ریشه قدس: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن نمودار دفعات) |
|||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
پاكى. پاك (بر وزن قفل و عنق) مصدر اسم و به كار رفته است. «اَلْقُدْسُ: اَلطُّهْرُ» (قاموس). [بقره:87]. اين تعبير راجع به عيسى «عليه السلام» در آيه 253 بقره و 110 مائده نيز آمده است و در خصوص حضرت رسول «صلى اللَّه عليه و آله» هست: [نحل:102]. مراد از روح القدس چنانكه گفتهاند جبرئيل است و در آيه اخير يقين است «اَلْقُدُس» ظاهراً اسم است نه مصدر و اضافه روح بر آن براى اختصاص مىباشد يعنى روحى كه از آلودگىها و خطا و نسيان و عصيان پاك است. تقديس: پاك كردن [بقره:30]. تقديس خداوند آن است كه ما او را پاك بدانيم و قبائح و نقائص را به او نسبت ندهيم وگرنه خدا ذاتاً مقدس و پاك است. به نظر مرحوم طبرسى لام در «لك» زايد است و تقدير «نُقَدِّسُكَ» مىباشد. [طه:12]. ايضاً [نازعات:16]. مقدس بودن وادى سينا ظاهراً براى آن است كه محل نزول وحى و مناجات خدا با موسى «عليه السلام» بود و دستور به خلع نعل نيز بدين مناسبت است درباره [مائده:21]. گفتهاند: ارض فلسطين مقدس و مطهر از شرك است به واسطه سكونت انبیاء درآنجا. الميزان اين مطلب را از [اسراء:1]. و [اعراف:137]. كه هر دو درباره فلسطين است استفاده مى كند كه مبارك بودن در اثر بودن خير كثير است، از جمله خير كثير اقامه دين و رفتن قذارت شرك است. قدوس: بسيار پاك. گاهى به فتح قاف نيز آيد. آن مبالغه در قدس و از اسماء حسنى است و دو دفعه در قرآن آمده است [حشر:23]. [جمعه:1]. طبرسى فرموده: «اَاطَّاهِرُ مِنْ كُلِّ عَيْبٍ وَ نَقْصٍ وَ آفَةٍ اَلْمُنَزَّهُ عَنِ الْقَبائِحِ». | پاكى. پاك (بر وزن قفل و عنق) مصدر اسم و به كار رفته است. «اَلْقُدْسُ: اَلطُّهْرُ» (قاموس). [بقره:87]. اين تعبير راجع به عيسى «عليه السلام» در آيه 253 بقره و 110 مائده نيز آمده است و در خصوص حضرت رسول «صلى اللَّه عليه و آله» هست: [نحل:102]. مراد از روح القدس چنانكه گفتهاند جبرئيل است و در آيه اخير يقين است «اَلْقُدُس» ظاهراً اسم است نه مصدر و اضافه روح بر آن براى اختصاص مىباشد يعنى روحى كه از آلودگىها و خطا و نسيان و عصيان پاك است. تقديس: پاك كردن [بقره:30]. تقديس خداوند آن است كه ما او را پاك بدانيم و قبائح و نقائص را به او نسبت ندهيم وگرنه خدا ذاتاً مقدس و پاك است. به نظر مرحوم طبرسى لام در «لك» زايد است و تقدير «نُقَدِّسُكَ» مىباشد. [طه:12]. ايضاً [نازعات:16]. مقدس بودن وادى سينا ظاهراً براى آن است كه محل نزول وحى و مناجات خدا با موسى «عليه السلام» بود و دستور به خلع نعل نيز بدين مناسبت است درباره [مائده:21]. گفتهاند: ارض فلسطين مقدس و مطهر از شرك است به واسطه سكونت انبیاء درآنجا. الميزان اين مطلب را از [اسراء:1]. و [اعراف:137]. كه هر دو درباره فلسطين است استفاده مى كند كه مبارك بودن در اثر بودن خير كثير است، از جمله خير كثير اقامه دين و رفتن قذارت شرك است. قدوس: بسيار پاك. گاهى به فتح قاف نيز آيد. آن مبالغه در قدس و از اسماء حسنى است و دو دفعه در قرآن آمده است [حشر:23]. [جمعه:1]. طبرسى فرموده: «اَاطَّاهِرُ مِنْ كُلِّ عَيْبٍ وَ نَقْصٍ وَ آفَةٍ اَلْمُنَزَّهُ عَنِ الْقَبائِحِ». | ||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
