الشعراء ٩٧: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=سوگند به خدا همانا بودیم ما در گمراهی آشکار | |-|معزی=سوگند به خدا همانا بودیم ما در گمراهی آشکار | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الشعراء | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الشعراء | نزول = [[نازل شده در سال::3|٣ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::97|٩٧]] | قبلی = الشعراء ٩٦ | بعدی = الشعراء ٩٨ | کلمه = [[تعداد کلمات::6|٦]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«إِن کُنَّا»: واژه (إِنْ) مخفّف از مثقّله و در اصل چنین است: إِنَّا کُنَّا. | «إِن کُنَّا»: واژه (إِنْ) مخفّف از مثقّله و در اصل چنین است: إِنَّا کُنَّا. | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۹
ترجمه
| الشعراء ٩٦ | آیه ٩٧ | الشعراء ٩٨ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«إِن کُنَّا»: واژه (إِنْ) مخفّف از مثقّله و در اصل چنین است: إِنَّا کُنَّا.
تفسیر
- آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا
- سؤ ال و جواب و مهاجه ابراهيم عليه السّلام با پدر و قوم خود درباره پرستش بتها
- توضيحى در باره حقيقت بت پرستى و اينكه بت بصورت قبله اى براى عبادت خداىسبحان نبوده است
- اعتراض ابراهيم عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود
- ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...)
- اشاره ابراهيم عليه السّلام به نعمتهاى مادى خداوند
- وجه اينكه ابراهيم عليه السّلام فرمود به مغفرت خدا طمع دارم ، و مراد از خطيئه اى كهبه خود نسبت دارد
- مقصود از ((حكم )) و الحاق به صالحين كه ابراهيم عليه السّلام (از پروردگار خودتقاضا كرد (رب هب لى حكما والحقتى بالصالحين )
- مراد از ((لسان صدق در آخرين )) در دعاى ابراهيم عليه السّلام : ((واجعل لى لسان صدق فى الاخرين ))
- بيان اينكه سود نداشتن مال و فرزندان در قيامت نتيجه انحلال اجتماع مدنى و بطلان اسباب اعتبارى در آن روز است
- وجوه مختلف در باره مفاد و نوع استثناء ((الا من اتى اللّه بقلب سليم )) در آيه : يوم لاينفع ...))
- فرجام بد مشركان و جنود ابليس در قيامت
- بحث روايتى (رواياتى درباره ((لسان صدوق فى الاخرين ))، استغفار ابراهيم عليهالسّلام براى پدر، قلب سليم ، شفاعت و...)
- دو روايت در ذيل ((و اغفر لابى )) و تصويرحال فرزند مؤ من و پدر مشرك در قيامت
- بيزارى مجرمين در روز قيامت از يكديگر
- دو روايت در ذيل ((فما لنا من شافئين ...)) و نااميدى كافران از شفاعت روز جزا
- آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا
- سؤ ال و جواب و مهاجه ابراهيم عليه السّلام با پدر و قوم خود درباره پرستش بتها
- توضيحى در باره حقيقت بت پرستى و اينكه بت بصورت قبله اى براى عبادت خداىسبحان نبوده است
- اعتراض ابراهيم عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود
- ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...)
- اشاره ابراهيم عليه السّلام به نعمتهاى مادى خداوند
- وجه اينكه ابراهيم عليه السّلام فرمود به مغفرت خدا طمع دارم ، و مراد از خطيئه اى كهبه خود نسبت دارد
- مقصود از ((حكم )) و الحاق به صالحين كه ابراهيم عليه السّلام (از پروردگار خودتقاضا كرد (رب هب لى حكما والحقتى بالصالحين )
- مراد از ((لسان صدق در آخرين )) در دعاى ابراهيم عليه السّلام : ((واجعل لى لسان صدق فى الاخرين ))
- بيان اينكه سود نداشتن مال و فرزندان در قيامت نتيجه انحلال اجتماع مدنى و بطلان اسباب اعتبارى در آن روز است
- وجوه مختلف در باره مفاد و نوع استثناء ((الا من اتى اللّه بقلب سليم )) در آيه : يوم لاينفع ...))
