الزخرف ١٤
ترجمه
| الزخرف ١٣ | آیه ١٤ | الزخرف ١٥ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«مُنقَلِبُونَ»: برگردندگان (نگا: اعراف / شعراء / ). «وَ إِنَّآ إِلَی رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ»: این آیه اشاره دارد به این که: بعد از این جهان معاد و محاسبه در میان است و نباید هنگام سوار شدن بر مرکبهای راهوار و داشتن زرق و برق دنیا مغرور شد و بر دیگران تکبّر نمود، بلکه باید به هنگام بهره‌گیری و بهره‌مندی از نعمتها یاد خدا کرد.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
وَ قَالَ ارْکَبُوا فِيهَا بِسْمِ... (۱) وَ تَحْمِلُ أَثْقَالَکُمْ إِلَى... (۱) فَإِذَا اسْتَوَيْتَ أَنْتَ وَ مَنْ... (۰) الْحَجُ أَشْهُرٌ مَعْلُومَاتٌ فَمَنْ... (۰) يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنْزَلْنَا... (۰)
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۴، سوره زخرف
- مفاد و غرض كلى سوره مباركه زخرف
- شرح مراد از اينكه در وصف قرآن فرمود: ((و انه فى امّ الكتاب لدينا لعلىّ حكيم ))
- گفتارى دو احتمال درباره ((احلكم تعقلون )) و پاسخ به آن
- احتجاج بر ربوبيت و يگانگى خداى تعالى با ذكر بخشى از آيات تكوينى او
- مقصود از به ياد آوردن نعمت پروردگار پس از سوار شدن بر كشتى ها و چهارپايان
نکات آیه
۱ - انسان هاى متذکر و متوجه به نعمت هاى الهى و تدبیر خداوندى، معترف به معاد و رستاخیز (و تقولوا سبحن الذى سخّر لنا هذا ... و إنّا إلى ربّنا لمنقلبون)
۲ - لزوم یادآورى سفر آخرت، هنگام مسافرت و سوار شدن بر مرکب (و جعل لکم من الفلک و الأنعم ... إذا استویتم علیه و تقولوا ... و إنّا إلى ربّنا لمنقلبون)
۳ - معاد و بازگشت به سوى خداوند، لازمه ربوبیت مدبرانه او نسبت به انسان و جهان (و إنّا إلى ربّنا لمنقلبون) از آیه قبل استفاده شد که هماهنگى طبیعت با نیازهاى انسان یک اتفاق نیست; بلکه براساس تدبیر و ربوبیت خاص و عالمانه شکل یافته است. اکنون در این آیه نتیجه مى گیرد که وجود همان ربوبیت حسابگر و آگاه، مستلزم آن است که حرکت انسان در طبیعت، بى فرجام نباشد و از حیطه تدبیر و ربوبیت خداوند خارج نشود; بلکه به سوى او بازگردد و در حلقه فرمان الهى تداوم یابد.
۴ - خداوند، منتهاى حرکت و سیر وجودى انسان است. (و إنّا إلى ربّنا لمنقلبون)
۵ - فناناپذیرى گوهر وجودى انسان پس از مرگ (إنّا إلى ربّنا لمنقلبون) از به کار رفتن واژه «انقلاب»، استفاده مى شود که انسان با مرگ نابود نمى شود.
۶ - مرگ در زندگى انسان، آغاز یک تحول و انقلاب است; و نه پایان وجود. (و إنّا إلى ربّنا لمنقلبون)
۷ - یاد معاد هنگام تسخیر امکانات و برخوردارى از نعمت ها، زمینه ساز زدایش غرور و غفلت (ثمّ تذکروا نعمة ربّکم إذا استویتم علیه و تقولوا ... و إنّا إلى ربّنا لمنقلبون) توصیه به یادآورى معاد پس از برخوردارى از نعمت هاى خداوند، مى تواند اشاره به تأثیر آن در زدایش غرور و غفلت باشد.
۸ - شکر نعمت هاى دنیوى، استفاده از آن در مسیر حیات اخروى است. (جعل لکم من الفلک و الأنعم... ثمّ تذکروا... و إنّا إلى ربّنا لمنقلبون)
موضوعات مرتبط
- آفرینش: مدبر آفرینش ۳
- اقرار: اقرار به معاد ۱
- امکانات مادى: استفاده از امکانات مادى ۷
- انسان: انسان پس از مرگ ۵; بقاى انسان ۵; فرجام انسان ۴; مدبر انسان ۳
- بازگشت به خدا :۳، ۴
- تکبر: موانع تکبر ۷
- جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۴
- خدا: آثار ربوبیت خدا ۳
- ذاکران خدا :۱
- ذکر: آثار ذکر معاد ۷; اهمیت ذکر آخرت ۲; ذکر تدبیر خدا ۱; ذکر نعمت ۱
- شکر: موارد شکر ۸
- غفلت: موانع غفلت ۷
- مرگ: حقیقت مرگ ۵، ۶
- مسافرت: آداب مسافرت ۲
- معاد: فلسفه معاد ۳
- نعمت: استفاده از نعمت ۷; استفاده از نعمت هاى دنیوى ۸
