روایت:الکافی جلد ۲ ش ۵۴۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن حماد بن عثمان و هشام بن الحكم و درست بن ابي منصور عن عمر بن يزيد قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ اَلَّذِينَ يَصِلُونَ مََا أَمَرَ اَللََّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ‏ قَالَ نَزَلَتْ فِي رَحِمِ‏ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اَلسَّلاَمُ وَ قَدْ تَكُونُ‏ فِي قَرَابَتِكَ ثُمَّ قَالَ فَلاَ تَكُونَنَ‏ مِمَّنْ يَقُولُ لِلشَّيْ‏ءِ إِنَّهُ فِي شَيْ‏ءٍ وَاحِدٍ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۴۶۱

از عمر بن يزيد، گويد: به امام صادق (ع) گفتم: (۲۱ سوره رعد): «آن كسانى كه به پيوندند آنچه خدا دستور داده كه پيوست شود» فرمود: در باره خويش آل محمد (ص) نازل شده و نسبت به خويشان تو هم مى‏باشد، سپس فرمود: مبادا تو از كسانى كه در باره هر چيزى گويند كه: نسبت به خصوص مورد است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۲۸

عمر بن زياد گويد: بامام صادق عليه السّلام عرضكردم: «كسانى كه آنچه را خدا بپيوندش فرمان داده ميپيوندند، ۲۱ سوره ۱۳» فرمود: در باره رحم آل محمد عليه و آله السّلام نازل شده و در باره خويشان تو هم مى‏باشد، سپس فرمود: از كسانى مباش كه بچيزى گويند: در باره يك مورد است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۹۷

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از حمّاد بن عثمان و هشام بن حكم و درست بن ابى‏منصور، از عمر بن يزيد روايت كرده است كه گفت: به خدمت امام‏ جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: «الَّذِينَ يَصِلُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ». فرمود كه: «اين آيه در باب رحم آل محمد عليهم السلام نازل شده، و گاه است كه در باب خويشِ تو مى‏باشد». بعد از آن فرمود كه: «البتّه از [دسته‏] آن مباش كه در شأن چيزى مى‏گويند كه در يك چيز است». «۱» __________________________________________________

(۱). و مراد اين است كه آيه شامل ارحام همه مؤمنان است، پس به اختصاص آن قائل مشو. و از اينجا معلوم مى‏شود كه آنها كه خصوص مورد را مخصّص آيه نمى‏دانند، و آن را حمل بر عموم مى‏كنند، درست فهميده‏اند. (مترجم)