روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۴۸۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

و روي عن ابراهيم بن محمد الهمذاني قال :

كَتَبْتُ إِلَى‏ أَبِي اَلْحَسَنِ ع‏ رَجُلٌ كَتَبَ كِتَاباً بِخَطِّهِ وَ لَمْ يَقُلْ لِوَرَثَتِهِ هَذِهِ وَصِيَّتِي وَ لَمْ يَقُلْ إِنِّي قَدْ أَوْصَيْتُ إِلاَّ أَنَّهُ كَتَبَ كِتَاباً فِيهِ مَا أَرَادَ أَنْ يُوصِيَ بِهِ هَلْ يَجِبُ عَلَى وَرَثَتِهِ اَلْقِيَامُ بِمَا فِي اَلْكِتَابِ بِخَطِّهِ وَ لَمْ يَأْمُرْهُمْ بِذَلِكَ فَكَتَبَ ع إِنْ كَانَ لَهُ وُلْدٌ يُنْفِذُونَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ يَجِدُونَ فِي كِتَابِ أَبِيهِمْ فِي وَجْهِ اَلْبِرِّ أَوْ غَيْرِهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۹

از ابراهيم بن محمّد همدانى روايت شده است كه گفت: «طىّ نامه‏اى به امام ابو الحسن الهادى عليه السّلام معروض داشتم كه: مردى نامه‏اى را بخطّ خود نوشته، و بورثه خود نگفته است كه اين وصيّت من است، و همچنين نگفته است كه من وصيّتى كرده‏ام، الّا اينكه نامه‏اى نوشته است و موضوعاتى را كه ميخواسته است مورد وصيّت قرار دهد در آن بيان كرده است. در اين صورت آيا بر ورثه او واجبست كه آنچه را در آن نامه بخط او آمده، با اينكه ايشان را به انجام دادن آن امر نكرده است انجام دهند؟ امام عليه السّلام نوشت: اگر فرزندانى داشته باشد كه هر چه را در نامه پدرشان بيابند، چه در جهت نيكوكارى باشد، و چه در جهت ديگر، اجراء ميكنند پس بر اين گونه عمل كنند.