النحل ٦١: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ مرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۱:۳۷

کپی متن آیه

وَ لَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ‌ النَّاسَ‌ بِظُلْمِهِمْ‌ مَا تَرَکَ‌ عَلَيْهَا مِنْ‌ دَابَّةٍ وَ لٰکِنْ‌ يُؤَخِّرُهُمْ‌ إِلَى‌ أَجَلٍ‌ مُسَمًّى‌ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ‌ لاَ يَسْتَأْخِرُونَ‌ سَاعَةً وَ لاَ يَسْتَقْدِمُونَ‌

ترجمه

و اگر خداوند مردم را بخاطر ظلمشان مجازات می‌کرد، جنبنده‌ای را بر پشت زمین باقی نمی‌گذارد؛ ولی آنها را تا زمان معیّنی به تأخیر می‌اندازد. و هنگامی که اجلشان فرا رسد، نه ساعتی تأخیر می‌کنند، و نه ساعتی پیشی می‌گیرند.

|و اگر خداوند مردم را به خاطر ظلمشان مؤاخذه مى‌كرد، جنبنده‌اى بر روى زمين باقى نمى‌گذاشت، و ليكن [كيفر] آنها را تا وقتى معين به تأخير مى‌اندازد، و چون اجلشان فرا رسيد نه ساعتى از آن تأخير كنند و نه پيش افتند

و اگر خداوند مردم را به [سزاى‌] ستمشان مؤاخذه مى‌كرد، جنبنده‌اى بر روى زمين باقى نمى‌گذاشت، ليكن [كيفر] آنان را تا وقتى معين بازپس مى‌اندازد، و چون اجلشان فرا رسد، ساعتى آن را پس و پيش نمى‌توانند افكنند.

و اگر خدا از ظلم و ستمگریهای خلق انتقام کشد جنبنده‌ای در زمین نخواهد گذاشت و لیکن او (عذاب) آنها را تأخیر می‌افکند تا وقتی معین (که مقتضای مصلحت و حکمت است) ولی آن گاه که اجل آنها در رسید دیگر یک لحظه پس و پیش نخواهند شد.

و اگر خدا مردم را به سبب ستمشان مؤاخذه کند، هیچ جنبنده ای را [که مستحقّ مؤاخذه است] بر روی زمین باقی نمی گذاشت، ولی آنان را تا مدتی معین مهلت می دهد، پس هنگامی که اجلشان سرآید، نه ساعتی پس می مانند و نه ساعتی پیش می افتند.

اگر خداوند بخواهد كه مردم را به گناهشان هلاك كند، بر روى زمين هيچ جنبنده‌اى باقى نگذارد، ولى عذابشان را تا مدتى معين به تأخير مى‌افكند. و چون اجلشان فرارسد، يك ساعت پس و پيش نشوند.

و اگر خداوند مردمان را به خاطر گناه [و شرک‌]شان فرو می‌گرفت، جنبنده‌ای بر روی زمین باقی نمی‌ماند، بلکه آنان را تا زمانی معین واپس‌می‌دارد، و چون اجلشان فرارسد، نه ساعتی پس و نه ساعتی پیش افتند

و اگر خدا مردم را به [سزاى‌] ستمشان بگيرد هيچ جنبنده‌اى را بر آن

اگر خداوند مردمان را به سبب ستمشان (هرچه زودتر به عقاب و عذاب آن) کیفر می‌داد، بر روی زمین جنبنده‌ای (انسان نام) باقی نمی‌گذاشت، ولیکن آنان را تا مدّت معیّن (که زمان فرا رسیدن مرگ ایشان است) مهلت می‌دهد، و هنگامی که اجل آنان سر رسید نه لحظه‌ای (آن را) پس می‌اندازند و نه (لحظه‌ای آن را) پیش می‌اندازند.

و اگر خدا مردم را به (سزای) ستمشان بازخواست کند، هیچ جنبنده‌ای بر روی زمین باقی نگذارد ولی (کیفر) آنان را تا وقتی معین واپس نهد. پس هنگامی که اجلشان در رسد، ساعتی [:زمانی] نه (می‌توانند از آن) تأخیر بخواهند و نه (می‌توانند از آن) پیشی جویند‌.

و اگر بگیرد خدا مردم را به ستمگریشان نگذارد بر آن جنبنده‌ای و لیکن پس می‌اندازدشان تا سرآمدی نامبرده و گاهی که بیاید سرآمد ایشان نه پس افتند ساعتی و نه پیش افتند

If Allah were to hold mankind for their injustices, He would not leave upon it a single creature, but He postpones them until an appointed time. Then, when their time arrives, they will not delay it by one hour, nor will they advance it.

ترتیل:

ترجمه:

النحل ٦٠

آیه ٦١

النحل ٦٢


سوره :	سوره النحل
نزول :	٧ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات :	٢٦
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«عَلَیْهَا»: بر روی زمین. مرجع ضمیر (ها) واژه (الأرْض) محذوف است. «دَآبَّةٍ»: جنبنده. به قرینه ضمیر (هُمْ) مراد انسان است. لیکن می‌توان آن را شامل هرگونه موجود زنده و جنبنده‌ای دانست. «أَجَلٍ مُّسَمّیً»: فرا رسیدن مرگ. پایان عمر (نگا: انعام / و ، هود / زمر / ).

تفسیر

تفسیر آیات

تفسیر نور (محسن قرائتی)

وَ لَوْ يُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ ما تَرَكَ عَلَيْها مِنْ دَابَّةٍ وَ لكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ «61»

و اگر خداوند مردم را بخاطر ستمشان مؤاخذه و عذاب كند، هيچ جنبنده‌اى را روى آن (زمين) باقى نمى‌گذارد وليكن (سنّت خداوند بر مهلت دادن است و) كيفر آنان را تا زمان معينى به تأخير مى‌اندازد، پس همينكه اجلشان فرا رسد نمى‌توانند نه ساعتى پس و نه ساعتى پيش افكنند.

نکته ها

گرچه قانون كلّى خداوند، تأخير عذاب است، امّا گاهى خداوند، ستمگران را گوشمالى مى‌دهد تا عبرتى براى ديگران باشد، نظير آنچه بر سر قوم لوط و نوح و ثمود آمد.

سؤال: چرا آيه مى‌گويد؛ با گناهِ انسان، همه جنبنده‌ها نابود مى‌شوند!؟

پاسخ: مراد از دابّة در اين آيه، يا فقط انسان‌ها هستند، نظير آيه؛ «إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الصُّمُّ الْبُكْمُ» «1» و يا بخاطر آن است كه با هلاكت نسل بشر، آنها نيز از بين مى‌روند، زيرا آفرينش آنها براى انسان بوده است.

«1». انفال، 22.

جلد 4 - صفحه 539

از امام معصوم سؤال شد كه چرا بعضى مردگان، چشمشان باز است و بعضى بسته است؟

حضرت در پاسخ فرمودند: چون آنها كه چشمشان باز بوده فرصت بستن پيدا نكرده‌اند و آنها كه بسته بوده فرصت بازكردن نداشته‌اند. «لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ»

خطر و اثر برخى ظلم‌ها، فراگير است و شامل همه جنبنده‌ها از انسان و حيوان مى‌شود، چنانكه مى‌فرمايد: «وَ اتَّقُوا فِتْنَةً لا تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً» بترسيد از گناهانى كه آثار شوم آنها تنها دامن ستمگران را نمى‌گيرد.

پیام ها

1- كيفر الهى، بر اساس ظلم خود ماست. يُؤاخِذُ اللَّهُ‌ ... بِظُلْمِهِمْ‌

2- ستم، خانمانسوز است و هستى نسل بشر را تهديد مى‌كند. «بِظُلْمِهِمْ ما تَرَكَ عَلَيْها مِنْ دَابَّةٍ»

3- سنّت خداوند بر مهلت دادن و تأخير كيفر است. «يُؤَخِّرُهُمْ»

در كار خداوند، امهال هست، امّا اهمال نيست. كيفر الهى دير و زود دارد، امّا سوخت و سوز ندارد.

4- مهلت خداوند، اجل و سرآمدى دارد. «يُؤَخِّرُهُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى»

5- مهلت خداوند بر اساس لطف او و براى توبه و جبران است، پس به آن مغرور نشويد. وَ لَوْ يُؤاخِذُ ... ما تَرَكَ عَلَيْها مِنْ دَابَّةٍ وَ لكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ‌ ...

6- رها بودن و آزاد بودنِ ستمگران در اعمالشان، نشانه‌اى بر حقانيّت آنها نيست. «يُؤَخِّرُهُمْ»

7- اجل انسان قابل تغيير نيست. «لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ»

تفسير نور(10جلدى)، ج‌4، ص: 540

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

وَ لَوْ يُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ ما تَرَكَ عَلَيْها مِنْ دَابَّةٍ وَ لكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ (61)

وَ لَوْ يُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ‌: و اگر چنانچه خداى تعالى بگيرد مردم را به سبب ستمى كه مى‌كنند از كفر و معصيت. ما تَرَكَ عَلَيْها مِنْ دَابَّةٍ:

وانگذارد و رها نكند بر روى زمين هيچ جنبنده‌اى را به شآمت نافرمانى ايشان.

بيان: اين مطلب به دو مقدمه مبين شود:

1- آن كه غير از معصومين عليهم السّلام هيچ كس نباشد كه گناه از او صادر شده اگرچه سهوا و خطا باشد.

2- اگر خداى تعالى مؤاخذه فرمايد بندگان را به مكتسبات ايشان از كفر و معصيت، هر آينه تعجيل نمايد در عقوبت آنان، و لازمه آن انقراض نسل آدمى، و لازمه آن نيستى جنبنده‌ها است؛ زيرا خلقت آنها بالعرض و براى منافع و مصالح بندگان است، وقتى مردم نباشند، بودن دواب فايده ندارند.

