روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۶۷۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

: 

وَ كَتَبَ إِلَيْهِ‏ فِي رَجُلٍ كَانَتْ لَهُ قِطَاعُ‏ أَرَضِينَ فَحَضَرَهُ اَلْخُرُوجُ إِلَى‏ مَكَّةَ وَ اَلْقَرْيَةُ عَلَى مَرَاحِلَ مِنْ مَنْزِلِهِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ مِنَ اَلْمُقَامِ مَا يَأْتِي بِحُدُودِ أَرْضِهِ وَ عَرَّفَ‏ حُدُودَ اَلْقَرْيَةِ اَلْأَرْبَعَةَ فَقَالَ لِلشُّهُودِ اِشْهَدُوا أَنِّي قَدْ بِعْتُ مِنْ فُلاَنٍ يَعْنِي اَلْمُشْتَرِيَ جَمِيعَ اَلْقَرْيَةِ اَلَّتِي حَدٌّ مِنْهَا كَذَا وَ اَلثَّانِي وَ اَلثَّالِثُ وَ اَلرَّابِعُ وَ إِنَّمَا لَهُ فِي هَذِهِ اَلْقَرْيَةِ قِطَاعُ أَرَضِينَ فَهَلْ يَصْلُحُ لِلْمُشْتَرِي ذَلِكَ وَ إِنَّمَا لَهُ بَعْضُ هَذِهِ اَلْقَرْيَةِ وَ قَدْ أَقَرَّ لَهُ بِكُلِّهَا فَوَقَّعَ ع لاَ يَجُوزُ بَيْعُ مَا لَيْسَ يَمْلِكُ وَ قَدْ وَجَبَ‏ اَلشِّرَاءُ مِنَ اَلْبَائِعِ عَلَى مَا يَمْلِكُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۲۹

و أيضا نوشت كه شخصى داراى چند قطعه زمين است در قريه‏اى كه از منزلش دور مى‏باشد، و ايّام زيارت مكّه و مسافرت پيش آمده و آنقدر فرصت ندارد كه حدود و مساحت زمينهاى خود را در قريه معيّن كند و فقط حدود چهارگانه قريه را معرّفى كرده است و به شهود مى‏گويد: شاهد باشيد كه من به فلان شخص (خريدار) فروختم همه قريه‏اى را كه يك حدّ آن به كجا و حدّ ديگرش به كجا و همين طور ... تا چهار حدّ، و وى در آن قريه چند قطعه زمين داراست. آيا اين ايجاب با اين وضع براى مشترى كافى است با آنكه لفظ مالك همه قريه بوده و قصدش قسمتى از آن؟ امام عليه السّلام در پاسخ نامه مرقوم فرمودند: بر او جايز نيست فروختن آنچه كه مالك نيست، و تنها بدان مقدار از اراضى قريه كه مالك بوده معامله واقع شده است.