الشعراء ٩٧

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۹ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

«به خدا سوگند که ما در گمراهی آشکاری بودیم،

|سوگند به خدا كه ما در گمراهى آشكارى بوديم
«سوگند به خدا كه ما در گمراهى آشكارى بوديم،
به خدا قسم که ما در گمراهی بسیار آشکاری بودیم.
به خدا سوگند که ما در گمراهی آشکاری بودیم،
به خدا سوگند كه ما در گمراهى آشكار بوديم،
به خدا ما در گمراهی آشکار بودیم‌
به خدا سوگند كه هر آينه ما در گمراهى آشكارى بوديم،
به خدا سوگند ما در گمراهی آشکاری بوده‌ایم.
«سوگند به خدا که ما همواره در ژرفای گمراهی آشکارگری بوده‌ایم.»
سوگند به خدا همانا بودیم ما در گمراهی آشکار


الشعراء ٩٦ آیه ٩٧ الشعراء ٩٨
سوره : سوره الشعراء
نزول : ٣ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٦
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِن کُنَّا»: واژه (إِنْ) مخفّف از مثقّله و در اصل چنین است: إِنَّا کُنَّا.


تفسیر

نکات آیه

۱ - سوگند به خدا و اعتراف حسرت بار دوزخیان در میان شراره هاى آتش، به گمراهى آشکار خویش در دنیا (تاللّه إن کنّا لفى ضلل مبین)

۲ - آتش دوزخ، تنها عامل تسلیم گمراهان لجوج در برابر حق (قالوا و هم فیها یختصمون . تاللّه إن کنّا لفى ضلل مبین) برداشت یاد شده از آن جا است که اعتراف حق ستیزان، تنها در جهان آخرت و آن هم در داخل دوزخ صورت مى گیرد.

۳ - عوامل انحراف و حق ناپذیرى، سبب مخفى بودن روشن ترین حقایق (یگانگى خدا) بر گمراهان در دنیا (تاللّه إن کنّا لفى ضلل مبین) با این که پوچى شرک و یگانگى خدا، امرى روشن است; مشرکان، تنها پس از گرفتار شدن به آتش دوزخ، وضوح آن را درمى یابند.

روایات و احادیث

۴ - «عن أمیرالمؤمنین(ع)... ان من شبّه ربّنا الجلیل... لم یعقد غیب ضمیره على معرفته و لم یشاهد قلبه الیقین بأنّه لاندّ له و کأنّه لم یسمع بتبرّى التابعین من المتبوعین و هم یقولون «تاللّه إن کنّا لفى ضلال مبین . إذ نسوّیکم بربّ العالمین» فمن ساوى ربّنا بشىء فقد عدل به و العادل به کافر بما تنزّلت به محکمات آیاته;[۱] از امیرالمؤمنین(ع) روایت شده است: ... همانا کسى که پروردگار بزرگ ما را به [چیزى] تشبیه کند ... ضمیر باطن خود را بر شناخت او معتقد نساخته و قلب او به این که خدا نظیر ندارد به یقین نرسیده است و گویا نشنیده که پیروى کنندگان، از پیشوایان (معبودهاى) خود تبرّى مى جویند و مى گویند: به خدا سوگند! حقاً ما در گمراهى آشکار بودیم; زیرا شما را با پروردگار عالمیان برابر مى دانستیم. پس کسى که خدا را با چیزى مساوى بداند، براى او نظیر قرار داده است و کسى که براى خدا نظیر قرار دهد، به مفاد آیات محکمات خدا، کافر شده است».

موضوعات مرتبط

  • اقرار: اقرار به گمراهى ۱
  • توحید: عوامل تکذیب توحید ۳
  • جهنم: آثار آتش جهنم ۲
  • جهنمیان: اقرار جهنمیان ۱; حسرت جهنمیان ۱; سوگند جهنمیان ۱; گمراهى جهنمیان ۱
  • حق: آثار حق ناپذیرى ۳
  • خدا: بى نظیرى خدا ۴; تشبیه خدا ۴
  • سوگند: سوگند به خدا ۱
  • کفر: موجبات کفر ۴
  • گمراهان: عوامل حق پذیرى گمراهان ۲; گمراهان در جهنم ۲
  • گمراهى: آثار گمراهى ۳; موارد گمراهى ۴

منابع

  1. ↑ توحید صدوق، ص ۵۴، ح ۱۳; نورالثقلین، ج ۴، ص ۵۹، ح ۵۸.
برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=الشعراء_٩٧&oldid=113342»