(ص) عطا کرده است (فضل نبوت و رسالات).

۳ - امتنان و فضل الهى به امت محمد(ص)، به خاطر برگزیدن آن حضرت از میان آنها و قرار دادن ایشان به عنوان راهنما و نجات بخش آنان از ضلالت و گمراهى (هو الذى بعث ... و إن کانوا ... فى ضلل مبین ... ذلک فضل اللّه)

۴ - فضل و امتنان الهى بر مردم، استمرار داشته و هیچ گاه قطع نمى شود. (ذلک فضل اللّه یؤتیه من یشاء) به کارگیرى فعل مضارع «یؤتیه»، بیانگر برداشت یاد شده است.

۵ - خداوند، هر کس و هر جامعه اى را که خود بخواهد، از فضل و فزون بخشى خود بهره مند مى سازد. (ذلک فضل اللّه یؤتیه من یشاء)

۶ - فروزان نگه داشتن همیشگى مشعل هدایت و برانگیختن مردان الهى براى هدایت خلق، نمود فضل و فزون بخشى مستمر خداوند (و ءاخرین منهم لمّا یلحقوا بهم ... ذلک فضل اللّه یؤتیه من یشاء) برداشت یاد شده، بر این اساس است که «ذلک فضل اللّه» اشاره به «آخرین» داشته باشد.

۷ - خداوند، صاحب فضل عظیم و فزون بخشى بزرگى است. (و اللّه ذوالفضل العظیم)

موضوعات مرتبط

  • اسماء و صفات: ذوالفضل العظیم ۷
  • اولیاءالله: برگزیدگى اولیاءالله ۶; هدایتگرى اولیاءالله ۶
  • خدا: آثار مشیت خدا ۵; تداوم امتنان خدا ۴; تداوم فضل خدا ۴; عظمت فضل خدا ۲; مراتب فضل خدا ۲; منشأ فضل خدا ۵; نشانه هاى فضل خدا ۶
  • فضل خدا: مشمولان فضل خدا ۱، ۲، ۳
  • محمد(ص): برگزیدگى محمد(ص) ۱، ۳; خاستگاه محمد(ص) ۳; عظمت نبوت محمد(ص) ۲; فضایل محمد(ص) ۲; نبوت محمد(ص) ۱; هدایتگرى محمد(ص) ۳
  • مسلمانان: تفضل به مسلمانان ۳

منابع