روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۶۷۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

: 

وَ كَتَبَ إِلَيْهِ فِي رَجُلٍ يُشْهِدُهُ أَنَّهُ قَدْ بَاعَ ضَيْعَةً مِنْ رَجُلٍ آخَرَ وَ هِيَ قِطَاعُ أَرَضِينَ وَ لَمْ يُعَرِّفِ اَلْحُدُودَ فِي وَقْتِ مَا أَشْهَدَهُ وَ قَالَ إِذَا أَتَوْكَ بِالْحُدُودِ فَاشْهَدْ بِهَا هَلْ يَجُوزُ لَهُ ذَلِكَ أَوْ لاَ يَجُوزُ لَهُ أَنْ يَشْهَدَ فَوَقَّعَ ع نَعَمْ يَجُوزُ وَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۲۹

و باز به آن حضرت نوشت: شخصى مردى را شاهد گرفت كه مزرعه و زمين كشت خود را بفلانى فروخته، و آن چند قطعه بوده است، در حالى كه‏ حدود آن را براى شاهد مشخّص نكرده بود. امّا به شاهد گفت: هر گاه آمدند و حدود را به تو گفتند بر آنها نيز شهادت ده، آيا اين جايز است يا جايز نيست كه شاهد شهادت دهد؟ امام در جواب نامه مرقوم داشتند، آرى، جايز است و الحمد للَّه.