ک:100, ب:97, ه:71, روح:66, ما:50, فى:45, اله:42, علم:39, ل:39, ودى:37, طوى:37, ايد:37, ملک:37, انن:37, ارض:36, الله:36, ف:34, هو:34, عزز:33, وله:33, ربب:31, من:31, لا:31, قول:29, ى:28, الذى:26, اذ:26, بين:24, التى:23, امن:23, سلم:23, انا:23, کلم:23, ذهب:23, کتب:23, سبح:23, ا:23, لو:23, مريم:21, انس:21, خير:21, حکم:21, کم:21, شىء:21, الى:21, حمد:21, دخل:21, کلل:20, الا:20, نزل:20, همن:20, فرعون:20, سمع:18, بعث:18, بنو:18, قوم:18, مهد:18, سمو:16, جبر:16, نحن:16, جىء:16, کهل:16, نعل:16, حقق:16, يا:16, الذين:15, طغو:15, هم:15, کبر:15, امم:15, ندى:15, دمى:15, ولد:15, عيسى:15, ثبت:15, يى:13, قتل:13, ندو:13, دمو:13, وحد:13, طغى:13, رسل:13, کثر:13, اتى:12, خلع:12, دمم:12, على:12, ردد:10, سفک:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۳:۳۰
تکرار در قرآن: ۱۰(بار)
قاموس قرآن
پاكى. پاك (بر وزن قفل و عنق) مصدر اسم و به كار رفته است. «اَلْقُدْسُ: اَلطُّهْرُ» (قاموس). [بقره:87]. اين تعبير راجع به عيسى «عليه السلام» در آيه 253 بقره و 110 مائده نيز آمده است و در خصوص حضرت رسول «صلى اللَّه عليه و آله» هست: [نحل:102]. مراد از روح القدس چنانكه گفتهاند جبرئيل است و در آيه اخير يقين است «اَلْقُدُس» ظاهراً اسم است نه مصدر و اضافه روح بر آن براى اختصاص مىباشد يعنى روحى كه از آلودگىها و خطا و نسيان و عصيان پاك است. تقديس: پاك كردن [بقره:30]. تقديس خداوند آن است كه ما او را پاك بدانيم و قبائح و نقائص را به او نسبت ندهيم وگرنه خدا ذاتاً مقدس و پاك است. به نظر مرحوم طبرسى لام در «لك» زايد است و تقدير «نُقَدِّسُكَ» مىباشد. [طه:12]. ايضاً [نازعات:16]. مقدس بودن وادى سينا ظاهراً براى آن است كه محل نزول وحى و مناجات خدا با موسى «عليه السلام» بود و دستور به خلع نعل نيز بدين مناسبت است درباره [مائده:21]. گفتهاند: ارض فلسطين مقدس و مطهر از شرك است به واسطه سكونت انبیاء درآنجا. الميزان اين مطلب را از [اسراء:1]. و [اعراف:137]. كه هر دو درباره فلسطين است استفاده مى كند كه مبارك بودن در اثر بودن خير كثير است، از جمله خير كثير اقامه دين و رفتن قذارت شرك است. قدوس: بسيار پاك. گاهى به فتح قاف نيز آيد. آن مبالغه در قدس و از اسماء حسنى است و دو دفعه در قرآن آمده است [حشر:23]. [جمعه:1]. طبرسى فرموده: «اَاطَّاهِرُ مِنْ كُلِّ عَيْبٍ وَ نَقْصٍ وَ آفَةٍ اَلْمُنَزَّهُ عَنِ الْقَبائِحِ».
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| نُقَدِّسُ | ۱ |
| الْقُدُسِ | ۴ |
| الْمُقَدَّسَةَ | ۱ |
| الْمُقَدَّسِ | ۲ |
| الْقُدُّوسُ | ۱ |
| الْقُدُّوسِ | ۱ |
