روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۹۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الْحَوَالَة

روي غياث بن ابراهيم عن جعفر بن محمد عن ابيه عن ابايه عن علي ع :

فِي رَجُلَيْنِ بَيْنَهُمَا مَالٌ مِنْهُ بِأَيْدِيهِمَا وَ مِنْهُ غَائِبٌ عَنْهُمَا فَاقْتَسَمَا اَلَّذِي بِأَيْدِيهِمَا وَ أَحَالَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا بِنَصِيبِهِ فَقَبَضَ أَحَدُهُمَا وَ لَمْ يَقْبِضِ اَلْآخَرُ فَقَالَ مَا قَبَضَ أَحَدُهُمَا فَهُوَ بَيْنَهُمَا وَ مَا ذَهَبَ فَهُوَ بَيْنَهُمَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۲۳

غياث بن ابراهيم از امام صادق از پدرانش عليهم السّلام از امير المؤمنين عليه السّلام نقل كرده در مورد دو نفر كه مالى بطور مشترك داشتند و از آن مقدارى نزد خودشان بود و مقدارى در دست ديگران، و اين دو همه مال موجود را تقسيم و هر يك مقدارى كه از نصيب او نزد مردم بود به آن ديگرى حواله داد، و يكى از آنها حواله خود را وصول كرد، و ديگرى حواله‏اش پرداخت نشد، آن حضرت فرمود: آنچه يكى از آنها وصول كرده ميان هر دو تقسيم مى‏شود و آنچه از بين رفته از هر دو تلف شده است.