الشورى ٤: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن جزییات آیه) |
(←تفسیر) |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۱#link1 | آيات ۱ - | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۱#link1 | آيات ۱ - ۶ سوره شورى]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۱#link2 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۱#link2 | اقوال مفسران، در معنای حروف مقطعه]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۱#link5 | شباهت سوره هایی که حروف مقطعه اولشان، یکی است]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۱#link8 | توضيح آيه: «تَكَاُد السّمَاوَات يَتَفَطّرنَ مِن فَوقِهِنّ...»]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۱#link5 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۱#link9 | مقصود از استغفار ملائكه براى اهل زمين]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲#link11 | روايتى از امام صادق «ع»، در معناى حروف مقطعه]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲#link12 | بحث روایتی: (بررسى رواياتى كه حروف مقطعه را به اسماى حُسناى خدا معنى كرده اند)]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۱#link8 | توضيح | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۱#link9 | مقصود از استغفار ملائكه براى | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲#link11 | روايتى از امام صادق | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲#link12 | بررسى رواياتى | |||
}} | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ شهریور ۱۴۰۱، ساعت ۰۸:۵۱
| کپی متن آیه |
|---|
| لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَلِيُ الْعَظِيمُ |
ترجمه
| الشورى ٣ | آیه ٤ | الشورى ٥ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ ...»: مجموعه عالم هستی از آن او است.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۶ سوره شورى
- اقوال مفسران، در معنای حروف مقطعه
- شباهت سوره هایی که حروف مقطعه اولشان، یکی است
- توضيح آيه: «تَكَاُد السّمَاوَات يَتَفَطّرنَ مِن فَوقِهِنّ...»
- مقصود از استغفار ملائكه براى اهل زمين
- روايتى از امام صادق «ع»، در معناى حروف مقطعه
- بحث روایتی: (بررسى رواياتى كه حروف مقطعه را به اسماى حُسناى خدا معنى كرده اند)
تفسیر نور (محسن قرائتی)
لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ «4»
آنچه در آسمانها وآنچه در زمين است از آنِ اوست و او بلند مرتبه وبزرگ است.
نکته ها
در قرآن كريم كلمه «قَبْلِكَ» خطاب به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله زياد استعمال شده است، يعنى پيش از تو پيامبرانى آمده‌اند، امّا در هيچ جا «بعدك» نيامده است و اين نشان دهنده خاتميّت پيامبر اسلام مى‌باشد.
با اينكه پيامبر اسلام خاتم انبياست، امّا نامش قبل از ديگران آمده و اين نشان عظمت والاى اوست.
عزّت، قدرت، حكمت و عظمت الهى همه و همه در وحى الهى تبلور يافته است، لذا نبايد وحى و كلام الهى را ساده انگاشت.
پيامبران بزرگوار، به سرچشمه عزّت و قدرت و عظمت الهى متصل هستند، پس هر كس با آنان در افتد، نابود خواهد شد.
جلد 8 - صفحه 371
يكى از دلائل اعجاز قرآن اين است كه از حروف و كلمات عمومى و عادّى، جملات و تركيب‌هايى ساخته كه احدى مشابه آن را نمى‌تواند بياورد.
پیام ها
1- وقتى مى‌خواهيد مطلبى را عنوان كنيد براى شنوندگان خود حسّاسيّت و جاذبه ايجاد كنيد. «حم. عسق»
2- شيوه و محتواى وحى به انبيا، مشابه يكديگر است. «كَذلِكَ»
3- يكى از سنّت‌هاى الهى وحى است. كَذلِكَ يُوحِي ...
4- همه انبيا به يك سرچشمه متصل‌اند و از يك منبع، وحى دريافت مى‌كنند.
«كَذلِكَ يُوحِي»
5- وحى از سرچشمه عزّت است، با آن در نيفتيد كه نابود مى‌شويد. يُوحِي ...
