آل عمران ١٩٤: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=پروردگارا و ارزانی دار به ما آنچه بر زبان فرستادگانت به ما نوید دادی و خوار مکن ما را روز قیامت که نیستی تو شکننده پیمان‌
|-|معزی=پروردگارا و ارزانی دار به ما آنچه بر زبان فرستادگانت به ما نوید دادی و خوار مکن ما را روز قیامت که نیستی تو شکننده پیمان‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره آل عمران | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::194|١٩٤]] | قبلی = آل عمران ١٩٣ | بعدی = آل عمران ١٩٥  | کلمه = [[تعداد کلمات::16|١٦]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره آل عمران | نزول = [[نازل شده در سال::15|٣ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::194|١٩٤]] | قبلی = آل عمران ١٩٣ | بعدی = آل عمران ١٩٥  | کلمه = [[تعداد کلمات::16|١٦]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«عَلَی رُسُلِکَ»: بر زبان پیغمبرانت. مضاف محذوف است و تقدیر چنین است: عَلَی أَلْسِنَةِ رُسُلِکَ. «لا تُخْزِنَا»: خوارمان مدار و زبونمان مگردان. «مِیعَاد»: مصدر میمی است و به معنی وعده. یا به معنی زمان وعده است و مراد رستاخیز است.
«عَلَی رُسُلِکَ»: بر زبان پیغمبرانت. مضاف محذوف است و تقدیر چنین است: عَلَی أَلْسِنَةِ رُسُلِکَ. «لا تُخْزِنَا»: خوارمان مدار و زبونمان مگردان. «مِیعَاد»: مصدر میمی است و به معنی وعده. یا به معنی زمان وعده است و مراد رستاخیز است.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۳۶


ترجمه

پروردگارا! آنچه را به وسیله پیامبرانت به ما وعده فرمودی، به ما عطا کن! و ما را در روز رستاخیز، رسوا مگردان! زیرا تو هیچ‌گاه از وعده خود، تخلف نمی‌کنی.

پروردگارا! و آنچه را بر [زبان‌] پيامبرانت به ما وعده كرده‌اى به ما ارزانى دار، و ما را در روز رستاخيز رسوا مگردان، مسلما تو خلف وعده نمى‌كنى
پروردگارا، و آنچه را كه به وسيله فرستادگانت به ما وعده داده‌اى به ما عطا كن، و ما را روز رستاخيز رسوا مگردان، زيرا تو وعده‌ات را خلاف نمى‌كنى.
پروردگارا، ما را از آنچه به زبان رسولان خود وعده دادی نصیب فرما و ما را در روز قیامت محروم مگردان، که تو هرگز در وعده تخلّف نمی‌ورزی.
پروردگارا! آنچه را که به وسیله فرستادگانت به ما وعده داده ای به ما عطا فرما و روز قیامت، ما را رسوا و خوار مکن؛ زیرا تو خلف وعده نمی کنی؟
اى پروردگار ما، عطا كن به ما آنچه را كه به زبان پيامبرانت به ما وعده داده‌اى و ما را در روز قيامت رسوا مكن كه تو وعده خويش خلاف نمى‌كنى.
پروردگارا آنچه به پیامبرانت وعده داده‌ای به ما ببخش و ما را روز قیامت خوار و رسوا مگردان، که تو خلف وعده نخواهی کرد
پروردگارا، و آنچه را بر [زبان‌] فرستادگانت به ما وعده دادى به ما ارزانى دار و ما را در روز رستاخيز خوار و رسوا مگردان، كه تو خلاف وعده نمى كنى.
پروردگارا! آنچه را که بر (زبان) پیغمبران خود (و به پاداش تصدیق ایشان و پیروی از آنان) به ما وعده داده‌ای، (از قبیل: پیروزی دنیا و نعمت آخرت) به ما عطاء کن، و در روز رستاخیز ما را (با درآوردن به دوزخ) خوار و زبون مگردان. بیگمان تو خلف وعده نخواهی کرد.
«پروردگارمان! و آنچه را بر (عهده‌ی) فرستادگانت برایمان وعده داده‌ای به ما بده و ما را روز رستاخیز رسوا مگردان. همانا تو وعده‌(ات) را خلاف نمی‌کنی.»
پروردگارا و ارزانی دار به ما آنچه بر زبان فرستادگانت به ما نوید دادی و خوار مکن ما را روز قیامت که نیستی تو شکننده پیمان‌


