روایت:الکافی جلد ۱ ش ۶۳۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن علي بن الحكم عن الحسين بن ابي العلا قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

إِنَّ عِنْدِي‏ اَلْجَفْرَ اَلْأَبْيَضَ‏ قَالَ قُلْتُ فَأَيُّ شَيْ‏ءٍ فِيهِ قَالَ‏ زَبُورُ دَاوُدَ وَ تَوْرَاةُ مُوسَى‏ وَ إِنْجِيلُ‏ عِيسَى‏ وَ صُحُفُ‏ إِبْرَاهِيمَ ع‏ وَ اَلْحَلاَلُ وَ اَلْحَرَامُ وَ مُصْحَفُ‏ فَاطِمَةَ مَا أَزْعُمُ أَنَّ فِيهِ قُرْآناً وَ فِيهِ مَا يَحْتَاجُ اَلنَّاسُ إِلَيْنَا وَ لاَ نَحْتَاجُ إِلَى أَحَدٍ حَتَّى فِيهِ اَلْجَلْدَةُ وَ نِصْفُ اَلْجَلْدَةِ وَ رُبُعُ اَلْجَلْدَةِ وَ أَرْشُ اَلْخَدْشِ وَ عِنْدِي‏ اَلْجَفْرَ اَلْأَحْمَرَ قَالَ قُلْتُ وَ أَيُّ شَيْ‏ءٍ فِي‏ اَلْجَفْرِ اَلْأَحْمَرِ قَالَ اَلسِّلاَحُ وَ ذَلِكَ إِنَّمَا يُفْتَحُ لِلدَّمِ يَفْتَحُهُ صَاحِبُ اَلسَّيْفِ لِلْقَتْلِ فَقَالَ لَهُ‏ عَبْدُ اَللَّهِ بْنُ أَبِي يَعْفُورٍ أَصْلَحَكَ اَللَّهُ أَ يَعْرِفُ هَذَا بَنُو اَلْحَسَنِ‏ فَقَالَ إِي وَ اَللَّهِ كَمَا يَعْرِفُونَ اَللَّيْلَ أَنَّهُ لَيْلٌ وَ اَلنَّهَارَ أَنَّهُ نَهَارٌ وَ لَكِنَّهُمْ يَحْمِلُهُمُ اَلْحَسَدُ وَ طَلَبُ اَلدُّنْيَا عَلَى اَلْجُحُودِ وَ اَلْإِنْكَارِ وَ لَوْ طَلَبُوا اَلْحَقَّ بِالْحَقِّ لَكَانَ خَيْراً لَهُمْ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۲۳۹

حسين بن ابى العلاء گويد: از امام صادق (ع) شنيدم مى‏فرمود: به راستى در نزد من جفر ابيض است، گويد: گفتم: آن چه چيز است؟ فرمود: زبور داود، تورات موسى، انجيل عيسى، صحف ابراهيم، احكام حلال و حرام و مصحف فاطمه (ع)، معتقد نيستم كه در آن قرآنى باشد با اين حال در آن است آنچه مردم راجع به آن به ما نياز دارند و ما به احدى نياز نداريم و آنقدر جامع است كه در آن حكم مجازات به يك تازيانه و نصف تازيانه و ربع تازيانه و غرامت خراش هم درج است و نزد من است جفر احمر، گويد: گفتم: در جفر احمر چيست؟ فرمود: سلاح است و آن را تنها براى خون باز مى‏كنند، صاحب شمشير آن را باز مى‏كند براى كشتن. عبد الله بن ابى يعفور به او عرض كرد: اصلحك الله، آيا بنو حسن (ع) آن را مى‏شناسند؟ فرمود: بخدا آرى، چنانچه مى‏دانند كه شب شب است و روز روز ولى حسد و طلب دنيا آنها را بر تمرد و انكار وادار مى‏كند و اگر حق را به وسيله راه حق جستجو مى كردند، براى آنها بهتر بود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۳۴۷

حسين بن ابى العلا گويد شنيدم امام صادق عليه السلام ميفرمود همانا جفر سفيد نزد من است، عرض كردم: در آن چيست؟ فرمود: زبور داود و تورات موسى و انجيل عيسى و صحف ابراهيم و حلال و حرام و مصحف فاطمه، و معتقد نيستم كه در مصحف چيزى از قرآن باشد: در آنست آنچه مردم بما احتياج دارند- و ما بكسى احتياج نداريم- حتى مجازات يك تازيانه و نصف تازيانه و ۴/ ۱ تازيانه و جريمه خراش در آن هست و جفر سرخ هم نزد من است، عرضكردم: در جفر سرخ چيست؟ فرمود: اسلحه است و آن تنها براى خونخواهى گشوده مى‏شود و صاحب شمشير (امام قائم عليه السلام) آن را براى كشتن باز ميكند. ابن ابى يعفور بحضرتش عرضكرد: اصلحك اللَّه. پسران حسن او را ميشناسند؟ فرمود: آرى بخدا ميشناسند، چنان كه روز و شب را ميشناسند و تشخيص ميدهند كه اين روز است و اين شب ولى حسد و دنياطلبى ايشان را بر سرپيچى و انكار واميدارد و اگر ايشان حق را از راه حق جويند، برايشان بهتر است‏ (اكنون كه براى خونخواهى سيد الشهداء و رفع منكرات با بنى عباس ميجنگند، هدفشان حق است و مقدس ولى چون اين مبارزه باذن امام عليه السلام نيست، براى ايشان خيرى ندارد و حقى را از راه باطل بدست مى‏آورند و گناه انكار و سرپيچى از ما بگردنشان ميماند).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۷۶۱

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد، از على بن حكم، از حسين بن ابى العلاء كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «به درستى كه در نزد من است جفر سفيد». راوى مى‏گويد كه عرض كردم كه: چه چيز در آن است؟ حضرت فرمود كه: «زبور داود، و تورات موسى، و انجيل عيسى، و صحيفه‏هاى ابراهيم، و حلال و حرام خدا، و مصحف فاطمه، و گمان ندارم (يعنى: چنان مى‏دانم) كه قرآن در جفر سفيد نيست، و در آن است آنچه مردم به سوى ما احتياج دارند، و ما به كسى محتاج نيستيم، حتّى آن‏كه حكم يك تازيانه زدن و نصف يك تازيانه و چهار يك تازيانه و ديه خراش در آن‏ است، و در نزد من است جفر سرخ». راوى مى‏گويد: عرض كردم كه: در جفر سرخ چه چيز است؟ فرمود كه: «سلاح رسول خدا. و جز اين نيست كه اين جفر سرخ گشوده مى‏شود براى خود و در هنگام ريختن آن و صاحب شمشير (كه صاحب الامر عليه السلام است) آن را خواهد گشود براى كشتن». پس عبداللَّه بن ابى يعفور به آن حضرت عرض كرد كه: خدا تو را به اصلاح آورد، آيا پسران امام حسن عليه السلام اين را مى‏شناسند؟ (يعنى: مى‏دانند كه اين در نزد شما است و با وجود اين، ادّعاى امامت مى‏كنند؟) حضرت فرمود: «بلى، به خدا سوگند كه مى‏دانند؛ چنانچه شب را مى‏شناسند كه شب است، و روز را مى‏شناسند كه روز است، وليكن حسد و طلب دنيا ايشان را بر عدم اقرار و بر انكار حق مى‏دارد، و اگر حقّ را به حقّ و راستى طلب مى‏كردند، از براى ايشان بهتر بود».