الْعَزِيزُ
6- وحى از سوى خداى عزيز و حكيم است و اطاعت از آن، به شما عزّت و استوارى مى‌دهد. «الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ»
7- نزول وحى بر اساس حكمت است، لذا به هر كس وحى نمى‌شود. يُوحِي ...
الْحَكِيمُ
8- وحى از سرچشمه حكمت است و لذا مطالب آن ماندگار است و خدشه بردار نيست. يُوحِي ... الْحَكِيمُ
9- عزّت خداوند آميخته با حكمت و كاردانى اوست. «الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ»
10- نظام تشريع (وحى و هدايت) حقّ كسى است كه نظام تكوين (آسمانها و زمين) در اختيار اوست. لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ...
11- وحى براى رشد ماست وگرنه او كاملًا بى نياز است. لَهُ ما فِي السَّماواتِ ... الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ
12- مالكيّت حقيقى از آنِ خداست، ديگران خيال مالكيّت مى‌كنند. لَهُ ما فِي السَّماواتِ ...
جلد 8 - صفحه 372
13- مالكيّت مطلق خداوند بر جهان هستى، پشتوانه عزّت و حكمت اوست.
الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ لَهُ ما فِي السَّماواتِ ...
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ «4»
لَهُ ما فِي السَّماواتِ: مر ذات يگانه سبحانى راست آنچه در آسمانها است
«1» برهان، ج 4، ص 115، بنقل از تفسير محمد بن عباس.
جلد 11 - صفحه 396
از امور علوى، وَ ما فِي الْأَرْضِ: و آنچه در زمين است از موجودات سفليه، وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ: و او است بلند مرتبه با عظمت و جلال كه عقل دوربين از ادراك رفعت و جلالت كبريائى او واله و متحير است.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
حم «1» عسق «2» كَذلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَ إِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ «3» لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ «4»
تَكادُ السَّماواتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ وَ الْمَلائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِي الْأَرْضِ أَلا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ «5»
ترجمه
اينچنين وحى ميكند بسوى تو و بسوى آنانكه بودند پيش از تو خداى تواناى درست كردار
براى او است آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است و او است بلند رتبه بزرگ مقام
نزديك است آسمانها شكافته شوند از بالاشان و فرشتگان تسبيح ميكنند بستايش پروردگارشان و آمرزش ميطلبند براى هر كه در زمين است آگاه باشيد كه همانا خدا آمرزنده مهربانست.
تفسير
گذشته از آنچه راجع بفواتح السّور بطور كلّى و خصوص حم ذكر شده در معانى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه معناى حم عسق الحكيم المثيب العالم السّميع القادر القوى است و قمّى ره از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه آن حروفى است مقطوع از اسم اعظم خدا كه تأليف ميكند آنرا پيغمبر و امام پس ميباشد اسم اعظمى كه چون خوانده شود خدا بآن اجابت ميكند و ظاهرا مفاد آيات شريفه آنستكه مانند آنچه در اين سوره است از معارف حقّه و مطالب حقيقيّه وحى ميكند بتو و ساير انبياء قبل خداوند ارجمند تواناى درست كردار محكم گفتار و براى او است ثابت و مستقرّ بملكيّت حقّه حقيقيّه و بسلطنت تامّه عامّه آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است و او است بلند مرتبه و بزرگى كه بزرگيش بوصف در نيايد و براى تصوير رفعت و عظمت او ميتوان بطريق تمثيل گفت نزديك است
جلد 4 صفحه 569
آسمانهاى هفت‌گانه از عظمت مقام مافوق خودشان كه كرسى و عرش است و از مقام علم و مقرّ سلطنت مطلقه الهيّه بآن دو تعبير ميشود شكافته و متفرّق شود اجزائشان با آنكه خرق و تفرّق اجزاء در افلاك راه ندارد براى عظمت مقام خالق آنها و ملائكه آسمانها دائما تسبيح و تقديس مينمايند و مشغولند بحمد و ثناى الهى و طلب مغفرت مينمايند از خداوند براى اهل ايمان از شيعيان و توبه كنندگان كه در زمين جاى دارند چنانچه قمّى ره نقل نموده و فرموده لفظ آيه عام و معناى آن خاص است و در جوامع از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه استغفار ملائكه مخصوص باهل ايمان است چون معلوم است كه خداوند آمرزنده و مهربان است و مسلّم است كه رحمت رحيميّه اختصاص بشيعيان دارد.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الأَرض‌ِ وَ هُوَ العَلِي‌ُّ العَظِيم‌ُ «4»
اختصاص باو دارد آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است و او است در اعلي درجه علوّ و عظمت.
