البقرة ١٨٠: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=نوشته شده است بر شما گاهی که برسد یکی از شما را مرگ اگر مالی باز گذاشته است وصیّت برای والدین و نزدیکان بخوبی حقّی است بر پرهیزکاران‌
|-|معزی=نوشته شده است بر شما گاهی که برسد یکی از شما را مرگ اگر مالی باز گذاشته است وصیّت برای والدین و نزدیکان بخوبی حقّی است بر پرهیزکاران‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره البقرة | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::180|١٨٠]] | قبلی = البقرة ١٧٩ | بعدی = البقرة ١٨١  | کلمه = [[تعداد کلمات::17|١٧]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره البقرة | نزول = [[نازل شده در سال::21|٩ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::180|١٨٠]] | قبلی = البقرة ١٧٩ | بعدی = البقرة ١٨١  | کلمه = [[تعداد کلمات::17|١٧]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«خَیْراً»: مایه سود و صلاح حال، که در اینجا مراد دارائی و مالی است که برابر عرف محلّ فراوان بشمار آید. «الْوَصِیَّةُ»: نائب فاعل (کُتِبَ) است. «الْوَالِدَیْنِ»: پدر و مادر، که از یک سوم دارائی می‌توان سهم بیشتری بدانان داد. یا مراد پدربزرگ و نیاها و مادربزرگ و ننه‌هائی است که کافرند، و یا به سبب وجود دیگران از سهم‌الإرث محروم می‌گردند. به این دسته نیز فقط از یک سوم دارائی داده می‌شود. «الأقْرَبِینَ»: خویشاوندان وارث یا غیروارث به شرحی که در (وَالِدَیْنِ) گذشت. «بِالْمَعْرُوفِ»: به گونه متعارف میان مردم. دادگرانه. زیبا. «حَقّاً»: مفعول مطلق فعل (حَقَّ) است که محذوف است. یا صفت مصدر محذوفی است که تقدیر آن چنین است: إیصَاءً حَقّاً.
«خَیْراً»: مایه سود و صلاح حال، که در اینجا مراد دارائی و مالی است که برابر عرف محلّ فراوان بشمار آید. «الْوَصِیَّةُ»: نائب فاعل (کُتِبَ) است. «الْوَالِدَیْنِ»: پدر و مادر، که از یک سوم دارائی می‌توان سهم بیشتری بدانان داد. یا مراد پدربزرگ و نیاها و مادربزرگ و ننه‌هائی است که کافرند، و یا به سبب وجود دیگران از سهم‌الإرث محروم می‌گردند. به این دسته نیز فقط از یک سوم دارائی داده می‌شود. «الأقْرَبِینَ»: خویشاوندان وارث یا غیروارث به شرحی که در (وَالِدَیْنِ) گذشت. «بِالْمَعْرُوفِ»: به گونه متعارف میان مردم. دادگرانه. زیبا. «حَقّاً»: مفعول مطلق فعل (حَقَّ) است که محذوف است. یا صفت مصدر محذوفی است که تقدیر آن چنین است: إیصَاءً حَقّاً.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۳۰


ترجمه

بر شما نوشته شده: «هنگامی که یکی از شما را مرگ فرا رسد، اگر چیز خوبی [= مالی‌] از خود به جای گذارده، برای پدر و مادر و نزدیکان، بطور شایسته وصیت کند! این حقّی است بر پرهیزکاران!»