لذا تمام معدوم شوند يا آنكه وقتى عذاب و هلاك بر ظلمه وارد شود، اثرش بر سائر مردم و جنبنده‌ها سرايت نمايد. بعضى فرموده‌اند اگر سخط خداوند سبحان به ظلم و كفر، مردم را فرا گيرد، هرآينه باران منقطع و لازمه آن خشك شدن نبات و لازمه آن نابودى جنبنده‌ها خواهد بود، لذا گفته‌اند: ظالم ضرر به نفس خود تنها نزند، بلكه حبارى‌ «1» در لانه‌اش بميرد به ظلم او.

ابو حمزه ثمالى روايت نموده كه شنيدم حضرت باقر عليه السّلام مى‌فرمود «2»:

«1» نام پرنده‌ايست خاكسترى رنگ كه به فارسى آن را هوبّره گويند.

«2» بحار الانوار، جلد 73، باب 137، صفحه 329، حديث 12- اصول كافى، جلد 2، كتاب الايمان و الكفر، باب الذنوب، صفحه 272، حديث 15.

جلد 7 - صفحه 228

هيچ سالى نباشد كه باران آيد كمتر از سالى ديگر، و لكن خداوند مى‌برد آن را هر جا كه خواهد. بتحقيق هرگاه قومى بجا آورند معاصى را، آنچه باران مقدر شده براى آنان در آن سال، خداوند عزّ و جلّ بگرداند آن را به سوى غير ايشان و بيابانها و درياها و كوهها. و بدرستى كه خداوند عذاب فرمايد جعل را در لانه‌اش به حبس باران از زمينى كه او ساكن است، به سبب گناهان اهل آن، و بتحقيق مقرر فرموده خداى تعالى براى او راهى را سواى محل عاصيان. پس حضرت فرمود: عبرت گيريد اى صاحبان بينائى.

تبصره: گرچه «جعل» به حسب ظاهر تكليف ندارد، لكن اين قسمت كاشف است از شآمت ناهنجارى گناهكاران كه عذاب آنها سرايت به حيوانى هم نمايد، يا خداى تعالى الهام فرمايد او را، و استبعادى ندارد، و حكايت مورچه و سليمان دليل باشد. بنابراين عاقل وقتى تأمل كند در تأثير شومى گناه نوع آدمى كه كار را بر حيوان عاجز ضعيف، سخت نمايد به سبب مجاورت، هرآينه خواهد دريافت كه معامله الهى با عاصى و مجاوران او عظيمتر و شديدتر باشد، زيرا خلاق عالم، خلقت انسانى را به احسن صورت و ساير موجودات را براى او ايجاد نموده، هرآينه شايسته نباشد ناسپاسى چنين منعمى.

وَ لكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى‌: و لكن تأخير اندازد و مهلت مى‌دهد خدا ايشان را به جهت امكان رجوع آنان به توبه و اتمام حجت تا وقتى كه نام برده شده براى موت يا عذاب ايشان يا وقت معلوم الهى، به اين كه بقاى آنها مصلحت نيست، زيرا ديگر ايمان نمى‌آورند و مؤمن هم از نسل آنها بيرون نيايد. فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ‌: پس چون بيايد وقت مقدّر ايشان براى عقوبت، يا در رسد زمان مرگ آنان؛ زيرا كفار مؤاخذه شوند به عقوبت وقت مردن، يا مراد قيامت باشد، زيرا معظم عذاب روز قيامت است. لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ‌: تأخير نيابند آنى از آن، و پيشى نگيرند ساعتى بر آن، بلكه بميرند يا معذب شوند در همان لحظه بدون فاصله. عياشى- از حضرت صادق عليه السّلام فرمايد: اجلى كه ناميده شود در ليلة القدر، آن اجلى است كه خدا

جلد 7 - صفحه 229

فرموده‌ (فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ ...) «1».

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

وَ لَوْ يُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ ما تَرَكَ عَلَيْها مِنْ دَابَّةٍ وَ لكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ (61) وَ يَجْعَلُونَ لِلَّهِ ما يَكْرَهُونَ وَ تَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْكَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنى‌ لا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ وَ أَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ (62) تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى‌ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ (63) وَ ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ إِلاَّ لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُوا فِيهِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (64) وَ اللَّهُ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَسْمَعُونَ (65)

ترجمه‌

و اگر مؤاخذه كند خدا مردم را بستمشان باقى نميگذارد بر روى زمين هيچ جنبنده‌اى را ولى تأخير مى‌اندازد آنها را تا وقتى نام برده شده پس چون آمد وقتشان باز پس نميمانند ساعتى و پيشى نميگيرند

و قرار ميدهند براى خدا

جلد 3 صفحه 295

آنچه را ناخوش دارند و بيان ميكند زبانهاشان دروغ را كه مرايشان را است خوبى ناچار همانا مر ايشانرا است آتش و همانا آنانند پيش فرستاده شدگان‌

قسم بخدا هر آينه بتحقيق فرستاديم بسوى امّتهائى پيش از تو پس آرايش داد براى آنها شيطان كارهاشان را پس او است اختيار دار آنها امروز و مر ايشانرا است عذابى دردناك‌

و نفرستاديم بر تو كتاب را مگر براى آنكه بيان كنى براى آنها آنچيزى را كه اختلاف كردند در آن و براى راهنمائى و بخشايش از براى گروهى كه ايمان ميآورند

و خداوند نازل نمود از آسمان آب را پس زنده كرد بآن زمين را پس از مردنش همانا در اين هر آينه نشانه‌اى است براى گروهى كه ميشنوند.

تفسير

خداوند كريم و رحيم و حليم است تعجيل در عقوبت اهل ظلم بكفر و عصيانشان نميفرمايد و تا قابليتشان براى ترحم باقى باشد عذاب نميفرمايد و اگر مؤاخذه كند و عذاب فرمايد خداوند آنها را در دنيا جنبنده‌اى از اهل ظلم در زمين باقى نخواهد ماند ولى مصلحت در بقاء آنها است تا اجل محتوم و مقدرشان كه لحظه‌اى جلو و عقب نمى‌افتد برسد براى آنكه توالد و تناسل نمايند و از آنها بندگان صالح خدا بوجود آيند و بمقامات عاليه خود برسند و بنابراين مراد از دابّه همان اهل ظلمند بقرينه استحقاق حكمى كه براى آنها ذكر شده و محتمل است مراد هر جنبنده باشد اعمّ از انسان و حيوان چون وقتى عذاب نازل شود خشك وتر با هم ميسوزند مانند باغبانى كه براى غلبه علف هرزه باغچه‌اى را ويران كند و مجددا آباد نمايد و البتّه خداوند بغير اهل ظلم در آخرت پاداش خواهد داد كه جبران عذاب آنها در دنيا بنحو اكمل بشود مانند امراضى كه خداوند بر اولياء و غير اهل تكليف مسلط ميفرمايد براى ارتقاء درجه و عبرت و ساير مصالح كه موجب مزيد اجر آنها است و مرجع ضمير در عليها معلوم است كه زمين است بمناسبت لفظ ناس و دابّه كه در زمين مشى مينمايند و تعجّب در اين است كه اهل كفر و عصيان چيزيرا كه از براى خودشان نمى‌پسندند مانند شريك و دختر براى خدا قرار ميدهند و اموال پست نامرغوب را در راه خدا صرف ميكنند با وجود اين دروغ زبانى ميگويند كه ما اهل بهشتيم در صورتى كه اهل جهنمند بلكه پيش قدم در آنند اگر مفرطون بفتح را قرائت شود و بعضى بكسر قرائت نموده‌اند يعنى آنها

جلد 3 صفحه 296

زياده روى كنندگانند در معصيت و كسانيكه بوساوس شيطان اعمال ناپسند خودشان را پسنديدند و تكذيب نمودند پيغمبران را و مخالفت كردند اوامر ايشانرا آن ملعون قرين و ناصر و صاحب اختيار آنها است در دنيا ولى در آخرت از آنها تبرّى ميكند و بعذاب اليم الهى گرفتار خواهند شد و خداوند قرآن را فرستاد بر پيغمبر خاتم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم براى بيان معارف و احكام الهيه و رفع اختلاف از ميان مردم در صحت عقائد و صلاحيت اعمال و براى هدايت و رحمت بر اهل ايمان و ذكر كليه آيات الهيه و ادلّه توحيد كه از آن جمله نزول باران و تجديد حيات زمين است بروئيدن انواع گياه براى كسانى نافع است كه گوش شنوا داشته باشند و پس از شنيدن تفكّر و تأمّل نمايند و بيابند دلالت و صحّت آنرا نه براى كسانيكه سر گرم بدنيا و مستغرق در بحر تعصّب و عنادند و توجّهى بآيات الهيه ندارند تا بمبدء و معاد خود پى برند ..

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)

وَ لَو يُؤاخِذُ اللّه‌ُ النّاس‌َ بِظُلمِهِم‌ ما تَرَك‌َ عَلَيها مِن‌ دَابَّةٍ وَ لكِن‌ يُؤَخِّرُهُم‌ إِلي‌ أَجَل‌ٍ مُسَمًّي‌ فَإِذا جاءَ أَجَلُهُم‌ لا يَستَأخِرُون‌َ ساعَةً وَ لا يَستَقدِمُون‌َ (61)

و ‌اگر‌ مؤاخذه‌ فرمايد خداوند افراد انسان‌ ‌را‌ بسبب‌ ظلم‌ ‌آنها‌ نميماند ‌بر‌ روي‌ زمين‌ جنبنده و لكن‌ خداوند تأخير انداخته‌ اجل‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌تا‌ وقت‌ معيني‌ ‌پس‌ زماني‌ ‌که‌ اجل‌ ‌آنها‌ رسيد نميتوانند تأخير بيندازند ساعتي‌ و نميتوانند جلو بيندازند وَ لَو يُؤاخِذُ اللّه‌ُ النّاس‌َ ‌لو‌ امتناعيه‌ ‌است‌ البتّه‌ خداوند مؤاخذه‌ نميكند و سرّ عدم‌ مؤاخذه‌ ممكن‌ ‌است‌ ‌براي‌ ‌اينکه‌ ‌باشد‌ بلكه‌ متنبّه‌ شوند و توبه‌ كنند و دست‌ ‌از‌ ظلم‌ بردارند و هدايت‌ شوند و ممكن‌ ‌است‌ ‌براي‌ ‌اينکه‌ ‌باشد‌ ‌که‌ ‌در‌ نسل‌ ‌آنها‌ بنده‌گان‌ صالح‌ بوجود آيند و ممكن‌ ‌است‌ ‌براي‌ ‌اينکه‌ ‌باشد‌ ‌که‌ ‌هر‌ قدر بتوانند ظلم‌ كنند و عذاب‌ ‌خود‌ ‌را‌ زياد كنند و ‌بر‌ طبق‌ تمام‌ اينها آيات‌ و اخبار بسياري‌ داريم‌.

