الذاريات ٢

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۵ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

سوگند به آن ابرها که بار سنگینی (از باران را) با خود حمل می‌کنند،

و قسم به ابرهاى گرانبار [از باران‌]
و ابرهاى گرانبار،
قسم به ابرها که بار سنگین (باران را به امر حق) به دوش گیرند (تا به هر جا مأمورند فرو بارند).
سوگند به ابرهایی که بار سنگین باران را با خود [به نواحی مختلف] حمل می کنند.
سوگند به ابرهاى گرانبار.
و به ابرهای سنگین‌بار
و سوگند به ابرهاى باردار- به باران-
و سوگند به ابرهائی که بار سنگینی (از باران) را با خود برمی‌دارند!
پس سوگند به بارداران باری سنگین‌، (چه) سنگینی‌ای.
پس بردارندگان به سنگینی‌


الذاريات ١ آیه ٢ الذاريات ٣
سوره : سوره الذاريات
نزول : ١ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الْحَامِلاتِ»: جمع حَامِلَة، ابرهائی که آبستن به آب و بردارندگان آن هستند. «وِقْراً»: بار سنگین. مراد ابرهای سنگین و متراکم است (نگا: اعراف / ).


تفسیر

نکات آیه

۱ - سوگند الهى به ابرهاى گرانبار (فالحملت وقرًا) «وِقْر» بر بار سنگین اطلاق مى شود. مقصود از حمل کننده هاى بار سنگین، ابرها است که در پى بادها مى آیند و با خود توده هاى عظیم ذرات آب را حمل مى کنند.

۲ - شکل گیرى ابرها با توده هاى عظیم ذرات آب، امرى مهم و شایان مطالعه (فالحملت وقرًا) سوگند الهى به نظام شکل گیرى ابرها و حمل توده هاى عظیم ذرات آب به وسیله آنها، نشان از اهمیت آن دارد و انسان را به مطالعه و تأمل در آن فرا مى خواند.

۳ - سوگند الهى، به بادهاى حامل ابرهاى سنگین و آبستن باران (فالحملت وقرًا) کلمه «حاملات»، مى تواند وصفى دیگر براى بادها باشد. در این صورت مراد از «وِقْر» (بار سنگین)، ابر سنگین و باران زا خواهد بود که به وسیله بادها حمل مى شود.

روایات و احادیث

۴ - «عن جمیل عن أبى عبداللّه(ع): ...فقال إنّ إبن الکوّاء سأل أمیرالمؤمنین... عن «فالحاملات وِقْراً» فقال: هى السحاب...;[۱] جمیل از امام صادق(ع) روایت نموده که امیرمؤمنان(ع) در جواب ابن الکوّاء که از سخن خداوند «فالحاملات وقراً» سؤال نموده بود، فرمود: مراد ابر است.»

موضوعات مرتبط

  • ابر: ابر هاى باران زا ۳، ۴; اهمیت ابر هاى باران زا ۲; مطالعه ابر هاى باران زا ۲
  • باد: نقش باد ها ۳
  • سوگند: سوگند به ابرهاى باردار ۱; سوگند به بادها ۳
  • قرآن: سوگندهاى قرآن ۱، ۳

منابع

  1. تفسیر قمى، ج ۲، ص ۳۲۷; نورالثقلین، ج ۵، ص ۱۲۰، ح ۳.