بر شما مقرر شده است كه هرگاه مرگ كسى از شما فرا رسيد اگر مالى بر جاى گذاشت، براى پدر و مادر و نزديكان، مطابق عرف [مقدارى را] وصيت كند كه اين شايسته پرهيزكاران است
بر شما مقرر شده است كه چون يكى از شما را مرگ فرا رسد، اگر مالى بر جاى گذارد، براى پدر و مادر و خويشاوندان [خود] به طور پسنديده وصيت كند؛ [اين كار] حقى است بر پرهيزگاران.
دستور داده شد که چون مرگ یکی از شما فرا رسد اگر دارای متاع دنیاست وصیت کند برای پدر و مادر و خویشان به چیزی شایسته عدل و به قدر متعارف. این کار سزاوار مقام پرهیزکاران است.
بر شما مقرّر و لازم شده چون یکی از شما را مرگ در رسد، اگر مالی از خود به جا گذاشته است، برای پدر و مادر و خویشان به طور شایسته و پسندیده وصیت کند. این حقّی است بر عهده پرهیزکاران.
هرگاه يكى از شما را مرگ فرا رسد و مالى بر جاى گذارد، مقرر شد كه درباره پدر و مادر و خويشاوندان، از روى انصاف وصيت كند. و اين شايسته پرهيزگاران است.
بر شما مقرر گردیده است که چون مرگ یکی از شما فرارسد و مالی باقی گذارد، برای پدر و مادر و خویشاوندان به نیکی وصیت کند و این بر پرهیزگاران مقرر است‌
بر شما نوشته شد كه چون يكى از شما را [نشانه‌هاى‌] مرگ فرارسد هر گاه مالى [بسيار] به جا گذارد، براى پدر و مادر و خويشان- كه ارث نمى‌برند- به نيكويى وصيّت كند، كه اين سزاوار پرهيزگاران است.
هنگامی که یکی از شما را (امراض مخوف و اسباب و علل) مرگ فرا رسد، اگر دارائی فراوانی (با توجّه به عرف محلّ) از خود به جای گذاشت، (از سوی خدا قانون) وصیّت بر شما واجب شده است (و باید) برای پدر و مادر و نزدیکان به طور شایسته وصیّت کند. این حق (واجبی) است بر پرهیزکاران (مؤمن به کتاب خدا).
بر شما نوشته شد که چون یکی از شما را مرگ در رسد، اگر خیری [:مالی شایسته و افزون بر نیاز وارثان] بر جای گذارد، برای پدر و مادر و نزدیکتران (خود) به گونه‌ای پسندیده وصیّت کند؛ (حال آنکه) حقی است بر (عهده‌ی) پرهیزگاران.
نوشته شده است بر شما گاهی که برسد یکی از شما را مرگ اگر مالی باز گذاشته است وصیّت برای والدین و نزدیکان بخوبی حقّی است بر پرهیزکاران‌


البقرة ١٧٩ آیه ١٨٠ البقرة ١٨١
سوره : سوره البقرة
نزول : ٩ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٧
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«خَیْراً»: مایه سود و صلاح حال، که در اینجا مراد دارائی و مالی است که برابر عرف محلّ فراوان بشمار آید. «الْوَصِیَّةُ»: نائب فاعل (کُتِبَ) است. «الْوَالِدَیْنِ»: پدر و مادر، که از یک سوم دارائی می‌توان سهم بیشتری بدانان داد. یا مراد پدربزرگ و نیاها و مادربزرگ و ننه‌هائی است که کافرند، و یا به سبب وجود دیگران از سهم‌الإرث محروم می‌گردند. به این دسته نیز فقط از یک سوم دارائی داده می‌شود. «الأقْرَبِینَ»: خویشاوندان وارث یا غیروارث به شرحی که در (وَالِدَیْنِ) گذشت. «بِالْمَعْرُوفِ»: به گونه متعارف میان مردم. دادگرانه. زیبا. «حَقّاً»: مفعول مطلق فعل (حَقَّ) است که محذوف است. یا صفت مصدر محذوفی است که تقدیر آن چنین است: إیصَاءً حَقّاً.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - وجوب وصیت به هنگام فرا رسیدن مرگ و پیدایش آثار آن (کتب علیکم إذا حضر أحدکم الموت ... الوصیة)

۲ - داشتن دارایى فراوان از شرایط وجوب وصیتهاى مالى است. (کتب علیکم ... إن ترک خیراً الوصیة) مراد از «خیر» مال و دارایى است. برخى از مفسّران فراوانى آن را نیز قید کرده و گفته اند: به دارایى اندک کلمه خیر اطلاق نمى شود. مناسبت حکم و موضوع; یعنى، وصیت براى پدر و مادر و همه خویشان و نیز نکره آوردن کلمه «خیراً» مؤید این معنا در آیه شریفه است.

۳ - ثروت و دارایى خیر است. (إن ترک خیراً)

۴ - آدمى باید اموالى را براى پرداخت به پدر و مادر و خویشان نزدیک وصیت کند. (کتب علیکم ... الوصیة للولدین و الأقربین)

۵ - وصیتهاى مالى باید در حد متعارف بوده و به گونه اى که مردم آن را نابه جا و ناروا نشمارند. (الوصیة للولدین و الأقربین بالمعروف) معروف مقابل منکر به معناى شناخته شده است و مراد از آن، چیزى است که مردم در جامعه دینى آن را شایسته بدانند و مورد انکار قرار ندهند.

۶ - نقش معیارهاى عرفى در احکام دین (الوصیة للولدین و الأقربین بالمعروف)

۷ - وصیتهاى مالى میت نافذ و داراى ارزش حقوقى است. (کتب علیکم إذا حضر أحدکم الموت إن ترک خیراً الوصیة) تأکید بر امر وصیت و نیز حرمت تغییر و تبدیل مفاد آن - که آیه بعد دلالت بر آن دارد - مستلزم این معناست که: وصیتهاى میت داراى اعتبار قانونى و حقوقى است و عمل به آنها واجب است.