وَ لا يَحسَبَن‌َّ الَّذِين‌َ كَفَرُوا أَنَّما نُملِي‌ لَهُم‌ خَيرٌ لِأَنفُسِهِم‌ إِنَّما نُملِي‌ لَهُم‌ لِيَزدادُوا إِثماً وَ لَهُم‌ عَذاب‌ٌ مُهِين‌ٌ آل‌ عمران‌ ‌آيه‌ 172.

جلد 12 - صفحه 145

و ‌غير‌ ‌اينکه‌ ‌از‌ آيات‌ و اخبار و مكرّرا تذكر داده‌ايم‌ و كلمه‌ ‌النّاس‌ بعمومه‌ شامل‌ جميع‌ افراد ميشود بظلمهم‌ چه‌ ظلم‌ بنفس‌ بفسق‌ و فجور و ترك‌ واجبات‌ و اتيان‌ بمحرمات‌ ‌ يا ‌ ظلم‌ بغير ‌ يا ‌ ظلم‌ ‌در‌ دين‌ ‌از‌ شرك‌ و كفر و ضلالت‌ (اشكال‌) كساني‌ ‌که‌ ظلم‌ نكردند و صالح‌ بودند چه‌ تقصيري‌ داشتند ‌که‌ بفرمايد ما تَرَك‌َ عَلَيها مِن‌ دَابَّةٍ (جواب‌) اولا ميفرمايد: ‌در‌ قرآن‌.

وَ اتَّقُوا فِتنَةً لا تُصِيبَن‌َّ الَّذِين‌َ ظَلَمُوا مِنكُم‌ خَاصَّةً انفال‌ ‌آيه‌ 25.

و ممكن‌ ‌است‌ عدم‌ نزول‌ بلاء ‌از‌ جهت‌ بودن‌ صلحاء ‌در‌ ميانه‌ ‌آنها‌ ‌باشد‌ چنانچه‌ ‌در‌ حديث‌ ‌است‌

‌لو‌ ‌لا‌ شيوخ‌ ركع‌ و اطفال‌ رضع‌ و بهائم‌ رتع‌ لصب‌ عليكم‌ العذاب‌ صبّا

و گذشت‌ ‌در‌ موضع‌ نزول‌ ملائكه‌ ‌بر‌ حضرت‌ ابراهيم‌ ‌براي‌ بشارت‌ باسحق‌ و اهلاك‌ قوم‌ لوط ‌از‌ ‌آنها‌ پرسيد ‌حتي‌ ‌اگر‌ يك‌ مؤمن‌ ميانه‌ ‌آنها‌ ‌باشد‌! گفتند عذاب‌ نازل‌ نميكنيم‌ فرمود لوط ميانه‌ ‌آنها‌ ‌است‌ گفتند ‌او‌ و اهل‌ ‌او‌ ‌را‌ نجات‌ ميدهيم‌ ‌غير‌ ‌از‌ زن‌ ‌او‌ ‌را‌.

و ثانيا ابتلاء مؤمن‌ ببلّيات‌ ‌از‌ راه‌ تعذيب‌ نيست‌ بلكه‌ ارتفاع‌ درجه‌ ‌است‌ و حكم‌ ديگر

البلاء موكّل‌ بالانبياء ‌ثم‌ الاولياء ‌ثم‌ الامثل‌ فالامثل‌

وَ لكِن‌ يُؤَخِّرُهُم‌ إِلي‌ أَجَل‌ٍ مُسَمًّي‌ ‌هر‌ كسي‌ مدتي‌ ‌در‌ جميع‌ مراحل‌ دارد ‌که‌ ‌من‌ جمله‌ بقاء ‌در‌ دنيا ‌است‌ وَ لِكُل‌ِّ أُمَّةٍ أَجَل‌ٌ اعراف‌ ‌آيه‌ 32.

فَإِذا جاءَ أَجَلُهُم‌ لا يَستَأخِرُون‌َ ساعَةً وَ لا يَستَقدِمُون‌َ.

تعبير بساعة مراد قطعه‌ ‌از‌ زمان‌ ‌است‌ بلكه‌ آني‌ مهلت‌ نيست‌ ‌از‌ معصوم‌ پرسيدند بعض‌ اموات‌ چشم‌ ‌آنها‌ باز ‌است‌ و بعضي‌ بسته‌ سرّ ‌او‌ چيست‌ فرمود ‌در‌ موقع‌ رسيدن‌ اجل‌ چشمش‌ ‌اگر‌ باز ‌بود‌ مهلت‌ نداشت‌ ‌که‌ ‌بر‌ ‌هم‌ گذارد و ‌اگر‌ ‌بر‌ ‌هم‌ ‌بود‌ مهلت‌ نداشت‌ باز كند لكن‌ ‌اينکه‌ اجل‌ حتميست‌.

و أمّا ‌غير‌ حتمي‌ بدعاء و توسّل‌ و عبادت‌ و اخلاق‌ قابل‌ تأخير و تقديم‌ ‌است‌.

برگزیده تفسیر نمونه

]

(آیه 61)- گر حکم شود که مست گیرند ...! بعد از ذکر جنایات وحشتناک مشرکان عرب در زمینه بدعتهای زشت و زنده به گور کردن دختران ممکن است این سؤال برای بعضی پیش آید که چگونه خداوند بندگان گنه کار را با این همه ظلم و جنایت فجیع سریعا کیفر نمی‌دهد؟! این آیه در مقام پاسخ به همین سؤال است، می‌گوید: «اگر بنا شود خداوند مردم را به ظلمها و ستمهایی که مرتکب می‌شوند کیفر دهد، جنبنده‌ای بر پشت زمین باقی نخواهد گذارد»! (وَ لَوْ یُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ ما تَرَکَ عَلَیْها مِنْ دَابَّةٍ).

و هنگامی که انسانها از میان بروند، فلسفه وجود جنبندگان دیگر، نیز از میان خواهد رفت و نسل آنها قطع می‌شود.

سپس قرآن به ذکر این نکته می‌پردازد که خداوند به همه ظالمان و ستمگران مهلت می‌دهد «و تا اجل مسمی (زمان معینی) مرگ آنها را به تأخیر می‌اندازد» (وَ لکِنْ یُؤَخِّرُهُمْ إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی).

«اما هنگامی که اجل آنها سر رسد، نه ساعتی تأخیر می‌کنند، و نه ساعتی پیشی می‌گیرند» (فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ لا یَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا یَسْتَقْدِمُونَ). بلکه درست در همان لحظه موعود، مرگ دامانشان را فرا می‌گیرد و لحظه‌ای پیش و پس نخواهد داشت.

ج2، ص578

تفسیر آیات

نکات آیه

۱- خداوند، به انسانهاى ظالم مهلت مى دهد و آنها را در قبال کار خلافشان بلافاصله به هلاکت نمى رساند. (و لو یؤاخذ الله الناس بظلمهم ما ترک علیها من دابّة و لکن یؤخّرهم إلى أجل مسمًّى) مراد از «ظلم» با توجه به معناى آن - که قرار دادن اشیاء در غیر جایگاه مناسب خود است - هر عمل خطا و ناشایستى مى باشد.

۲- مورد عقوبت قرار گرفتن انسانهاى ظالم، نتیجه عمل خود آنان است. (و لو یؤاخذ الله الناس بظلمهم)

۳- در صورت مورد مؤاخذه دنیوى قرار گرفتن ظالمان از سوى خداوند، هیچ جنبنده اى بر روى زمین باقى نخواهد ماند. (و لو یؤاخذ الله الناس بظلمهم ما ترک علیها من دابّة)

۴- عقوبت افترا به خدا و شرک، به قدرى شدید و سنگین است که در صورت وقوع، همه جنبندگان را فرا مى گیرد. (بربّهم یشرکون ... کنتم تفترون . و یجعلون لله البنت ... و لو یؤاخذ الله الناس بظلمهم ما ترک علیها من دابّة)

۵- نسبت دادن امور ناروا به خداوند و کشتن دختران، عملى ظالمانه است. (کنتم تفترون . و یجعلون لله البنت سبحنه ... أم یدسّه فى التراب ... و لو یؤاخذ الله الناس بظلمهم ما ترک علیها من دابّة) به قرینه سیاق آیات - که درباره مشرکان و عقاید باطل آنها درباره خداوند بود - ممکن است مراد از «الناس» مشرکان باشد و «ال» در «الناس» عهد ذکرى باشد.

۶- مشرکان مکه، على رغم اسناد سخنان ناروا به خداوند، مورد عقوبت دنیوى قرار نگرفتند و مهلت حیات پیدا کردند. (کنتم تفترون . و یجعلون لله البنت ... و لو یؤاخذ الله الناس بظلمهم ما ترک علیها من دابّة)

۷- در صورت تصمیم خداوند بر عقوبت و مؤاخذه دنیوى ظالمان، همه انسانها به هلاکت مى رسیدند و نسلشان منقرض مى شد. * (و لو یؤاخذ الله الناس بظلمهم ما ترک علیها من دابّة) احتمال دارد به قرینه «الناس» و «بظلمهم» و نیز تناسب کیفر با گناه گناهکار، مراد از «دابّة» انسانها باشد.

