سبإ ٦
ترجمه
سبإ ٥ | آیه ٦ | سبإ ٧ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«الَّذِی»: آنچه. مراد قرآن است. «هُوَ الْحَقَّ»: مراد این است که قرآن عین حقیقت است و هماهنگ با قوانین آفرینش و واقعیّتهای عالم هستی و جهان انسانیّت است. «الْحَقَّ»: مفعول دوم فعل (یَری) است و مفعول اوّل آن (الَّذی) است.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
وَ نَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِمْ مِنْ... (۴)
وَ قَالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ... (۲) قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَنْ بَعَثَنَا... (۰)
تفسیر
- آيات ۱ - ۹، سوره سبا
- موضوعاتى كه در سوره مباركه سباء از آن بحث شده
- استدلال بر بعث و جزا با استناد به عموميت ملك ، وكمال علم خداى تعالى
- پاسخ به منكرين معاد با بيان عموميت علم خدا و وسعت آن
- استهزاى كفار پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم ) را در اختيارش از معاد، و جواببه آنان و تهديدشان به عذاب و هلاكت
- اندرز كفار و تهديد آنان بجهت تكذيب پيامبر و استهزاء آنحضرت
نکات آیه
۱ - عالمان (آشنایان به معارف آسمانى)، آنچه را که از جانب خداوند به پیامبر(ص) نازل شده است، حق مى دانند. (و یرى الذین أُوتوا العلم الذى أُنزل إلیک من ربّک هو الحقّ)
۲ - قرآن، کتابى نازل شده از جانب خدا و سراسر حق و حقیقت در دیدگاه عالمان (و یرى الذین أُوتوا العلم الذى أُنزل إلیک من ربّک هو الحقّ) مراد از «الذى أُنزل إلیک» قرآن کریم است و مصداق کامل و تمام عیار آن مى باشد.
۳ - نزول کتاب آسمانى قرآن بر پیامبر(ص)، پرتوى از ربوبیت خدا است. (الذى أُنزل إلیک من ربّک)
۴ - کافران، افرادى فاقد علم و دانش اند. (قال الذین کفروا لاتأتینا الساعة ... و یرى الذین أُوتوا العلم الذى أُنزل إلیک) به قرینه مقابله با آیه «الذین سَعَوْ» - که کافران بودند - ذکر «أُوتوا العلم» نشان مى دهد که آنان فاقد چنین صفتى اند.
۵ - عالمان، قرآن را کتابى مى دانند که همواره هدایت گر مردمان به راه خدا است. (و یرى الذین أُوتوا العلم الذى أُنزل إلیک ... و یهدى إلى صرط العزیز الحمید)
۶ - علم، عطیه اى از جانب خداوند است. (یرى الذین أُوتوا العلم) آمدن تعبیر «أُوتوا العلم» به جاى «یعلمون» و یا «العلماء»، نشان دهنده این نکته است که علم، امرى اعطایى است. گفتنى است که منشأ علم اگرچه در آیه مشخص نشده; اما به دلیل این که مبدأ همه امور خداوند است، مى توان گفت که علم منشأیى الهى دارد.
۷ - لازمه علم و آگاهى، قضاوت صحیح و واقع بینانه درباره تعالیم نازل شده از جانب خداوند است. (و یرى الذین أُوتوا العلم الذى أُنزل إلیک من ربّک هو الحقّ)
۸ - خداوند، «عزیز» (شکست ناپذیر) و «حمید» (ستوده) است. (العزیز الحمید)
۹ - هدایت قرآن، منجر به عزت و ستودگى مى شود. (یهدى إلى صرط العزیز الحمید) ذکر دو صفت «عزیز» و «حمید» به جاى سایر صفات خداوند (به عنوان مضاف الیه «صراط») اشعار دارد به این که راهى که قرآن انسان ها را به آن رهنمون مى کند، راه خدایى است که عزت و ستودگى دارد و طى کنندگان آن راه هم آن دو صفت را به دست خواهند آورد.
۱۰ - کسانى که تلاش مى کنند تا خداوند را - به زعم خود - ناتوان جلوه دهند، هرگز بر این کار قادر نخواهند بود. (الذین سَعَوْ فى ءایتنا معجزین ... العزیز الحمید) آوردن صفت «عزیز» (شکست ناپذیر) در پایان این آیه، احتمال دارد اشاره به آیه قبل باشد که در آن بیان شده است که: «کسانى درصددند تا خداوند را عاجز و ناتوان در کارش - برپایى قیامت - جلوه دهند».
موضوعات مرتبط
- اسماء و صفات: حمید ۸; عزیز ۸
- خدا: خدا و عجز ۱۰; دشمنان خدا ۱۰; عطایاى خدا ۶; نشانه هاى ربوبیت خدا ۳
- عزت: عوامل عزت ۹
- علم: آثار علم ۷; منشأ علم ۶
- علما: بینش علما ۱، ۲، ۵
- قرآن: آثار هدایتگرى قرآن ۹; حقانیت قرآن ۲; منشأ نزول قرآن ۳; نزول قرآن ۲; وحیانیت قرآن ۲; هدایتگرى قرآن ۵
- قضاوت: زمینه قضاوت صحیح ۷
- کافران: جهل کافران ۴
- مدح: عوامل مدح ۹
- وحى: حقانیت وحى ۱، ۷