الأعراف ٢٠٦

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۴۸ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

آنها که (در مقام قرب) نزد پروردگار تو هستند، (هیچ‌گاه) از عبادتش تکبر نمی‌ورزند، و او را تسبیح می‌گویند، و برایش سجده می‌کنند.

به يقين، كسانى كه نزد پروردگار تو [و در مقام قرب معنوى‌] هستند از بندگى او سر نتابند و تسبيحش گويند و براى او سجده كنند
به يقين، كسانى كه نزد پروردگار تو هستند، از پرستش او تكبر نمى‌ورزند و او را به پاكى مى‌ستايند و براى او سجده مى‌كنند.
آنان (یعنی ارواح و فرشتگانی) که در حضور پروردگار تواند هیچ‌گاه از بندگی او سرکشی نکنند و پیوسته به تسبیح و تنزیه ذات احدیت و به سجده او مشغولند.
یقیناً مقرّبان و نزدیکان خدا هیچ گاه از عبادت و بندگی اش تکبّر نمی ورزند، وهمواره او را تسبیح می گویند، و پیوسته برای او سجده می کنند.
هرآينه آنان كه در نزد پروردگار تو هستند از پرستش او سر نمى‌تابند و تسبيحش مى‌گويند و برايش سجده مى‌كنند.
کسانی که نزد پروردگارت هستند [تقرب دارند] از عبادت او گردنکشی نمی‌کنند و او را تسبیح می‌گویند و بر او سجده می‌برند
همانا آنان كه نزد پروردگار تواند- فرشتگان و مقرّبان- از پرستش او سرپيچى و گردنكشى نكنند و وى را به پاكى مى‌ستايند و او را سجده مى‌آرند.
بیگمان کسانی که مقرّبان (درگاه) پروردگار تو هستند، خویشتن را بزرگتر از آن نمی‌دانند که به پرستش خدا بپردازند، و بلکه به تسبیح و تقدیس او مشغولند و در برابر او کرنش و سجده می‌برند.
کسانی که نزد [:قرب معرفتی] پروردگارت هستند، از پرستش او تکبّر نمی‌ورزند و او را به پاکی می‌ستایند و تنها برای او سجده می‌کنند.
همانا آنان که نزد پروردگار تواند کبر نورزند از پرستش او و می‌ستایندش و برای او سجده می‌کنند


الأعراف ٢٠٥ آیه ٢٠٦ الأعراف ٢٠٧
سوره : سوره الأعراف
نزول : ٠ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٣
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِنَّ الَّذِینَ عِندَ رَبِّکَ»: کسانی که در پیش پروردگار تو دارای مقام و منزلت هستند. مراد فرشتگان مقرّب است. «عِندَ رَبِّکَ»: نزد پروردگارت. مراد قرب مکانی نیست، بلکه مقصود قرب مقامی است.


تفسیر

نکات آیه

۱- مقربان درگاه خدا هیچگاه در برابر او خود را بزرگ نمى شمرند و از پرستش او روگردان نمى شوند. (إن الذین عند ربک لایستکبرون عن عبادته) «استکبار» به معناى خودبزرگ بینى است و چون به حرف «عن» متعدى شده، معناى اعراض و رویگردانى در آن اشراب شده است. یعنى «لایعرضون عن عبادته مستکبرین».

۲- مقربان درگاه خدا همواره او را تسبیح مى کنند و وى را از هر نقص و عیب منزه مى شمرند. (إن الذین عند ربک ... یسبحونه) نزد خدا بودن به معناى تقرب داشتن به درگاه اوست. بنابراین «الذین عند ربک»، یعنى مقربان درگاه خدا.

۳- یاد کردن خدا در دل و جان و لب گشودن به ذکر وى، عبادت و پرستش اوست. (و اذکر ربک ... إن الذین عند ربک لایستکبرون عن عبادته) فرمان به ذکر خدا (اذکر ربک) و سپس بیان این حقیقت که مقربان درگاه خدا از پرستش او رویگردان نیستند، بیانگر این است که ذکر خدا مصداق بارزى از پرستش خداوند و عبادت اوست.

۴- غفلت از یاد خدا و رویگردانى از پرستش او، برخاسته از خودبزرگ بینى است. (و لاتکن من الغفلین. إن الذین عند ربک لایستکبرون عن عبادته) نهى از غفلت و سپس بیان این معنا که مقربان درگاه خدا در برابر او تکبرى نمىورزند، بیانگر این است که غفلت کردن از یاد خدا در حقیقت تکبر کردن در برابر اوست و یا ریشه در تکبر و خودبزرگ بینى دارد.

۵- مقربان درگاه خداوند همواره و خالصانه بر آستان او سجده مى برند. (إن الذین عند ربک ... له یسجدون) تقدیم «له» بر «یسجدون» دلالت بر حصر و حکایت از خلوص دارد.

۶- پرستش خدا، به زبان آوردن اسما و صفاتى که حاکى از تنزیه او باشد و نیز سجده کردن به آستان او، از مصادیق ذکر و یاد خداوند است. (و اذکر ربک ... إن الذین عند ربک ... و له یسجدون)

۷- لزوم اقتدا به مقربان الهى و الگو قرار دادن آنان در عبادت خالصانه خدا و تنزیه او از هر عیب و نقص (اذکر ربک ... إن الذین عند ربک لا یستکبرون عن عبادته)

۸- تقرب به خدا در گرو پرستش او و منزه دانستن وى از هر عیب و نقص و سجده خالصانه به درگاه اوست. (و لاتکن من الغفلین. إن الذین عند ربک ... و له یسجدون)

۹- فرشتگان همواره با تواضع در برابر خدا وى را عبادت مى کنند و او را منزه مى دانند و تنها بر درگاه او سجده مى برند. (إن الذین عند ربک ... و له یسجدون) بسیارى از مفسران برآنند که مراد از «الذین عند ربک» فرشتگان هستند.

موضوعات مرتبط

  • تقرب: عوامل تقرب ۸
  • تکبر: آثار تکبر ۴
  • خدا: آثار تنزیه خدا ۸ ; تنزیه خدا ۲، ۶، ۷، ۹
  • ذکر: اهمیت ذکر خدا ۳ ; موارد ذکر ۶
  • سجده: آثار سجده ۸ ; اهمیت سجده ۶
  • عبادت: آثار عبادت ۸ ; عبادت خدا ۳، ۶ ; عوامل ترک عبادت ۴ ; موارد عبادت ۳
  • غفلت: عوامل غفلت از خدا ۴
  • مقربان: اخلاص مقربان ۵، ۷ ; الگوگیرى از مقربان ۷ ; تسبیح مقربان ۲، ۷ ; تقلید از مقربان ۷ ; تواضع مقربان ۱ ; سجده مقربان ۵ ; عبادت مقربان ۱، ۷ ; فضایل مقربان ۱، ۵
  • ملائکه: تواضع ملائکه ۹ ; سجده ملائکه ۹ ; عبادت ملائکه ۹
  • وِرد: اهمیت وِرد ۳، ۶

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=الأعراف_٢٠٦&oldid=106466»