۸- همه انسانها، اجل معینى دارند. (و لکن یؤخّرهم إلى أجل مسمًّى)

۹- عفو موقت و تأخیر در مؤاخذه و عقوبت ظالمان، به معناى رها کردن همیشگى آنان نیست. (و لو یؤاخذ الله الناس بظلمهم ما ترک علیها من دابّة و لکن یؤخّرهم إلى أجل مسمًّى)

۱۰- همه انسانها، به نوعى مرتکب گناه و عمل ناروا مى شوند. (و لو یؤاخذ الله الناس بظلمهم ما ترک علیها من دابّة) کلمه «الناس» با وجود «ال» استغراق، دلالت بر عموم مى کند و نیز اینکه در صورت مؤاخذه و عقوبت، هیچ انسانى - بنابر اینکه مراد از «دابّة» انسان باشد - باقى نمى ماند، مى تواند مؤید برداشت یاد شده باشد.

۱۱- عقوبت و مؤاخذه انسانهاى ظالم، در وقت و موعد مقرر انجام مى شود. (و لو یؤاخذ الله الناس بظلمهم ... و لکن یؤخّرهم إلى أجل مسمًّى)

۱۲- اجل مقرر داشتن انسانهاى ظالم، دلیل به تعویق افتادن مؤاخذه و عقوبت آنان (و لو یؤاخذ الله الناس بظلمهم ... و لکن یؤخّرهم إلى أجل مسمًّى)

۱۳- تعیین اجل مقرر براى انسانها و تصمیم به مؤاخذه و عقوبت کردن ظالمان و یا تأخیر آن، به دست خداوند است. (و لو یؤاخذ الله الناس ... و لکن یؤخّرهم إلى أجل مسمًّى)

۱۴- مصلحت بقاى حیات در زمین، مهمتر از مصلحت عقوبت دنیوى ظالمان (و لو یؤاخذ الله الناس بظلمهم ما ترک علیها من دابّة و لکن یؤخّرهم إلى أجل مسمًّى)

۱۵- به محض فرا رسیدن اجل مقرر انسانهاى ظالم، آنان بدون درنگ و بدون شتاب خواهند مرد. (فإذا جاء أجلهم لایستئخرون ساعة و لایستقدمون)

۱۶- هیچ عاملى، نمى تواند اجل معین انسانها را پیش و پس کند. (فإذا جاء أجلهم لایستئخرون ساعة و لایستقدمون)

روایات و احادیث

۱۷- «عن أبى عبدالله(ع): ... و أما الأجل المسمّى فهو الذى ینزل ممّا یرید أن یکون من لیلة القدر إلى مثلها من قابل...;^[۱] از امام صادق(ع) روایت شده است: ... اما «أجل مسمّى» آن است که فرا مى رسد آنچه که خدا اراده مى کند که در فاصله شب قدر تا شب قدر سال بعد انجام گیرد...».

۱۸- «عن أبى عبدالله(ع): ... قال: تعدّ السنین ثمّ تعدّ الشهور ثمّ تعدّ الأیام ثمّ تعدّ الساعات ثمّ تعدّ النفس «فإذا جاء أجلهم لایستأخرون ساعة و لایستقدمون»;^[۲] از امام صادق(ع) روایت شده است که فرمود: سالهاى عمر شمرده مى شود و سپس ماهها و سپس روزها و سپس ساعتها و سپس نفسهاى انسان: فإذا جاء أجلهم...».

۱۹- «عن أبى عبدالله(ع) فى قوله تعالى «أجل مسمّى» قال: ... هو الذى قال الله: «إذا جاء أجلهم فلایستأخرون ساعة و لایستقدمون» و هو الذى سمّى لملک الموت فى لیلة القدر...;^[۳] از امام صادق(ع) روایت شده است که در باره «أجل مسمّى» فرمود: ... آن اجل همان است که خدا فرموده: «إذا جاء أجلهم فلایستأخرون ساعة و لایستقدمون» و همان است که در شب قدر براى ملک الموت نامبرده شده[و معین گردیده است]...».

موضوعات مرتبط

اجل: اجل مسمّى ۸، ۱۵; حتمیت اجل مسمّى ۱۶، ۱۸، ۱۹; مراد از اجل مسمّى ۱۷; منشأ تعیین اجل ۱۳
افترا: افترا به خدا ۶; ظلم افترا به خدا ۵; کیفر افترا به خدا ۴
انسان: اجل انسان ها ۸، ۱۳; انقراض انسان ها ۷; عصیانگرى انسان ۱۰; مرگ انسان ها ۱۵
خدا: اراده خدا ۷; سنتهاى خدا ۱; فلسفه مهلت هاى خدا ۳; مهلت هاى خدا ۱، ۶
دخترکشى: ظلم دخترکشى ۵
سنتهاى خدا: سنت مهلت ۱
شرک: کیفر شرک ۴
ظالمان: آثار کیفر دنیوى ظالمان ۷; آثار مؤاخذه دنیوى ظالمان ۷; تأخیر کیفر ظالمان ۹، ۱۳; حتمیت کیفر ظالمان ۱۱; فلسفه تأخیر کیفر ظالمان ۱۲; فلسفه مهلت به ظالمان ۳، ۱۲; کیفر دنیوى ظالمان ۱۴; کیفر ظالمان ۲; منشأ کیفر ظالمان ۱۳; مهلت به ظالمان ۱، ۹، ۱۴
ظلم: موارد ظلم ۵
عذاب: موجبات عذاب ۲
عمل: آثار عمل ۲
کیفر: مراتب کیفر ۴
گناهکاران ۱۰:
مشرکان مکه: افتراهاى مشرکان مکه ۶; مهلت به مشرکان مکه ۶
نسل: اهمیت بقاى نسل ۱۴

منابع

↑ تفسیر عیاشى، ج ۱، ص ۳۵۴، ح ۵; نورالثقلین، ج ۱، ص ۷۰۳ ، ح ۱۴.
↑ کافى، ج ۳، ص ۲۶۲، ح ۴۴; نورالثقلین، ج ۲، ص ۲۷- ، ح ۹۸.
↑ تفسیر عیاشى، ج ۱، ص ۳۵۴، ح ۶; نورالثقلین، ج ۲، ص ۲۷، ح ۱۰۰.

[1] تفسیر عیاشى، ج ۱، ص ۳۵۴، ح ۵; نورالثقلین، ج ۱، ص ۷۰۳ ، ح ۱۴.

[2] کافى، ج ۳، ص ۲۶۲، ح ۴۴; نورالثقلین، ج ۲، ص ۲۷- ، ح ۹۸.

[3] تفسیر عیاشى، ج ۱، ص ۳۵۴، ح ۶; نورالثقلین، ج ۲، ص ۲۷، ح ۱۰۰.

[۱]

[۲]

[۳]

گمنام

جستجو

النحل ٦١: تفاوت میان نسخه‌ها

فضاهای نام

بیشتر

عملکردهای صفحه

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ مرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۱:۳۷

معنی کلمات و عبارات

فهرست

تفسیر

تفسیر نور (محسن قرائتی)

نکته ها

پیام ها

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)

