الأعراف ٨٨

قَالَ‌ الْمَلَأُ الَّذِينَ‌ اسْتَکْبَرُوا مِنْ‌ قَوْمِهِ‌ لَنُخْرِجَنَّکَ‌ يَا شُعَيْبُ‌ وَ الَّذِينَ‌ آمَنُوا مَعَکَ‌ مِنْ‌ قَرْيَتِنَا أَوْ لَتَعُودُنَ‌ فِي‌ مِلَّتِنَا قَالَ‌ أَ وَ لَوْ کُنَّا کَارِهِينَ‌

ترجمه

اشراف زورمند و متکبّر از قوم او گفتند: «ای شعیب! به یقین، تو و کسانی را که به تو ایمان آورده‌اند، از شهر و دیار خود بیرون خواهیم کرد، یا به آیین ما بازگردید!» کفت: «آیا (می‌خواهید ما را بازگردانید) اگر چه مایل نباشیم؟!

سران قوم او كه سركشى كردند، گفتند اى شعيب! به يقين تو و كسانى را كه با تو ايمان آورده‌اند از شهر خود بيرون مى‌كنيم، مگر آن كه به آيين ما بازگرديد. گفت: حتى اگر دوست نداشته باشيم

سران قومش كه تكبر مى‌ورزيدند، گفتند: «اى شعيب، يا تو و كسانى را كه با تو ايمان آورده‌اند، از شهر خودمان بيرون خواهيم كرد؛ يا به كيش ما برگرديد.» گفت: «آيا هر چند كراهت داشته باشيم؟»

رؤسا و گردنکشان قوم او گفتند: ای شعیب ما تو و پیروانت را از شهر خویش بیرون می‌کنیم مگر آنکه به کیش ما برگردید. شعیب گفت: اگر چه با این نفرت که ما از آیین شما داریم (باز هم به آن بازگردیم).

اشراف و سران قومش که [از پذیرفتن حق] تکبّر ورزیدند، گفتند: ای شعیب! مسلماً تو و کسانی را که با تو ایمان آورده اند از شهرمان بیرون می کنیم یا اینکه بی چون و چرا به آیین ما بازگردید. گفت: آیا هر چند که نفرت و کراهت [از آن آیین] داشته باشیم؟!

مهتران قومش كه سركشى پيشه كرده بودند گفتند: اى شعيب، تو و كسانى را كه به تو ايمان آورده‌اند از قريه خويش مى‌رانيم مگر آنكه به آيين ما برگرديد. گفت: و هر چند از آن كراهت داشته باشيم؟

بزرگان قوم او که استکبار ورزیده بودند گفتند ای شعیب تو و کسانی را که همراه تو ایمان آورده‌اند از شهرمان بیرون می‌کنیم مگر آنکه به آیین ما بازمی‌گردید، گفت حتی اگر دلمان نخواهد؟

مهتران قوم او كه گردنكشى كردند گفتند: اى شعيب، بى‌گمان تو و كسانى را كه با تو ايمان آورده‌اند از شهرمان بيرون مى‌كنيم يا به كيش ما باز گرديد. گفت: و گر چه ناخواه باشيم؟

اشراف و سران متکبّر قوم شعیب (که خویشتن را بالاتر از آن می‌دانستند که دین خدا را بپذیرند، بدو) گفتند: ای شعیب! حتماً تو و کسانی را که با تو ایمان آورده‌اند از شهر و آبادی خود بیرون می‌کنیم مگر این که به آئین ما درآئید. شعیب گفت: آیا ما به آئین شما در می‌آئیم در حالی که (آن را به سبب باطل و نادرست بودن) دوست نمی‌داریم و نمی‌پسندیم؟! (هرگز چنین کاری ممکن نیست).

