ابراهيم ٥٠: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=جامه‌های ایشان است از قَطران و بپوشد رویهای ایشان را آتش‌
|-|معزی=جامه‌های ایشان است از قَطران و بپوشد رویهای ایشان را آتش‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره ابراهيم | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::50|٥٠]] | قبلی = ابراهيم ٤٩ | بعدی = ابراهيم ٥١  | کلمه = [[تعداد کلمات::7|٧]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره ابراهيم | نزول = [[نازل شده در سال::7|٧ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::50|٥٠]] | قبلی = ابراهيم ٤٩ | بعدی = ابراهيم ٥١  | کلمه = [[تعداد کلمات::7|٧]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«سَرَابِیلُ»: جمع سِرْبال، پیراهن (نگا: نحل / ). «قَطِرَانٍ»: ماده سیاه رنگ و قابل اشتعال و بدبوئی که از نوعی از درختان بادیه بیرون می‌تراود و شبیه قیر است. «سَرَابِیلُهُم مِّن قَطِرَانٍ»: پیراهنشان از قطران است. با قطران آغشته شده‌اند. «وُجُوهَ»: سر و رو. مراد همه پیکر است.
«سَرَابِیلُ»: جمع سِرْبال، پیراهن (نگا: نحل / ). «قَطِرَانٍ»: ماده سیاه رنگ و قابل اشتعال و بدبوئی که از نوعی از درختان بادیه بیرون می‌تراود و شبیه قیر است. «سَرَابِیلُهُم مِّن قَطِرَانٍ»: پیراهنشان از قطران است. با قطران آغشته شده‌اند. «وُجُوهَ»: سر و رو. مراد همه پیکر است.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۵۶


ترجمه

لباسهایشان از قطران [= ماده چسبنده بد بوی قابل اشتعال‌] است؛ و صورتهایشان را آتش می‌پوشاند...

|جامه‌هايشان از مس گداخته [يا قير] است و صورت‌هايشان را آتش مى‌پوشاند
تن‌پوشهايشان از «قطران» است و چهره‌هايشان را آتش مى‌پوشاند.
(و بینی که) پیراهنهای از مس گداخته آتشین بر تن دارند و در شعله آتش چهره آنها پنهان است.
پیراهن هایشان از قطران [ماده ای متعفّن، قابل اشتعال و بدبو] است، و آتش چهره هایشان را می پوشاند.
جامه‌هاشان از قطران است و آتش صورتهاشان را فروپوشيده است.
تن‌پوشهایشان از قطران است و آتش چهره‌هایشان را می‌پوشاند
پيراهنشان از قطِران- مس گداخته يا قير- است و آتش رويهاشان را فرو پوشد.
پیراهنهای ایشان از قطران است و آتش سر و صورت (و سراپای وجود) آنان را فرا می‌گیرد.
تن‌پوش‌هایشان از ماده‌ای آتشین است و چهره‌هایشان را آتش می‌پوشاند.
جامه‌های ایشان است از قَطران و بپوشد رویهای ایشان را آتش‌


ابراهيم ٤٩ آیه ٥٠ ابراهيم ٥١
سوره : سوره ابراهيم
نزول : ٧ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٧
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«سَرَابِیلُ»: جمع سِرْبال، پیراهن (نگا: نحل / ). «قَطِرَانٍ»: ماده سیاه رنگ و قابل اشتعال و بدبوئی که از نوعی از درختان بادیه بیرون می‌تراود و شبیه قیر است. «سَرَابِیلُهُم مِّن قَطِرَانٍ»: پیراهنشان از قطران است. با قطران آغشته شده‌اند. «وُجُوهَ»: سر و رو. مراد همه پیکر است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- مجرمان در قیامت داراى پیراهنى از ماده اى سیاه، بد بو، داغ و قابل اشتعال (مانند قیر) (و ترى المجرمین ... سرابیلهم من قطران) «قطران» به معناى ماده اى است سیاه، بد بو و چسبنده (روغن) که آن را بر بدن شتر مى مالند (مجمع البیان). اینکه خداوند فرمود: لباس دوزخیان از قطران است، ممکن است براى بیان مبالغه و کثرت شعله ورى و سوزندگى آتش جهنّم به بدن انسان دوزخى باشد و نیز بیانگر قابل اشتعال بودن ماده قطران باشد (لسان العرب).

۲- چهره مجرمان در روز قیامت در پوششى از آتش است. (و ترى المجرمین ... و تغشى وجوههم النار)

۳- عذاب الهى در قیامت سراسر وجود مجرمان و تبهکاران را فرا مى گیرد. (و ترى المجرمین ... سرابیلهم من قطران و تغشى وجوههم النار) تعبیر «وجوه» (چهره ها) مى تواند کنایه از سراسر وجود باشد; چون چهره آینه تمام نماى وجود انسان است. گفتنى است پیراهن آتشین و به غل و زنجیر بسته شدن مجرمان مؤید همین برداشت است.

۴- کیفیت حضور مجرمان در قیامت، منظره اى زشت و هولناک است. (و برزوا ... و ترى المجرمین یومئذ مقرّنین فى الأصفاد . سرابیلهم من قطران و تغشى وجوههم النار)

۵- انسانها در قیامت با جسم و روح حضور خواهند یافت. (مقرّنین فى الأصفاد . سرابیلهم من قطران و تغشى وجوههم النار)

روایات و احادیث

۶- «عن أبى عبدالله(ع): ... إن جبرئیل جاء إلى رسول الله(ص) ... قال: ... لو أن سربالاً من سرابیل أهل النار علّق بین السّماء و الأرض لمات أهل الأرض من ریحه و وهجه;[۱] از امام صادق(ع) روایت شده است که جبرئیل نزد رسول خدا(ص) آمد ... و گفت: ... اگر پیراهنى از پیراهنهاى اهل آتش بین آسمان و زمین آویزان شود، اهل زمین از بوى بد و شعله آن مى میرند».

موضوعات مرتبط

  • جهنّمیان: بوى پیراهن جهنّمیان ۱، ۶
  • عذاب: احاطه عذاب اخروى ۳
  • قیامت: اهوال قیامت ۴
  • گناهکاران: پیراهن اخروى گناهکاران ۱; سیماى گناهکاران ۲; عذاب اخروى گناهکاران ۱، ۲، ۳; کیفیت حشر گناهکاران ۴; گناهکاران در قیامت ۱، ۲
  • معاد: معاد جسمانى ۵; معاد روحانى ۵

منابع

  1. تفسیر قمى، ج ۲، ص ۸۱; نورالثقلین، ج ۲، ص ۵۵۸- ، ح ۱۴۸.