ریشه غرب: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن نمودار دفعات) |
|||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
دور شدن. در قاموس گفته: «اَلْغَرْبُ: اَلْمَغْرِبُ وَ الذِّهابُ وَالَّنَحّى» در اقرب الموارد گفته «غَرَبَتِ النُّجُومُ غُرُوباً: بَعُدَتْ وَ تَوارَتْ» در مجمع فرموده: اصل غرب به معنى تباعد و حد است «حّد» را ديگران نيز گفتهاند. على هذا غروب آفتاب و غيره را به علت دور شدن از افق و پنهان شدن غروب گفتهاند. [كهف:17]. چون آفتاب غروب مىكرد از آنها به طرف شمال ميل مىكرد. [ق:39]. مَغرِب: محل غروب [بقره:115]. آيه شامل تمام زمين است زيرا چون زمين را به شرق و غرب تقسيم كنيم جز خطّى موهوم كه فاصل آن دو است چيزى نمىماند. راجع به آيه [رحمن:17]. و [معارج:40]. رجوع شود به «شَرَقَ» و راجع به آيه [كهف:86]. رجوع شود به «طلع» و «حماء». در كريمه [اعراف:137]. مراد زمين شام و فلسطين است به قرينه «الّتى بارَكْنا» كه در چند آيه در وصف سرزمين شام آمده است مشارق و مغارب مفيد آن است كه تمام آن زمين به دست بى اسرائيل افتاده است. در آيه [نور:35]. گفتهاند مراد آن است كه شجره زيتون در شرق و غرب باغ نيست تا آفتاب فقط در نصف روز بر آن بتابد و نصف روز در سايه باشد بلكه در محلى است كه خورشيد پيوسته بر آن مىتابد، خوب مىرسد روغنش صاف و عالى مىشود كه «يَكادُ زَيْتُها يُضىءُ وَلَوْلَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ». | دور شدن. در قاموس گفته: «اَلْغَرْبُ: اَلْمَغْرِبُ وَ الذِّهابُ وَالَّنَحّى» در اقرب الموارد گفته «غَرَبَتِ النُّجُومُ غُرُوباً: بَعُدَتْ وَ تَوارَتْ» در مجمع فرموده: اصل غرب به معنى تباعد و حد است «حّد» را ديگران نيز گفتهاند. على هذا غروب آفتاب و غيره را به علت دور شدن از افق و پنهان شدن غروب گفتهاند. [كهف:17]. چون آفتاب غروب مىكرد از آنها به طرف شمال ميل مىكرد. [ق:39]. مَغرِب: محل غروب [بقره:115]. آيه شامل تمام زمين است زيرا چون زمين را به شرق و غرب تقسيم كنيم جز خطّى موهوم كه فاصل آن دو است چيزى نمىماند. راجع به آيه [رحمن:17]. و [معارج:40]. رجوع شود به «شَرَقَ» و راجع به آيه [كهف:86]. رجوع شود به «طلع» و «حماء». در كريمه [اعراف:137]. مراد زمين شام و فلسطين است به قرينه «الّتى بارَكْنا» كه در چند آيه در وصف سرزمين شام آمده است مشارق و مغارب مفيد آن است كه تمام آن زمين به دست بى اسرائيل افتاده است. در آيه [نور:35]. گفتهاند مراد آن است كه شجره زيتون در شرق و غرب باغ نيست تا آفتاب فقط در نصف روز بر آن بتابد و نصف روز در سايه باشد بلكه در محلى است كه خورشيد پيوسته بر آن مىتابد، خوب مىرسد روغنش صاف و عالى مىشود كه «يَكادُ زَيْتُها يُضىءُ وَلَوْلَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ». | ||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
