طه ٧٧

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۵:۴۳ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

ما به موسی وحی فرستادیم که: «شبانه بندگانم را (از مصر) با خود ببر؛ و برای آنها راهی خشک در دریا بگشا؛ که نه از تعقیب (فرعونیان) خواهی ترسید، و نه از غرق شدن در دریا!»

|و همانا به موسى وحى كرديم كه بندگانم را شبانه روانه كن و راهى خشك در دريا براى آنان باز كن كه نه از تعقيب دشمن خواهى ترسيد و نه [از غرق شدن‌] مى‌هراسى
و در حقيقت به موسى وحى كرديم كه: «بندگانم را شبانه ببر، و راهى خشك در دريا براى آنان باز كن كه نه از فرارسيدن [دشمن‌] بترسى و نه [از غرق‌شدن‌] بيمناك باشى.»
و همانا به موسی وحی کردیم که بندگان (مؤمن) مرا شبانه (از شهر مصر) بیرون برو (به اعجاز و لطف ما) راهی خشک از میان دریا بر آنها پدید آور که نه از تعقیب و رسیدن فرعونیان ترسناک باشی و نه (از غرق شدن) اندیشه داری.
و همانا به موسی وحی کردیم که بندگانم را شبانه [از مصر] حرکت بده، و برای آنان راهی خشک در دریا قرار ده که [در آن موقعیت] نه از رسیدن فرعونیان بترسی و نه از غرق شدن بهراسی.
به موسى وحى كرديم كه بندگان ما را شب‌هنگام بيرون ببر و برايشان در دريا گذرگاهى خشك بجوى، و مترس كه بر تو دست يابند و بيم به دل راه مده.
و به موسی وحی کردیم که بندگان مرا شبانه روانه کن، و برای آنان راهی خشک در دریا بشکاف، به طوری که نه از فرارسیدن [دشمن‌] بیمناک باشی و نه [از غرق‌] بترسی‌
و هر آينه به موسى وحى كرديم كه بندگان مرا شبانگاه ببر، پس براى آنان راهى خشك در دريا فرا گير- با زدن عصا به آب دريا و خشك شدن آن- كه نه از دست‌يافتن [فرعونيان‌] بترسى و نه [از غرق‌گشتن‌] بيم دارى.
(مدّتها به این منوال گذشت و حوادث تلخ و شیرینی میان موسی و فرعون روی داد. سرانجام) ما به موسی پیام دادیم که شبانه بندگانم را (از مصر به سوی فلسطین) کوچ بده، و آن گاه (که به کرانه‌ی نیل رسیدید، با عصا به رودخانه‌ی دریاگون نیل بزن و) راهی خشک برای آنان در این دریا بگشا. (راهی که چون در آن گام بگذاری) نه از فرعونیان می‌ترسی که به تو برسند و نه (از غرق شدن در آب) هراسی داری.
و به‌راستی و درستی سوی موسی وحی کردیم که: « بندگانم را شبانه کوچ ده، پس راهی خشک در دریا برایشان (با عصایت) برزن (حال آنکه) نه از فرا رسیدن (دشمن) بترسی و نه از غرق شدن، و نه بیمی داشته باشی.»
و همانا وحی فرستادیم به موسی که شبانه ببر بندگان مرا پس برگیر برای ایشان راهی را در دریا خشک نترسی بازیافتنی را و نه هراسان باشی‌


