الأعراف ٢٠٦

إِنَ‌ الَّذِينَ‌ عِنْدَ رَبِّکَ‌ لاَ يَسْتَکْبِرُونَ‌ عَنْ‌ عِبَادَتِهِ‌ وَ يُسَبِّحُونَهُ‌ وَ لَهُ‌ يَسْجُدُونَ‌

ترجمه

آنها که (در مقام قرب) نزد پروردگار تو هستند، (هیچ‌گاه) از عبادتش تکبر نمی‌ورزند، و او را تسبیح می‌گویند، و برایش سجده می‌کنند.

به يقين، كسانى كه نزد پروردگار تو [و در مقام قرب معنوى‌] هستند از بندگى او سر نتابند و تسبيحش گويند و براى او سجده كنند

به يقين، كسانى كه نزد پروردگار تو هستند، از پرستش او تكبر نمى‌ورزند و او را به پاكى مى‌ستايند و براى او سجده مى‌كنند.

آنان (یعنی ارواح و فرشتگانی) که در حضور پروردگار تواند هیچ‌گاه از بندگی او سرکشی نکنند و پیوسته به تسبیح و تنزیه ذات احدیت و به سجده او مشغولند.

یقیناً مقرّبان و نزدیکان خدا هیچ گاه از عبادت و بندگی اش تکبّر نمی ورزند، وهمواره او را تسبیح می گویند، و پیوسته برای او سجده می کنند.

هرآينه آنان كه در نزد پروردگار تو هستند از پرستش او سر نمى‌تابند و تسبيحش مى‌گويند و برايش سجده مى‌كنند.

کسانی که نزد پروردگارت هستند [تقرب دارند] از عبادت او گردنکشی نمی‌کنند و او را تسبیح می‌گویند و بر او سجده می‌برند

همانا آنان كه نزد پروردگار تواند- فرشتگان و مقرّبان- از پرستش او سرپيچى و گردنكشى نكنند و وى را به پاكى مى‌ستايند و او را سجده مى‌آرند.

بیگمان کسانی که مقرّبان (درگاه) پروردگار تو هستند، خویشتن را بزرگتر از آن نمی‌دانند که به پرستش خدا بپردازند، و بلکه به تسبیح و تقدیس او مشغولند و در برابر او کرنش و سجده می‌برند.

کسانی که نزد [:قرب معرفتی] پروردگارت هستند، از پرستش او تکبّر نمی‌ورزند و او را به پاکی می‌ستایند و تنها برای او سجده می‌کنند.

همانا آنان که نزد پروردگار تواند کبر نورزند از پرستش او و می‌ستایندش و برای او سجده می‌کنند

الأعراف ٢٠٥	آیه ٢٠٦	سوره_الأنفال
سوره : سوره الأعراف نزول : ١٠ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٣ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِنَّ الَّذِینَ عِندَ رَبِّکَ»: کسانی که در پیش پروردگار تو دارای مقام و منزلت هستند. مراد فرشتگان مقرّب است. «عِندَ رَبِّکَ»: نزد پروردگارت. مراد قرب مکانی نیست، بلکه مقصود قرب مقامی است.

تفسیر

• آيات ۱۹۹ - ۲۰۶، سوره اعراف
• معناى عفو در: (( خذالعفو و اءمر بالعرف ((
• معناى (( عرف (( و (( معروف (( و (( نزغ شيطان ((
• پناه بردن به خدا از شر شيطان
• امر به ذكر خداى تعالى با (( تضرع (( و (( خيفه (( و در صبح و شام
• قرب به خدا فقط به وسيله ياد و ذكر او حاصل مى شود
• بحث روايتى : رواياتى درباره : عفو و گذشت ، ذكر خدا، استماع به تلاوت و قرآن و...

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- مقربان درگاه خدا هیچگاه در برابر او خود را بزرگ نمى شمرند و از پرستش او روگردان نمى شوند. (إن الذین عند ربک لایستکبرون عن عبادته) «استکبار» به معناى خودبزرگ بینى است و چون به حرف «عن» متعدى شده، معناى اعراض و رویگردانى در آن اشراب شده است. یعنى «لایعرضون عن عبادته مستکبرین».

