مريم ٣١: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=و گردانید مرا فرخنده هر کجا باشم و توصیه کرد مرا به نماز و زکات مادامی که هستم زنده‌
|-|معزی=و گردانید مرا فرخنده هر کجا باشم و توصیه کرد مرا به نماز و زکات مادامی که هستم زنده‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره مريم | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::31|٣١]] | قبلی = مريم ٣٠ | بعدی = مريم ٣٢  | کلمه = [[تعداد کلمات::14|١٤]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره مريم | نزول = [[نازل شده در سال::6|٦ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::31|٣١]] | قبلی = مريم ٣٠ | بعدی = مريم ٣٢  | کلمه = [[تعداد کلمات::14|١٤]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«مَادُمْتُ حَیّاً»: مادام که زنده باشم.
«مَادُمْتُ حَیّاً»: مادام که زنده باشم.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۲


ترجمه

و مرا -هر جا که باشم- وجودی پربرکت قرار داده؛ و تا زمانی که زنده‌ام، مرا به نماز و زکات توصیه کرده است!

|و هر جا كه باشم مرا وجودى مبارك ساخته، و تا زنده‌ام مرا به نماز و زكات سفارش كرده است
و هر جا كه باشم مرا با بركت ساخته، و تا زنده‌ام به نماز و زكات سفارش كرده است،
و مرا هر کجا که باشم مایه برکت (و رحمت) گردانید، و تا زنده‌ام به عبادت نماز و زکات سفارش کرد.
و هر جا که باشم بسیار بابرکت و سودمندم قرار داده، و مرا تا زنده ام به نماز و زکات سفارش کرده است.
و هر جا كه باشم مرا بركت داده و تا زنده‌ام به نماز و زكات وصيت كرده است.
و مرا، هر جا که باشم، مبارک گردانیده و مرا مادام که زنده باشم به نماز و زکات سفارش فرموده است‌
و مرا هر جا كه باشم با بركت ساخته، و تا زنده باشم به نماز و زكات سفارشم كرده است
و مرا - در هر کجا که باشم - شخص پربرکت و سودمندی (برای مردمان) می‌نماید، و مرا به نماز خواندن و زکات دادن - تا وقتی که زنده باشم - سفارش می‌فرماید.
«و هر جا که بوده‌ام مرا برکت‌یافته ساخت و تا زنده‌ام به نماز و زکات سفارشم کرد.»
و گردانید مرا فرخنده هر کجا باشم و توصیه کرد مرا به نماز و زکات مادامی که هستم زنده‌


مريم ٣٠ آیه ٣١ مريم ٣٢
سوره : سوره مريم
نزول : ٦ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مَادُمْتُ حَیّاً»: مادام که زنده باشم.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- خداوند حضرت عیسى(ع) را پیامبرى خجسته، خوش قدم و مایه خیر و برکت قرار داد. (و جعلنى مبارکًا أین ما کنت) «برکة»، یعنى افزونى و فراوانى (مصباح) و «مبارک»، یعنى منشأ خیر فراوان (لسان العرب) و تعبیر «أین ما کنت» حاکى از خوش قدمى عیسى(ع) است، به گونه اى که هر جا قرار گیرد، خیر و برکت در آن نقطه افزونى خواهد یافت.

۲- عیسى(ع) در کودکى، فرخندگى و فزایندگى خیر و خوبى را از صفات خدادادى خویش برشمرد. (و جعلنى مبارکًا أین ما کنت)

۳- خیر و برکت وجود عیسى(ع)، به مکان و یا مردمى خاص محدود نیست. (و جعلنى مبارکًا أین ما کنت)

۴- اعطاى خیر و برکت به موجودات، در اختیار خداوند و به خواست او است. (و جعلنى مبارکًا)

۵- اقامه نماز و پرداخت زکات در تمامى عمر، از توصیه هاى خداوند به عیسى(ع) در نخستین روزهاى زندگى او (و أوصنى بالصلوة والزکوة مادمت حیًّا)

۶- عیسى(ع) در معرفى خویش به مردم، دریافت فرمان خداوند به نماز و زکات را از ویژگى هاى خویش برشمرد. (و أوصنى بالصلوة والزکوة مادمت حیًّا)

۷- نماز و زکات، از جمله تکالیف دینى در شریعت حضرت عیسى(ع) بود. (و أوصنى بالصلوة و الزکوة)

۸- مردمِ زمان مریم(س)، با مفاهیم نماز و زکات آشنایى داشتند. (و أوصنى بالصلوة والزکوة) حضرت عیسى(ع) در گهواره براى مردم، از نماز و زکات سخن گفت، بنابراین، آنان با این مفاهیم از پیش آشنا بودند.

۹- نماز و زکات، (اظهار بندگى و انفاق) در بین تکالیف الهى، از اهمیت ویژه اى برخوردار است. (و أوصنى بالصلوة والزکوة) سفارش مستقیم خداوند در مورد نماز و زکات، گویاى اهمیت و نقش مهم آن دو در نیل به کمال است.

