الحجر ٤١: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(←تفسیر) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::قَال|قَالَ]] [[کلمه غیر ربط::قَال| ]] [[شامل این ریشه::قول| ]][[ریشه غیر ربط::قول| ]][[شامل این کلمه::هٰذَا|هٰذَا]] [[شامل این ریشه::ذا| ]][[شامل این ریشه::ه| ]][[شامل این ریشه::هذا| ]][[شامل این کلمه::صِرَاط|صِرَاطٌ]] [[کلمه غیر ربط::صِرَاط| ]] [[شامل این ریشه::صرط| ]][[ریشه غیر ربط::صرط| ]][[شامل این کلمه::عَلَي|عَلَيَ]] [[کلمه غیر ربط::عَلَي| ]] [[شامل این ریشه::على| ]][[ریشه غیر ربط::على| ]][[شامل این ریشه::ى| ]][[ریشه غیر ربط::ى| ]][[شامل این کلمه::مُسْتَقِيم|مُسْتَقِيمٌ]] [[کلمه غیر ربط::مُسْتَقِيم| ]] [[شامل این ریشه::قوم| ]][[ریشه غیر ربط::قوم| ]]'''}} | {{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::قَال|قَالَ]] [[کلمه غیر ربط::قَال| ]] [[شامل این ریشه::قول| ]][[ریشه غیر ربط::قول| ]][[شامل این کلمه::هٰذَا|هٰذَا]] [[شامل این ریشه::ذا| ]][[شامل این ریشه::ه| ]][[شامل این ریشه::هذا| ]][[شامل این کلمه::صِرَاط|صِرَاطٌ]] [[کلمه غیر ربط::صِرَاط| ]] [[شامل این ریشه::صرط| ]][[ریشه غیر ربط::صرط| ]][[شامل این کلمه::عَلَي|عَلَيَ]] [[کلمه غیر ربط::عَلَي| ]] [[شامل این ریشه::على| ]][[ریشه غیر ربط::على| ]][[شامل این ریشه::ى| ]][[ریشه غیر ربط::ى| ]][[شامل این کلمه::مُسْتَقِيم|مُسْتَقِيمٌ]] [[کلمه غیر ربط::مُسْتَقِيم| ]] [[شامل این ریشه::قوم| ]][[ریشه غیر ربط::قوم| ]]'''}} | ||
{| class="ayeh-table mw-collapsible mw-collapsed" | |||
!کپی متن آیه | |||
|- | |||
|قَالَ هٰذَا صِرَاطٌ عَلَيَ مُسْتَقِيمٌ | |||
|} | |||
'''ترجمه ''' | '''ترجمه ''' | ||
<tabber> | <tabber> | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۸: | ||
|-|صادقی تهرانی=فرمود: «این راهی است راست برعهده‌ی من.» | |-|صادقی تهرانی=فرمود: «این راهی است راست برعهده‌ی من.» | ||
|-|معزی=گفت این است راهی بر من راست | |-|معزی=گفت این است راهی بر من راست | ||
|-|</tabber>< | |-|english=<div id="qenag">He said, “This is a right way with Me.”</div> | ||
{{آيه | سوره = سوره الحجر | نزول = | |-|</tabber> | ||
<div class="audiotable"> | |||
<div id="quran_sound">ترتیل: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/parhizgar/015041.mp3"></sound></div> | |||
<div id="trans_sound">ترجمه: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/makarem/015041.mp3"></sound></div> | |||
</div> | |||
{{آيه | سوره = سوره الحجر | نزول = [[نازل شده در سال::4|٤ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::41|٤١]] | قبلی = الحجر ٤٠ | بعدی = الحجر ٤٢ | کلمه = [[تعداد کلمات::5|٥]] | حرف = }} | |||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«هذا»: این راهی که پویندگان مخلص راه توحید در پیش گرفته‌اند. این محافظت و مراقبت از جویندگان راستین راه حق در برابر وسوسه‌های اهریمن. «عَلَیَّ»: بر من است. راه به سوی من دارد. در صورت دوم، (عَلی) به معنی (إلَی) است. | «هذا»: این راهی که پویندگان مخلص راه توحید در پیش گرفته‌اند. این محافظت و مراقبت از جویندگان راستین راه حق در برابر وسوسه‌های اهریمن. «عَلَیَّ»: بر من است. راه به سوی من دارد. در صورت دوم، (عَلی) به معنی (إلَی) است. | ||
| خط ۳۲: | خط ۴۰: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۷#link143 | آيات ۲۶ - | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۷#link144 | معناى خلقت انسان از | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۷#link143 | آيات ۲۶ - ۴۸ سوره حجر]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۷#link145 | توضيحاتى درباره | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۷#link144 | معناى خلقت انسان از «صَلصَال مِن حَمَاءٍ مَسنُون»]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۷#link145 | توضيحاتى درباره حقیقت «جانّ» و «جنّ»]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۷#link148 | معناى كلمۀ «بَشَر»، در آيه شریفه]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۷#link148 | معناى | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۷#link151 | توضیحی پیرامون معنای «تسویه» و «نفخ روح الهی در انسان»]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۷# | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۷#link151 | وجه تقييد و تحديد لعنت بر شيطان، تا روز جزا]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۸#link154 | ابليس مأمور به سجده بر نوع بشر بود،د نه تنها آدم]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۷#link151 | وجه تقييد و تحديد لعنت بر | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۸#link156 | «وقت معلوم»، به چه معناست و براى چه كسى معلوم است؟!]