الْوَاحِد: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن نمودار دفعات) |
(Added word proximity by QBot) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/الْوَاحِد | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/الْوَاحِد | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
| خط ۹: | خط ۱۰: | ||
*[[ال]] | *[[ال]] | ||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
الْقَهّار:100, وَ:97, اللّه:66, مَا:47, السّمَاوَات:46, مِن:44, لِلّه:39, الْأَرْض:39, هُو:37, الْيَوْم:37, کُل:30, إِلاّ:30, شَيْء:29, أَنْزَل:24, رَب:24, خَلَق:24, تَرَى:22, تَعْبُدُون:22, بَرَزُوا:22, أَم:22, تُجْزَى:22, خَيْر:20, الْمُلْک:20, السّمَاء:20, إِلٰه:20, سُبْحَانَه:20, الْمُجْرِمِين:20, لِمَن:18, دُونِه:18, مَاء:18, يَشَاء:18, نَفْس:18, يَوْمَئِذ:18, مُتَفَرّقُون:18, بِمَا:17, بِالْحَق:17, خَالِق:17, مُقَرّنِين:17, فَسَالَت:17, أَرْبَاب:17, أَسْمَاء:15, يَخْلُق:15, يُکَوّر:15, أَوْدِيَة:15, أَ:15, مِنْهُم:15, کَسَبَت:15, فِي:15, السّجْن:13, مِمّا:13, لا:13, اللّيْل:13, بَيْنَهُمَا:13, غَيْر:13, قُل:13, الْأَصْفَاد:13, مُنْذِر:13, سَمّيْتُمُوهَا:13, بِقَدَرِهَا:13, لاَصْطَفَى:12, عَلَى:12, عَلَيْهِم:12, أَنَا:12, صَاحِبَي:12, الْخَلْق:10, تُبَدّل:10, وَلَدا:10, إِنّمَا:10, يَا:10, يَخْفَى:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::الْوَاحِد]] | {{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::الْوَاحِد]] | ||
|?نازل شده در سال | |?نازل شده در سال | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۴۳
ریشه کلمه
- وحد (۱۵۳ بار)
قاموس قرآن
راغب گويد: وَحْدَة به معنى انفراد است، واحد در اصل چيزى است كه مطلقا جزيى ندارد، سپس آن در هر موجود بكار مىرود. [بقره:61]. آنگاه كه گفتيد: اى موسى هرگز به يك طعام (من وسلوى) صبر نخواهيم كرد. [بقره:213]. مردم همه يك امت بودند. در آياتيكه «واحد» وصف خداآمده مثل [بقره:163]. [مائده:73]. [رعد:16]. [نحل:51]. ظاهرا مراد واحد عددى است در مقابل خدايان بسيار،مثل [ص:5]. پس مراد از واحد در آيات به همتا نيست چنانكه «اَحَد» در «قُلْ هُوَاللهُ اَحَدٌ» بدان معنى است. در توحيد صدوق باب 3 نقل شده كه ابوجعفر هاشمى از امام جواد «عليهالسلام» از معنى واحد پرسيد امام فرمود: «اَلْمُجْتَمَعُ عَلَيْهِ بِجَميعِ الْاَلْسُنِ بِالْوَحدانِيَّةِ» و در روايت ديگر آيه «وَلَئِنْ سَتَلْتِهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمواتِ وَالْاَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللهُ» را شاهد آورده ولى روايت سوم واحد را «احد» معنى كرده است. راغب گويد: چون واحد وصف خدا آيد معنايش اين است :او كسى است كه تجزى و تكثر در آن راه ندارد. ولى ظاهرا اين سخن مورد نظر قران مجيد نيست آيه اخير و لفظ «اثنين» و ثلاثه مؤيد نظر ما است. وحد: (بروزن فلس) مصدر است به معنى انفراد وتنهايى. [غافر:12]. آن در آيه به معنى «منفرداً» است يعنى اين براى آن است كه چون خدا در حال انفراد و تنهايى و بى شريك خوانده مىشد كافر مىشديد. * [مدثر:11-12]. وحيد به معنى واحد است گفتهاند آن حال است از فاعل «خَلَقْتُ» و وصف خداست يعنى: بگذار مرا با آن بنده كه او را به تنهايى آفريدم و در خلقت او شريكى نداشتم و به او مال فراوان دادم. مشهور است كه آيه فوق با آيات بعدى كه درحدود بيست آيه است در باره وليدبن مغيره نازل شد و تهديد عجيبى در باره او است.
