الحشر ١٩: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=و نباشید مانند آنان که فراموش کردند خدا را پس فراموششان ساخت خویشتن را ایشانند نافرمانان‌
|-|معزی=و نباشید مانند آنان که فراموش کردند خدا را پس فراموششان ساخت خویشتن را ایشانند نافرمانان‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره الحشر | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::19|١٩]] | قبلی = الحشر ١٨ | بعدی = الحشر ٢٠  | کلمه = [[تعداد کلمات::11|١١]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره الحشر | نزول = [[نازل شده در سال::16|٤ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::19|١٩]] | قبلی = الحشر ١٨ | بعدی = الحشر ٢٠  | کلمه = [[تعداد کلمات::11|١١]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«نَسُوا اللهَ»: خدا را فراموش کردند و طاعت و عبادت را از یاد بردند. «فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ»: در نتیجه خدا هم ایشان را از یاد خودشان برد. یعنی خدا فراموشی، منتهی به خود فراموشی می‌گردد. چرا که افراد بی‌دین، در خوشیها به ناز نعمت و قدرت مبتلا می‌شوند و متکبر می‌گردند، و در ناخوشیها، به سردرگمی و ناسپاسی دچار می‌آیند، و در هر دو صورت، هدف آفرینش خود، یا به عبارت دیگر هویت و انسانیت خویش را فراموش می‌کنند، و همه تلاششان خور و خواب و لذت و شهوت می‌گردد، و مبدأ و معاد و عبودیت و الوهیت، در نظرشان واژه‌های نامفهومی می‌شوند، و از این خواب سنگین غفلت تا نمیرند بیدار نمی‌شوند.
«نَسُوا اللهَ»: خدا را فراموش کردند و طاعت و عبادت را از یاد بردند. «فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ»: در نتیجه خدا هم ایشان را از یاد خودشان برد. یعنی خدا فراموشی، منتهی به خود فراموشی می‌گردد. چرا که افراد بی‌دین، در خوشیها به ناز نعمت و قدرت مبتلا می‌شوند و متکبر می‌گردند، و در ناخوشیها، به سردرگمی و ناسپاسی دچار می‌آیند، و در هر دو صورت، هدف آفرینش خود، یا به عبارت دیگر هویت و انسانیت خویش را فراموش می‌کنند، و همه تلاششان خور و خواب و لذت و شهوت می‌گردد، و مبدأ و معاد و عبودیت و الوهیت، در نظرشان واژه‌های نامفهومی می‌شوند، و از این خواب سنگین غفلت تا نمیرند بیدار نمی‌شوند.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۸


ترجمه

و همچون کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند و خدا نیز آنها را به «خود فراموشی» گرفتار کرد، آنها فاسقانند.

|و مانند كسانى نباشيد كه خدا را فراموش كردند پس خدا هم خودشان را از يادشان برد. آنان همان فاسقانند
و چون كسانى مباشيد كه خدا را فراموش كردند و او [نيز] آنان را دچار خودفراموشى كرد؛ آنان همان نافرمانانند.
و مانند آنان نباشید که به کلی خدا را فراموش کردند، خدا هم (حظّ روحانی و بهره ابدی) نفوس آنها را از یادشان برد، آنان به حقیقت بدکاران عالمند.
و مانند کسانی مباشید که خدا را فراموش کردند، پس خدا هم آنان را دچار خودفراموشی کرد؛ اینان همان فاسقانند.
از آن كسان مباشيد كه خدا را فراموش كردند و خدا نيز چنان كرد تا خود را فراموش كنند. ايشان نافرمانند.
و همانند کسانی که خداوند را فراموش کردند، مباشید که خداوند هم [تیمار] خودشان را از یادشان برد، اینانند که نافرمانند
و مانند كسانى مباشيد كه خداى را فراموش كردند و خدا خودشان- يعنى تدبير حال خويشتن- را فراموششان ساخت. اينانند بدكاران نافرمان.
و همسان کسانی نباشید که خدا را از یاد بردند، و خدا هم خودشان را از یاد خودشان برد! آنان بیرون روندگان (از حدود شرائع الهی) و خارج شوندگان (از دائره‌ی ایمان) هستند.
و همانند کسانی مباشید که خدا را فراموش کردند، پس خدا نیز آنان را از یاد خودهاشان ببرد (و) آنان همان نافرمانانند.
و نباشید مانند آنان که فراموش کردند خدا را پس فراموششان ساخت خویشتن را ایشانند نافرمانان‌


