الزمر ٥١: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=پس رسید بدیشان زشتیهای آنچه دست آوردند و آنان که ستم کردند از ایشان زود است رسدشان زشتیهای آنچه دست آوردند و نیستند به عجزآرندگان | |-|معزی=پس رسید بدیشان زشتیهای آنچه دست آوردند و آنان که ستم کردند از ایشان زود است رسدشان زشتیهای آنچه دست آوردند و نیستند به عجزآرندگان | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الزمر | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الزمر | نزول = [[نازل شده در سال::13|١ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::51|٥١]] | قبلی = الزمر ٥٠ | بعدی = الزمر ٥٢ | کلمه = [[تعداد کلمات::17|١٧]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«مُعْجِزِینَ»: (نگا: توبه / و انعام / یونس / ). | «مُعْجِزِینَ»: (نگا: توبه / و انعام / یونس / ). |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۱۹
ترجمه
الزمر ٥٠ | آیه ٥١ | الزمر ٥٢ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«مُعْجِزِینَ»: (نگا: توبه / و انعام / یونس / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
إِنَ قَارُونَ کَانَ مِنْ قَوْمِ... (۰) وَ ابْتَغِ فِيمَا آتَاکَ اللَّهُ... (۰) قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَى... (۰)
تفسیر
- آيات ۳۸ - ۵۲ سوره زمر
- احتجاج عليه مشركين بر وحدانيت خداى تعالى در خلقت و ربوبيت
- معناى توفى انفس و وجه اسناد آن به خداوند در جايى ، و به ملك الموت ورسل در جاهاى ديگر
- اشاره به تغاير نفس و بدن و اينكه مردن و خواب هر دو توفى و قبض روح است
- توضيح اينكه شفاعت كننده بايد، مالك باشد، پس همه شفاعت ها از آن خدا و منتهى بهاوست كه مالك همه چيز است
- اشاره به اينكه شفيع حقيقى تنها خداوند است
- وصف عذابى كه ظالمان منكران معاد در قيامت مى بينند
- ناسپاس بودن آدمى ، كه چون خدا نعمتى به او داد مى گويد: اوتيته على علم
- دو جواب به انسان ناسپاس متنعمى كه برخوردارى مستند به خود مى داند
- رواياتى درباره توفى انفس ، خواب و رؤ يا
نکات آیه
۱ - گرفتار شدن قشر مرفه و ناسپاس ملت هاى گذشته به عذاب و پیامدهاى ناگوار رفتار بد خود (إذا خوّلنه نعمة منّا ... فأصابهم سیّئات ماکسبوا)
۲ - رفاه مندى و برخوردارى از نعمت ها در سایه تلاش و دانش اقتصادى، در صورت همراه بودن آن با ناسپاسى و غفلت از منشأ خدایى آنها، هلاکت و بدبختى در دنیا را در پى خواهد داشت. (فما أغنى عنهم ما کانوا یکسبون فأصابهم سیّئات ما کسبوا)
۳ - بدکردارى و زشت کارى، داراى نتایج و پیامدهاى هلاکت بار دنیایى (فأصابهم سیّئات ماکسبوا)
۴ - سرنوشت انسان، در گرو چگونگى رفتار خود او است. (فأصابهم سیّئات ماکسبوا)
۵ - مرفهان و برخورداران ناسپاس جامعه، از ستمگران اند. (و الذین ظلموا من هؤلاء) «و الذین ظلموا من هؤلاء»، هر چند اشاره به مرفهان ناسپاس در آغاز، بعثت دارد; ولى آیه شریفه بیانگر حکمى عام و فراتر از مورد خاص نزول مى باشد.
۶ - ناسپاسى و نادیده گرفتن نقش خداوند در برخوردارى از نعمت ها، ظلم است. (و الذین ظلموا من هؤلاء) توصیف مرفهان ناسپاس به ستمگران، حاکى از مطلب یاد شده است.
۷ - همسانى سرنوشت هلاکت بارِ مرفهان ناسپاس، براى همیشه تاریخ و یکسانى سنت الهى درباره آنان (قد قالها الذین من قبلهم ... فأصابهم سیّئات ماکسبوا و الذین ظلموا من هؤلاء سیصیبهم سیّئات ماکسبوا)
۸ - مرفهان ناسپاس، در معرض عذاب و سرنوشت هلاکت بار خویش اند. (و الذین ظلموا من هؤلاء سیصیبهم سیّئات ماکسبوا)
۹ - ناتوانى انسان ها در دنیا، از دفع عذاب الهى و پیامدهاى هلاکت بار ستم خویش (و الذین ظلموا من هؤلاء سیصیبهم سیّئات ماکسبوا و ما هم بمعجزین)
۱۰ - انسان ها، مقهور اراده و قدرت خدا هستند. (و ما هم بمعجزین)
موضوعات مرتبط
- اقوام پیشین: آثار عمل ناپسند اقوام پیشین ۱; موجبات عذاب اقوام پیشین ۱
- انسان: عجز انسان ۹، ۱۰
- خدا: حاکمیت اراده خدا ۱۰; حاکمیت قدرت خدا ۱۰; حتمیت عذابهاى خدا ۹; سنتهاى خدا ۷
- خود: ظلم به خود ۹
- رفاه: زمینه رفاه ۲
- سرنوشت: عوامل مؤثر در سرنوشت ۴
- شقاوت: زمینه شقاوت دنیوى ۲
- ظالمان: ۵
- ظلم: کیفر ظلم ۹
- عذاب: اهل عذاب ۱; عجز از دفع عذاب ۹
- علم: آثار علم ۲
- عمل: آثار عمل ۲، ۴; آثار عمل ناپسند ۳
- غفلت: آثار غفلت ۲; ظلم غفلت از خدا ۶; غفلت از منشأ نعمت ۲
- کفران: آثار کفران نعمت ۲; ظلم کفران نعمت ۶
- کفران کنندگان: خطر عذاب کفران کنندگان ۸; ظلم کفران کنندگان ۵; فرجام کفران کنندگان ۷، ۸; موجبات عذاب کفران کنندگان ۱; هلاکت کفران کنندگان ۷، ۸
- مرفهان: آثار عمل ناپسند مرفهان ۱; خطر عذاب مرفهان ۸; فرجام مرفهان ۷، ۸; کفران نعمت مرفهان ۷; مرفهان کفران کننده ۵; هلاکت مرفهان ۸
- هلاکت: زمینه هلاکت ۲; زمینه هلاکت دنیوى ۳