يوسف ٨٤

وَ تَوَلَّى‌ عَنْهُمْ‌ وَ قَالَ‌ يَا أَسَفَا عَلَى‌ يُوسُفَ‌ وَ ابْيَضَّتْ‌ عَيْنَاهُ‌ مِنَ‌ الْحُزْنِ‌ فَهُوَ کَظِيمٌ‌

ترجمه

و از آنها روی برگرداند و گفت: «وا اسفا بر یوسف!» و چشمان او از اندوه سفید شد، اما خشم خود را فرو می‌برد (و هرگز کفران نمی‌کرد)!

|و از آنها روى گرداند و گفت: اى افسوس بر يوسف! و همچنان كه اندوه خود را فرو مى‌خورد، چشمانش از غصه سپيد شد

و از آنان روى گردانيد و گفت: «اى دريغ بر يوسف، و در حالى كه اندوه خود را فرو مى‌خورد، چشمانش از اندوه سپيد شد.»

آن گاه یعقوب (از شدت حزن) روی از آنها بگردانید و گفت: وا اسفا بر فراق یوسف! و از گریه غم چشمانش سفید شد و سوز هجران و داغ دل بنهفت.

و از آنان کناره گرفت و گفت: دریغا بر یوسف! و در حالی که از غصّه لبریز بود دو چشمش از اندوه، سپید شد.

روى خود از آنها بگردانيد و گفت: اى اندوها بر يوسف. و چشمانش از غم سپيدى گرفت و همچنان اندوه خود فرو مى‌خورد.

و از آنان روی برگرداند و [با اشک و اندوه‌] گفت بر [فراق‌] یوسف اسف می‌خورم، و چشمانش از [اشک و] اندوه سپید [و نابینا] شد و اندوه خود را فرو خورد

و از آنها روى بگردانيد و گفت: اى دريغا بر يوسف! و دو چشم او از اندوه سپيد شد و او خشم خويش [از فرزندان‌] فرو مى‌خورد.

و از فرزندانش روی برتافت و گفت: ای وای بر من! بر (دوری) یوسف (من!) و (از بس که گریست،) چشمانش از اندوه سفید (و نابینا) گردید، و او اندوه خود را در دل نهان می‌داشت و خشم خود (بر فرزندانش) را فرومی خورد.

و از آنان روی گردانید و گفت: «اسفا بر یوسف!» و دو چشمانش از اندوه سپید شد. پس او بس فرو نشاننده‌ی خشم است.

و روی برتافت از ایشان و گفت دریغ بر یوسف و سفید شد دیدگان او از اندوه و بود به اندوه گلوگیر

يوسف ٨٣	آیه ٨٤	يوسف ٨٥
سوره : سوره يوسف نزول : ١١ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٦ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«یَآ أسَفَا!»: فسوسا و دریغا! حرف الف آخر (أَسَفا) به جای (ی) ضمیر است. «إبْیَضَّتْ»: سفید گردید. نابینا شد. سیاهی چشمان از اشکهای فراوان سفید گردید و اشکها پرده‌ای بر چشمها کشید. «کَظِیمٌ»: فعیل به معنی مفعول، یعنی: پر از خشم بر فرزندان. یا فعیل به معنی فاعل است، یعنی: فرو خورنده خشم.

تفسیر

• آيات ۹۲ - ۸۳، سوره يوسف
• جواب يعقوب (عليه السلام ) به پسران بعد از شنيدن خبر بازداشت بنيامين
• معناى ((روح )) و بيان اينكه ياءس از روح و رحمت الهى گناه كبيره است
• بازگشت پسران يعقوب (عليه السلام ) به مصر و اظهار عجز و خضوع در برابر عزيزمصر (يوسف
• اينك كه وعده الهى تحقق يافته ، يوسف (عليه السلام ) خود را معرفى مى نمايد
• برادران به خطاى خود اعتراف مى كنند و يوسف برادران خود را بخشيده و برايشان دعامى كند
• يوسف برادران خود را بخشيده برايشان دعا مى كند
• بحث روايتى
• روايتى در شرح داستان يوسف (عليه السلام ) و برادران در مصر
• چند روايت در ذيل آيه (ايتها العيرانكم انكم لسارقون )
• چند روايت در مورد انتساب سرقت به يوسف (عليه السلام ) در سخن برادران او: ((فقدسرق اخ له
• دو روايت درباره شكايت نزد خدا بردن يعقوب (عليه السلام ) انّما اءشكوا بثّى و حزنىالى الله
• دو روايت در ارتباط با علم پيدا كردن يعقوب به زنده بودن يوسف و آيه (اذهبوافتحسسوا من يوسف و اخيه )

