ریشه صحب
از الکتاب
تکرار در قرآن: ۹۷(بار)
در حال بارگیری...
قاموس قرآن
رفاقت. ملازمت. صاحب يعنى رفيق ملازم. راغب گويد آن در عرف زياد باشد. [يوسف:39]، [جنّ:3]. مراد از صاحبه زن است [نجم:2] و منظور از صاحب رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم است [انبياء:43]. بتها به خويشتن يارى نتوانند و از طرف ما هم يارى كرده نمىشوند. اصحاب: جمع صاحب است به معنى رفيقان ملازم [بقره:82]، [بقره:81]. اين كلمه 77 بار در قرآن مجيد آمده، يكبار نيز [ذاريات:59] به كار رفته و بيشتر به جنّت و نار و جحيم اضافه شده است و گاهى آمده: اصحاب البست، اصحاب مدين، اصحاب كهف، اصحاب اليمين، اصحاب القبور، اصحاب الفيل و غيره.
ریشه‌های نزدیک مکانی
هم ما من اول ف نور فى ه ل جنن ب صحب ها لا کون يمن نا ک انن خلد ان الذين قول ايى اذ ندى قوم ائى ظلم اوى کذب شئم ندو ربب على کفر عمل جحم الا سلم کلل هو کم رسل جعل عن امن ثمود يوم يا عاد ايکه علم اله وله شىء قد لوط الله ا ى ثلل سبق شمل بين لم اخر هما سعر اخو سوى حزن الى عرف ذنب بنو مثل وعد طوع رس ابراهيم أما نوح ثلث کثر فرعون لو ام اتى دنو رئى ابو نفس ولد حمم هبو موسى فوز هوى صلح
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| أَصْحَابُ | ۴۹ |
| أَصْحَابِ | ۱۱ |
| الصَّاحِبِ | ۱ |
| أَصْحَابَ | ۱۲ |
| أَصْحَابٌ | ۱ |
| صَاحِبَةٌ | ۱ |
| بِصَاحِبِهِمْ | ۱ |
| لِصَاحِبِهِ | ۲ |
| صَاحِبَيِ | ۲ |
| صَاحِبُهُ | ۱ |
| تُصَاحِبْنِي | ۱ |
| يُصْحَبُونَ | ۱ |
| صَاحِبْهُمَا | ۱ |
| بِصَاحِبِکُمْ | ۱ |
| أَصْحَابِهِمْ | ۱ |
| صَاحِبُکُمْ | ۲ |
| صَاحِبَهُمْ | ۱ |
| فَأَصْحَابُ | ۱ |
| لِأَصْحَابِ | ۲ |
| کَصَاحِبِ | ۱ |
| صَاحِبَتِهِ | ۲ |
| صَاحِبَةً | ۱ |
| بِأَصْحَابِ | ۱ |