۸ - وصیت از اسباب ملکیت است. (إن ترک خیراً الوصیة للولدین و الأقربین)

۹ - وصیتهاى ناعادلانه و غیر متعارف فاقد اعتبار و ارزش حقوقى است. * (الوصیة للولدین و الأقربین بالمعروف)

۱۰ - وصیت براى پرداخت مال به وارثان، جایز و داراى اعتبار قانونى است. (الوصیة للولدین و الأقربین)

۱۱ - اولویت پدر و مادر نسبت به دیگر خویشاوندان در امر وصیت (الوصیة للولدین و الأقربین) برداشت فوق از تقدیم کلمه «والدین» بر «الأقربین» استفاده شده است.

۱۲ - توصیه به پرداخت اموالى به پدر، مادر و خویشان، مقتضاى تقوا و پرهیزگارى است. (کتب علیکم ... الوصیة للولدین و الأقربین بالمعروف حقاً على المتقین)

۱۳ - ترک وصیتهاى مالى نشانه بى تقوایى است. (کتب علیکم ... الوصیة ... حقاً على المتقین)

۱۴ - مسؤولیت انسان بالاخص دارندگان ثروت، درباره پدر و مادر و سایر خویشاوندان * (الوصیة للولدین و الأقربین بالمعروف حقاً على المتقین)

۱۵ - تقوا، زمینه ساز انجام تکالیف الهى است. (کتب علیکم ... حقاً على المتقین)

روایات و احادیث

۱۶ - «عن محمّد بن مسلم عن ابى جعفر(ع) قال: سألته عن الوصیة للوارث، فقال: تجوز، قال: ثم تلا هذه الآیة إن ترک خیراً الوصیة للوالدین و الأقربین;[۱] محمّد بن مسلم از امام باقر(ع) از حکم وصیت براى وارث سؤال کرد، حضرت فرمود: وصیت جایز است و سپس آیه فوق را تلاوت نمود».

۱۷ - عروه گوید: «إن على بن أبى طالب دخل على مولى لهم فى الموت، و له سبعمأئة درهم أو ستمأئة درهم، فقال: ألا أوصى، قال: لا إنما قال اللّه «إن ترک خیراً» و لیس لک کثیر مال فدع مالک لورثتک;[۲] على (ع) بر بالین یکى از موالى بنى هاشم به هنگام مرگش حاضر شد در حالى که آن شخص هفتصد یا ششصد درهم داشت. به على(ع) گفت: در مال خود وصیت ننمایم؟ حضرت فرمود: نه! خداوند فرموده: «إن ترک خیراً»; یعنى، اگر مال فراوان به جاى گذاشته اید وصیت کنید در حالى که تو مال فراوانى ندارى پس بگذار این مقدار مال براى ورثه باشد».

موضوعات مرتبط

  • احتضار: آثار احتضار ۱
  • احکام: ۱، ۲، ۴، ۵، ۷، ۸، ۹، ۱۰، ۱۶، ۱۷
  • تقوا: آثار تقوا ۱۲، ۱۵; نشانه هاى بى تقوایى ۱۳
  • تکلیف: زمینه عمل به تکلیف ۱۵
  • ثروت: آثار ثروت ۲; خیریت ثروت ۳
  • ثروتمندان: مسؤولیت ثروتمندان ۱۴
  • خویشاوندان: حقوق خویشاوندان ۱۴
  • خیر: موارد خیر ۳
  • عرف: عرف و دین ۶; عرف و قوانین ۶; عرف و موضوع شناسى ۵; ملاکهاى عرفى ۶
  • فرزند: مسؤولیت فرزند ۱۴
  • مالکیت: احکام مالکیت ۸; اسباب مالکیت ۸
  • واجبات: ۱
  • وارث: مالکیت وارث ۱۰
  • والدین: حقوق والدین ۱۴
  • وصیت: آثار وصیت ۸; آثار وصیت تملیکى ۷، ۱۰; احکام وصیت ۱، ۲، ۴، ۵، ۷، ۸، ۹، ۱۰، ۱۶، ۱۷; ارزش وصیت مالى ۷; اولویتها در وصیت ۱۱; ترک وصیت مالى ۱۳; شرایط وجوب وصیت ۲; مالکیت موصى له ۷; محدوده وصیت مالى ۵; وصیت براى خویشاوندان ۴، ۱۱، ۱۲; وصیت براى والدین ۴، ۱۱، ۱۲; وصیت بى اعتبار ۹; وصیت غیر متعارف ۹; وصیت مالى ۱۰، ۱۲، ۱۷; وصیت معتبر ۱۰; وقت وجوب وصیت ۱

منابع

  1. کافى، ج ۷، ص ۱۰، ح ۵; تفسیر برهان، ج ۱، ص ۱۷۷- ، ح ۱.
  2. الدرالمنثور، ج ۱، ص ۴۲۲; نورالثقلین، ج ۱- ، ص ۱۵۹، ح ۵۳۱.