طه ٧٦ آیه ٧٧ طه ٧٨
سوره : سوره طه
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢٠
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَسْرِ بِعِبَادِی»: شبانه بندگانم را کوچ بده و از مصر به سوی سرزمین موعود فلسطین بیرون ببر (نگا: اسراء / . «فَاضْرِبْ لَهُمْ»: برای ایشان بساز. مأخوذ از گفتار عرب است، وقتی که می‌گویند: ضَرَبَ فُلانٌ لِفُلانٍ فی مالِهِ نصیباً. یعنی قسمتی را مال ایشان ساخت. «یَبَساً»: خشک. مصدر است و در معنی وصفی، یعنی (یابِس) به کار رفته است و وصف (طَریقاً) می‌باشد. «دَرَکاً»: ملحق شدن و دریافتن. اسم مصدر از ادراک است. «لا تَخافُ دَرَکاً وَ ...»: حال ضمیر مستتر در (إِضْرِبْ) است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - موسى(ع)، مأمور به حرکت در آوردن شبانه بنى اسرائیل، جهت خروج و هجرت از مصر (و لقد أوحینا إلى موسى أن أسر بعبادى ) «إسراء» به معناى سیر شبانه و حرف «باء» براى تعدیه است، «أسر بعبادى»; یعنى، بندگان مرا شبانه حرکت بده [و از مصر خارج کن].

۲ - هجرت بنى اسرائیل از مصر، حرکتى سازماندهى شده و پنهان از چشم فرعونیان * (و لقد أوحینا إلى موسى أن أسر بعبادى ) فرمان یافتن موسى(ع) به کوچ دادن شبانه بنى اسرائیل و تعقیب آنان از سوى فرعون، این احتمال را تقویت مى کند که انتخاب شب به جهت استتار و پنهان ماندن از چشم مأموران فرعون بوده است.

۳ - مسیر هجرت بنى اسرائیل از مصر، از طریق وحى به موسى(ع) مشخص شده بود. (و لقد أوحینا إلى موسى ... فاضرب لهم طریقًا فى البحر) فرمان به کوچ دادن شبانه بنى اسرائیل و بیان برخورد آنان در مسیر خود با دریا، دال براین است که مسیر حرکت نیز از طریق وحى مشخص شده بود.

۴ - وحى الهى، راهنماى موسى(ع) در مراحل دشوار و تنگناهاى مسیر رسالت. (و لقد أوحینا إلى موسى )

۵ - بنى اسرائیل، مورد عنایت و لطف الهى، در عصر ستم دیدگى و شکنجه شدن از سوى فرعونیان (أسر بعبادى ) اضافه «عباد» به ضمیر متکلم، به جهت تکریم بنى اسرائیل و اظهار لطف به آنان است. این امر، زمانى صورت گرفته که آنان در بند حکومت فرعون و شکنجه هاى او بودند. خداوند با تعبیر «عبادى» بر رفتار فرعونیان - که بنى اسرائیل را به بندگى گرفته بودند - خط بطلان کشیده و آنان را تنها بنده خود معرفى کرده است.

۶ - بندگان مظلوم و تحت شکنجه حکومت هاى ظالم، مورد عنایت و لطف خداوند (أسر بعبادى ) یادکردن از بنى اسرائیل به عنوان «عبادى» در حالى که تحت ستم و شکنجه هاى فرعون قرار داشتند; دلالت براین نکته دارد که بندگان تحت شکنجه ظالمان (در صورتى که خواستار رهایى باشند) مورد نظر و عنایت خداوند قرار دارند.

۷ - بنى اسرائیل، داراى آمادگى لازم براى هجرت از مصر و رهایى از عذاب فرعون (أسر بعبادى ) حرکت شبانه، گریختن از چنگ کسانى است که براى آن حرکت، مانع ایجاد مى کنند. بنابراین ماندن بنى اسرائیل نزد فرعونیان، برخلاف میل آنان بوده است.

۸ - ایجاد راهى خشک در عمق دریاى سرخ براى عبور بنى اسرائیل، از مأموریت هاى موسى(ع) (فاضرب لهم طریقًا فى البحر یبسًا) «اضرب لهم...»، یعنى براى آنان راهى را ایجاد کن. «یَبَس» به معناى خشک است. «ال» در «البحر» عهد ذهنى و اشاره به دریاى مشخصى است که در مسیر هجرت قرار داشت. گروهى از مفسران آن را دریاى سرخ و برخى رود نیل دانسته اند.