کسانی از سرکردگان قومش -که تکبّر ورزیدند- گفتند: «ای شعیب! تو و کسانی را که با تو ایمان آورده‌اند، از شهر خودمان بی‌چون و بی‌گمان بیرون خواهیم راند، یا (آنکه) به‌راستی همواره به ملتمان برگردید.» گفت: «آیا و هر چند از کراهت‌کنندگان بوده‌ایم‌؟»

گفتند گروهی که کبر ورزیدند از قومش هر آینه برون رانیمت ای شعیب و آنان را که ایمان آوردند با تو از شهر خود مگر برگردید در ملت ما گفت آیا هرچند باشیم ناخوش‌دارندگان‌

الأعراف ٨٧	آیه ٨٨	الأعراف ٨٩
سوره : سوره الأعراف نزول : ٩ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٢٥ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَوْ»: یا این که. مگر این که. «لَتَعُودُنَّ»: در می‌آئید و می‌پذیرید. برمی‌گردید. فعل (لَتَعُودُنَّ) می‌تواند از افعال ناقصه و به معنی (لَتَصِیرُنَّ) بوده و یا از افعال تامّه باشد. «مِلَّة»: دین. آئین. «لَتَعُودُنَّ فِی مِلَّتِنَا»: به آئین ما در می‌آئید. به آئین ما برمی‌گردید. با توجّه به معنی دوم، برگشتن شعیب به آئین ایشان، از راه تغلیب و قلمدادکردن او از زمره مؤمنان است، و یا این که به ظنّ اشراف و رؤسای قوم است، والاّ به سبب عصمت انبیاء نه تنها شعیب بلکه هیچ پیغمبری پیش از نبوّت هم مشرک نبوده است تا دوباره به شرک برگردد.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ قَالَ‌ الَّذِينَ‌ کَفَرُوا... (۴)

وَ لَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا... (۲) فَکَذَّبُوهُ‌ فَأَخَذَهُمْ‌ عَذَابُ‌... (۱) إِنَّا کَاشِفُو الْعَذَابِ‌ قَلِيلاً... (۱)

تفسیر

• آيات ۸۵ - ۹۳، سوره اعراف
• بيان آيات مربوط به رسالت شعيب (عليه السلام )
• تعاليم شعيب (ع ) به قوم خود
• اشاره به اينكه ازدياد نسل از نعمت هاى الهى و از پايه هاىتكامل بشر است
• امر به شكيبايى در برابر كفر كافران ، تعليم ديگر شعيب (ع ) بوده است
• اشتباه يك مفسر كه جمله : (( ان عدنا فى ملتكم (( رادليل بر مشرك بودن شعيب (ع ) قبل از نبوتش گرفته است .

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- گروهى از اشراف قوم شعیب (ع) از سر تکبر و خودبرتربینى به وى و رسالتهایش کافر شدند. (قال الملأ الذین استکبروا من قومه) برداشت فوق بر این اساس است که «الذین استکبروا» قیدى احترازى باشد. بر این مبنا اشراف به دو طایفه مستکبران و غیر مستکبران تقسیم مى شوند. قابل ذکر است که مراد از استکبار، کفرورزى است که براى تبیین علت کفر به جاى «کفروا»، «استکبروا» استعمال شده است.

۲- اشراف کفرپیشه مدین، شعیب و مؤمنان به رسالتش را به تبعید دسته جمعى تهدید کردند. (لنجرجنک یشعیب و الذین ءامنوا معک من قریتنا) «معک» مى تواند متعلق به «لنخرجنک» باشد. بر این مبنا «لنخرجنک» حاکى از تبعید دسته جمعى است.

۳- اشراف کفرپیشه قوم مدین، سردمداران مبارزه با شعیب و رسالتهاى وى (قال الملأ الذین استکبروا من قومه لنخرجنک)

۴- کبرورزى و خودبرتربینى اشراف کفرپیشه مدین، ریشه مبارزه آنان با شعیب و رسالتهاى او (قال الملأ الذین استکبروا من قومه لنخرجنک)

۵- کافران قوم مدین برخوردار از نیرویى افزون بر مؤمنان آن سامان (لنجرجنک یشعیب و الذین ءامنوا معک من قریتنا) تصمیم کافران قوم مدین به اخراج شعیب و همگامانش و ابراز آن با سوگند و تأکید بسیار، حکایت از برداشت فوق دارد.