- فرجام بد مشركان و جنود ابليس در قيامت
- بحث روايتى (رواياتى درباره ((لسان صدوق فى الاخرين ))، استغفار ابراهيم عليهالسّلام براى پدر، قلب سليم ، شفاعت و...)
- دو روايت در ذيل ((و اغفر لابى )) و تصويرحال فرزند مؤ من و پدر مشرك در قيامت
- بيزارى مجرمين در روز قيامت از يكديگر
- دو روايت در ذيل ((فما لنا من شافئين ...)) و نااميدى كافران از شفاعت روز جزا
نکات آیه
۱ - سوگند به خدا و اعتراف حسرت بار دوزخیان در میان شراره هاى آتش، به گمراهى آشکار خویش در دنیا (تاللّه إن کنّا لفى ضلل مبین)
۲ - آتش دوزخ، تنها عامل تسلیم گمراهان لجوج در برابر حق (قالوا و هم فیها یختصمون . تاللّه إن کنّا لفى ضلل مبین) برداشت یاد شده از آن جا است که اعتراف حق ستیزان، تنها در جهان آخرت و آن هم در داخل دوزخ صورت مى گیرد.
۳ - عوامل انحراف و حق ناپذیرى، سبب مخفى بودن روشن ترین حقایق (یگانگى خدا) بر گمراهان در دنیا (تاللّه إن کنّا لفى ضلل مبین) با این که پوچى شرک و یگانگى خدا، امرى روشن است; مشرکان، تنها پس از گرفتار شدن به آتش دوزخ، وضوح آن را درمى یابند.
روایات و احادیث
۴ - «عن أمیرالمؤمنین(ع)... ان من شبّه ربّنا الجلیل... لم یعقد غیب ضمیره على معرفته و لم یشاهد قلبه الیقین بأنّه لاندّ له و کأنّه لم یسمع بتبرّى التابعین من المتبوعین و هم یقولون «تاللّه إن کنّا لفى ضلال مبین . إذ نسوّیکم بربّ العالمین» فمن ساوى ربّنا بشىء فقد عدل به و العادل به کافر بما تنزّلت به محکمات آیاته;[۱] از امیرالمؤمنین(ع) روایت شده است: ... همانا کسى که پروردگار بزرگ ما را به [چیزى] تشبیه کند ... ضمیر باطن خود را بر شناخت او معتقد نساخته و قلب او به این که خدا نظیر ندارد به یقین نرسیده است و گویا نشنیده که پیروى کنندگان، از پیشوایان (معبودهاى) خود تبرّى مى جویند و مى گویند: به خدا سوگند! حقاً ما در گمراهى آشکار بودیم; زیرا شما را با پروردگار عالمیان برابر مى دانستیم. پس کسى که خدا را با چیزى مساوى بداند، براى او نظیر قرار داده است و کسى که براى خدا نظیر قرار دهد، به مفاد آیات محکمات خدا، کافر شده است».
موضوعات مرتبط
- اقرار: اقرار به گمراهى ۱
- توحید: عوامل تکذیب توحید ۳
- جهنم: آثار آتش جهنم ۲
- جهنمیان: اقرار جهنمیان ۱; حسرت جهنمیان ۱; سوگند جهنمیان ۱; گمراهى جهنمیان ۱
- حق: آثار حق ناپذیرى ۳
- خدا: بى نظیرى خدا ۴; تشبیه خدا ۴
- سوگند: سوگند به خدا ۱
- کفر: موجبات کفر ۴
- گمراهان: عوامل حق پذیرى گمراهان ۲; گمراهان در جهنم ۲
- گمراهى: آثار گمراهى ۳; موارد گمراهى ۴
منابع
- ↑ توحید صدوق، ص ۵۴، ح ۱۳; نورالثقلین، ج ۴، ص ۵۹، ح ۵۸.
