النور ٢٥: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=در آن روز بپردازدشان خدا دین ایشان را حقّ و بدانند که خداوند است حقّ آشکار | |-|معزی=در آن روز بپردازدشان خدا دین ایشان را حقّ و بدانند که خداوند است حقّ آشکار | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره النور | نزول = | {{آيه | سوره = سوره النور | نزول = [[نازل شده در سال::17|٥ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::25|٢٥]] | قبلی = النور ٢٤ | بعدی = النور ٢٦ | کلمه = [[تعداد کلمات::12|١٢]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«دِین»: جزاء (نگا: فاتحه / حجر / ، شعراء / ). | «دِین»: جزاء (نگا: فاتحه / حجر / ، شعراء / ). |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۷
ترجمه
النور ٢٤ | آیه ٢٥ | النور ٢٦ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«دِین»: جزاء (نگا: فاتحه / حجر / ، شعراء / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۱ - ۲۶، سوره نور
- بيان آيات مربوط به داستان افك
- شناخته و رسوا شدن عناصر فاسد، براى مجتمع صالح و اسلامى خير است (لا تحسبو هشرّا لكم ...)
- توبيخ كسانى كه وقتى اتهام دروغ (افك ) را شنيدند آن را رد و تكذيب نكردند و بدون تحقيق و علم آن را شايع ساختند.
- اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود هيچ يك از شما هرگز پاك و تزكيه نمى شد
- كسانى كه زنان مؤ منه محصنه را متهم به زنا مى كنند در دنيا و آخرت لعنت شده و عذابى عظيم دارند.
- معناى اينكه در آخرت مى دانند كه خدا حق مبين است
- روايتى مفصل از ((الدر المنثور)) درباره نزول آيات مربوط افك درباره عائشه
- موارد اشكال در اين روايت و روايات ديگرى كه از طرق عامه در اين باره نازل شده است .
- رواياتى از طرق شيعه كه بنابر آنها داستان افك درباه ماريه قبطيه ، و تهمت زننده عائشه بوده .
- اشكالاتى كه بر اين روايت نيز وارد است
- روايات ديگرى در ذيل آيات مربوط به افك ، قذف و آيه : ((الزانى لا يتكح ...))
نکات آیه
۱ - کسانى که به زنان پاکدامن و مؤمن تهمت زنا مى زنند، در قیامت بى هیچ تخفیف و ترحمى و به صورت کامل، کیفر کارشان را دریافت خواهند کرد. (الذین یرمون المحصنت ... یومئذ یوفّیهم اللّه دینهم) ضمیر «هم» در «یوفّیهم» و «دینهم» به «قذف کنندگان» (الذین یرمون المحصنات) بازمى گردد و «توفیة» (مصدر «یوفّى») به معناى پرداخت به صورت تام و کامل است و مقصود از «دین» - به قرینه این که آیه شریفه در باره قیامت است - جزا مى باشد.
۲ - کیفرهاى الهى در جهان آخرت، به صورت کامل و بى کم و کاست خواهد بود. (یومئذ یوفّیهم اللّه دینهم)
۳ - کیفرهاى الهى در روز رستاخیز، بر پایه حق و عدل و به دور از هر شایبه ظلم و بى دادگرى (یومئذ یوفّیهم اللّه دینهم الحقّ) «الحقّ» در جمله «دینهم الحقّ» صفت براى «دین» است; یعنى، جزاى عادلانه و به حق.
۴ - کیفر و پاداش اشخاص در قیامت و داورى درباره آنان، بر پایه شهادت و گواهى اعضا و جوارح (زبان، دست و پاى) خود آنها خواهد بود. (یوم تشهد علیهم ألسنتهم ... یومئذ یوفّیهم اللّه دینهم الحقّ) جمله «یومئذ یوفّیهم اللّه» استئناف بیانى است و پاسخ به این سؤال است که گواهى زبان، دست و پا بر اعمال انسان ها، براى چه منظورى است؟ پاسخ آیه شریفه این است که این گواهى، به منظور اعطاى جزاى کامل و عادلانه مى باشد و این جزا بر پایه همین گواهى استوار است.
۵ - دنیا، سرایى نیست که در آن بتوان گنه کاران را به کیفر گناهانشان رساند. (یومئذ یوفّیهم اللّه دینهم الحقّ) «یومئذ» ظرف و متعلق به «یوفّیهم» است. بنابراین تقدیم آن بر «یوفّیهم» یا به خاطر اهتمام به ذکر «قیامت» و یا براى بیان حصر مى باشد. برداشت یاد شده، مبتنى بر احتمال دوم است; زیرا در این صورت معناى آیه چنین مى شود: تنها در آن روز (قیامت) است نه روزى دیگر (دنیا) که خداوند، جزاى آنان را به صورت تام و کامل خواهد داد.