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۸#link157 | چرا شیطان، اغوای خود را به خدا نسبت داد و گفت: «ربّ بِما أغوَیتنی...»]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۸#link159 | جواب كلّى، به مفسران مزبور]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۸#link154 | ابليس | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۸#link160 | معناى جملۀ شیطان که گفت: «لَأُزَيِّنَنَّ لَهُم فِى الأرض»]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۸#link161 | مراد از «بندگان مُخلَصين»، كه از اغواى شيطان مصون هستند]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۸#link156 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۸#link162 | معناى آیه «هَذَا صِرَاطٌ عَلَىَّ مُستَقِيم»]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۸#link157 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۹#link165 | مقصود از «عِبَادِى» در آيه شريفه و نقد نظر مفسّران در اين باره]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۹#link167 | معناى اين كه جهنم هفت در دارد: «لَهَا سَبعَةُ أبوَاب...»]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۸#link159 | جواب | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۹#link168 | «متّقين» در آيه شریفه، اعمّ از «مُخلَصِين» هستند]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۸#link160 | معناى | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۹#link169 | نقد سخن «فخر رازى» كه گفته است مراد از «متقين»، كسانى اند كه ازشرك بپرهيزند]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۸#link161 | مراد از | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۸#link162 | معناى | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۹#link165 | مقصود از | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۹#link167 | معناى | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۹#link168 | | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۹#link169 | نقد | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۹#link170 | بيان حال متقين در ورودشان به بهشت]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۹#link170 | بيان حال متقين در ورودشان به بهشت]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۹#link171 | قضاهاى رانده شده اى كه در قرآن حكايت شده است]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۹#link171 | قضاهاى رانده شده اى كه در قرآن حكايت شده است]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۹#link172 | رواياتى درباره | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۱۹#link172 | بحث روایتی: (رواياتى درباره برخی آیات گذشته)]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۰#link174 | رواياتى در بيان مراد از درهاى جهنم در آیه: «لَهَا سَبعَةُ أبوَاب...»]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۰#link174 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۰#link175 | چند روايت در تفسير آیه: «إخوَاناً عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِين»]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۲_بخش۲۰#link175 | چند روايت در تفسير | |||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۱_بخش۴۷#link9 | آيه ۲۶ - ۴۴]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۱_بخش۴۷#link9 | آيه ۲۶ - ۴۴]] | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۱_بخش۴۷#link10 | تفسير :]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۱_بخش۴۷#link10 | تفسير :]] | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۱_بخش۴۷#link16 | ۵ - جان چيست ؟]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۱_بخش۴۷#link16 | ۵ - جان چيست ؟]] | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۱_بخش۴۷#link17 | ۶ - قرآن و خلقت انسان .]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۱_بخش۴۷#link17 | ۶ - قرآن و خلقت انسان .]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
قالَ هذا صِراطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ «41» | |||
(خداوند) فرمود: اين (اخلاص و نجات مخلصان) راه مستقيمى است كه خود برعهده دارم. | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
قالَ هذا صِراطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ (41) | |||