الحشر ١٨ آیه ١٩ الحشر ٢٠
سوره : سوره الحشر
نزول : ٤ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١١
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«نَسُوا اللهَ»: خدا را فراموش کردند و طاعت و عبادت را از یاد بردند. «فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ»: در نتیجه خدا هم ایشان را از یاد خودشان برد. یعنی خدا فراموشی، منتهی به خود فراموشی می‌گردد. چرا که افراد بی‌دین، در خوشیها به ناز نعمت و قدرت مبتلا می‌شوند و متکبر می‌گردند، و در ناخوشیها، به سردرگمی و ناسپاسی دچار می‌آیند، و در هر دو صورت، هدف آفرینش خود، یا به عبارت دیگر هویت و انسانیت خویش را فراموش می‌کنند، و همه تلاششان خور و خواب و لذت و شهوت می‌گردد، و مبدأ و معاد و عبودیت و الوهیت، در نظرشان واژه‌های نامفهومی می‌شوند، و از این خواب سنگین غفلت تا نمیرند بیدار نمی‌شوند.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - نهى الهى، از قرار گرفتن مؤمنان، در شمار فراموش کنندگان خدا (یأیّها الذین ءامنوا ... و لاتکونوا کالذین نسوا اللّه)

۲ - مؤمنان، در معرض از یاد بردن خدا و نیازمند هشدار الهى براى پایبندى به تقوا (یأیّها الذین ءامنوا اتّقوا اللّه ... و لاتکونوا کالذین نسوا اللّه)

۳ - لازمه تقوا، به یاد داشتن خداوند و قرار نگرفتن در زمره خدافراموشان است. (اتّقوا اللّه ... و لاتکونوا کالذین نسوا اللّه)

۴ - غفلت از محاسبه اعمال، زمینه ساز فراموشى از یاد خداوند * (یأیّها الذین ءامنوا ... و لتنظر إنّ اللّه خبیر بما تعملون. و لاتکونوا کالذین نسوا اللّه) برداشت یاد شده، بدان احتمال است که تقدم «و لتنظر...» بر «و لاتکونوا کالذین...» نظر به تقدم رتبى داشته باشد.

۵ - خودفراموشى، کیفر الهى براى خدافراموشان (و لاتکونوا کالذین نسوا اللّه فأنسیهم أنفسهم)

۶ - خدافراموشى انسان، عامل غفلت او از سعادت و حقایق وجودى خویش (و لاتکونوا کالذین نسوا اللّه فأنسیهم أنفسهم)

۷ - غافلان از خدا و خویش، همان فاسقان واقعى و پرده دران حریم ارزش هایند. (و لاتکونوا کالذین نسوا اللّه فأنسیهم أنفسهم أُولئک هم الفسقون)

۸ - فسق و گناه پیشگى، داراى پیوندى عمیق با غفلت از خدا و خویش (و لاتکونوا کالذین نسوا اللّه فأنسیهم أنفسهم أُولئک هم الفسقون)

موضوعات مرتبط

  • تقوا: اهمیت تقوا ۲; زمینه تقوا ۳
  • خدا: آثار فراموشى خدا ۶; زمینه فراموشى خدا ۴; فراموشکاران خدا ۱، ۳; کیفر فراموشکاران خدا ۵; نواهى خدا ۱
  • خود: آثار خود فراموشى ۷، ۸; عوامل خود فراموشى ۵، ۶
  • ذکر: اهمیت ذکر ۳
  • غافلان: فسق غافلان ۷
  • غفلت: آثار غفلت ۴; آثار غفلت از خدا ۷، ۸; عوامل غفلت ۶; غفلت از حسابرسى عمل ۴
  • فاسقان :۷
  • فسق: زمینه فسق ۸
  • گناه: زمینه گناه ۸
  • مؤمنان: لغزشگاه مؤمنان ۲; نهى مؤمنان ۱; نیازهاى معنوى مؤمنان ۲
  • نیازها: نیاز به هشدارهاى خدا ۲

منابع