۶ - سازندگان و طرّاحان «افک»، مورد خشم شدید خدا و گرفتار کیفر سخت او در جهان آخرت (یومئذ یوفّیهم اللّه دینهم الحقّ) برداشت یاد شده بر این اساس است که آیه ۲۳ تا ۲۵ نیز از جمله آیات مربوط به قضیه «افک» باشد.
۷ - جهان آخرت، جهان کیفر و پاداش است. (یومئذ یوفّیهم اللّه دینهم الحقّ)
۸ - کیفر و پاداش در سراى آخرت در اختیار خداوند است. (یومئذ یوفّیهم اللّه دینهم الحقّ)
۹ - ظهور کامل حقانیت «اللّه» در قیامت براى همگان (یومئذ ... یعلمون أنّ اللّه هو الحقّ المبین)
۱۰ - خدا، تنها معبود به حق و شایسته الوهیت (أنّ اللّه هو الحقّ المبین)
۱۱ - خدا، حقیقتى ثابت و جاودان (أنّ اللّه هو الحقّ المبین) برداشت فوق براساس یکى از کاربردهاى واژه «حقّ» است که به معناى «موجود ثابت» است.
۱۲ - حق بودن خداوند، امرى بدیهى و آشکار و بى نیاز از اقامه برهان و استدلال است. (أنّ اللّه هو الحقّ المبین) «المبین» صفت براى «الحقّ» است; توصیف حق بودن خداوند به وصف آشکار بودن، گویاى برداشت یاد شده است.
۱۳ - گواهى اعضا و جوارح بر گفتار و رفتار انسان ها و جزاى کامل و عادلانه خدا به آنان، موجب آگاهى آنان به حقانیت خداوند است. (یوم تشهد علیهم ألسنتهم ... یومئذ یوفّیهم اللّه دینهم الحقّ و یعلمون أنّ اللّه هو الحقّ المبین) جمله «و یعلمون...» عطف بر «یوفّیهم» است و مقصود از «یومئذ» - به قرینه آیه قبل (یوم تشهد ...) - همان روزى است که اعضاى بدن علیه انسان گواهى مى دهند. بنابراین معناى آیه چنین مى شود: روزى که اعضاى بدن انسان، بر رفتار وى گواهى مى دهند و مردم به جزاى کامل و عادلانه خود مى رسند، در چنین روزى است که مردم خواهند فهمید که خدا حق است.
موضوعات مرتبط
- بدن: گواهى اخروى اعضاى بدن ۱۳
- پا: آثار گواهى اخروى پا ۴
- پاداش: پاداش اخروى ۷; مکان پاداش ۷; ملاک پاداش اخروى ۴; منشأ پاداش اخروى ۸
- توحید: توحد عبادى ۱۰
- جهان بینى: جهان بن توحیدى ۱۰
- خدا: اختصاصات خدا ۸; الوهیت خدا ۱۰; پاداشهاى خدا۸; جاودانگى خدا ۳، ۱۱; حقانیت خدا ۹; عدالت خدا ۳، ۱۳; عذاب خدا ۳; علم به حقانیت خدا ۱۳; کیفرهاى خدا ۲، ۸; وضوح الوهیت خدا ۱۲
- دست: آثار گواهى اخروى دست ۴
- دنیا: حقیقت دنیا ۵
- زبان: آثار گواهى اخروى زبان ۴
- عفیفان: کیفر قذف عفیفان ۱
- عمل: پاداش عمل ۱۳; کیفر عمل ۱۳
- قاذف: کیفر اخروى قاذف ۱
- قصه افک: مغضوبیت طراح قصه افک ۶
- قیامت: ظهور حقایق در قیامت ۹
- کیفر: حقانیت کیفر اخروى ۳; عدالت در کیفر اخروى ۳; کیفر اخروى ۶، ۷; مکان کیفر ۷; ملاک کیفر اخروى ۴; منشأ کیفر اخروى ۸; نظام کیفرى ۲; ویژگیهاى کیفر اخروى ۲، ۳
- گناهکاران: کیفر اخروى گناهکاران ۵; کیفر دنیوى گناهکاران ۵
- مؤمنان: کیفر قذف مؤمنان ۱
- معبود راستین ۱۰:
- مغضوبان خدا ۶: