يونس ١٠٠: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=و نرسد تنی را که ایمان آرد مگر به دستور خدا و میگرداند پلید را بر آنان که درنمییابند | |-|معزی=و نرسد تنی را که ایمان آرد مگر به دستور خدا و میگرداند پلید را بر آنان که درنمییابند | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره يونس | نزول = | {{آيه | سوره = سوره يونس | نزول = [[نازل شده در سال::11|١١ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::100|١٠٠]] | قبلی = يونس ٩٩ | بعدی = يونس ١٠١ | کلمه = [[تعداد کلمات::16|١٦]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«الرِّجْسَ»: پلیدی و کثافت. در اینجا مراد عذاب است. | «الرِّجْسَ»: پلیدی و کثافت. در اینجا مراد عذاب است. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۵۱
ترجمه
يونس ٩٩ | آیه ١٠٠ | يونس ١٠١ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«الرِّجْسَ»: پلیدی و کثافت. در اینجا مراد عذاب است.
تفسیر
- آيات ۱۰۳ - ۹۴، سوره يونس
- استشهاد از اهل كتاب براى اثبات حقانيت معارف قرآن مجيد
- مراد از حتمى شدن كلمه پروردگار، كه در بيان علت زيانكارى مكذبين آمده است ، حتمىشدن عذاب آتش است بر آنها
- سه نكته كه از آيات گذشته روشن گرديد
- معناى استثناء ((الا قوم يونس )) در آيه : ((فلو لا كانت قرية آمنت ...))و اشاره به بعضوجوهى كه در معناى اين استثناء گفته شده است
- معناى اينكه هيچ كس جز به اذن خدا ايمان نمى آورد
- در آيه شريفه : ((و ما كان لنفس ...)) از شك و ترديد (درمقابل ايمان ) به رجس و پليدى تعبير شده است
- وعده خداوند به نجات دادن مؤ منين از امت اسلام ، همانطور كه پيامبران و مؤ منين از اممگذشته را نجات داد
- بحث روايتى
- (رواياتى در ذيل آيه : ((و ان كنت فى شك ...))، قوم يونس و...)
نکات آیه
۱ - انسان در عین مختار بودن، بدون اذن خداوند قادر بر انتخاب و انجام هیچ کارى نیست. (و لو شاء ربک لأمن من فى الأرض ... و ما کان لنفس أن تؤمن إلا بإذن اللّه) خداوند در آیه قبل (و لو شاء ربک) مختار بودن انسانها را بیان فرمود. این آیه شریفه نیز براى دفع توهم تفویض است; یعنى، گر چه آدمیان در پذیرش ایمان و کفر آزادند، لکن باید متوجّه باشند که انتخاب هر یک از آنها بى اذن خداوند ممکن نیست. برداشت فوق با الغاى خصوصیت از ایمان، آورده شده است.
۲ - انسان در عین مختار بودن، توانایى انتخاب ایمان بدون رخصت و اذن خداوند را نخواهد داشت. (و لو شاء ربک لأمن من فى الأرض ... و ما کان لنفس أن تؤمن إلا بإذن اللّه)
۳ - کسانى که پیامبران الهى را تکذیب کنند و به آیات و نشانه هاى خدا ایمان نیاورند، مردمى بى خرد و نادان هستند. (و یجعل الرجس على الذین لایعقلون) مراد از «الذین لایعقلون» - به قرینه مقابله با «ما کان لنفس أن تؤمن ...» - تکذیب کنندگان و کافران هستند. گفتنى است ذکر «لایعقلون» به جاى «لایؤمنون» برداشت فوق را تأیید مى کند.
۴ - کافران و تکذیب کنندگان آیات الهى، مردمى پلید هستند. (و یجعل الرجس على الذین لایعقلون)
۵ - خداوند، پیوسته بر پلیدى کافران و تکذیب کنندگان پیامبران خود مى افزاید. (و یجعل الرجس على الذین لایعقلون)
۶ - به کار نبستن عقل و خرد، عامل آلودگى انسان به پلیدیهاست. (و یجعل الرجس على الذین لایعقلون)
۷ - اهل ایمان، از عقل و خرد برخوردار و از نادانى و سفاهت مبرّا هستند. (و ما کان لنفس أن تؤمن ... و یجعل الرجس على الذین لایعقلون)
۸ - ایمان، مایه طهارت مؤمنان و پاکیزه کننده آنان از هرگونه رجس و پلیدى است. (و ما کان لنفس أن تؤمن ... و یجعل الرجس على الذین لایعقلون)
موضوعات مرتبط
- آیات خدا: بىعقلى مکذبان آیات خدا ۳; پلیدى مکذبان آیات خدا ۴; جهل مکذبان آیات خدا ۳
- انبیا: ازدیاد پلیدى مکذبان انبیا ۵; بىعقلى مکذبان انبیا ۳; جهل مکذبان انبیا ۳
- انسان: اختیار انسان ها ۱، ۲; عجزها انسان ۱
- ایمان: آثار ایمان ۸
- پلیدان: ۴
- پلیدى: عوامل پلیدى ۶
- تفویض: رد تفویض ۱، ۲
- جاهلان: ۳
- خدا: افعال خدا ۵
- عقل: آثار بىعقلى ۶; بىعقلان ۳
- کافران: ازدیاد پلیدى کافران ۵; پلیدى کافران ۴
- مؤمنان: تنزیه مؤمنان ۷; صفات مؤمنان ۷; عوامل پاکى مؤمنان ۸; مؤمنان و جهل ۷; مؤمنان و سفاهت ۷