شرق:100, ف:98, من:89, ها:88, ربب:79, ب:52, قبل:51, اله:50, شمس:47, ه:47, الى:46, فى:44, ل:44, لا:44, ان:43, وله:42, الله:41, کون:39, ما:38, وجد:36, هم:36, اذا:33, ک:30, قول:28, ارض:27, طلع:27, سبح:26, ليل:26, سبب:26, ذات:24, بلغ:24, زيت:24, بتل:23, غرب:22, برک:22, لون:22, عين:22, خلف:22, ولى:21, کم:21, برر:21, قوم:21, حمء:20, کما:20, حتى:20, الو:20, کذب:20, ورى:20, ايى:20, وجه:20, هدى:20, بهت:19, جنب:19, کود:19, اذ:19, قرض:19, بحث:19, لکن:19, سود:19, اين:19, هذا:19, التى:18, على:18, يمن:18, نا:18, قضى:18, بين:18, سوء:18, انس:18, هما:17, انى:17, شىء:17, دبب:17, الا:17, ضعف:17, قدر:17, الذى:17, ذا:17, عند:16, کفر:16, امن:16, ضوء:16, جنن:16, هو:16, قسم:16, حمد:16, رئى:16, موسى:16, ذکر:16, حمر:16, نعم:16, شمل:16, اخو:16, مثل:16, امر:14, اخذ:14, لو:14, بيض:14, دبر:14, تبع:14, اتى:14, الذين:14, عظم:14, ى:14, ثمم:14, صرط:14, خسر:14, بعث:14, کهف:14, تمم:13, بدل:13, صبح:13, علم:13, سجد:13, عن:13, جدد:13, عذب:13, ذلک:13, عقل:13, لم:13, شجر:13, لعل:13, طرف:12, کيف:12, مسس:12, عجز:12, رسل:12, جبل:12, خير:12, اخر:12, کلم:12, زور:12, رحم:12, ورث:12, فجو:12, وکل:11, ليس:11, ارث:11, ا:11, نهر:11, وقد:11, نور:10, يا:10, شهد:10, ويل:10, ندم:10, يى:10, يوم:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۳:۳۵
تکرار در قرآن: ۱۹(بار)
قاموس قرآن
دور شدن. در قاموس گفته: «اَلْغَرْبُ: اَلْمَغْرِبُ وَ الذِّهابُ وَالَّنَحّى» در اقرب الموارد گفته «غَرَبَتِ النُّجُومُ غُرُوباً: بَعُدَتْ وَ تَوارَتْ» در مجمع فرموده: اصل غرب به معنى تباعد و حد است «حّد» را ديگران نيز گفتهاند. على هذا غروب آفتاب و غيره را به علت دور شدن از افق و پنهان شدن غروب گفتهاند. [كهف:17]. چون آفتاب غروب مىكرد از آنها به طرف شمال ميل مىكرد. [ق:39]. مَغرِب: محل غروب [بقره:115]. آيه شامل تمام زمين است زيرا چون زمين را به شرق و غرب تقسيم كنيم جز خطّى موهوم كه فاصل آن دو است چيزى نمىماند. راجع به آيه [رحمن:17]. و [معارج:40]. رجوع شود به «شَرَقَ» و راجع به آيه [كهف:86]. رجوع شود به «طلع» و «حماء». در كريمه [اعراف:137]. مراد زمين شام و فلسطين است به قرينه «الّتى بارَكْنا» كه در چند آيه در وصف سرزمين شام آمده است مشارق و مغارب مفيد آن است كه تمام آن زمين به دست بى اسرائيل افتاده است. در آيه [نور:35]. گفتهاند مراد آن است كه شجره زيتون در شرق و غرب باغ نيست تا آفتاب فقط در نصف روز بر آن بتابد و نصف روز در سايه باشد بلكه در محلى است كه خورشيد پيوسته بر آن مىتابد، خوب مىرسد روغنش صاف و عالى مىشود كه «يَكادُ زَيْتُها يُضىءُ وَلَوْلَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ».
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| الْمَغْرِبُ | ۲ |
| الْمَغْرِبِ | ۴ |
| غُرَاباً | ۱ |
| الْغُرَابِ | ۱ |
| مَغَارِبَهَا | ۱ |
| غَرَبَتْ | ۱ |
| مَغْرِبَ | ۱ |
| تَغْرُبُ | ۱ |
| غُرُوبِهَا | ۱ |
| غَرْبِيَّةٍ | ۱ |
| الْغَرْبِيِ | ۱ |
| غَرَابِيبُ | ۱ |
| الْغُرُوبِ | ۱ |
| الْمَغْرِبَيْنِ | ۱ |
| الْمَغَارِبِ | ۱ |