قالَ هذا صِراطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ: حق تعالى فرمود اين راه و دين مستقيم بر من است بيان هدايت به سوى آن به نصب دلايل، يا خطاب بر سبيل تهديد باشد، يعنى راه تو بر من و تو را از من گريزى نيست كقوله تعالى (إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ) «1» قرائت ديگر بتنوين (صِراطٌ عَلَيَّ) بنابر آنكه «على» صفت مستقيم باشد يعنى اين صراط رفيع عالى مستقيم است. چند روايت در تفسير برهان «2» وارد شده در تنزيل آيه شريفه به حضرت امير المؤمنين عليه السّلام از | |||
---- | |||
«1» فجر آيه 14. | |||
«2» تفسير برهان، جلد 2، صفحه 344. | |||
جلد 7 - صفحه 111 | |||
جمله: | |||
1- ابو حمزه ثمالى روايت نموده «1» كه سؤال نمودم از حضرت صادق عليه السّلام اين آيه را، فرمود: قال عليه السّلام و اللّه على و اللّه الميزان و الصّراط المستقيم: قسم به خدا على قسم به خدا ميزان و صراط مستقيم است. | |||
2- ابو الحسن شاذان در كتاب «مائة مناقب» ذيل منقبت هشتاد و پنجم از حضرت جعفر بن محمد از پدر بزرگوارش على بن الحسين عليه السّلام نقل مى‌كند كه فرمود: ايستاد عمر بن خطاب خدمت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و عرض كرد: انّك لا تزال تقول لعلىّ بن أبي طالب عليه السّلام انت منّى بمنزلة هرون من موسى و قد ذكر هرون فى القرآن و لم يذكر عليّا عليه السّلام فقال النّبى: يا غليظ يا اعرابىّ انّك ما تسمع اللّه يقول هذا صراط علىّ مستقيم. «2» هميشه به حضرت على عليه السّلام فرمائى تو در نزد من به منزله هارونى براى موسى عليه السّلام و حال آن كه ذكر هارون در قرآن شده، لكن ذكر على نشده، حضرت فرمود: اى غليظ، اى اعرابى، آيا نشنيده‌اى خداى تعالى فرمايد (هذا صِراطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ). | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ (36) قالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ (37) إِلى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ (38) قالَ رَبِّ بِما أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ (39) إِلاَّ عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ (40) | |||
قالَ هذا صِراطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ (41) إِنَّ عِبادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ (42) وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ (43) لَها سَبْعَةُ أَبْوابٍ لِكُلِّ بابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ (44) | |||
ترجمه | |||
گفت اى پروردگار من پس مهلت ده مرا تا روزى كه برانگيخته ميشوند | |||
گفت پس همانا تو از مهلت داده شدگانى | |||
تا روز وقت دانسته شده | |||
گفت پروردگار من براى آنكه موجب گمراهى من شدى هر آينه زينت ميدهم براى | |||
---- | |||
جلد 3 صفحه 253 | |||
ايشان در زمين و هر آينه گمراه ميكنم آنها را بتمامى | |||
مگر بندگان تو از آنها كه خالص شدگانند | |||
گفت اين راهى است بر من راست | |||
همانا بندگان من نيست مر تو را بر ايشان سلطنتى مگر كسانيكه پيروى كردند تو را از گمراهان | |||
و همانا جهنم هرآينه وعده گاه آنها است تمامى | |||
مر آنرا است هفت دراز براى هر درى است از آنها پاره‌اى قسمت شده. | |||
تفسير | |||
ابليس پس از آنكه از درگاه ربوبيّت رانده و از رحمت رحيميه نااميد گرديد از خداوند بپاداش عباداتى كه تا آنزمان كرده بود در خواست نمود كه خداوند باو تا قيامت كه روز بعث خلايق است عمر دهد و عذاب نفرمايد او را و اين مهلت را خداوند باو داد ولى تصريح بروز قيامت نفرمود بلكه فرمود تا روز كه وقت آن معلوم است براى خدا كه محتمل است روز قيامت باشد چنانچه جمعى گفته‌اند و محتمل است روز مرگ خلائق باشد كه آنوقتى است كه نفخه اوّل صور دميده ميشود چنانچه در علل از امام صادق عليه السّلام نقل شده و فرموده است ابليس ميان نفخه اوّل و دوم ميميرد و محتمل است روز بعث و ظهور امام زمان باشد چنانچه عياشى ره از آنحضرت نقل نموده و آنكه امام زمان آن ملعون را در مسجد كوفه ميكشد و آن روز وقت معلوم است و آنملعون پس از گرفتن مهلت عرضه داشت اى پروردگار من براى آنكه امر نمودى مرا بسجود آدم كه شأن من نبود و اين موجب محروميت من شد از رحمت تو زينت ميدهم در نظر بنى آدم باطل و معصيت تو را و گمراه ميكنم ايشانرا بتمامى مگر بندگان تو را از آنها كه خالص نمودى ايشانرا براى طاعت خود و بعضى مخلصين بكسر لام قرائت نموده‌اند يعنى مگر بندگان تو را كه خالص نمودند نفوس خود را براى طاعت تو و نسبت اغواء بخداوند بگمان شيطان رجيم بود كه تصوّر مينمود امر خداوند بسجود موجب گمراهى او شده با آنكه تكبر و غرور و خودسرى او موجب گمراهى و بدبختى و شقاوت ابدى او گرديد و الا خداوند كسيرا اغواء و اضلال نميفرمايد مگر مراد از اغواء نوميدى و محروميت باشد چنانچه مكرر در مواردى ذكر شده كه مراد از اضلال ترك اعانت و مخذوليت است و اينجا هم بعضى گفته‌اند و محتمل است مراد از اغواء حكم الهى بغوايت و ضلالت ابليس باشد يعنى براى آنكه حكم كردى بغوايت و ضلالت من گمراه | |||
---- | |||
جلد 3 صفحه 254 | |||