لَهُ ما فِي السَّماواتِ از اينکه كرات علويّه شمس، قمر و ساير كواكب لوح، قلم، بيت المعمور، جنة المأوي، عرش، كرسي، ملائكه سكنه آسمانها و آنچه خداوند خلق فرموده در عالم بالا.
وَ ما فِي الأَرض‌ِ از جن و انس و اقسام حيوانات از طيور و بهائم و حشرات و زمين و دريا و جواهرات و معادن و نباتات و مياه و حيوانات
جلد 15 - صفحه 454
دريايي و غير اينها و بالجمله کل ما سوي اللّه اللّه است.
وَ هُوَ العَلِي‌ُّ العَظِيم‌ُ اعلي مراتب علوّ و عظمت وجود غير متناهي از لا و ابدا و سرمدا.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 4)- سپس می‌افزاید: «آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست، و او بلند مرتبه و بزرگ است» (لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ).
مالکیت او نسبت به آنچه در آسمان و زمین است ایجاب می‌کند که از مخلوقات خود و سرنوشت آنها بیگانه نباشند و نیازهای آنها را از طریق وحی بر آنها نازل کند.
نکات آیه
۱ - مالکیت مطلقه خداوند، بر مجموعه نظام هستى (له ما فى السموت و ما فى الأرض) لام در «له» لام ملکیت و تقدیم «له» بر «ما» مفید حصر است.
۲ - وحى و بعثت پیامبران، مقتضاى مالکیت و ربوبیت بى شریک خدا بر جهان و انسان (کذلک یوحى إلیک ... له ما فى السموت و ما فى الأرض)
۳ - مالکیت مطلق خداوند بر جهان هستى، پشتوانه عزت (قاهربودن) و حکمت (کاردانى) خداوندى است. (اللّه العزیز الحکیم . له ما فى السموت و ما فى الأرض)
۴ - مشروعیت مالکیت انسان، در گرو امضاى آن از سوى خداوند است. (له ما فى السموت و ما فى الأرض) از این که خداوند، مالکیت حقیقى در جهان هستى را براى خود منحصر فرموده، مطلب بالا قابل برداشت است.
۵ - خداوند، علىّ (بلند مرتبه اى بى مانند) و عظیم (بزرگى بى همتا) است. (و هو العلىّ العظیم) «العلى» و «العظیم» خبر معرّف به الف و لام و مفید حصر است.
۶ - فرمان برى و مملوکیت جهان هستى، نشانگر والایى و عظمت بى مانند خداوند است. (له ما فى السموت و ما فى الأرض و هو العلىّ العظیم)
موضوعات مرتبط
- آفرینش: مالک آفرینش ۱، ۲; مدبر آفرینش ۲; مملوکیت آفرینش ۶
- احکام: احکام امضایى ۴
- اسماء و صفات: عظیم ۵; على ۵
- انبیا: منشأ نبوت انبیا ۲
- انسان: مالک انسان ۲; مدبر انسان ۲; منشأ مالکیت انسان ها ۴
- جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۲
- خدا: آثار ربوبیت خدا ۲; آثار مالکیت خدا ۲، ۳; زمینه حکمت خدا ۳; زمینه عزت خدا ۳; مالکیت خدا ۱; نشانه هاى عظمت خدا ۶; نشانه هاى علو خدا ۶
- وحى: منشأ وحى ۲
منابع
