ریشه حيث: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
(افزودن نمودار دفعات) |
|||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
ظرف مكان و مبنى بر ضمّ است و لازم الاضافه و مضاف اليه آن پيوسته جمله است بعضى ادعا كرده كه مضاف اليه آن گاهى مفرد مىآيد و به قبول راجز استدلال كرده است: «اماترى حيث سهيل طالعاً...» ولى جمهور اين مطلب را انكار نموده و گفتهاند: سهيل مرفوع و مبتداء و خبر آن محذوف است (اقرب). [بقره:191]، [بقره:199]. حيث به جمله فعليه و اسميه هر دو اضافه مىشود ولى در قرآن مجيد مضاف اليه آن همه جمله فعليّه است . و چون ماء كافّه بر آن لاحق شود معناى شرط مىدهد و جازم دو است (اقرب) مثل [بقره:150] در قرآن مجيد فقط دو فقره «حيث ما» آمده است بقره:144و150و بقيّه «حيث» و بيست نه بار به كار رفته است . | ظرف مكان و مبنى بر ضمّ است و لازم الاضافه و مضاف اليه آن پيوسته جمله است بعضى ادعا كرده كه مضاف اليه آن گاهى مفرد مىآيد و به قبول راجز استدلال كرده است: «اماترى حيث سهيل طالعاً...» ولى جمهور اين مطلب را انكار نموده و گفتهاند: سهيل مرفوع و مبتداء و خبر آن محذوف است (اقرب). [بقره:191]، [بقره:199]. حيث به جمله فعليه و اسميه هر دو اضافه مىشود ولى در قرآن مجيد مضاف اليه آن همه جمله فعليّه است . و چون ماء كافّه بر آن لاحق شود معناى شرط مىدهد و جازم دو است (اقرب) مثل [بقره:150] در قرآن مجيد فقط دو فقره «حيث ما» آمده است بقره:144و150و بقيّه «حيث» و بيست نه بار به كار رفته است . | ||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
من:100, هم:99, ف:61, لا:53, ه:35, شىء:34, وله:31, کم:30, خرج:30, اله:29, ل:28, الله:28, ولى:26, قتل:25, امر:24, ها:24, سجد:24, اتى:23, ما:22, ک:22, ب:21, اخذ:21, وجه:21, شطر:20, حرم:20, انن:20, کون:19, اکل:19, علم:19, عذب:19, شعر:19, دخل:19, جعل:18, ثقف:18, سکن:18, قول:18, سحر:18, وجد:18, هذه:18, جنن:17, س:17, هن:17, وکل:17, نا:17, رئى:16, فيض:16, رغد:16, ارض:16, فى:16, حسب:16, ملو:16, ثم:15, کلل:15, صوب:15, على:15, قرب:15, بوء:15, عمل:15, او:15, اجر:15, قبل:15, کيد:15, غفر:14, درج:14, شطن:14, قرى:14, بوب:14, رسل:13, حطط:13, شجر:13, حيث:13, لم:13, شرک:13, ان:13, عن:13, قلب:13, رخو:13, قضى:13, مضى:13, قدر:13, فتن:13, عدو:13, فلح:13, انس:13, ذوق:13, الى:13, نصب:13, لقى:13, وحد:13, بنى:12, يوم:12, احد:12, لما:12, ابو:12, اولاء:12, طهر:12, قذف:12, ضلل:12, رزق:12, زوج:12, نعم:12, حبب:12, رحم:12, الذين:12, غفل:12, قوم:12, غوص:12, ذلک:12, ى:12, شدد:12, اخر:12, هو:12, خزى:12, حدث:12, جرى:12, شهر:12, ورث:12, حصر:12, قرن:12, اذا:12, انت:12, صنع:12, امن:11, روح:11, هذا:11, ضرر:11, فوق:11, عظم:11, سلخ:11, لفت:11, دبر:11, الک:11, يدى:11, يوسف:11, رعب:11, قعد:11, لئک:11, غنى:11, ارث:11, سوء:11, جرم:11, ايى:11, کذب:10, ضيق:10, خرب:10, صغر:10, وعد:10, کفف:10, مکن:10, ائى:10, ظلم:10, سقف:10, نصر:10, حتى:10, سلم:10, رضو:10, اذ:10, عند:10, اوى:10, ضيع:10, هما:10, آدم:10, بيت:10, سلط:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۴:۳۰
تکرار در قرآن: ۳۱(بار)
در حال بارگیری...
قاموس قرآن
ظرف مكان و مبنى بر ضمّ است و لازم الاضافه و مضاف اليه آن پيوسته جمله است بعضى ادعا كرده كه مضاف اليه آن گاهى مفرد مىآيد و به قبول راجز استدلال كرده است: «اماترى حيث سهيل طالعاً...» ولى جمهور اين مطلب را انكار نموده و گفتهاند: سهيل مرفوع و مبتداء و خبر آن محذوف است (اقرب). [بقره:191]، [بقره:199]. حيث به جمله فعليه و اسميه هر دو اضافه مىشود ولى در قرآن مجيد مضاف اليه آن همه جمله فعليّه است . و چون ماء كافّه بر آن لاحق شود معناى شرط مىدهد و جازم دو است (اقرب) مثل [بقره:150] در قرآن مجيد فقط دو فقره «حيث ما» آمده است بقره:144و150و بقيّه «حيث» و بيست نه بار به كار رفته است .
ریشه‌های نزدیک مکانی
من هم ف لا ه شىء وله کم خرج اله ل الله ولى قتل امر ها سجد اتى ما ک ب اخذ وجه شطر حرم انن کون اکل علم عذب شعر دخل جعل ثقف سکن قول سحر وجد هذه جنن س هن وکل نا رئى فيض رغد ارض فى حسب ملو ثم کلل صوب على قرب بوء عمل او اجر قبل کيد غفر درج شطن قرى بوب رسل حطط شجر حيث لم شرک ان عن قلب رخو قضى مضى قدر فتن عدو فلح انس ذوق الى نصب لقى وحد ى شدد اخر هو خزى حدث جرى شهر ورث حصر اذا
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| حَيْثُ | ۳۱ |