ميكنم بندگان تو را و اين حكم را استفاده نموده از لعنت ابدى و طرد خود از درگاه احديّت در كلام الهى و اين معنى را نديدم كسى ذكر كرده باشد از مفسّرين با آنكه بنظر حقير لطيف و مناسب است و معانى ديگرى ذكر كرده‌اند كه ظاهرا بى‌وجه و دور از نظر و ذوق است در هر حال اين موجب لجاج و عناد و عداوت او با خدا و حضرت آدم عليه السّلام و اولاد او گرديد و كافر شد بكفرى كه اشدّ اقسام كفر است با آنكه معتقد بود بوحدانيّت خدا و نبوّت انبياء او پس بايد پناه برد بخدا از وجود اين صفات در نفس كه چه بسيار شخص را به اسفل السّافلين جهنّم خواهد كشاند و خداوند در جواب شيطان فرمود اين اخلاص در عقائد و اعمال كه خودت گفتى راهى است بسوى من اگر كلمه على بمعناى الى باشد چنانچه بعضى گفته‌اند يا راهى است كه لازم است بر من رعايت آن كه فيض ره فرموده و آن راه مستقيم و راست است انحراف و اعوجاجى ندارد هر كس ميتواند از آنراه بمن و اصل شود و تو نميتوانى كسيرا باجبار از آنراه باز دارى چون تو بر بندگان من سلطنت ندارى فقط ميتوانى آنها را وسوسه نمائى و از راه راست باز دارى و در اين صورت آنها خودشان باختيار در تحت تصرّف و سلطنت تو در آمده‌اند و از من بى‌لطفى نسبت بآنها نشده و موعد ما با آنها جهنم است كه تمامى بايد در آن جاى گيرند و آن هفت در دارد و هر درى مخصوص بدسته‌اى از گمراهان و اتباع شيطان است و بعضى كلمه على را بكسر لام بر وزن فعيل قرائت نموده‌اند و در مجمع اين قرائت را نسبت بامام صادق عليه السّلام داده و بعلوّ شرف تفسير ميشود و در كافى از آنحضرت اين قرائت بطورى نقل شده كه فيض ره احتمال داده بنحو اضافه صراط بعلى باشد يعنى اين راه راست ولايت على عليه السّلام است كه مستقيم است و از امام سجّاد عليه السّلام عيّاشى ره نقل نموده كه آن امير المؤمنين عليه السّلام است و بنابراين كلمه هذا اشاره بوجود مبارك آنحضرت است كه شايد شبح آن در عرش موجود و مرئى بوده است و نيز در كافى از آنحضرت نقل نموده كه و اللّه نيست مراد از بندگانى كه شيطان بر آنها سلطنت ندارد مگر ائمه و شيعيان ايشان و عيّاشى ره نيز اين معنى را از آنحضرت نقل نموده و قمّى ره از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه موعد وقوف مردم است بر صراط و نيز قمّى ره فرمودم كه داخل ميشود در هر درى از درهاى جهنم اهل ملّتى و در مجمع از امير المؤمنين عليه السّلام نقل نموده كه فرمود جهنّم | |||
---- | |||
جلد 3 صفحه 255 | |||
را هفت در است طبقه‌ها دارد هر طبقه‌اى فوق طبقه‌اى است و يك دست مبارك را روى دست ديگر گذارد و فرمود اين چنين است خداوند جنان را بر زمين وضع فرمود و نيران را بعضى فوق بعضى اسفل آنها جهنّم است و فوق آن لظى و فوق آن حطمه و فوق آن سقر و فوق آن جحيم و فوق آن سعير و فوق آن هاويه و در روايت ديگرى اسفل را هاويه ذكر نموده و اعلى را جهنّم و بعضى براى هر در و طبقه‌اى اهلى ذكر كرده‌اند و چون دليلى براى آن اقامه و مناسبتى اعتبار نشده بود حقير نقل ننمودم بلى از روايت خصال از امام صادق عليه السّلام استفاده ميشود كه يك در مخصوص باهل شرك و يك در مخصوص به بنى اميّه و يك در مخصوص بنو اصب و خوارج و كسانى است كه از ائمه اطهار اعراض نموده‌اند و اين هم معلوم است كه درك اسفل جايگاه منافقان است و بنظر حقير طبقات بحسب مراتب تبعيّت از شيطان است و از زير زمين شروع شده پائين ميرود و البتّه گناهكاران از اهل ايمان در طبقه اوّل جاى دارند كه عذابش خفيف‌تر و وقوفش آسان‌تر است و محتمل است مراد از هفت در دوزخ هفت معصيت كبيره باشد كه جمعى كبائر را منحصر بآنها دانسته‌اند شرك و قتل و قذف و اكل مال يتيم و زنا و فرار از جهاد و عقوق و الدين و بعضى هفت در جهنّم را عبارت از هفت خلق كه اصول اخلاق ذميمه است دانسته‌اند كه در اوّل كتاب ذيل آيه اهدنا الصراط المستقيم ذكر شد و اللّه اعلم .. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
قالَ هذا صِراطٌ عَلَيَّ مُستَقِيم‌ٌ (41) | |||
(خداوند فرمود اينست راهي که بر من بمقتضاي حكمت و عدل لازم و واجب است و راه مستقيم است) در برهان اخباري نقل كرده که صراط علي بنحو اضافه صراط بعلي مستقيم يعني راه مستقيم راه علي امير المؤمنين است لكن اينکه اخبار بر فرض صحت سند محمول بر اينست که صراتي که بر خداوند لازم بود بيان فرمايد صراط عليست و او صراط مستقيم است لذا مي‌گوييم: اصلا خلقت جن و انس براي | |||
جلد 12 - صفحه 40 | |||
عبادت و معرفت است چنانچه ميفرمايد: | |||
وَ ما خَلَقت‌ُ الجِن‌َّ وَ الإِنس‌َ إِلّا لِيَعبُدُون‌ِ ذاريات آيه 56. | |||
و البته عبادت خدا فرع ايمانست و گفته‌ايم که معناي عدل الهي آنست که هر فعلي که حسن صرف باشد يا حسن مطلق بر خدا لازم است زيرا تركش قبيح است و محال است از خدا صادر شود چون شش قسم فعل داريم حسن صرف قبيح صرف لغو صرف حسن مطلق قبيح مطلق لغو مطلق اگر مصلحت دارد و مفسده ندارد حسن صرف است و اگر مفسده دارد و مصلحت ندارد قبيح صرف است و اگر نه مصلحت دارد و نه مفسده لغو صرف است و اگر هم مصلحت دارد هم مفسده اگر مصلحت غالب باشد حسن مطلق و اگر مفسده غالب باشد قبيح مطلق و اگر مساوي باشد لغو مطلق و دو قسم قبيح و لغو محال است از خداوند صادر شود و خلاف عدل است ولي دو قسم حسن لازم است چون تركش قبيح است. | |||