آل عمران ١٩٣ آیه ١٩٤ آل عمران ١٩٥
سوره : سوره آل عمران
نزول : ٣ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٦
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«عَلَی رُسُلِکَ»: بر زبان پیغمبرانت. مضاف محذوف است و تقدیر چنین است: عَلَی أَلْسِنَةِ رُسُلِکَ. «لا تُخْزِنَا»: خوارمان مدار و زبونمان مگردان. «مِیعَاد»: مصدر میمی است و به معنی وعده. یا به معنی زمان وعده است و مراد رستاخیز است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- بهره مندى از پاداشهاى موعود الهى، خواسته خردمندان از پروردگار خویش (لاولى الالباب ... ربّنا و اتنا ما وعدتنا على رسلک)

۲- خداوند، نویددهنده پاداش به خردمندان مؤمن (ربّنا و اتنا ما وعدتنا على رسلک)

۳- پیامبران، واسطه خداوند در نوید پاداش به خردمندان (اتنا ما وعدتنا على رسلک)

۴- وفاى خداوند به وعده هاى خویش، جلوه اى از ربوبیّت او (ربّنا و اتنا ما وعدتنا على رسلک)

۵- نوید پاداش به خردمندان مؤمن از سوى خداوند، پرتوى از ربوبیّت او (ربّنا و اتنا ما وعدتنا على رسلک)

۶- توجّه و شیفتگى مؤمنان خردمند، در دعا و مناجات نسبت به ربوبیّت خداوند (ربّنا ما خلقت هذا باطلا ... ربّنا و اتنا) تکرار کلمه «ربّنا» از سوى خردمندان، نشانگر توجه خاص آنان به خداوند است.

۷- بشارت و نوید، از روشهاى رسولان الهى براى تربیت انسانها (ما وعدتنا على رسلک)

۸- اعتقاد خردمندان، به توحید ربوبى (ربّنا و اتنا ما وعدتنا على رسلک و لا تخزنا یوم القیمة) چون خردمندان تمامى افعال (خلقت، وارد ساختن ستمگران به دوزخ، ارسال رسولان و میراندن انسانها و ... ) را پرتوى از ربوبیّت خداوند مى دانند.

۹- خردمندان، مؤمن به خداوند، رسالت تمامى انبیا و برپایى قیامت (ربّنا و اتنا ما وعدتنا على رسلک و لا تخزنا یوم القیمة)

۱۰- ترغیب مؤمنان از سوى خداوند به دعا و درخواست پاداشهاى موعود وى (ربّنا و اتنا ما وعدتنا على رسلک)

۱۱- نوید الهى به سرافرازى خردمندان مؤمن و پیروزى آنان بر دشمنان دین (ربّنا و اتنا ما وعدتنا على رسلک و لا تخزنا یوم القیمة) «یوم القیمة»، ظرف براى «لا تخزنا» است. بنابراین مراد از «ما وعدتنا»، نویدهاى دنیوى خواهد بود که از مصادیق روشن آن به قرینه «لا تخزنا»، خوار نگشتن در دنیاست ; و این نوید براى مؤمنان تنها با پیروزى بر دشمنان دین تحقق مى یابد.

۱۲- خردمندان، خواستار عزّت و سرافرازى از خداوند در دنیا و آخرت (ربّنا و اتنا ما وعدتنا على رسلک و لا تخزنا یوم القیمة)

۱۳- دور ماندن از خوارى و خذلان در روز قیامت، خواسته و دعاى خردمندان به پیشگاه خداوند (و لا تخزنا یوم القیمة)

۱۴- هراس خردمندان مؤمن از خوارى و خذلان در روز قیامت (و لا تخزنا یوم القیمة)

۱۵- خوارى و خذلان، از عذابهاى سخت الهى، در قیامت (و لا تخزنا یوم القیمة)

۱۶- خوارى و عزت در قیامت، تنها در اختیار خداوند است. (و لا تخزنا یوم القیمة)

۱۷- توأم بودن بیم و امید (خوف و رجا) در خردمندان مؤمن (ربّنا و اتنا ما وعدتنا على رسلک و لا تخزنا یوم القیمة) چون از یک سو به وعده هاى الهى دل بسته اند و از سوى دیگر نگران فرجام خویش در قیامت هستند.

