روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۶۷۳
از الکتاب
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة
:
من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۶۷۲ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۶۷۴ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۳۰
و نيز در پيرو نامه فوق به امام عليه السّلام نوشت: اگر جماعت ديگرى از اهل همان قريه جز آنها كه براى تعيين حدّ نام برده بود آمدند و شهادت دادند كه حدّ و مساحت اراضى كه اين مرد فروخته است چه مقدار است، آيا براى آن كس كه فروشنده وى را به فروش مزرعه و زمين كشت خود بدون تعيين حدود شاهد گرفته جايز است به سخن اين جماعت كه اراضى را معيّن كرده شهادت به حدود و مساحت آن دادهاند اعتنا و اطمينان كرده و شهادت به حدود دهد، يا جايز نبوده كه اين جماعت شهادت به حدود دهند زيرا بايع گفته بوده هر گاه آمدند و از شما شهادت خواستند شهادت دهيد؟ امام عليه السّلام در پاسخ مرقوم فرمودند: شهادت مده مگر آنچه را كه صاحب مال شاهدت گرفته و آنچه خود او به تو گفته است.