لذا (قال هذا) يعني دين حق از معارف و اخلاق و اعمال که پيغمبر صلّي اللّه عليه و اله و سلّم آورد و ساير انبياء و اوصياء آنها بيان فرمودند و بر طبقش رفتار نمودند (صراط) راه سعادت و رستگاري و نجات از مهالك دنيوي و اخروي و نائل شدن بتفضلات الهي (علي) بر خداوند بمقتضي المصلحة و الحكمة و العدل لازم است ببندگان ابلاغ فرمايد بتوسط ارسال رسل و انزال كتب و جعل احكام (مستقيم) است و اعوجاجي ندارد، و در خبر داريم که هر که در راه ديانت منحرف نشد و مشي كرد قيامت هم از صراط مستقيما عبور ميكند و هر که غير ديانت رفتار كرد سبل شيطان است و معوج است و در صراط لغزش دارد چنانچه ميفرمايد: | |||
وَ أَن‌َّ هذا صِراطِي مُستَقِيماً فَاتَّبِعُوه‌ُ وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُل‌َ فَتَفَرَّق‌َ بِكُم عَن سَبِيلِه‌ِ انعام آيه 154. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 41)- خداوند به عنوان تحقیر شیطان و تقویت قلب جویندگان راه حق و پویندگان طریق توحید «فرمود: این راه مستقیمی است که بر عهده من است» و سنت همیشگیم (قالَ هذا صِراطٌ عَلَیَّ مُسْتَقِیمٌ). | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
| خط ۱۱۵: | خط ۲۳۵: | ||
[[رده:اغواگرى ابلیس]][[رده:اهمیت اخلاص]][[رده:اغواپذیرى اکثریت]][[رده:فضایل امام على]][[رده:اغواپذیرى انسان]][[رده:اغواناپذیرى بندگان خدا]][[رده:حاکمیت خدا]][[رده:سنتهاى خدا]][[رده:قدرت خدا]][[رده:مراد از صراط مستقیم]][[رده:اهمیت عبودیت]][[رده:اغواناپذیرى مخلصین]] | [[رده:اغواگرى ابلیس]][[رده:اهمیت اخلاص]][[رده:اغواپذیرى اکثریت]][[رده:فضایل امام على]][[رده:اغواپذیرى انسان]][[رده:اغواناپذیرى بندگان خدا]][[رده:حاکمیت خدا]][[رده:سنتهاى خدا]][[رده:قدرت خدا]][[رده:مراد از صراط مستقیم]][[رده:اهمیت عبودیت]][[رده:اغواناپذیرى مخلصین]] | ||
[[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره الحجر ]] | [[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره الحجر ]] | ||
{{#seo: | |||
|title=آیه 41 سوره حجر | |||
|title_mode=replace | |||
|keywords=آیه 41 سوره حجر,حجر 41,قَالَ هٰذَا صِرَاطٌ عَلَيَ مُسْتَقِيمٌ,اغواگرى ابلیس,اهمیت اخلاص,اغواپذیرى اکثریت,فضایل امام على,اغواپذیرى انسان,اغواناپذیرى بندگان خدا,حاکمیت خدا,سنتهاى خدا,قدرت خدا,مراد از صراط مستقیم,اهمیت عبودیت,اغواناپذیرى مخلصین,آیات قرآن سوره الحجر | |||
|description=قَالَ هٰذَا صِرَاطٌ عَلَيَ مُسْتَقِيمٌ | |||
|image=Wiki_Logo.png | |||
|image_alt=الکتاب | |||
|site_name=الکتاب | |||
}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ مرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۹:۲۵
| کپی متن آیه |
|---|
| قَالَ هٰذَا صِرَاطٌ عَلَيَ مُسْتَقِيمٌ |
ترجمه
| الحجر ٤٠ | آیه ٤١ | الحجر ٤٢ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«هذا»: این راهی که پویندگان مخلص راه توحید در پیش گرفته‌اند. این محافظت و مراقبت از جویندگان راستین راه حق در برابر وسوسه‌های اهریمن. «عَلَیَّ»: بر من است. راه به سوی من دارد. در صورت دوم، (عَلی) به معنی (إلَی) است.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
وَ عَلَى اللَّهِ قَصْدُ السَّبِيلِ وَ... (۰) وَ عَلَى اللَّهِ قَصْدُ السَّبِيلِ وَ... (۰)
وَ إِنَّهُ فِي أُمِ الْکِتَابِ... (۰) إِنَ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ (۰)
تفسیر
- آيات ۲۶ - ۴۸ سوره حجر
- معناى خلقت انسان از «صَلصَال مِن حَمَاءٍ مَسنُون»
- توضيحاتى درباره حقیقت «جانّ» و «جنّ»
- معناى كلمۀ «بَشَر»، در آيه شریفه
- توضیحی پیرامون معنای «تسویه» و «نفخ روح الهی در انسان»
- وجه تقييد و تحديد لعنت بر شيطان، تا روز جزا
- ابليس مأمور به سجده بر نوع بشر بود،د نه تنها آدم
- «وقت معلوم»، به چه معناست و براى چه كسى معلوم است؟!
- چرا شیطان، اغوای خود را به خدا نسبت داد و گفت: «ربّ بِما أغوَیتنی...»
- جواب كلّى، به مفسران مزبور
- معناى جملۀ شیطان که گفت: «لَأُزَيِّنَنَّ لَهُم فِى الأرض»
- مراد از «بندگان مُخلَصين»، كه از اغواى شيطان مصون هستند
- معناى آیه «هَذَا صِرَاطٌ عَلَىَّ مُستَقِيم»
- مقصود از «عِبَادِى» در آيه شريفه و نقد نظر مفسّران در اين باره
- معناى اين كه جهنم هفت در دارد: «لَهَا سَبعَةُ أبوَاب...»
- «متّقين» در آيه شریفه، اعمّ از «مُخلَصِين» هستند
- نقد سخن «فخر رازى» كه گفته است مراد از «متقين»، كسانى اند كه ازشرك بپرهيزند
- بيان حال متقين در ورودشان به بهشت
- قضاهاى رانده شده اى كه در قرآن حكايت شده است
- بحث روایتی: (رواياتى درباره برخی آیات گذشته)
- رواياتى در بيان مراد از درهاى جهنم در آیه: «لَهَا سَبعَةُ أبوَاب...»