برگزیده تفسیر نمونه

نکات آیه

روایات و احادیث

موضوعات مرتبط

منابع

ناوبری

پرش به آیه

ناوبری

دسترسی آسان

اندروید

googletranslator

ابزارهای ویکی

ابزارهای ویکی

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::لَو|لَوْ]] [[شامل این ریشه::لو| ]][[شامل این کلمه::يُؤَاخِذ|يُؤَاخِذُ]] [[کلمه غیر ربط::يُؤَاخِذ| ]] [[شامل این ریشه::اخذ| ]][[ریشه غیر ربط::اخذ| ]][[شامل این کلمه::اللّه|اللَّهُ‌]] [[کلمه غیر ربط::اللّه| ]] [[شامل این ریشه::الله‌| ]][[ریشه غیر ربط::الله‌| ]][[شامل این ریشه::اله‌| ]][[ریشه غیر ربط::اله‌| ]][[شامل این ریشه::وله‌| ]][[ریشه غیر ربط::وله‌| ]][[شامل این کلمه::النّاس|النَّاسَ‌]] [[کلمه غیر ربط::النّاس| ]] [[شامل این ریشه::انس‌| ]][[ریشه غیر ربط::انس‌| ]][[شامل این کلمه::بِظُلْمِهِم|بِظُلْمِهِمْ‌]] [[کلمه غیر ربط::بِظُلْمِهِم| ]] [[شامل این ریشه::ب‌| ]][[ریشه غیر ربط::ب‌| ]][[شامل این ریشه::ظلم‌| ]][[ریشه غیر ربط::ظلم‌| ]][[شامل این ریشه::هم‌| ]][[ریشه غیر ربط::هم‌| ]][[شامل این کلمه::مَا|مَا]] [[شامل این ریشه::ما| ]][[شامل این کلمه::تَرَک|تَرَکَ‌]] [[کلمه غیر ربط::تَرَک| ]] [[شامل این ریشه::ترک‌| ]][[ریشه غیر ربط::ترک‌| ]][[شامل این کلمه::عَلَيْهَا|عَلَيْهَا]] [[کلمه غیر ربط::عَلَيْهَا| ]] [[شامل این ریشه::على‌| ]][[ریشه غیر ربط::على‌| ]][[شامل این ریشه::ها| ]][[ریشه غیر ربط::ها| ]][[شامل این کلمه::مِن|مِنْ‌]] [[شامل این ریشه::من‌| ]][[شامل این کلمه::دَابّة|دَابَّةٍ]] [[کلمه غیر ربط::دَابّة| ]] [[شامل این ریشه::دبب‌| ]][[ریشه غیر ربط::دبب‌| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::لٰکِن|لٰکِنْ‌]] [[شامل این ریشه::لکن‌| ]][[شامل این کلمه::يُؤَخّرُهُم|يُؤَخِّرُهُمْ‌]] [[کلمه غیر ربط::يُؤَخّرُهُم| ]] [[شامل این ریشه::اخر| ]][[ریشه غیر ربط::اخر| ]][[شامل این ریشه::هم‌| ]][[ریشه غیر ربط::هم‌| ]][[شامل این کلمه::إِلَى|إِلَى‌]] [[شامل این ریشه::الى‌| ]][[شامل این کلمه::أَجَل|أَجَلٍ‌]] [[کلمه غیر ربط::أَجَل| ]] [[شامل این ریشه::اجل‌| ]][[ریشه غیر ربط::اجل‌| ]][[شامل این کلمه::مُسَمًّى|مُسَمًّى‌]] [[کلمه غیر ربط::مُسَمًّى| ]] [[شامل این ریشه::سمو| ]][[ریشه غیر ربط::سمو| ]][[شامل این ریشه::وسم‌| ]][[ریشه غیر ربط::وسم‌| ]][[شامل این کلمه::فَإِذَا|فَإِذَا]] [[شامل این ریشه::اذا| ]][[شامل این ریشه::ف‌| ]][[شامل این کلمه::جَاء|جَاءَ]] [[کلمه غیر ربط::جَاء| ]] [[شامل این ریشه::جى‌ء| ]][[ریشه غیر ربط::جى‌ء| ]][[شامل این کلمه::أَجَلُهُم|أَجَلُهُمْ‌]] [[کلمه غیر ربط::أَجَلُهُم| ]] [[شامل این ریشه::اجل‌| ]][[ریشه غیر ربط::اجل‌| ]][[شامل این ریشه::هم‌| ]][[ریشه غیر ربط::هم‌| ]][[شامل این کلمه::لا|لاَ]] [[شامل این ریشه::لا| ]][[شامل این کلمه::يَسْتَأْخِرُون|يَسْتَأْخِرُونَ‌]] [[کلمه غیر ربط::يَسْتَأْخِرُون| ]] [[شامل این ریشه::اخر| ]][[ریشه غیر ربط::اخر| ]][[شامل این کلمه::سَاعَة|سَاعَةً]] [[کلمه غیر ربط::سَاعَة| ]] [[شامل این ریشه::سوع‌| ]][[ریشه غیر ربط::سوع‌| ]][[شامل این کلمه::وَ|وَ]] [[شامل این ریشه::و| ]][[شامل این کلمه::لا|لاَ]] [[شامل این ریشه::لا| ]][[شامل این کلمه::يَسْتَقْدِمُون|يَسْتَقْدِمُونَ‌]] [[کلمه غیر ربط::يَسْتَقْدِمُون| ]] [[شامل این ریشه::قدم‌| ]][[ریشه غیر ربط::قدم‌| ]]'''}}
+{| class="ayeh-table mw-collapsible mw-collapsed"
+	  !کپی متن آیه
+|-
+|وَ لَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ‌ النَّاسَ‌ بِظُلْمِهِمْ‌ مَا تَرَکَ‌ عَلَيْهَا مِنْ‌ دَابَّةٍ وَ لٰکِنْ‌ يُؤَخِّرُهُمْ‌ إِلَى‌ أَجَلٍ‌ مُسَمًّى‌ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ‌ لاَ يَسْتَأْخِرُونَ‌ سَاعَةً وَ لاَ يَسْتَقْدِمُونَ‌
+|}
 '''ترجمه '''
 <tabber>
@@ خط ۱۵: / خط ۱۸: @@
 |-|صادقی تهرانی=و اگر خدا مردم را به (سزای) ستمشان بازخواست کند، هیچ جنبنده‌ای بر روی زمین باقی نگذارد ولی (کیفر) آنان را تا وقتی معین واپس نهد. پس هنگامی که اجلشان در رسد، ساعتی [:زمانی] نه (می‌توانند از آن) تأخیر بخواهند و نه (می‌توانند از آن) پیشی جویند‌.
 |-|معزی=و اگر بگیرد خدا مردم را به ستمگریشان نگذارد بر آن جنبنده‌ای و لیکن پس می‌اندازدشان تا سرآمدی نامبرده و گاهی که بیاید سرآمد ایشان نه پس افتند ساعتی و نه پیش افتند
-|-|</tabber><br />
+|-|english=<div id="qenag">If Allah were to hold mankind for their injustices, He would not leave upon it a single creature, but He postpones them until an appointed time. Then, when their time arrives, they will not delay it by one hour, nor will they advance it.</div>
-{{آيه | سوره = سوره النحل | نزول =  | نام = [[شماره آیه در سوره::61|٦١]] | قبلی = النحل ٦٠ | بعدی = النحل ٦٢  | کلمه = [[تعداد کلمات::26|٢٦]] | حرف =  }}
+|-|</tabber>
+<div class="audiotable">
+ <div id="quran_sound">ترتیل: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/parhizgar/016061.mp3"></sound></div>
+ <div id="trans_sound">ترجمه: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/makarem/016061.mp3"></sound></div>
+</div>
+{{آيه | سوره = سوره النحل | نزول = [[نازل شده در سال::7|٧ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::61|٦١]] | قبلی = النحل ٦٠ | بعدی = النحل ٦٢  | کلمه = [[تعداد کلمات::26|٢٦]] | حرف =  }}
 ===معنی کلمات و عبارات===
 «عَلَیْهَا»: بر روی زمین. مرجع ضمیر (ها) واژه (الأرْض) محذوف است. «دَآبَّةٍ»: جنبنده. به قرینه ضمیر (هُمْ) مراد انسان است. لیکن می‌توان آن را شامل هرگونه موجود زنده و جنبنده‌ای دانست. «أَجَلٍ مُّسَمّیً»: فرا رسیدن مرگ. پایان عمر (نگا: انعام / و ، هود /  زمر / ).
@@ خط ۲۶: / خط ۳۴: @@
 <tabber>
 المیزان=
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۸#link248 | آيات ۴۱ - ۶۴،سوره نحل]]
+{{ نمایش فشرده تفسیر|
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۸#link249 | مقصود از حسنه در دنيا كه خداوند به مهاجرين وعده داده مجتمع صالح اسلامى است]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۸#link248 | آيات ۴۱ - ۶۴ سوره نحل]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۸#link250 | علت توصيف مهاجرين به دو صفت صبر و توكل]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۸#link249 | مقصود از «حسنه» در دنيا، كه خداوند به مهاجران وعده داده؟]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۸#link251 | مفاد آيه : ((و ما ارسلنا من قبلك الا رجالا...)) حصر رسالت در بشر عادى است]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۸#link250 | علت توصيف مهاجران، به دو صفت «صبر» و «توكل»]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۹#link252 | معنا و موارد استعمال كلمه : ((ذكر))]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۹#link252 | معنای كلمۀ «ذكر»، و مراد از «اهل ذکر»، در آیه شریفه]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۹#link253 | مراد از اهل ذكر در فاسئلوا اهل الذكر)) و اينكه مخاطبين اين خطاب كيانند]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۹#link255 | وجوهى كه مفسران در تفسير آيه: «فَاسئَلُوا أهلَ الذِّکر» گفته اند]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۹#link254 | معنا و مفاد آيه : ((و انزل اليك الذكر لتبين للناس مانزل اليهم ...))]