الجمعة ٤: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=این است فضل خدا دهدش به هر که خواهد و خدا است دارای فضلی بزرگ | |-|معزی=این است فضل خدا دهدش به هر که خواهد و خدا است دارای فضلی بزرگ | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الجمعة | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الجمعة | نزول = [[نازل شده در سال::14|٢ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::4|٤]] | قبلی = الجمعة ٣ | بعدی = الجمعة ٥ | کلمه = [[تعداد کلمات::11|١١]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«ذلِکَ»: آن بعثت. این پیغمبری و مقام نبوّت. | «ذلِکَ»: آن بعثت. این پیغمبری و مقام نبوّت. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۹
ترجمه
الجمعة ٣ | آیه ٤ | الجمعة ٥ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«ذلِکَ»: آن بعثت. این پیغمبری و مقام نبوّت.
تفسیر
- آيات ۱ - ۸، سوره جمعه
- اشاره به مطالب سوره جمعه
- معناى اينكه آنچه در آسمان و زمين است خدا را تسبيح مى كنند
- مقتضيات منزه بودن خداى تعالى از هر نقص و حاجت
- مقصود از ((اميين ))
- اشاره به عدم منافات بين امى بودن پيامبر(ص ) و مبعوث شدنش در اميين ، با جهانىبودن دعوت آن جناب
- مراد از تزكيه و تعليم كتاب و حكمت
- و وجه مقدم آوردن تزكيه در جمله : ((و يزكيهم و يعلمهم الكتاب و الحكمة ))
- وجه ارتباط تشبيه يهود به حمار حامل اسفار با آيه مربوط به بعثت پيامبر اسلام (ص )
- استدلال عليه يهود با اين بيان كه اگر راست گوييد آرزوى مرگ كنيد
- تهديد يهوديان به مرگى كه از آمدنش كراهت دارند
- (رواياتى در ذيل آيه : ((هو الذى بعث فى الاءميين ...))اهل فارس و تحصيل ايمان ، و....)
- توضيحى درباره رابطه سنت هاى عملى با مبانى اعتقادى
- حكمت عبارت است از علمو عمل حق و سرچشمه گرفته از فطرت ، كه اسلام بدان دعوت مىكند
- نمونه هاى از معارف قرآنى در رد اعتقادات باطل منكرين اديان و بت پرستان
نکات آیه
۱ - بعثت پیامبراکرم(ص) و برگزیده شدن آن حضرت از جانب خداوند به نبوت و رسالت، فضل الهى به ایشان (ذلک فضل اللّه) در مشارالیه «ذلک» چند احتمال وجود دارد برداشت یاد شده بدان احتمال است که «ذلک» اشاره به بعثت پیامبراکرم(ص) داشته باشد.
۲ - فضل الهى به پیامبر(ص) (فضل نبوت)، بس بزرگ و ارجمند (ذلک فضل اللّه) به کارگیرى «ذلک» (اشاره بعید) مى تواند به خاطر بلندى درجه و فضلى باشد که خداوند به پیامبر(ص) عطا کرده است (فضل نبوت و رسالات).
۳ - امتنان و فضل الهى به امت محمد(ص)، به خاطر برگزیدن آن حضرت از میان آنها و قرار دادن ایشان به عنوان راهنما و نجات بخش آنان از ضلالت و گمراهى (هو الذى بعث ... و إن کانوا ... فى ضلل مبین ... ذلک فضل اللّه)
۴ - فضل و امتنان الهى بر مردم، استمرار داشته و هیچ گاه قطع نمى شود. (ذلک فضل اللّه یؤتیه من یشاء) به کارگیرى فعل مضارع «یؤتیه»، بیانگر برداشت یاد شده است.
۵ - خداوند، هر کس و هر جامعه اى را که خود بخواهد، از فضل و فزون بخشى خود بهره مند مى سازد. (ذلک فضل اللّه یؤتیه من یشاء)
۶ - فروزان نگه داشتن همیشگى مشعل هدایت و برانگیختن مردان الهى براى هدایت خلق، نمود فضل و فزون بخشى مستمر خداوند (و ءاخرین منهم لمّا یلحقوا بهم ... ذلک فضل اللّه یؤتیه من یشاء) برداشت یاد شده، بر این اساس است که «ذلک فضل اللّه» اشاره به «آخرین» داشته باشد.
۷ - خداوند، صاحب فضل عظیم و فزون بخشى بزرگى است. (و اللّه ذوالفضل العظیم)
موضوعات مرتبط
- اسماء و صفات: ذوالفضل العظیم ۷
- اولیاءالله: برگزیدگى اولیاءالله ۶; هدایتگرى اولیاءالله ۶
- خدا: آثار مشیت خدا ۵; تداوم امتنان خدا ۴; تداوم فضل خدا ۴; عظمت فضل خدا ۲; مراتب فضل خدا ۲; منشأ فضل خدا ۵; نشانه هاى فضل خدا ۶
- فضل خدا: مشمولان فضل خدا ۱، ۲، ۳
- محمد(ص): برگزیدگى محمد(ص) ۱، ۳; خاستگاه محمد(ص) ۳; عظمت نبوت محمد(ص) ۲; فضایل محمد(ص) ۲; نبوت محمد(ص) ۱; هدایتگرى محمد(ص) ۳
- مسلمانان: تفضل به مسلمانان ۳