- چند روايت در تفسير آیه: «إخوَاناً عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِين»
تفسیر نور (محسن قرائتی)
قالَ هذا صِراطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ «41»
(خداوند) فرمود: اين (اخلاص و نجات مخلصان) راه مستقيمى است كه خود برعهده دارم.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
قالَ هذا صِراطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ (41)
قالَ هذا صِراطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ: حق تعالى فرمود اين راه و دين مستقيم بر من است بيان هدايت به سوى آن به نصب دلايل، يا خطاب بر سبيل تهديد باشد، يعنى راه تو بر من و تو را از من گريزى نيست كقوله تعالى (إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ) «1» قرائت ديگر بتنوين (صِراطٌ عَلَيَّ) بنابر آنكه «على» صفت مستقيم باشد يعنى اين صراط رفيع عالى مستقيم است. چند روايت در تفسير برهان «2» وارد شده در تنزيل آيه شريفه به حضرت امير المؤمنين عليه السّلام از
«1» فجر آيه 14.
«2» تفسير برهان، جلد 2، صفحه 344.
جلد 7 - صفحه 111
جمله:
1- ابو حمزه ثمالى روايت نموده «1» كه سؤال نمودم از حضرت صادق عليه السّلام اين آيه را، فرمود: قال عليه السّلام و اللّه على و اللّه الميزان و الصّراط المستقيم: قسم به خدا على قسم به خدا ميزان و صراط مستقيم است.
2- ابو الحسن شاذان در كتاب «مائة مناقب» ذيل منقبت هشتاد و پنجم از حضرت جعفر بن محمد از پدر بزرگوارش على بن الحسين عليه السّلام نقل مى‌كند كه فرمود: ايستاد عمر بن خطاب خدمت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و عرض كرد: انّك لا تزال تقول لعلىّ بن أبي طالب عليه السّلام انت منّى بمنزلة هرون من موسى و قد ذكر هرون فى القرآن و لم يذكر عليّا عليه السّلام فقال النّبى: يا غليظ يا اعرابىّ انّك ما تسمع اللّه يقول هذا صراط علىّ مستقيم. «2» هميشه به حضرت على عليه السّلام فرمائى تو در نزد من به منزله هارونى براى موسى عليه السّلام و حال آن كه ذكر هارون در قرآن شده، لكن ذكر على نشده، حضرت فرمود: اى غليظ، اى اعرابى، آيا نشنيده‌اى خداى تعالى فرمايد (هذا صِراطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ).
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ (36) قالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ (37) إِلى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ (38) قالَ رَبِّ بِما أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ (39) إِلاَّ عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ (40)
قالَ هذا صِراطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ (41) إِنَّ عِبادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ (42) وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ (43) لَها سَبْعَةُ أَبْوابٍ لِكُلِّ بابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ (44)
ترجمه
گفت اى پروردگار من پس مهلت ده مرا تا روزى كه برانگيخته ميشوند
گفت پس همانا تو از مهلت داده شدگانى
تا روز وقت دانسته شده
گفت پروردگار من براى آنكه موجب گمراهى من شدى هر آينه زينت ميدهم براى
جلد 3 صفحه 253
ايشان در زمين و هر آينه گمراه ميكنم آنها را بتمامى
مگر بندگان تو از آنها كه خالص شدگانند
گفت اين راهى است بر من راست
همانا بندگان من نيست مر تو را بر ايشان سلطنتى مگر كسانيكه پيروى كردند تو را از گمراهان
و همانا جهنم هرآينه وعده گاه آنها است تمامى
مر آنرا است هفت دراز براى هر درى است از آنها پاره‌اى قسمت شده.
تفسير
ابليس پس از آنكه از درگاه ربوبيّت رانده و از رحمت رحيميه نااميد گرديد از خداوند بپاداش عباداتى كه تا آنزمان كرده بود در خواست نمود كه خداوند باو تا قيامت كه روز بعث خلايق است عمر دهد و عذاب نفرمايد او را و اين مهلت را خداوند باو داد ولى تصريح بروز قيامت نفرمود بلكه فرمود تا روز كه وقت آن معلوم است براى خدا كه محتمل است روز قيامت باشد چنانچه جمعى گفته‌اند و محتمل است روز مرگ خلائق باشد كه آنوقتى است كه نفخه اوّل صور دميده ميشود چنانچه در علل از امام صادق عليه السّلام نقل شده و فرموده است ابليس ميان نفخه اوّل و دوم ميميرد و محتمل است روز بعث و ظهور امام زمان باشد چنانچه عياشى ره از آنحضرت نقل نموده و آنكه امام زمان آن ملعون را در مسجد كوفه ميكشد و آن روز وقت معلوم است و آنملعون پس از گرفتن مهلت عرضه داشت اى پروردگار من براى آنكه امر نمودى مرا بسجود آدم كه شأن من نبود و اين موجب محروميت من شد از رحمت تو زينت ميدهم در نظر بنى آدم