الحديد ١: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=تسبیح گوید برای خدا آنچه در آسمانها و زمین است و او است عزّتمند حکیم | |-|معزی=تسبیح گوید برای خدا آنچه در آسمانها و زمین است و او است عزّتمند حکیم | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الحديد | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الحديد | نزول = [[نازل شده در سال::16|٤ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::1|١]] | قبلی = سوره الحديد | بعدی = الحديد ٢ | کلمه = [[تعداد کلمات::11|١١]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«سَبَّحَ ِللهِ مَا ...»: (نگا: اسراء / ، رعد / ، نور / ). | «سَبَّحَ ِللهِ مَا ...»: (نگا: اسراء / ، رعد / ، نور / ). |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۸
ترجمه
سوره الحديد | آیه ١ | الحديد ٢ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«سَبَّحَ ِللهِ مَا ...»: (نگا: اسراء / ، رعد / ، نور / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۶، سوره حديد
- بيان غرض سوره حديد: تحريك و تشويق مؤ منين به انفاق و...
- بيان اينكه تسبيح آنچه در آسمانها و زمين است تسبيح حقيقى است نه مجازى و به زبانحال
- توضيح مقصود از ((اول ))، ((آخر))، ((ظاهر)) و ((باطن )) بودن خداى سبحان
- احاطه ، ملك و علم مطلق خداوند بر همه چيز و همه كس
- شرح چند روايت درباره اول و آخر و ظاهر و باطن بودن خداى تعالى
- شرح روايتى راجع به علم خداوند
نکات آیه
۱ - ساحت خداوند، منزّه از هر عیب و نقص (سبّح للّه ما فى السموت و الأرض)
۲ - تمام پدیده هاى موجود در آسمان ها و زمین، تسبیح گوى خداوند و معترف به مبرّا بودن ساحت او از هر نقص و کاستى (سبّح للّه ما فى السموت و الأرض) «تسبیح»، به معناى تنزیه و مبرّا کردن است. «ما» از الفاظ عموم بوده و دربرگیرنده همه پدیده ها است.
۳ - جهان آفرینش، متشکل از آسمان هاى متعدد (ما فى السموت)
۴ - موجودات آسمان ها و زمین، همگى برخوردار از نوعى شعور و ادراک (سبّح للّه ما فى السموت و الأرض) تسبیح خداوند و مبرّا دانستن ساحت مقدس او از عیب و کاستى، بیانگر معرفت و شناخت عالى موجودات نسبت به خالق و آفریننده خویش است. شناخت و معرفت کامل خدا، مبتنى بر این است که شناسنده، از نوعى ادراک و شعور بالایى برخوردار باشد. گفتنى است که برداشت یاد شده بدان احتمال است که مراد از «سبّح...»، تسبیح متداول (تسبیح زبانى) باشد; نه تسبیح تکوینى.
۵ - پدیده هاى موجود در آسمان ها و زمین، هر یک نشانى کامل از آفریدگار و مبرّا بودن ذات او از هرگونه عیب و نقص (سبّح للّه ما فى السموت و الأرض) چنانچه مراد از «سبّح» تسبیح تکوینى باشد، به کارگیرى واژه «ما» - که براى افاده عموم است - مى رساند که وجود و هستى هر پدیده اى، نشانى گویا از آفریدگار خود بوده و نشان مى دهد که او از هر نقصى و کاستى منزّه است.
۶ - خداوند، «عزیز» (پیروزمند و شکست ناپذیر) و «حکیم» (سنجیده کار) است. (و هو العزیز الحکیم)
۷ - جهان آفرینش، جلوه عزّت و حکمت خداوند (ما فى السموت و الأرض و هو العزیز الحکیم) تکیه بر دو وصف «عزیز» و «حکیم»، پس از ذکر آسمان ها و زمین، بیانگر مطلب یاد شده است.
۸ - عزّت و حکمت خداوند، نشانه منزّه بودن او از هر عیب و نقص (همچون داشتن شریک و...) (ما فى السموت و الأرض و هو العزیز الحکیم) توصیف خداوند به «عزیز» و «حکیم» بودن - پس از یادآورى تسبیح همه موجودات براى خداوند - حکایت از آن دارد که حقیقتى مانند خداوندِ عزیز و حکیم، از هر عیب و نقصى (مانند داشتن شریک) مبرّا است.
موضوعات مرتبط
- آسمان: تعدد آسمان ها ۳; موجودات با شعور آسمان ها ۴; نقش موجودات آسمان ها ۵
- آفرینش: نقش آفرینش ۷
- آیات خدا: آیات آفاقى ۵
- اسماء و صفات: حکیم ۶; صفات جلال ۱; عزیز ۶
- اقرار: اقرار به تنزیه خدا ۲
- تسبیح گویان خدا :۲
- خدا: آثار حکمت خدا ۸; آثار عزت خدا ۸; تنزیه خدا ۱; خدا و عیب ۱; خدا و نقص ۱; دلایل تنزیه خدا ۵; نشانه هاى تنزیه خدا ۸; نشانه هاى حکمت خدا ۷; نشانه هاى عزت خدا ۷
- شرک: دلایل رد شرک ۸
- موجودات: تسبیح موجودات ۲; شعور موجودات ۴; نقش موجودات ۵