۱۰- در کنار روى آوردن به خدا، توجه به مردم نیز لازم است. (و أوصنى بالصلوة والزکوة مادمت حیًّا) در نماز، تنها توجه به خدا مطرح است; در حالى که زکات قوامش به اعطاى مال و کمک به دیگران است.

۱۱- تکالیف الهى، محدود به زندگى دنیوى انسان ها است. (مادمت حیًّا)

۱۲- نماز و زکات، در هیچ شرایطى نباید ترک شود. (و أوصنى بالصلوة والزکوة مادمت حیًّا) گرچه «مادمت حیّاً» مربوط به عیسى(ع) است، ولى به دلیل اشتراک تکالیف، دیگر مسیحیان نیز به تکالیف او موظف اند و هر گاه قرآن از ادیان پیشین حکمى را نقل کرده و نسخ آن را گوشزد نکند، مسلمانان نیز باید آن را تکلیف خود بشمارند.

روایات و احادیث

۱۳- «عن أبى عبداللّه(ع) قال فى قول اللّه - عزّوجلّ -: «و جعلنى مبارکاً أین ما کنت» قال: نفاعاً ; از امام صادق(ع) روایت شده که در باره سخن خداى عزّوجلّ (از زبان عیسى(ع)) «و جعلنى مبارکاً...» فرمود: مقصود از «مبارک» بسیار نفع رساننده است».[۱]

۱۴- «عن النبى(ص): «و جعلنى مبارکاً أین ما کنت» قال: معلّماً و مؤدباً ; از رسول خدا(ص) روایت شده که فرمود: «جعلنى مبارکاً...»، یعنى خدا مرا تعلیم دهنده و ادب آموز قرار داد».[۲]

۱۵- «معاویة بن وهب قال: سألت أباعبداللّه(ع) عن أفضل ما یتقرّب به العباد إلى ربّهم و أحب ذلک إلى اللّه -عزّوجلّ- ما هو؟ فقال: ما أعلم شیئاً بعد المعرفة أفضل من هذه الصلاة، ألا ترى أنّ العبد الصالح عیسى بن مریم(ع) قال: «و أوصانى بالصلاة و الزکاة مادمت حیّاً» ; معاویة بن وهب گوید: از امام صادق(ع) پرسیدم: بهترین چیزى که موجب تقرب بندگان به پروردگارشان مى شود و محبوب ترین آن نزد خداى عزّوجلّ چیست؟ فرمود: من پس از معرفت چیزى را بهتر از این نماز نمى دانم، آیا نمى بینى که بنده صالح (خدا) عیسى بن مریم گفت: و أوصانى بالصلاة...».[۳]

۱۶- «قال الصادق(ع) فى قوله «و أوصانى بالصلاة والزکاة» قال: زکاة الرؤوس; امام صادق(ع) در باره سخن عیسى(ع) «و أوصانى بالصلاة والزکاة» فرمود: مقصود زکات سرانه، (یعنى فطره) است».[۴]

موضوعات مرتبط

  • احکام ۱۲:
  • انفاق: اهمیت انفاق ۹
  • برکت: منشأ برکت ۲، ۴
  • تکلیف: محدوده تکلیف ۱۱
  • خدا: برکات خدا ۱; توصیه هاى خدا ۵; مشیت خدا ۴
  • خیر: منشأ خیر ۴
  • دنیا: نقش دنیا ۱۱
  • ذکر: ذکر خدا ۱۰
  • زکات: احکام زکات ۱۲; اهمیت زکات ۹، ۱۲; اهمیت زکات فطره ۱۶; توصیه به زکات ۵، ۶; زکات در دوران مریم(ع) ۸
  • عبودیت: اهمیت عبودیت ۹
  • عیسى(ع): برکت عیسى(ع) ۱، ۲، ۱۳، ۱۴; بینش عیسى(ع) ۲; تعالیم عیسى(ع)۱۴; توصیه به عیسى(ع) ۵; خوش قدمى عیسى(ع) ۱; فضایل عیسى(ع) ۱، ۲، ۳، ۱۳; قصه عیسى(ع) ۶; معارفه عیسى(ع) ۶; نقش عیسى(ع) ۱۴; نوزادى عیسى(ع) ۲، ۵; وحى به عیسى(ع) ۶; ویژگیهاى برکت عیسى(ع) ۳; ویژگیهاى عیسى(ع) ۶
  • مردم: اهمیت توجه به مردم ۱۰
  • مسیحیت: زکات در مسیحیت ۷; نماز در مسیحیت ۷
  • نماز: احکام نماز ۱۲; اهمیت نماز ۹، ۱۲; توصیه به نماز ۵، ۶; فضیلت نماز ۱۵; نماز در دوران مریم(ع) ۸

منابع

  1. کافى، ج ۲، ص ۱۶۵، ح ۱۱; نورالثقلین، ج ۳، ص ۳۳۳- ، ح ۶۴.
  2. الدرالمنثور، ج ۵، ص ۵۰۹.
  3. کافى، ج ۳، ص ۲۶۴، ح ۱; نورالثقلین، ج ۳، ص ۳۳۴- ، ح ۶۹.
  4. تفسیر قمى، ج ۲، ص ۵۰; نورالثقلین، ج ۳، ص ۳۳۵- ، ح ۷۰.