باطل و معصيت تو را و گمراه ميكنم ايشانرا بتمامى مگر بندگان تو را از آنها كه خالص نمودى ايشانرا براى طاعت خود و بعضى مخلصين بكسر لام قرائت نموده‌اند يعنى مگر بندگان تو را كه خالص نمودند نفوس خود را براى طاعت تو و نسبت اغواء بخداوند بگمان شيطان رجيم بود كه تصوّر مينمود امر خداوند بسجود موجب گمراهى او شده با آنكه تكبر و غرور و خودسرى او موجب گمراهى و بدبختى و شقاوت ابدى او گرديد و الا خداوند كسيرا اغواء و اضلال نميفرمايد مگر مراد از اغواء نوميدى و محروميت باشد چنانچه مكرر در مواردى ذكر شده كه مراد از اضلال ترك اعانت و مخذوليت است و اينجا هم بعضى گفته‌اند و محتمل است مراد از اغواء حكم الهى بغوايت و ضلالت ابليس باشد يعنى براى آنكه حكم كردى بغوايت و ضلالت من گمراه
جلد 3 صفحه 254
ميكنم بندگان تو را و اين حكم را استفاده نموده از لعنت ابدى و طرد خود از درگاه احديّت در كلام الهى و اين معنى را نديدم كسى ذكر كرده باشد از مفسّرين با آنكه بنظر حقير لطيف و مناسب است و معانى ديگرى ذكر كرده‌اند كه ظاهرا بى‌وجه و دور از نظر و ذوق است در هر حال اين موجب لجاج و عناد و عداوت او با خدا و حضرت آدم عليه السّلام و اولاد او گرديد و كافر شد بكفرى كه اشدّ اقسام كفر است با آنكه معتقد بود بوحدانيّت خدا و نبوّت انبياء او پس بايد پناه برد بخدا از وجود اين صفات در نفس كه چه بسيار شخص را به اسفل السّافلين جهنّم خواهد كشاند و خداوند در جواب شيطان فرمود اين اخلاص در عقائد و اعمال كه خودت گفتى راهى است بسوى من اگر كلمه على بمعناى الى باشد چنانچه بعضى گفته‌اند يا راهى است كه لازم است بر من رعايت آن كه فيض ره فرموده و آن راه مستقيم و راست است انحراف و اعوجاجى ندارد هر كس ميتواند از آنراه بمن و اصل شود و تو نميتوانى كسيرا باجبار از آنراه باز دارى چون تو بر بندگان من سلطنت ندارى فقط ميتوانى آنها را وسوسه نمائى و از راه راست باز دارى و در اين صورت آنها خودشان باختيار در تحت تصرّف و سلطنت تو در آمده‌اند و از من بى‌لطفى نسبت بآنها نشده و موعد ما با آنها جهنم است كه تمامى بايد در آن جاى گيرند و آن هفت در دارد و هر درى مخصوص بدسته‌اى از گمراهان و اتباع شيطان است و بعضى كلمه على را بكسر لام بر وزن فعيل قرائت نموده‌اند و در مجمع اين قرائت را نسبت بامام صادق عليه السّلام داده و بعلوّ شرف تفسير ميشود و در كافى از آنحضرت اين قرائت بطورى نقل شده كه فيض ره احتمال داده بنحو اضافه صراط بعلى باشد يعنى اين راه راست ولايت على عليه السّلام است كه مستقيم است و از امام سجّاد عليه السّلام عيّاشى ره نقل نموده كه آن امير المؤمنين عليه السّلام است و بنابراين كلمه هذا اشاره بوجود مبارك آنحضرت است كه شايد شبح آن در عرش موجود و مرئى بوده است و نيز در كافى از آنحضرت نقل نموده كه و اللّه نيست مراد از بندگانى كه شيطان بر آنها سلطنت ندارد مگر ائمه و شيعيان ايشان و عيّاشى ره نيز اين معنى را از آنحضرت نقل نموده و قمّى ره از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه موعد وقوف مردم است بر صراط و نيز قمّى ره فرمودم كه داخل ميشود در هر درى از درهاى جهنم اهل ملّتى و در مجمع از امير المؤمنين عليه السّلام نقل نموده كه فرمود جهنّم
جلد 3 صفحه 255
را هفت در است طبقه‌ها دارد هر طبقه‌اى فوق طبقه‌اى است و يك دست مبارك را روى دست ديگر گذارد و فرمود اين چنين است خداوند جنان را بر زمين وضع فرمود و نيران را بعضى فوق بعضى اسفل آنها جهنّم است و فوق آن لظى و فوق آن حطمه و فوق آن سقر و فوق آن جحيم و فوق آن سعير و فوق آن هاويه و در روايت ديگرى اسفل را هاويه ذكر نموده و اعلى را جهنّم و بعضى براى هر در و طبقه‌اى اهلى ذكر كرده‌اند و چون دليلى براى آن اقامه و مناسبتى اعتبار نشده بود حقير نقل ننمودم بلى از روايت خصال از امام صادق عليه السّلام استفاده ميشود كه يك در مخصوص باهل شرك و يك در مخصوص به بنى اميّه و يك در مخصوص بنو اصب و خوارج و كسانى است كه از ائمه اطهار اعراض نموده‌اند و اين هم معلوم است كه درك اسفل جايگاه منافقان است و بنظر حقير طبقات بحسب مراتب تبعيّت از شيطان است و از زير زمين شروع شده پائين ميرود و البتّه گناهكاران از اهل ايمان در طبقه اوّل جاى دارند كه عذابش خفيف‌تر و وقوفش آسان‌تر است و محتمل است مراد از هفت در دوزخ هفت معصيت كبيره باشد كه جمعى كبائر را منحصر بآنها دانسته‌اند شرك و قتل و قذف و اكل مال يتيم و زنا و فرار از جهاد و عقوق و الدين و بعضى هفت در جهنّم را عبارت از هفت خلق كه اصول اخلاق ذميمه است دانسته‌اند كه در اوّل كتاب ذيل آيه اهدنا الصراط المستقيم ذكر شد و اللّه اعلم ..