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۹#link256 | حجت بودن بيانات رسول خدا و عترت او «ع»]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۹#link255 | وجوهى كه مفسرين در تفسير آيه گفته اند]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۹#link257 | تهديد مشركان، كه از درِ مكر به خدا و پيامبرانش، گناه مى كردند]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۹#link256 | حجت بودن بيانات رسول الله و عترت او (ائمه ) عليهم الصلاة و السلام]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۹#link258 | مراد از تهدید مشرکان به «اخذ در تقلّب» و «اخذ بر تخوّف»]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۹#link257 | انذار و تهديد مشركين كه از در مكه به خدا و پيامبرانش گناه مى كردند (مكروا السيئات )]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۹#link259 | گردش سايه اشياء، نشانه خضوع و سجود موجودات در برابر خداست]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۹#link258 | مراد از ((اخذ در تقلب )) و ((اخذ بر تخوف )) كه مشركين بدان تهديد شده اند]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link260 | معنای سجده جنبندگان آسمان ها و زمين، براى خدا]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۹#link259 | گردش سايه اشياء نشانه خضوع و سجود موجودات در برابر خداست]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link261 | توضيحى درباره استكبار در مقابل مخلوق و در مقابل خالق]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link260 | سجده جنبندگان آسمانها و زمين براى خدا به معناى خضوع وتذلل آنان در برابر خدا است]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link263 | وجه عدم استكبار عملى ملائكه، در برابر خداى سبحان]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link261 | توضيحى درباره استكبار در مقابل مخلوق و درمقابل خالق]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link265 | مقصود از جمله: «لَا تَتَّخذُوا إلَهَينِ اثنَين»، در آیه شریفه]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link262 | توضيحى درباره در مقابل مخلوق و در مقابل خالق]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link266 | لازمه مالكيت مطلقه خدا اين است كه: دین، تنها و تنها برای اوست]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link263 | وجه عدم استكبار عملى ملائكه در برابر خداى سبحان]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link267 | انسان به طور فطری، در تنگناها و شدائد، دست به دامان خداوند می شود]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link264 | رد استدلال برخى به آيه : ((يخافون ربهم ...)) براىقول به اينكه ملائكه مكلف بوده خوف و رجا دارند وافضل از بشر هستند]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link268 | توضيح اين كه: كفران نعمت، غایت و غرض شرك ورزيدن مشركان است]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link265 | مقصود از جمله : ((لا تتخدوا الهين اثنين )) و معنايى كه از نهى از دو خدا گرفتن استفادهمى شود]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link269 | مقصود از اين كه: مشركان، بخشى از روزى خود را نصيب «مَا لَا يَعلَمُون» قرار مى دهند]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link266 | لازمه مالكيت مطلقه خدا اين است كه فقط او معبود و دين دائما از او باشد (له الدين و اصبا)]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link270 | سبب اين كه مشركان، ملائكه را مؤنث و دختران خدا مى دانستند]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link267 | در تنگناها و شدائد، اميد بستن به مسبب الاسباب و دست به دامان او شدن فطرى انسان است]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link271 | گفتگویی در معناى جمله: «وَ لَهُم مَا يَشتَهُون»، در آیه شریفه]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link268 | توضيح اينكه كفران نعمت غات و غرض شرك ورزيدن مشركين است]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link272 | حكايت دختركُشى مشركان و نكوهش آن]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۰#link269 | مقصود از اينكه مشركين بخشى از روزى خود را نصيب ((ما لا يعملون )) قرار مى دهند]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link273 | ايمان نداشتن به آخرت، ريشه همه گناهان است]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link270 | منشاء و سبب اينكه مشركين ملائكه را مؤ نث و دختران خدا مى دانستند]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link274 | منزه بودن خداى تعالى، از هر قبيح عقلى و طبعى]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link271 | معناى جمله : ((و لهم ما يشتهون )) و گفتگوئى كه در مورد شده است]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link275 | معناى جملۀ «وَ ِللّهِ المَثَلُ الأعلَى»]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link272 | حكايت دختر كشى مشركين و نكوهش آن]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link276 | اگر خدا مردم را به ظلمشان مجازات كند، جنبنده ای بر روى زمين نمی ماند]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link273 | ايمان به آخرت منبع همه خيرات و بركات و ايمان نداشتن به آخرت ريشه همه گناهاناست .]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link277 | بيان ضعف استدلال به اين آيه، براى قول به معصوم نبودن انبياء]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link274 | منزه بودن خداى تعالى از هر قبيح عقلى و طبعى و از اتصاف به صفات ممكنات]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link278 | مراد از «امت ها» و «اليوم»، در آيه: «تَاللّهِ لَقَد أرسَلنَا إلَى أُمَمٍ مِن قَبلِكَ...»]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link275 | معناى جمله ((ولله المثل الاعلى ))]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۲#link279 | بحث روایتی]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link276 | اگر خدا مردم را به ظلمشان اخذ كند دابه اى روى زمين نخواهد ماند]]
+*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۲#link280 | بيان اين كه مراد از «اهل ذكر»، اهل كتاب است]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link277 | بيان ضعف استدلال به اين آيه براى قول به معصوم نبودن انبياء]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۱#link278 | مراد از ((امم )) و ((اليوم )) در آيه : ((تالله لقد ارسلنا الى امم من قبلك ...))]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۲#link279 | رواياتى كه در آنها اهل ذكر در جمله : ((فاسئلوااهل الذكر)) به اهل بيت عليهم السلام تفسير شده است]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۲#link280 | بيان اينكه با توجه به سياق آيات مراد از اهل ذكراهل كتاب است و با قطع نظر از خصوص آيه مراداهل بيت عليهم السلام مى باشد]]
-*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۳۲#link281 | چند روايت در معناى : ((فاسئلوا اهل الذكر))، ((افا من الذين مكروا))، ((له الدين واصبا)) و ((لله المثل الاعلى ))]]
+}}
 |-|نمونه=
+{{ نمایش فشرده تفسیر|
 *[[تفسیر:نمونه جلد۱۱_بخش۵۸#link74 | تفسیر آیات]]
+}}
+|-| تفسیر نور=
+===تفسیر نور (محسن قرائتی)===
+{{ نمایش فشرده تفسیر|
+وَ لَوْ يُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ ما تَرَكَ عَلَيْها مِنْ دَابَّةٍ وَ لكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ «61»
+و اگر خداوند مردم را بخاطر ستمشان مؤاخذه و عذاب كند، هيچ جنبنده‌اى را روى آن (زمين) باقى نمى‌گذارد وليكن (سنّت خداوند بر مهلت دادن است و) كيفر آنان را تا زمان معينى به تأخير مى‌اندازد، پس همينكه اجلشان فرا رسد نمى‌توانند نه ساعتى پس و نه ساعتى پيش افكنند.
+===نکته ها===
+گرچه قانون كلّى خداوند، تأخير عذاب است، امّا گاهى خداوند، ستمگران را گوشمالى مى‌دهد تا عبرتى براى ديگران باشد، نظير آنچه بر سر قوم لوط و نوح و ثمود آمد.
+سؤال: چرا آيه مى‌گويد؛ با گناهِ انسان، همه جنبنده‌ها نابود مى‌شوند!؟
+پاسخ: مراد از دابّة در اين آيه، يا فقط انسان‌ها هستند، نظير آيه؛ «إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الصُّمُّ الْبُكْمُ» «1» و يا بخاطر آن است كه با هلاكت نسل بشر، آنها نيز از بين مى‌روند، زيرا آفرينش آنها براى انسان بوده است.
+----
+«1». انفال، 22.
+جلد 4 - صفحه 539
+از امام معصوم سؤال شد كه چرا بعضى مردگان، چشمشان باز است و بعضى بسته است؟
+حضرت در پاسخ فرمودند: چون آنها كه چشمشان باز بوده فرصت بستن پيدا نكرده‌اند و آنها كه بسته بوده فرصت بازكردن نداشته‌اند. «لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ»
+خطر و اثر برخى ظلم‌ها، فراگير است و شامل همه جنبنده‌ها از انسان و حيوان مى‌شود، چنانكه مى‌فرمايد: «وَ اتَّقُوا فِتْنَةً لا تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً» بترسيد از گناهانى كه آثار شوم آنها تنها دامن ستمگران را نمى‌گيرد.
+===پیام ها===
+- كيفر الهى، بر اساس ظلم خود ماست. يُؤاخِذُ اللَّهُ‌ ... بِظُلْمِهِمْ‌
+- ستم، خانمانسوز است و هستى نسل بشر را تهديد مى‌كند. «بِظُلْمِهِمْ ما تَرَكَ عَلَيْها مِنْ دَابَّةٍ»
+- سنّت خداوند بر مهلت دادن و تأخير كيفر است. «يُؤَخِّرُهُمْ»
+در كار خداوند، امهال هست، امّا اهمال نيست. كيفر الهى دير و زود دارد، امّا سوخت و سوز ندارد.