۱۸- ارزش توأم بودن بیم و امید (خوف و رجا) در انسان (اتنا ما وعدتنا على رسلک و لا تخزنا یوم القیمة)

۱۹- نقش دعا در تحقق وعده هاى الهى و رهایى از خذلان در آخرت (ربّنا و اتنا ما وعدتنا على رسلک و لا تخزنا یوم القیمة) اگر دعا در تحقق وعده هاى الهى تأثیر نداشت، خداوند آن را به عنوان ویژگى مؤمنان خردمند نقل نمى کرد.

۲۰- ایمان، زمینه تحقق نویدهاى الهى به خردمندان و رهایى از خوارى و خذلان اخروى (فامنّا ربّنا ... ربّنا و اتنا ما وعدتنا على رسلک و لا تخزنا یوم القیمة) با توجّه به اینکه «اتنا» عطف است بر «اغفر لنا»، در جمله «فامنّا ربّنا فاغفرلنا»، معلوم مى شود که خردمندان انتظار برآورده شدن دعا و خواست خویش را، بر ایمانشان به ربوبیّت خداوند مترتب ساختند.

۲۱- خداوند، هرگز از وعده هاى خویش تخلف نمى کند. (انّک لا تخلف المیعاد)

۲۲- خوار نگشتن و رسوا نشدن در قیامت، با ارزشترین نوید الهى به خردمندان مؤمن (اتنا ما وعدتنا ... فلا تخزنا ... انّک لا تخلف المیعاد) جمله «انّک .. » پس از جمله «و لا تخزنا»، دلالت مى کند که عدم خوارى، از وعده هاى الهى به خردمندان مؤمن است. بنابراین عطف «لا تخزنا» بر «اتنا ما وعدتنا»، عطف خاص بر عام است و دلالت بر اهمیّت برتر معطوف (لا تخزنا) دارد.

موضوعات مرتبط

  • آخرت:۱۲، ۱۳، ۱۴، ۱۵، ۱۶، ۲۰، ۲۲
  • ارزشها:۱۸
  • امیدوارى:۱۷، ۱۸
  • انبیا:۹ بشارت انبیا ۹ ۳، ۷ ; نقش انبیا ۹ ۳
  • ایمان:۸ آثار ایمان ۸ ۲۰ ; ایمان ۸ به انبیا ۹ ; ایمان ۸ به خدا ۹ ; ایمان ۸ به قیامت ۹
  • پاداش:۲، ۳، ۵، ۱۰
  • پیروزى:۱۱
  • تربیت: روش تربیت ۷
  • ترس:۱۷، ۱۸ پسندیده ۱۴
  • توحید: ربوبى ۸
  • خدا:۹ پاداشهاى خدا ۹ ۱، ۲، ۳ ; ربوبیت خدا ۹ ۴، ۵، ۶ ; وعده خدا ۹ ۲، ۴، ۱۹، ۲۰، ۲۱
  • دعا:۱، ۱۲، ۱۳ آثار دعا ۱، ۱۲، ۱۳ ۱۹ ; تشویق به دعا ۱، ۱۲، ۱۳ ۱۰
  • دنیا:۱۲
  • ذلت: اخروى ۱۳، ۱۴، ۱۶، ۲۰، ۲۲ ; عوامل ذلت ۱۵ ; عوامل نجات از ذلت ۱۹، ۲۰ ; منشأ ذلت ۱۶
  • رسوایى: اخروى ۲۲
  • عاقلان:۱۷ ایمان عاقلان ۱۷ ۸، ۹ ; بشارت به عاقلان ۱۷ ۱۱، ۲۰، ۲۲ ; پاداش عاقلان ۱۷ ۲، ۳ ; پیروزى عاقلان ۱۷ ۱۱ ; ترس عاقلان ۱۷ ۱۴ ; دعاى عاقلان ۱۷ ۱، ۱۲، ۱۳ ; علایق عاقلان ۱۷ ۶
  • عذاب: اخروى ۱۵
  • عزت: درخواست عزت اخروى ۱۲، ۱۶ ; درخواست عزت دنیوى ۱۲ ; منشأ عزت ۱۶
  • عهد: وفاى به عهد ۴
  • قیامت:۹
  • مؤمنان: پاداش مؤمنان ۱۰ ; تشویق مؤمنان ۱۰ ; مؤمنان عاقل ۲، ۵، ۶، ۹، ۱۱، ۱۴، ۱۷، ۲۲
  • نجات:۱۹، ۲۰ درخواست نجات ۱۹، ۲۰ ۱۳
  • وعده:۲، ۴، ۱۹، ۲۰ با ارزش ۲۲ ; تخلف از وعده ۲، ۴، ۱۹، ۲۰ ۲۱

منابع