۲- مقربان درگاه خدا همواره او را تسبیح مى کنند و وى را از هر نقص و عیب منزه مى شمرند. (إن الذین عند ربک ... یسبحونه) نزد خدا بودن به معناى تقرب داشتن به درگاه اوست. بنابراین «الذین عند ربک»، یعنى مقربان درگاه خدا.

۳- یاد کردن خدا در دل و جان و لب گشودن به ذکر وى، عبادت و پرستش اوست. (و اذکر ربک ... إن الذین عند ربک لایستکبرون عن عبادته) فرمان به ذکر خدا (اذکر ربک) و سپس بیان این حقیقت که مقربان درگاه خدا از پرستش او رویگردان نیستند، بیانگر این است که ذکر خدا مصداق بارزى از پرستش خداوند و عبادت اوست.

۴- غفلت از یاد خدا و رویگردانى از پرستش او، برخاسته از خودبزرگ بینى است. (و لاتکن من الغفلین. إن الذین عند ربک لایستکبرون عن عبادته) نهى از غفلت و سپس بیان این معنا که مقربان درگاه خدا در برابر او تکبرى نمىورزند، بیانگر این است که غفلت کردن از یاد خدا در حقیقت تکبر کردن در برابر اوست و یا ریشه در تکبر و خودبزرگ بینى دارد.

۵- مقربان درگاه خداوند همواره و خالصانه بر آستان او سجده مى برند. (إن الذین عند ربک ... له یسجدون) تقدیم «له» بر «یسجدون» دلالت بر حصر و حکایت از خلوص دارد.

۶- پرستش خدا، به زبان آوردن اسما و صفاتى که حاکى از تنزیه او باشد و نیز سجده کردن به آستان او، از مصادیق ذکر و یاد خداوند است. (و اذکر ربک ... إن الذین عند ربک ... و له یسجدون)

۷- لزوم اقتدا به مقربان الهى و الگو قرار دادن آنان در عبادت خالصانه خدا و تنزیه او از هر عیب و نقص (اذکر ربک ... إن الذین عند ربک لا یستکبرون عن عبادته)

۸- تقرب به خدا در گرو پرستش او و منزه دانستن وى از هر عیب و نقص و سجده خالصانه به درگاه اوست. (و لاتکن من الغفلین. إن الذین عند ربک ... و له یسجدون)

۹- فرشتگان همواره با تواضع در برابر خدا وى را عبادت مى کنند و او را منزه مى دانند و تنها بر درگاه او سجده مى برند. (إن الذین عند ربک ... و له یسجدون) بسیارى از مفسران برآنند که مراد از «الذین عند ربک» فرشتگان هستند.

موضوعات مرتبط

• تقرب: عوامل تقرب ۸
• تکبر: آثار تکبر ۴
• خدا: آثار تنزیه خدا ۸ ; تنزیه خدا ۲، ۶، ۷، ۹
• ذکر: اهمیت ذکر خدا ۳ ; موارد ذکر ۶
• سجده: آثار سجده ۸ ; اهمیت سجده ۶
• عبادت: آثار عبادت ۸ ; عبادت خدا ۳، ۶ ; عوامل ترک عبادت ۴ ; موارد عبادت ۳
• غفلت: عوامل غفلت از خدا ۴
• مقربان: اخلاص مقربان ۵، ۷ ; الگوگیرى از مقربان ۷ ; تسبیح مقربان ۲، ۷ ; تقلید از مقربان ۷ ; تواضع مقربان ۱ ; سجده مقربان ۵ ; عبادت مقربان ۱، ۷ ; فضایل مقربان ۱، ۵
• ملائکه: تواضع ملائکه ۹ ; سجده ملائکه ۹ ; عبادت ملائکه ۹
• وِرد: اهمیت وِرد ۳، ۶