الرحمن ٣٥: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۳ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۶:۳۴

يُرْسَلُ‌ عَلَيْکُمَا شُوَاظٌ مِنْ‌ نَارٍ وَ نُحَاسٌ‌ فَلاَ تَنْتَصِرَانِ‌

ترجمه

شعله‌هایی از آتش بی‌دود، و دودهایی متراکم بر شما فرستاده می‌شود؛ و نمی‌توانید از کسی یاری بطلبید!

|بر سرتان شراره‌هايى از آتش و دود و مس گداخته فرستاده مى‌شود كه از خود دفاع نتوانيد كرد

بر سر شما شراره‌هايى از [نوع‌] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد، و [از كسى‌] يارى نتوانيد طلبيد.

(اگر به کفر و طغیان گرایید) بر شما شراره‌های آتش و مس گداخته فروریخته شود و هیچ نصرت و نجاتی نیابید.

بر شما شعله هایی از آتش بی دود و دود آتش آلود فرستاده خواهد شد، در نتیجه نمی توانید یکدیگر را [برای دفع عذاب] یاری دهید!

بر شما شعله‌اى بى‌دود فرستاده شود، يا دودى بى‌شعله، پس با او مقابله نتوانيد كرد.

بر شما شعله‌ای بی‌دود و دودی بی‌شعله فرو فرستاده شود، ولی شما [هماورد نخواهید شد و] کین نخواهید ستاند

بر شما پاره‌اى از آتش و دودى- يا مسى گداخته- فرستاده شود پس دفاع از يكديگر نتوانيد.

آتش بی‌دود و مِس گداخته به سوی شما روانه می‌گردد و بر سر شما ریخته می‌شود، و شما همدیگر را نمی‌توانید یاری بدهید.

بر سر شما شراره‌هایی از آتش و از مس فرو فرستاده خواهد شد. پس (از کسی) یاری نتوانیدگرفت.

ریخته شود بر شما شراره (یا گداخته یا آمیخته) از آتش و مس پس یاری نشوید

الرحمن ٣٤

آیه ٣٥

الرحمن ٣٦


سوره :	سوره الرحمن
نزول :	٤ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات :	٩
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«شُوَاظٌ»: آتش بی‌دود. زبانه و شعله خالص. چه بسا مراد جرقه‌ها و اشعه‌های کیهانی و شدت حرارت برخورد با اتمسفر زمین و دیگر چیزها باشد که به هنگام سفرهای فضائی بر سر راه سفینه‌ها قرار دارند. «نُحَاسٌ»: دود. شعله آمیخته با دود. آتشِ مِس‌گونه. مِس مذاب یا خود مِس که فلز مشهوری است. چه بسا مراد گدازه‌ها و گازها و اشعه‌های مختلف کیهانی باشد. معنی دیگر آیه: آتش و دود شما را در برمی‌گیرد و در نتیجه نمی‌توانید خویشتن را یاری دهید و از حضور و استقرار در دادگاه قیامت خود را رهائی بخشید.

تفسیر

تفسیر آیات

تفسیر نور (محسن قرائتی)

يُرْسَلُ عَلَيْكُما شُواظٌ مِنْ نارٍ وَ نُحاسٌ فَلا تَنْتَصِرانِ «35»

آن روز شعله‌اى از آتش و مس گداخته بر شما فرومى‌ريزد، پس نمى‌توانيد تقاضاى يارى كنيد.

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

يُرْسَلُ عَلَيْكُما شُواظٌ مِنْ نارٍ وَ نُحاسٌ فَلا تَنْتَصِرانِ (35)

يُرْسَلُ عَلَيْكُما: فرستاده شود بر شما كه عاصى و مشرك باشند، شُواظٌ مِنْ نارٍ وَ نُحاسٌ‌: زبانه سبز خالص كه جدا شود از آتش جهنم و دودى سياه. مراد نحاس روى گداخته است كه بر سرهاى ايشان فرو ريزند. حاصل آنكه شما را نوبتى بر زبانه آتش عذاب كنند و نوبتى ديگر به دود سياه روى يازيت معذب سازند. بنا بقولى در حينى كه نافرمانان اوامر حضرت سبحان، مبعوث شوند، زبانه آتش جهنم كشيده شود و آنها را به جهنم كشد. و چون عذاب جهنم مشاهده شود، فَلا تَنْتَصِرانِ‌: پس نصرت نتوانيد كرد يكديگر را در منع عقاب و دفع عذاب از هم.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلانِ (31) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (32) يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطارِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلاَّ بِسُلْطانٍ (33) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (34) يُرْسَلُ عَلَيْكُما شُواظٌ مِنْ نارٍ وَ نُحاسٌ فَلا تَنْتَصِرانِ (35)

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (36) فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّماءُ فَكانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهانِ (37) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (38) فَيَوْمَئِذٍ لا يُسْئَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَ لا جَانٌّ (39) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (40)

يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصِي وَ الْأَقْدامِ (41) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (42) هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ (43) يَطُوفُونَ بَيْنَها وَ بَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ (44) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (45)

جلد 5 صفحه 116

ترجمه‌

زود باشد كه بپردازيم بحساب شما اى دو گروه جنّ و انس‌