+- مهلت خداوند، اجل و سرآمدى دارد. «يُؤَخِّرُهُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى»
+- مهلت خداوند بر اساس لطف او و براى توبه و جبران است، پس به آن مغرور نشويد. وَ لَوْ يُؤاخِذُ ... ما تَرَكَ عَلَيْها مِنْ دَابَّةٍ وَ لكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ‌ ...
+- رها بودن و آزاد بودنِ ستمگران در اعمالشان، نشانه‌اى بر حقانيّت آنها نيست. «يُؤَخِّرُهُمْ»
+- اجل انسان قابل تغيير نيست. «لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ»
+تفسير نور(10جلدى)، ج‌4، ص: 540
+}}
+|-|
+اثنی عشری=
+===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)===
+{{نمایش فشرده تفسیر|
+وَ لَوْ يُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ ما تَرَكَ عَلَيْها مِنْ دَابَّةٍ وَ لكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ (61)
+وَ لَوْ يُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ‌: و اگر چنانچه خداى تعالى بگيرد مردم را به سبب ستمى كه مى‌كنند از كفر و معصيت. ما تَرَكَ عَلَيْها مِنْ دَابَّةٍ:
+وانگذارد و رها نكند بر روى زمين هيچ جنبنده‌اى را به شآمت نافرمانى ايشان.
+بيان: اين مطلب به دو مقدمه مبين شود:
+- آن كه غير از معصومين عليهم السّلام هيچ كس نباشد كه گناه از او صادر شده اگرچه سهوا و خطا باشد.
+- اگر خداى تعالى مؤاخذه فرمايد بندگان را به مكتسبات ايشان از كفر و معصيت، هر آينه تعجيل نمايد در عقوبت آنان، و لازمه آن انقراض نسل آدمى، و لازمه آن نيستى جنبنده‌ها است؛ زيرا خلقت آنها بالعرض و براى منافع و مصالح بندگان است، وقتى مردم نباشند، بودن دواب فايده ندارند.
+لذا تمام معدوم شوند يا آنكه وقتى عذاب و هلاك بر ظلمه وارد شود، اثرش بر سائر مردم و جنبنده‌ها سرايت نمايد. بعضى فرموده‌اند اگر سخط خداوند سبحان به ظلم و كفر، مردم را فرا گيرد، هرآينه باران منقطع و لازمه آن خشك شدن نبات و لازمه آن نابودى جنبنده‌ها خواهد بود، لذا گفته‌اند: ظالم ضرر به نفس خود تنها نزند، بلكه حبارى‌ «1» در لانه‌اش بميرد به ظلم او.
+ابو حمزه ثمالى روايت نموده كه شنيدم حضرت باقر عليه السّلام مى‌فرمود «2»:
+----
+«1» نام پرنده‌ايست خاكسترى رنگ كه به فارسى آن را هوبّره گويند.
+«2» بحار الانوار، جلد 73، باب 137، صفحه 329، حديث 12- اصول كافى، جلد 2، كتاب الايمان و الكفر، باب الذنوب، صفحه 272، حديث 15.
+جلد 7 - صفحه 228
+هيچ سالى نباشد كه باران آيد كمتر از سالى ديگر، و لكن خداوند مى‌برد آن را هر جا كه خواهد. بتحقيق هرگاه قومى بجا آورند معاصى را، آنچه باران مقدر شده براى آنان در آن سال، خداوند عزّ و جلّ بگرداند آن را به سوى غير ايشان و بيابانها و درياها و كوهها. و بدرستى كه خداوند عذاب فرمايد جعل را در لانه‌اش به حبس باران از زمينى كه او ساكن است، به سبب گناهان اهل آن، و بتحقيق مقرر فرموده خداى تعالى براى او راهى را سواى محل عاصيان. پس حضرت فرمود: عبرت گيريد اى صاحبان بينائى.
+تبصره: گرچه «جعل» به حسب ظاهر تكليف ندارد، لكن اين قسمت كاشف است از شآمت ناهنجارى گناهكاران كه عذاب آنها سرايت به حيوانى هم نمايد، يا خداى تعالى الهام فرمايد او را، و استبعادى ندارد، و حكايت مورچه و سليمان دليل باشد. بنابراين عاقل وقتى تأمل كند در تأثير شومى گناه نوع آدمى كه كار را بر حيوان عاجز ضعيف، سخت نمايد به سبب مجاورت، هرآينه خواهد دريافت كه معامله الهى با عاصى و مجاوران او عظيمتر و شديدتر باشد، زيرا خلاق عالم، خلقت انسانى را به احسن صورت و ساير موجودات را براى او ايجاد نموده، هرآينه شايسته نباشد ناسپاسى چنين منعمى.
+وَ لكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى‌: و لكن تأخير اندازد و مهلت مى‌دهد خدا ايشان را به جهت امكان رجوع آنان به توبه و اتمام حجت تا وقتى كه نام برده شده براى موت يا عذاب ايشان يا وقت معلوم الهى، به اين كه بقاى آنها مصلحت نيست، زيرا ديگر ايمان نمى‌آورند و مؤمن هم از نسل آنها بيرون نيايد. فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ‌: پس چون بيايد وقت مقدّر ايشان براى عقوبت، يا در رسد زمان مرگ آنان؛ زيرا كفار مؤاخذه شوند به عقوبت وقت مردن، يا مراد قيامت باشد، زيرا معظم عذاب روز قيامت است. لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ‌: تأخير نيابند آنى از آن، و پيشى نگيرند ساعتى بر آن، بلكه بميرند يا معذب شوند در همان لحظه بدون فاصله. عياشى- از حضرت صادق عليه السّلام فرمايد: اجلى كه ناميده شود در ليلة القدر، آن اجلى است كه خدا
+جلد 7 - صفحه 229
+فرموده‌ (فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ ...) «1».
+}}
+|-|
+روان جاوید=
+===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)===
+{{نمایش فشرده تفسیر|
+وَ لَوْ يُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ ما تَرَكَ عَلَيْها مِنْ دَابَّةٍ وَ لكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ (61) وَ يَجْعَلُونَ لِلَّهِ ما يَكْرَهُونَ وَ تَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْكَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنى‌ لا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ وَ أَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ (62) تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى‌ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ (63) وَ ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ إِلاَّ لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُوا فِيهِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (64) وَ اللَّهُ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَسْمَعُونَ (65)
+ترجمه‌
+و اگر مؤاخذه كند خدا مردم را بستمشان باقى نميگذارد بر روى زمين هيچ جنبنده‌اى را ولى تأخير مى‌اندازد آنها را تا وقتى نام برده شده پس چون آمد وقتشان باز پس نميمانند ساعتى و پيشى نميگيرند
+و قرار ميدهند براى خدا
+----
+جلد 3 صفحه 295
+آنچه را ناخوش دارند و بيان ميكند زبانهاشان دروغ را كه مرايشان را است خوبى ناچار همانا مر ايشانرا است آتش و همانا آنانند پيش فرستاده شدگان‌
+قسم بخدا هر آينه بتحقيق فرستاديم بسوى امّتهائى پيش از تو پس آرايش داد براى آنها شيطان كارهاشان را پس او است اختيار دار آنها امروز و مر ايشانرا است عذابى دردناك‌
+و نفرستاديم بر تو كتاب را مگر براى آنكه بيان كنى براى آنها آنچيزى را كه اختلاف كردند در آن و براى راهنمائى و بخشايش از براى گروهى كه ايمان ميآورند
+و خداوند نازل نمود از آسمان آب را پس زنده كرد بآن زمين را پس از مردنش همانا در اين هر آينه نشانه‌اى است براى گروهى كه ميشنوند.
+تفسير
+خداوند كريم و رحيم و حليم است تعجيل در عقوبت اهل ظلم بكفر و عصيانشان نميفرمايد و تا قابليتشان براى ترحم باقى باشد عذاب نميفرمايد و اگر مؤاخذه كند و عذاب فرمايد خداوند آنها را در دنيا جنبنده‌اى از اهل ظلم در زمين باقى نخواهد ماند ولى مصلحت در بقاء آنها است تا اجل محتوم و مقدرشان كه لحظه‌اى جلو و عقب نمى‌افتد برسد براى آنكه توالد و تناسل نمايند و از آنها بندگان صالح خدا بوجود آيند و بمقامات عاليه خود برسند و بنابراين مراد از دابّه همان اهل ظلمند بقرينه استحقاق حكمى كه براى آنها ذكر شده و محتمل است مراد هر جنبنده باشد اعمّ از انسان و حيوان چون وقتى عذاب نازل شود خشك وتر با هم ميسوزند مانند باغبانى كه براى غلبه علف هرزه باغچه‌اى را ويران كند و مجددا آباد نمايد و البتّه خداوند بغير اهل ظلم در آخرت پاداش خواهد داد كه جبران عذاب آنها در دنيا بنحو اكمل بشود مانند امراضى كه خداوند بر اولياء و غير اهل تكليف مسلط ميفرمايد براى ارتقاء درجه و عبرت و ساير مصالح كه موجب مزيد اجر آنها است و مرجع ضمير در عليها معلوم است كه زمين است بمناسبت لفظ ناس و دابّه كه در زمين مشى مينمايند و تعجّب در اين است كه اهل كفر و عصيان چيزيرا كه از براى خودشان نمى‌پسندند مانند شريك و دختر براى خدا قرار ميدهند و اموال پست نامرغوب را در راه خدا صرف ميكنند با وجود اين دروغ زبانى ميگويند كه ما اهل بهشتيم در صورتى كه اهل جهنمند بلكه پيش قدم در آنند اگر مفرطون بفتح را قرائت شود و بعضى بكسر قرائت نموده‌اند يعنى آنها
+----
+جلد 3 صفحه 296