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- یعقوب(ع) پس از شنیدن خبر بازداشت بنیامین و مقصر دانستن فرزندانش ، بر آنان خشم گرفت و از ایشان روى برتافت. (و تولى عنهم) «تولى» به معناى روى گردانى است. روى گردانى یعقوب(ع) از فرزندانش به قرینه «فهو کظیم» از سر خشم و غضب بر آنان بوده است.

۲- ماجراى بنیامین ، خاطره یوسف(ع) را براى یعقوب(ع) تجدید کرد و موجب اظهار تأسف شدید او بر فراق یوسف(ع) شد. (و قال یأسفى على یوسف) حرف «الف» در آخر «اسفى» منقلب از یاى متکلم است. بنابراین «یأسفى» ، یعنى اى دریغ من.

۳- علاقه یعقوب(ع) به یوسف(ع) علاقه اى بسیار شدید و زایل نشدنى بود. (قال یأسفى على یوسف وابیضت عیناه من الحزن)

۴- تعلق قلبى یعقوب(ع) به یوسف(ع) ، بسى افزون تر از تمایل او به بنیامین و دیگر برادرانش بود. (عسى الله أن یأتینى بهم جمیعًا ... و قال یأسفى على یوسف)

۵- حزن و اندوه شدید یعقوب(ع) در فراق یوسف(ع)، موجب نابینایى هر دو چشم او شد. (وابیضت عیناه من الحزن) «ابیضاض» مصدر باب افعلال از ماده «بیض» و به معناى سفید شدن است و سفید شدن چشم کنایه از نابینا گشتن است.

۶- افول بینایى یعقوب(ع) ، در زمان کهنسالى او و مصادف با دوران بازداشت بنیامین بوده است. (عسى الله أن یأتینى بهم جمیعًا ... وابیضت عیناه من الحزن)

۷- گریه فراوان یعقوب(ع) در فراق یوسف(ع) * (وابیضت عیناه من الحزن) حرف «من» در «من الحزن» تعلیلیه است و حاکى از این است که حزن عامل نابینایى یعقوب(ع) بود ; ولى از آن جا که اثر بارز حزن در چشمان یعقوب(ع) ظاهر گشت نه در دیگر حواس او، معلوم مى شود که اندوه یعقوب(ع) مایه گریستن فراوان او گشته و گریه فراوانش چشمان او را بى فروغ ساخته بود.

۸- گریستن و اندوهگین شدن در فراق عزیزان و تأسف خوردن بر دورى آنان ، با مقام نبوت ناسازگار نیست. (قال یأسفى على یوسف وابیضت عیناه من الحزن)

۹- جواز گریستن و اشک ریختن و غم و اندوه جانکاه خوردن در فراق عزیزان (و قال یأسفى على یوسف وابیضت عیناه من الحزن)

۱۰- گریه و اندوه ، با بردبارى و شکیبایى منافاتى ندارد. (فصبر جمیل ... و قال یأسفى على یوسف وابیضت عیناه من الحزن)

۱۱- حزن شدید و گریه فراوان ، باعث سفید گشتن سیاهى چشم و نابینایى مى شود. (وابیضت عیناه من الحزن)

۱۲- یعقوب(ع) بر اثر فراق یوسف(ع) ، درونى آکنده از غم و دلى لبریز از اندوه داشت. (وابیضت عیناه من الحزن فهو کظیم) (کظیم) به معناى اسم مفعول مکظوم به کسى گفته مى شود که لبریز از غم و غصه و یا آکنده از خشم و غضب باشد.

۱۳- یعقوب(ع) بر عملکرد فرزندانش درباره یوسف(ع) و بنیامین خشمگین بود و همواره خشم خود را فرو مى برد و از ابراز آن خوددارى مى کرد. (و تولّى عنهم ... فهو کظیم) «کظیم» مى تواند به معناى اسم فاعل کاظم باشد ; یعنى ، کسى که غم و اندوه یا خشم و غضب خویش را فرو مى برد و از ابراز آن خوددارى مى کند.