۹ - طبیعت، مقهور اراده خداوند و مجرى فرمان او است. (فاضرب لهم طریقًا فى البحر یبسًا ) «ضرب» در «اضرب لهم» به معناى ساختن و قراردادن است. فرمان ایجاد راهى خشک در دریا، فرمان به اعجاز است و از مقهور بودن دریا در برابر اراده خداوند، حکایت دارد.

۱۰ - کاربرد اعجاز پیامبران در جهت مصالح مؤمنان (فاضرب لهم ) باز شدن راهى خشک در دریا، به منظور اثبات حقانیت رسالت موسى(ع) بر منکران آن انجام نگرفت; بلکه منظور از آن نجات بنى اسرائیل و هلاکت فرعونیان بوده است.

۱۱ - تمام بنى اسرائیل از یک راه در دریا عبور داده شدند. * (فاضرب لهم طریقًا فى البحر ) چنانچه مراد از «طریقاً» جنس نباشد، بر وحدت راه دلالت خواهد داشت.

۱۲ - موسى(ع)، از برخورد با نیروهاى فرعون و بروز مشکلات دیگر در مسیر هجرت از مصر نگران بود. (أسر بعبادى ... لاتخف درکًا و لاتخشى) «درک» به معناى ملحق شدن و رسیدن و نیز به معناى پى آمد است (قاموس). نفى هرگونه پى گیرى و پى آمد و نیز اطمینان بخشیدن به موسى(ع) در مورد امنیت مسیر هجرت، نشان از وجود زمینه تعقیب شدن و نیز نگرانى هاى دیگر در این مسیر دارد.

۱۳ - خداوند به موسى(ع) اطمینان داد که در مسیر هجرت از مصر نه با نیروهاى دشمن درگیر خواهد شد و نه مشگل جدى دیگرى براى آنان بروز خواهد کرد. (أسر بعبادى ... لاتخف درکًا و لاتخشى ) حذف متعلق «لاتخشى» بیانگر منتفى بودن هر چیزى است که مایه دلهره و خشیت باشد; از قبیل: احتمال غرق شدن در دریا و یا خطرهاى غیر قابل پیش بینى دیگر.

موضوعات مرتبط

  • بنى اسرائیل: آمادگى بنى اسرائیل ۷; تاریخ بنى اسرائیل ۱، ۲، ۵، ۷، ۸، ۱۱; شکنجه بنى اسرائیل ۵; عبور بنى اسرائیل از دریا ۱۱; عبور بنى اسرائیل از دریاى سرخ ۸; عبور بنى اسرائیل از رود نیل ۸; لطف به بنى اسرائیل ۵; مسیر هجرت بنى اسرائیل ۳، ۸، ۱۱; ویژگیهاى هجرت بنى اسرائیل ۲; هجرت بنى اسرائیل ۷، ۱۳; هجرت شبانه بنى اسرائیل ۱
  • خدا: حاکمیت اراده خدا ۹; مجریان اوامر خدا ۹
  • طبیعت: انقیاد طبیعت ۹
  • فرعونیان: خطر فرعونیان ۱۲
  • فرعون: نجات از شکنجه هاى فرعون ۷
  • لطف خدا: مشمولان لطف خدا ۵، ۶
  • مؤمنان: مصالح مؤمنان ۱۰
  • مظلوم: حامى مظلوم ۶
  • معجزه: نقش معجزه ۱۰
  • موسى(ع): اطمینان به موسى(ع) ۱۳; رسالت موسى(ع) ۱، ۸; قصه موسى(ع) ۱، ۸، ۱۲، ۱۳; نگرانى موسى(ع) ۱۲; وحى به موسى(ع) ۳، ۴; هدایت موسى(ع) ۴
  • وحى: نقش وحى ۴

منابع