+زياده روى كنندگانند در معصيت و كسانيكه بوساوس شيطان اعمال ناپسند خودشان را پسنديدند و تكذيب نمودند پيغمبران را و مخالفت كردند اوامر ايشانرا آن ملعون قرين و ناصر و صاحب اختيار آنها است در دنيا ولى در آخرت از آنها تبرّى ميكند و بعذاب اليم الهى گرفتار خواهند شد و خداوند قرآن را فرستاد بر پيغمبر خاتم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم براى بيان معارف و احكام الهيه و رفع اختلاف از ميان مردم در صحت عقائد و صلاحيت اعمال و براى هدايت و رحمت بر اهل ايمان و ذكر كليه آيات الهيه و ادلّه توحيد كه از آن جمله نزول باران و تجديد حيات زمين است بروئيدن انواع گياه براى كسانى نافع است كه گوش شنوا داشته باشند و پس از شنيدن تفكّر و تأمّل نمايند و بيابند دلالت و صحّت آنرا نه براى كسانيكه سر گرم بدنيا و مستغرق در بحر تعصّب و عنادند و توجّهى بآيات الهيه ندارند تا بمبدء و معاد خود پى برند ..
+}}
+|-|
+اطیب البیان=
+===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)===
+{{نمایش فشرده تفسیر|
+وَ لَو يُؤاخِذُ اللّه‌ُ النّاس‌َ بِظُلمِهِم‌ ما تَرَك‌َ عَلَيها مِن‌ دَابَّةٍ وَ لكِن‌ يُؤَخِّرُهُم‌ إِلي‌ أَجَل‌ٍ مُسَمًّي‌ فَإِذا جاءَ أَجَلُهُم‌ لا يَستَأخِرُون‌َ ساعَةً وَ لا يَستَقدِمُون‌َ (61)
+و ‌اگر‌ مؤاخذه‌ فرمايد خداوند افراد انسان‌ ‌را‌ بسبب‌ ظلم‌ ‌آنها‌ نميماند ‌بر‌ روي‌ زمين‌ جنبنده و لكن‌ خداوند تأخير انداخته‌ اجل‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌تا‌ وقت‌ معيني‌ ‌پس‌ زماني‌ ‌که‌ اجل‌ ‌آنها‌ رسيد نميتوانند تأخير بيندازند ساعتي‌ و نميتوانند جلو بيندازند وَ لَو يُؤاخِذُ اللّه‌ُ النّاس‌َ ‌لو‌ امتناعيه‌ ‌است‌ البتّه‌ خداوند مؤاخذه‌ نميكند و سرّ عدم‌ مؤاخذه‌ ممكن‌ ‌است‌ ‌براي‌ ‌اينکه‌ ‌باشد‌ بلكه‌ متنبّه‌ شوند و توبه‌ كنند و دست‌ ‌از‌ ظلم‌ بردارند و هدايت‌ شوند و ممكن‌ ‌است‌ ‌براي‌ ‌اينکه‌ ‌باشد‌ ‌که‌ ‌در‌ نسل‌ ‌آنها‌ بنده‌گان‌ صالح‌ بوجود آيند و ممكن‌ ‌است‌ ‌براي‌ ‌اينکه‌ ‌باشد‌ ‌که‌ ‌هر‌ قدر بتوانند ظلم‌ كنند و عذاب‌ ‌خود‌ ‌را‌ زياد كنند و ‌بر‌ طبق‌ تمام‌ اينها آيات‌ و اخبار بسياري‌ داريم‌.
+وَ لا يَحسَبَن‌َّ الَّذِين‌َ كَفَرُوا أَنَّما نُملِي‌ لَهُم‌ خَيرٌ لِأَنفُسِهِم‌ إِنَّما نُملِي‌ لَهُم‌ لِيَزدادُوا إِثماً وَ لَهُم‌ عَذاب‌ٌ مُهِين‌ٌ آل‌ عمران‌ ‌آيه‌ 172.
+جلد 12 - صفحه 145
+و ‌غير‌ ‌اينکه‌ ‌از‌ آيات‌ و اخبار و مكرّرا تذكر داده‌ايم‌ و كلمه‌ ‌النّاس‌ بعمومه‌ شامل‌ جميع‌ افراد ميشود بظلمهم‌ چه‌ ظلم‌ بنفس‌ بفسق‌ و فجور و ترك‌ واجبات‌ و اتيان‌ بمحرمات‌ ‌ يا ‌ ظلم‌ بغير ‌ يا ‌ ظلم‌ ‌در‌ دين‌ ‌از‌ شرك‌ و كفر و ضلالت‌ (اشكال‌) كساني‌ ‌که‌ ظلم‌ نكردند و صالح‌ بودند چه‌ تقصيري‌ داشتند ‌که‌ بفرمايد ما تَرَك‌َ عَلَيها مِن‌ دَابَّةٍ (جواب‌) اولا ميفرمايد: ‌در‌ قرآن‌.
+وَ اتَّقُوا فِتنَةً لا تُصِيبَن‌َّ الَّذِين‌َ ظَلَمُوا مِنكُم‌ خَاصَّةً انفال‌ ‌آيه‌ 25.
+و ممكن‌ ‌است‌ عدم‌ نزول‌ بلاء ‌از‌ جهت‌ بودن‌ صلحاء ‌در‌ ميانه‌ ‌آنها‌ ‌باشد‌ چنانچه‌ ‌در‌ حديث‌ ‌است‌
+‌لو‌ ‌لا‌ شيوخ‌ ركع‌ و اطفال‌ رضع‌ و بهائم‌ رتع‌ لصب‌ عليكم‌ العذاب‌ صبّا
+و گذشت‌ ‌در‌ موضع‌ نزول‌ ملائكه‌ ‌بر‌ حضرت‌ ابراهيم‌ ‌براي‌ بشارت‌ باسحق‌ و اهلاك‌ قوم‌ لوط ‌از‌ ‌آنها‌ پرسيد ‌حتي‌ ‌اگر‌ يك‌ مؤمن‌ ميانه‌ ‌آنها‌ ‌باشد‌! گفتند عذاب‌ نازل‌ نميكنيم‌ فرمود لوط ميانه‌ ‌آنها‌ ‌است‌ گفتند ‌او‌ و اهل‌ ‌او‌ ‌را‌ نجات‌ ميدهيم‌ ‌غير‌ ‌از‌ زن‌ ‌او‌ ‌را‌.
+و ثانيا ابتلاء مؤمن‌ ببلّيات‌ ‌از‌ راه‌ تعذيب‌ نيست‌ بلكه‌ ارتفاع‌ درجه‌ ‌است‌ و حكم‌ ديگر
+البلاء موكّل‌ بالانبياء ‌ثم‌ الاولياء ‌ثم‌ الامثل‌ فالامثل‌
+وَ لكِن‌ يُؤَخِّرُهُم‌ إِلي‌ أَجَل‌ٍ مُسَمًّي‌ ‌هر‌ كسي‌ مدتي‌ ‌در‌ جميع‌ مراحل‌ دارد ‌که‌ ‌من‌ جمله‌ بقاء ‌در‌ دنيا ‌است‌ وَ لِكُل‌ِّ أُمَّةٍ أَجَل‌ٌ اعراف‌ ‌آيه‌ 32.
+فَإِذا جاءَ أَجَلُهُم‌ لا يَستَأخِرُون‌َ ساعَةً وَ لا يَستَقدِمُون‌َ.
+تعبير بساعة مراد قطعه‌ ‌از‌ زمان‌ ‌است‌ بلكه‌ آني‌ مهلت‌ نيست‌ ‌از‌ معصوم‌ پرسيدند بعض‌ اموات‌ چشم‌ ‌آنها‌ باز ‌است‌ و بعضي‌ بسته‌ سرّ ‌او‌ چيست‌ فرمود ‌در‌ موقع‌ رسيدن‌ اجل‌ چشمش‌ ‌اگر‌ باز ‌بود‌ مهلت‌ نداشت‌ ‌که‌ ‌بر‌ ‌هم‌ گذارد و ‌اگر‌ ‌بر‌ ‌هم‌ ‌بود‌ مهلت‌ نداشت‌ باز كند لكن‌ ‌اينکه‌ اجل‌ حتميست‌.
+و أمّا ‌غير‌ حتمي‌ بدعاء و توسّل‌ و عبادت‌ و اخلاق‌ قابل‌ تأخير و تقديم‌ ‌است‌.
+}}
+|-|
+برگزیده تفسیر نمونه=
+===برگزیده تفسیر نمونه===
+{{نمایش فشرده تفسیر|
+]
+(آیه 61)- گر حکم شود که مست گیرند ...! بعد از ذکر جنایات وحشتناک مشرکان عرب در زمینه بدعتهای زشت و زنده به گور کردن دختران ممکن است این سؤال برای بعضی پیش آید که چگونه خداوند بندگان گنه کار را با این همه ظلم و جنایت فجیع سریعا کیفر نمی‌دهد؟! این آیه در مقام پاسخ به همین سؤال است، می‌گوید: «اگر بنا شود خداوند مردم را به ظلمها و ستمهایی که مرتکب می‌شوند کیفر دهد، جنبنده‌ای بر پشت زمین باقی نخواهد گذارد»! (وَ لَوْ یُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ ما تَرَکَ عَلَیْها مِنْ دَابَّةٍ).
+و هنگامی که انسانها از میان بروند، فلسفه وجود جنبندگان دیگر، نیز از میان خواهد رفت و نسل آنها قطع می‌شود.
+سپس قرآن به ذکر این نکته می‌پردازد که خداوند به همه ظالمان و ستمگران مهلت می‌دهد «و تا اجل مسمی (زمان معینی) مرگ آنها را به تأخیر می‌اندازد» (وَ لکِنْ یُؤَخِّرُهُمْ إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی).
+«اما هنگامی که اجل آنها سر رسد، نه ساعتی تأخیر می‌کنند، و نه ساعتی پیشی می‌گیرند» (فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ لا یَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا یَسْتَقْدِمُونَ). بلکه درست در همان لحظه موعود، مرگ دامانشان را فرا می‌گیرد و لحظه‌ای پیش و پس نخواهد داشت.
+ج2، ص578
+}}
 |-|تسنیم=
+{{ نمایش فشرده تفسیر|
 *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]]
-|-|نور=
+}}
-*[[تفسیر:نور  | تفسیر آیات]]
 |-|</tabber>
@@ خط ۱۳۸: / خط ۳۲۵: @@
 [[رده:اجل مسمى]][[رده:حتمیت اجل مسمى]][[رده:مراد از اجل مسمى]][[رده:منشأ تعیین اجل]][[رده:افترا به خدا]][[رده:ظلم افترا به خدا]][[رده:کیفر افترا به خدا]][[رده:اجل انسان ها]][[رده:انقراض انسان ها]][[رده:عصیانگرى انسان]][[رده:مرگ انسان ها]][[رده:اراده خدا]][[رده:سنتهاى خدا]][[رده:فلسفه مهلت هاى خدا]][[رده:مهلت هاى خدا]][[رده:ظلم دخترکشى]][[رده:سنت مهلت]][[رده:کیفر شرک]][[رده:آثار کیفر دنیوى ظالمان]][[رده:آثار مؤاخذه دنیوى ظالمان]][[رده:تأخیر کیفر ظالمان]][[رده:حتمیت کیفر ظالمان]][[رده:فلسفه تأخیر کیفر ظالمان]][[رده:فلسفه مهلت به ظالمان]][[رده:کیفر دنیوى ظالمان]][[رده:کیفر ظالمان]][[رده:منشأ کیفر ظالمان]][[رده:مهلت به ظالمان]][[رده:موارد ظلم]][[رده:موجبات عذاب]][[رده:آثار عمل]][[رده:مراتب کیفر]][[رده:گناهکاران]][[رده:افتراهاى مشرکان مکه]][[رده:مهلت به مشرکان مکه]][[رده:اهمیت بقاى نسل]]
 [[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره النحل ]]
+{{#seo:
+|title=آیه 61 سوره نحل
+|title_mode=replace
+|keywords=آیه 61 سوره نحل,نحل 61,وَ لَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ‌ النَّاسَ‌ بِظُلْمِهِمْ‌ مَا تَرَکَ‌ عَلَيْهَا مِنْ‌ دَابَّةٍ وَ لٰکِنْ‌ يُؤَخِّرُهُمْ‌ إِلَى‌ أَجَلٍ‌ مُسَمًّى‌ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ‌ لاَ يَسْتَأْخِرُونَ‌ سَاعَةً وَ لاَ يَسْتَقْدِمُونَ‌,اجل مسمى,حتمیت اجل مسمى,مراد از اجل مسمى,منشأ تعیین اجل,افترا به خدا,ظلم افترا به خدا,کیفر افترا به خدا,اجل انسان ها,انقراض انسان ها,عصیانگرى انسان,مرگ انسان ها,اراده خدا,سنتهاى خدا,فلسفه مهلت هاى خدا,مهلت هاى خدا,ظلم دخترکشى,سنت مهلت,کیفر شرک,آثار کیفر دنیوى ظالمان,آثار مؤاخذه دنیوى ظالمان,تأخیر کیفر ظالمان,حتمیت کیفر ظالمان,فلسفه تأخیر کیفر ظالمان,فلسفه مهلت به ظالمان,کیفر دنیوى ظالمان,کیفر ظالمان,منشأ کیفر ظالمان,مهلت به ظالمان,موارد ظلم,موجبات عذاب,آثار عمل,مراتب کیفر,گناهکاران,افتراهاى مشرکان مکه,مهلت به مشرکان مکه,اهمیت بقاى نسل,آیات قرآن سوره النحل
+|description=وَ لَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ‌ النَّاسَ‌ بِظُلْمِهِمْ‌ مَا تَرَکَ‌ عَلَيْهَا مِنْ‌ دَابَّةٍ وَ لٰکِنْ‌ يُؤَخِّرُهُمْ‌ إِلَى‌ أَجَلٍ‌ مُسَمًّى‌ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ‌ لاَ يَسْتَأْخِرُونَ‌ سَاعَةً وَ لاَ يَسْتَقْدِمُونَ‌
+|image=Wiki_Logo.png
+|image_alt=الکتاب
+|site_name=الکتاب
+}}

گمنام

جستجو

النحل ٦١: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ مرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۱:۳۷

معنی کلمات و عبارات

تفسیر

تفسیر نور (محسن قرائتی)

نکته ها

پیام ها

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)

برگزیده تفسیر نمونه

نکات آیه

روایات و احادیث

موضوعات مرتبط

منابع

ناوبری

ابزارهای ویکی

ابزارهای صفحه

رده‌ها