الصف ١: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
 
خط ۴۰: خط ۴۰:
{{ نمایش فشرده تفسیر|
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۲#link279 | آيات ۱ - ۹ سوره صف]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۲#link279 | آيات ۱ - ۹ سوره صف]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۲#link280 | اشاره به مطالب اين سوره مباركه]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۲#link280 | مطالب کلی سوره صف]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۲#link281 | مقصود از خطاب توبيخى : ((چرا مى گوييد آنچه را كه عمل نمى كنيد)) با توجه به سياق و زمينه كلام]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۲#link281 | مقصود از خطاب توبيخى: «چرا مى گوييد، آنچه را كه عمل نمى كنيد»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۲#link282 | اشاره به نهى مسلمانان از ايذاى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۲#link282 | نهى مسلمانان از ايذاى پيامبر اكرم «ص»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۲#link283 | معناى جمله ((فلما زاغوا ازاغ الله قلوبهم ...)) و بيان اينكه مقصود از ازاغه واضلال خداوند چيست]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۲#link283 | معناى جمله: «فَلَمَّا زَاغُوا أزَاغَ اللهُ قُلُوبَهُم...»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۳#link284 | دو بخش دعوت و رسالت عيسى (عليه السلام ) تصديق پيامبر پيش از خود، و بشارت به آمدن پيامبر بعد از خود]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۳#link286 | مفهوم بشارت عیسی«ع» به آمدن پيامبر اسلام، بعد از خود]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۳#link285 | توضيح اينكه مفهوم بشارت دادن عيسى (عليه السلام ) به آمدن پيامبر اسلام (صلى الله عليه و آله و سلم ) اين است كه دين اسلام اتم واكمل است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۳#link286 | معروف بودن پيامبر«ص» به نام «احمد» در تورات و انجیل]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۳#link286 | معروف بودن پيامبر(ص ) به نام احمد]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۳#link287 | وجه اين كه رد كنندۀ دعوت به اسلام، «ظالم ترين» است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۳#link287 | وجه اينكه رد كننده دعوت به اسلام ((ظالمترين )) است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۳#link289 | بحث روایتی: (رواياتى درباره نام هاى پيامبر اكرم «ص» و...)]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۳#link288 | معناى اظهار دين حق بر همه اديان]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۳#link290 | فاصله بين عيسى و پيامبر اسلام «ص»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۳#link289 | (رواياتى درباره نام هاى پيامبر اكرم )، بشارت عيسى ،]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۹_بخش۳۳#link290 | فاصله بين عيسى و پيامبر اسلام (ص )]]


}}
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ خرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۰۸

کپی متن آیه
سَبَّحَ‌ لِلَّهِ‌ مَا فِي‌ السَّمَاوَاتِ‌ وَ مَا فِي‌ الْأَرْضِ‌ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَکِيمُ‌

ترجمه

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه تسبیح خدا می‌گویند؛ و او شکست‌ناپذیر و حکیم است!

ترتیل:
ترجمه:
سوره الصف آیه ١ الصف ٢
سوره : سوره الصف
نزول : ٢ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٣
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«سَبَّحَ ِللهِ مَا ...»: (نگا: حدید / حشر / .


نزول

عبدالله بن عباس و عبدالله بن سلام (هر یک جداگانه) روایت کنند و گویند: عده اى از ما نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم نشسته بودیم و مشغول صحبت بودیم سپس به رسول خدا صلی الله علیه و آله گفتیم: اگر مى دانستیم کدامیک از اعمال در نزد خدا محبوب تر است همان را انجام می‌دادیم سپس خداوند این سوره را که اول آن همین آیه است نازل فرمود و پیامبر تا آخر سوره را براى ما تلاوت نمود.[۱]

تفسیر


نکات آیه

۱ - ساحت خداوند، منزّه و مبرّا از هر عیب و نقص است. (سبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض) «تسبیح» (مصدر «سبّح») به معناى تنزیه و مبرّا کردن از نقص و کاستى است.

۲ - تمامى موجوداتِ جهان آفرینش، تسبیح گوى خدا هستند. (سبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض)

۳ - موجودات هستى، نمودى روشن بر منزّه بودن خداوند از هر نقص و کاستى (سبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض) برداشت یاد شده، بدان احتمال است که مراد از تسبیح در آیه شریفه، تسبیح تکوینى باشد. بر این مبنا معناى آیه، بیانگر این حقیقت خواهد بود که وجود هر موجودى، نشانى گویا بر منزّه بودن خداوند است.

۴ - معرفت و شناخت خداوند، سرشته در ذات همه موجودات آسمان ها و زمین (سبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض)

۵ - همه موجودات هستى داراى شعور و نطق (سبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض) برداشت یاد شده، مبتنى بر این نکته است که مراد از تسبیح در آیه شریفه، تسبیح نطقى باشد; نه تسبیح تکوینى.

۶ - جهان آفرینش، داراى آسمان هاى متعدد است. (سبّح للّه ما فى السموت)

۷ - خداوند، «عزیز» (پیروزمند شکست ناپذیر) و «حکیم» (سنجیده کار) است. (و هو العزیز الحکیم)

۸ - عزت و حکمت، تنها از آنِ خداوند است. (و هو العزیز الحکیم) مسند در «هو العزیز...» همراه با الف و لام جنس و مفید حصر است; یعنى، «ما العزیز إلاّ هو و ما الحکیم إلاّ هو».

۹ - درک عزت و حکمت مطلق خداوند، برانگیزاننده موجودات هستى به تسبیح و تنزیه او (سبّح للّه ... و هو العزیز الحکیم) جمله «و هو العزیز الحکیم» بیانگر دلیل تسبیح گویى مخلوقات است; یعنى، آنها بدان جهت خداوند را تسبیح مى گویند که او را عزیز و حکیم مى یابند.

۱۰ - جهان آفرینش، جلوه عزت و حکمت همه جانبه خداوند (سبّح للّه ما فى السموت ... و هو العزیز الحکیم)

۱۱ - مطالعه در موجودات هستى، راهنماى انسان به شناخت خدا و عزّت و حکمت او (سبّح للّه ما فى السموت ... و هو العزیز الحکیم)

موضوعات مرتبط

  • آسمان: تعدد آسمان ها ۶
  • آفرینش: آثار مطالعه آفرینش ۱۱; موجودات آفرینش ۳; نقش آفرینش ۱۰
  • اسماء و صفات: حکیم ۷; صفات جلال ۱; عزیز ۷
  • انگیزش: عوامل انگیزش ۹
  • تسبیح: زمینه تسبیح خدا ۹
  • تسبیح گویان خدا :۲
  • خدا: آثار درک حکمت خدا ۹; آثار درک عزت خدا ۹; اختصاصات خدا ۸; تنزیه خدا ۱; حکمت خدا ۸; خدا و عیب ۱; خدا و نقص ۱، ۳; دلایل تنزیه خدا ۳; زمینه خدا شناسى ۱۱; زمینه درک حکمت خدا ۱۱; زمینه درک عزت خدا ۱۱; عزت خدا ۸; فطریت خدا شناسى ۴; نشانه هاى حکمت خدا ۱۰; نشانه هاى عزت خدا۱۰
  • موجودات: تسبیح موجودات ۲; زمینه تسبیح موجودات ۹; شعور موجودات ۵; نطق موجودات ۵
  • هدایت: زمینه هدایت ۱۱

منابع

  1. طبرى صاحب تفسیر جامع البیان و صحیح ترمذى و حاکم صاحب المستدرک.