۱۶٬۹۹۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←وجه آوردن دو صفت «عزيز» و «حميد» در دنباله آيه شريفه
| خط ۱۸۳: | خط ۱۸۳: | ||
وجه ذكر اين دو صفت، و نيز وجه اين كه اول «عزيز»، و سپس «حميد» را آورده، رعايت تناسبى است كه اين دو صفت با مسأله اخراج از ظلمات به نور دارند. چون اخراج مزبور، مستلزم داشتن عزّت و قدرت است تا چنين كتابى را نازل كند، كه احدى نتواند نظيرش را بياورد. و نيز مستلزم «حميد» بودن است. چون كسى كه به مردم بزرگترين نعمت ها را (نعمت بيرون كردن از ظلمت ها به نور) انعام كرده، البته «حميد» است. | وجه ذكر اين دو صفت، و نيز وجه اين كه اول «عزيز»، و سپس «حميد» را آورده، رعايت تناسبى است كه اين دو صفت با مسأله اخراج از ظلمات به نور دارند. چون اخراج مزبور، مستلزم داشتن عزّت و قدرت است تا چنين كتابى را نازل كند، كه احدى نتواند نظيرش را بياورد. و نيز مستلزم «حميد» بودن است. چون كسى كه به مردم بزرگترين نعمت ها را (نعمت بيرون كردن از ظلمت ها به نور) انعام كرده، البته «حميد» است. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۱۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۱۴ </center> | ||
ليكن نكته اى كه ايشان آورده اند، هيچ ربطى به سياق آيات اين سوره ندارد و شايد ايشان، اين نكته را از آيه ديگرى كه در وصف قرآن مى فرمايد: «وَ إنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ لَا يَأتِيهِ البَاطِلُ مِن بَينِ يَدَيهِ وَ لَا مِن خَلفِهِ تَنزِيلٌ مِن حَكِيمٍ حَمِيدٍ» گرفته است. وليكن مقامى كه آيه مزبور دارد، غير مقامى است كه آيات مورد بحث دارند. | ليكن نكته اى كه ايشان آورده اند، هيچ ربطى به سياق آيات اين سوره ندارد و شايد ايشان، اين نكته را از آيه ديگرى كه در وصف قرآن مى فرمايد: «وَ إنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ * لَا يَأتِيهِ البَاطِلُ مِن بَينِ يَدَيهِ وَ لَا مِن خَلفِهِ تَنزِيلٌ مِن حَكِيمٍ حَمِيدٍ» گرفته است. وليكن مقامى كه آيه مزبور دارد، غير مقامى است كه آيات مورد بحث دارند. | ||
و از امام فخر رازى نقل شده كه در تفسيرش گفته است: اگر كلمۀ «عزيز» را بر كلمۀ «حميد» مقدم داشته، براى اين است كه اولين اطلاعى كه انسان از خداى تعالى پيدا مى كند، علم به قدرت او است. سپس به عالم بودن، و آنگاه به غنى و بى نياز بودن اوست. چون عزّت، به معناى قدرت، و حميد، به معناى عالم غنىّ است، و همان طور كه گفته شد، علم به قدرت خدا، مقدم بر پى بردن به علم او به تمام چيزها و غناى او از تمامى آن ها است. ناگزير قرآن كريم هم، «عزيز» را مقدم بر «حميد» ذكر كرد. | و از امام فخر رازى نقل شده كه در تفسيرش گفته است: اگر كلمۀ «عزيز» را بر كلمۀ «حميد» مقدم داشته، براى اين است كه اولين اطلاعى كه انسان از خداى تعالى پيدا مى كند، علم به قدرت او است. سپس به عالم بودن، و آنگاه به غنى و بى نياز بودن اوست. چون عزّت، به معناى قدرت، و حميد، به معناى عالم غنىّ است، و همان طور كه گفته شد، علم به قدرت خدا، مقدم بر پى بردن به علم او به تمام چيزها و غناى او از تمامى آن ها است. ناگزير قرآن كريم هم، «عزيز» را مقدم بر «حميد» ذكر كرد. | ||