۱۴- بسنده کردن یعقوب(ع) به اعراض از فرزندان ، على رغم مقصر شناختن آنان در فراق یوسف(ع) و بنیامین ، بیانگر توان بالاى او بر نهان ساختن و پوشیده داشتن خشم و غضب خویش است. (و تولّى عنهم ... فهو کظیم) برداشت فوق ، مقتضاى تفریع «هو کظیم» به وسیله حرف «فاء» بر «تولّى عنهم» است.

۱۵- فرو بردن غمها و اندوهها و خوددارى کردن از اظهار و ابراز آنها ، داراى تأثیرى منفى بر جسم و توان آدمى است. (وابیضت عیناه من الحزن فهو کظیم) برداشت فوق، از تفریع «هو کظیم» به وسیله حرف «فاء» بر «ابیضت عیناه من الحزن» استفاده مى شود ; یعنى، اینکه چشمان یعقوب(ع) از حزن و اندوه بى فروغ شد. این نشانه آن است که او غمها و اندوه ها را در درون خویش محبوس مى داشت و از اظهار آن خوددارى مى کرد.

روایات و احادیث

۱۶- «عن أبى عبدالله(ع): قیل له: کیف یحزن یعقوب على یوسف و قد أخبره جبرئیل أنه لم یمت و أنه سیرجع إلیه فقال: إنه نسى ذلک  ; از امام صادق(ع) روایت شده که به ایشان گفته شد: چگونه یعقوب براى یوسف محزون مى شود و حال آنکه جبرئیل او را خبر داده بود که یوسف نمرده و به زودى به سوى او برمى گردد؟ امام(ع) فرمود: یعقوب خبر جبرئیل را فراموش کرده بود».

۱۷- «سئل أبوعبدالله(ع) ما بلغ من حزن یعقوب على یوسف؟ قال: حزن سبعین ثکلى بأولادها ... ; از امام صادق(ع) سؤال شد: حزن یعقوب بر یوسف چقدر بود؟ فرمود: به مقدارى که هفتاد زن فرزند مرده به خاطر فرزندانشان اندوهگین باشند ...».

موضوعات مرتبط

• احکام: ۹
• اندوه: آثار اندوه ۱۱; آثار روانى اختفاى اندوه ۱۵; اندوه و صبر ۱۰
• انسان: عوامل ضعف انسان ۱۵
• عواطف: عواطف پدرى ۱
• کورى: عوامل کورى ۱۱
• گریه: آثار گریه ۱۱; احکام گریه ۹; گریه جایز ۹; گریه و صبر ۱۰ نبوت: نبوت و اندوه بر فراق محبوبان ۸; نبوت و گریه بر فراق محبوبان ۸
• یعقوب(ع): آثار اندوه یعقوب(ع) ۵; اعراض یعقوب(ع) ۱; اندوه یعقوب(ع) ۱۶; پیرى یعقوب(ع) ۶; تأثیر بازداشت بنیامین در یعقوب(ع) ۲; تأثیر فراق یوسف(ع) در یعقوب(ع) ۵; زمان کورى یعقوب(ع) ۶; شدت اندوه یعقوب(ع) ۱۷; علاقه یعقوب(ع) به برادران یوسف ۴; علاقه یعقوب(ع) به بنیامین ۴; علاقه یعقوب(ع) به یوسف(ع) ۳، ۴; عوامل اندوه یعقوب(ع) ۲، ۱۲; عوامل غضب یعقوب(ع) ۱۳; عوامل کورى یعقوب(ع) ۵; غضب یعقوب(ع) ۱; قصه یعقوب(ع) ۱، ۲، ۵، ۶، ۷، ۱۲، ۱۳; کظم غضب یعقوب(ع) ۱۳; گریه یعقوب(ع) ۷; نشانه هاى قدرت یعقوب(ع) ۱۴; نشانه هاى کظم غضب یعقوب(ع) ۱۴; یعقوب(ع) در فراق بنیامین ۶; یعقوب(ع) در فراق یوسف(ع) ۲، ۶، ۷، ۱۲، ۱۶، ۱۷; یعقوب(ع) و بازداشت بنیامین ۱; یعقوب(ع) و برادران یوسف ۱، ۱۳، ۱۴; یعقوب(ع) و فراق بنیامین ۱۴; یعقوب(ع) و فراق یوسف(ع) ۱۴
• یوسف(ع): آثار فراق یوسف(ع) ۱۲; قصه یوسف(ع) ۷، ۱۲، ۱۳