۶- اشراف و بزرگان هر قوم در معرض استکبار و حق ناپذیرى هستند. (قال الملأ الذین استکبروا من قومه)

۷- بیشترین مخالفتها با انبیا و برنامه هاى آنان، از ناحیه اشراف و بزرگان هر قوم بوده است. (قال الملأ الذین استکبروا من قومه) قرآن در این بخش از آیات که داستان چند تن از پیامبران بزرگ الهى را بیان داشته، همواره مخالفت طبقه اشراف و مبارزه آنان را با برنامه هاى انبیا مطرح ساخته است و این بیانگر آن است که عمده مخالفتها از سوى طبقه اشراف ابراز مى شده است.

۸- اشراف کفرپیشه مدین بازگشت به آیین ملى آن سامان را شرط رهایى شعیب و همگامانش از خطر تبعید اعلان کردند. (لنخرجنک ... او لتعودن فى ملتنا)

۹- اشراف کفرپیشه مدین در تلاشى پیگیر براى تحمیل آیین خویش بر شعیب و مؤمنان به وى (او لتعودن فى ملتنا) جمله «او لتعودن» مى رساند که هدف از تصمیم قوم مدین بر تبعید شعیب و همگامانش بازگرداندن آنان به آیین شرک است. بنابراین همه تهدیدات به سبب تحمیل این عقیده باطل بوده است.

۱۰- اهل مدین در زمان شعیب داراى آیینى غیر الهى (أو لتعودن فى ملتنا)

۱۱- مؤمنان به شعیب (ع) پیش از ایمان به وى هم مسلک با مردم مدین در پیروى از آیین غیر الهى (أو لتعودن فى ملتنا) عَوْد (مصدر لتعودن) به معناى بازگشتن است. بنابراین «لتعودن» دلالت مى کند که مؤمنان به شعیب(ع) تا پیش از ایمان به وى با مردم مدین هم مسلک بودند. قابل ذکر است که اطلاق این معنا بر شعیب (ع) از باب تغلیب است.

۱۲- آیین مردم مدین، آیینى منفور و کریه در دیدگاه شعیب(ع) و پیروان او (أو لو کنا کرهین)

۱۳- شعیب(ع) با اظهار تنفر خود و پیروانش از آیین مردم مدین، انتظار پذیرش آن آیین را انتظارى شگفت و بى جا دانست. (قال أو لو کنا کرهین)

موضوعات مرتبط

• استکبار: آثار استکبار ۴ ; خطر استکبار ۶
• اشراف: اقوام ۶، ۷ ; اشراف و انبیا ۷
• انتظارات: بیخجا ۱۳
• اهل مدین: دین اهل مدین ۱۰، ۱۱ ; منفوریت دین اهل مدین ۱۲، ۱۳
• پیروان شعیب(ع): عقیده پیروان شعیب(ع) ۱۲، ۱۳
• تبعید: تهدید به تبعید ۲
• حق ناپذیرى: خطر حق ناپذیرى ۶
• رسوم: ناپسند ۱۲، ۱۳
• شعیب(ع): تاریخ دوران شعیب(ع) ۹ ; تبعید شعیب(ع) ۸ ; شعیب(ع) و دین اهل مدین ۱۲، ۱۳ ; قصه شعیب(ع) ۱، ۲، ۳، ۸، ۹، ۱۳ ; مبارزه با شعیب(ع) ۳، ۴
• عقیده: تحمیل عقیده ۹
• قوم شعیب: تاریخ قوم شعیب ۱، ۲، ۳، ۴، ۸، ۱۰، ۱۱
• مخالفان انبیا:۷
• مدین: استکبار اشراف مدین ۱ ; اشراف کافر مدین ۳، ۴، ۸، ۹ ; اشراف مدین و شعیب (ع) ۸ ; اشراف مدین و مؤمنان ۹ ; تهدید مؤمنان مدین ۲ ; تهدید اشراف مدین ۲ ; سابقه مؤمنان مدین ۱۱ ; قدرت کافران مدین ۵ ; کافران مدین ۱ ; کافران مدین و شعیب (ع) ۹ ; مؤمنان مدین ۵ ; مبارزه اشراف مدین ۳، ۴ ; ملیخگرایى اشراف مدین ۸ ; منشأ مبارزه کافران مدین ۴