۱۶٬۲۶۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۱ بخش۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بحث روايتى: (روایاتی ذیل آیات گذشته)
| خط ۱۷۱: | خط ۱۷۱: | ||
==بحث روايتى: (روایاتی ذیل آیات گذشته) == | ==بحث روايتى: (روایاتی ذیل آیات گذشته) == | ||
در تفسير | در تفسير قمى، در ذيل جملۀ «وَ إن كُلّا لَمّا لَيُوَفِّيَنَّهُم رَبُّكَ...» گفته است كه امام فرمود: يعنى در قيامت. | ||
و در الدّرالمنثور است كه ابن ابى حاتم و | و در الدّرالمنثور است كه ابن ابى حاتم و ابوالشيخ، از حسن روايت كرده كه گفت: وقتى آيه «فَاستَقِم كَمَا أُمِرتَ وَ مَن تَابَ مَعَك» نازل شد، حضرت فرمود: «شمروا، شمروا: مهياى استقامت شويد»، و ديگر كسى او را خندان نديد. | ||
و در مجمع | و در مجمع البيان، در ذيل آيه «فَاستَقِم كَمَا أُمِرتَ...»، از ابن عباس نقل كرده كه گفت: هيچ آيه اى بر رسول اكرم نازل نشد كه به قدر اين آيه ناراحتش كند، و لذا وقتى اصحابش عرض كردند: يا رسول اللّه! پيرى به سرعت بر شما حمله آورد و موهاى شما را سفيد كرد. در جوابشان فرمود: سوره «هود» و سوره «واقعه»، مرا پير كرد. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۸۹ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۸۹ </center> | ||
مؤلف : اين حديث مشهور است و در پاره اى از نقل هاى آن دارد كه «سوره هود و نظاير | مؤلف: اين حديث مشهور است و در پاره اى از نقل هاى آن دارد كه «سوره هود و نظاير آن، مرا پير كرد». و چون در سوره «واقعه»، آيه اى كه (در شدت)، نظير آيه «فَاستَقِم كَمَا أُمِرت» بوده باشد، نيست، به همين جهت، آن روايتى كه دارد «هود» و «واقعه»، بعيد به نظر مى رسد كه مقصودش اشاره به آيه «فَاستَقِم كَمَا أُمِرت» بوده باشد، و آنچه هر دو سوره در آن مشترك اند، حديث قيامت است - و اللّه أعلم. | ||
و در تفسير | و در تفسير قمى، در ذيل آيه «وَ لَا تَركَنُوا...» گفته كه معصوم فرمود: «ركون»، به معناى محبت و خير خواهى و اطاعت است. | ||
مؤلف : اين روايت | مؤلف: اين روايت را، صاحب مجمع البيان هم، به طور مرسل، از ائمه «عليهم السلام» نقل كرده است. | ||
و در تفسير | و در تفسير عياشى، از عثمان بن عيسى و او، از مردى، از امام صادق «عليه السّلام» روايت كرده كه در تفسير آيه «وَ لَا تَركَنُوا إلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ» فرمود: متوجّه باشيد خدا اين آتش را خالد و هميشگى نكرد، بلكه فرمود «آتش به شما مى رسد». پس به ظالمان ركون مكنيد. | ||
مؤلف : مقصود | مؤلف: مقصود امام، اين است كه: جملۀ «فَتَمَسَّكُمُ النَّار»، يعنى آتش به شما بر مى خورد. | ||
و در | و نيز، در همان كتاب، از جرير، از ابى عبداللّه «عليه السّلام» روايت كرده كه در تفسير «أقِم الصَّلَوة طَرَفَىِ النَّهار» فرمود: دو طرف روز، يكى مغرب است و يكى صبح و «زُلَفاً مِنَ اللَّيل»، نماز عشاء است. | ||
مؤلف: اين | و در تهذيب، به سند خود، از زراره و او، از ابى جعفر «عليه السّلام» روايت كرده كه در حديثى كه درباره نمازهاى پنجگانه، مطالبى بيان داشته و چنين فرموده اند: خداوند فرموده: «أقِمِ الصَّلَوةَ طَرَفَىِ النَّهَارِ وَ زُلَفاً مِنَ اللَّيل»، كه مقصود از آن، نماز عشاء است. | ||
مؤلف: اين حديث، به خاطر اين كه در مقام بيان اوقات نمازهاى پنجگانه است، ظهورى در اين دارد كه مى خواهد تفسير كند «طَرَفَىِ النَّهار» را، به قبل از ظهر و بعد از ظهر. زيرا اگر اين مراد نباشد، شامل اوقات پنجگانه نمى شود. | |||
<span id='link57'><span> | <span id='link57'><span> | ||
==رواياتى در فضيلت نماز و اينكه نماز كفاره گناهان است == | ==رواياتى در فضيلت نماز و اينكه نماز كفاره گناهان است == | ||
و در معانى الاخبار به سند خود از ابراهيم بن عمر و او از كسى كه براى او حديث كرده از امام صادق (عليه السّلام ) روايت كرده كه در تفسير آيه «ان الحسنات يذهبن السيئات» فرموده: نماز مومن در شب گناهان روزش را محو مى كند. | و در معانى الاخبار به سند خود از ابراهيم بن عمر و او از كسى كه براى او حديث كرده از امام صادق (عليه السّلام ) روايت كرده كه در تفسير آيه «ان الحسنات يذهبن السيئات» فرموده: نماز مومن در شب گناهان روزش را محو مى كند. | ||
