الْوَصِيّة

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• وصى‌ (۳۲ بار)

قاموس قرآن

متصل شدن و متصل كردن. ايصاء و توصيه به معنى سفارش و دستور است. وصيت اسم است از ايصاء. و گاهى به چيز وصيت شده اطلاق مى‏شود. به قولى وصيت را از آن وصيت گويند كه موصى كارش را به كارهاى وصى متصل مى‏كند و به قولى كارهاى قبل از مرگ را به كارهاى بعداز مرگ متصل مى‏كند ولى اين راجع به وصيت ميت است و گرنه طبرسى فرموده: وصى، ايصاء، امر وعهد همه به يك معنى اند. [بقره:132]. توصيه كردن آن دين و كلمه توحيد را «ابراهيم و يعقوب» به فرزندانش. [مريم:31]. مرا تا زنده‏ام به نماز و زكوه امر كرد. [بقره:180]. مراد از وصيت همان وصيت معمولى است وظهور آيه در وجوب وصيت است ولى با ادله قطعى ثابت شد كه وصيت در اينگونه موارد مستحب است نه واجب. [يس:50]. توصيه به معنى سفارش و وصيت است. مُواصاة: وصيت كردن به همديگر [عصر:3]. مگر آنانكه ايمان آورده و اعمال نيكو انجام داده و يكديگر را امر به حق و امر به صبر مى‏كنند.

• ال

کلمات نزدیک مکانی

الْمَوْت أَحَدَکُم حَضَر خَيْرا حِين اثْنَان لِلْوَالِدَيْن إِن تَرَک وَ ذَوَا إِذَا الْأَقْرَبِين عَدْل مِنْکُم بِالْمَعْرُوف حَقّا أَو آخَرَان عَلَى بَيْنِکُم الْمُتّقِين مِن فَمَن شَهَادَة عَلَيْکُم آمَنُوا غَيْرِکُم کُتِب الّذِين

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...