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
قالَ هذا صِراطٌ عَلَيَّ مُستَقِيم‌ٌ (41)
(خداوند فرمود اينست راهي که بر من بمقتضاي حكمت و عدل لازم و واجب است و راه مستقيم است) در برهان اخباري نقل كرده که صراط علي بنحو اضافه صراط بعلي مستقيم يعني راه مستقيم راه علي امير المؤمنين است لكن اينکه اخبار بر فرض صحت سند محمول بر اينست که صراتي که بر خداوند لازم بود بيان فرمايد صراط عليست و او صراط مستقيم است لذا مي‌گوييم: اصلا خلقت جن و انس براي
جلد 12 - صفحه 40
عبادت و معرفت است چنانچه ميفرمايد:
وَ ما خَلَقت‌ُ الجِن‌َّ وَ الإِنس‌َ إِلّا لِيَعبُدُون‌ِ ذاريات آيه 56.
و البته عبادت خدا فرع ايمانست و گفته‌ايم که معناي عدل الهي آنست که هر فعلي که حسن صرف باشد يا حسن مطلق بر خدا لازم است زيرا تركش قبيح است و محال است از خدا صادر شود چون شش قسم فعل داريم حسن صرف قبيح صرف لغو صرف حسن مطلق قبيح مطلق لغو مطلق اگر مصلحت دارد و مفسده ندارد حسن صرف است و اگر مفسده دارد و مصلحت ندارد قبيح صرف است و اگر نه مصلحت دارد و نه مفسده لغو صرف است و اگر هم مصلحت دارد هم مفسده اگر مصلحت غالب باشد حسن مطلق و اگر مفسده غالب باشد قبيح مطلق و اگر مساوي باشد لغو مطلق و دو قسم قبيح و لغو محال است از خداوند صادر شود و خلاف عدل است ولي دو قسم حسن لازم است چون تركش قبيح است.
لذا (قال هذا) يعني دين حق از معارف و اخلاق و اعمال که پيغمبر صلّي اللّه عليه و اله و سلّم آورد و ساير انبياء و اوصياء آنها بيان فرمودند و بر طبقش رفتار نمودند (صراط) راه سعادت و رستگاري و نجات از مهالك دنيوي و اخروي و نائل شدن بتفضلات الهي (علي) بر خداوند بمقتضي المصلحة و الحكمة و العدل لازم است ببندگان ابلاغ فرمايد بتوسط ارسال رسل و انزال كتب و جعل احكام (مستقيم) است و اعوجاجي ندارد، و در خبر داريم که هر که در راه ديانت منحرف نشد و مشي كرد قيامت هم از صراط مستقيما عبور ميكند و هر که غير ديانت رفتار كرد سبل شيطان است و معوج است و در صراط لغزش دارد چنانچه ميفرمايد:
وَ أَن‌َّ هذا صِراطِي مُستَقِيماً فَاتَّبِعُوه‌ُ وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُل‌َ فَتَفَرَّق‌َ بِكُم عَن سَبِيلِه‌ِ انعام آيه 154.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 41)- خداوند به عنوان تحقیر شیطان و تقویت قلب جویندگان راه حق و پویندگان طریق توحید «فرمود: این راه مستقیمی است که بر عهده من است» و سنت همیشگیم (قالَ هذا صِراطٌ عَلَیَّ مُسْتَقِیمٌ).
نکات آیه
۱- عبودیت و پاک بودن از هرگونه ناخالصى، صراط مستقیم الهى است. (إلاّ عبادک منهم المخلصین . قال هذا صرط علىّ مستقیم)
۲- توانایى ابلیس به اغواى اکثریت مردم و ناتوانى وى بر اغواى بندگان خالص خداوند، قانون و سنت الهى (إلاّ عبادک منهم المخلصین . قال هذا صرط علىّ مستقیم) برداشت فوق، مبتنى بر این احتمال است که مشارالیه «هذا» امر اغواگرى ابلیس نسبت به اکثریت مردم و اغوا ناپذیرى بندگان خالص باشد. کلمه «علىّ» دربردارنده تضمین و عهده دارى است و «مستقیم» چیزى است که انحراف در آن راه ندارد. بنابراین معناى «هذا صراط علىّ مستقیم» این خواهد بود: چنین امرى از ناحیه خداوند، حکمى تغییرناپذیر است که اصطلاحاً آن را «سنت» مى نامند.
۳- تمامى تلاش و توان ابلیس براى اغواى اکثریت مردمان، تحت حاکمیت و قدرت خداوند است. (هذا صرط علىّ مستقیم) جمله «هذا صراط علىّ مستقیم» احتمال دارد در پاسخ ابلیس باشد که با انانیت، اغواگرى مردمان را با تأکید به خود نسبت داد و خداوند، جواب مى دهد: چنین نیست; بلکه این امر تحت قدرت اوست.
روایات و احادیث
۴- «عن سلام بن المستنیرالجعفى قال: دخلت على أبى جعفر(ع) ... قال: قلت: ما قول الله عزّوجلّ فى کتابه: «قال هذا صراط علىّ مستقیم» قال: صراط على بن أبى طالب(ع)...;[۱] از سلام بن مستنیر جعفى روایت شده است که گفت: وارد بر امام باقر(ع) شدم و گفتم: مقصود از سخن خداوند عزّوجلّ در کتابش چیست که مى فرماید: «قال هذا صراط علىّ مستقیم»؟ فرمود: [این راه]، راه على بن ابى طالب(ع) است...».
موضوعات مرتبط
- ابلیس: اغواگرى ابلیس ۲، ۳
- اخلاص: اهمیت اخلاص ۱
- اکثریت: اغواپذیرى اکثریت ۲
- امام على(ع): فضایل امام على(ع) ۴
- انسان: اغواپذیرى انسان ۲
- بندگان خدا: اغواناپذیرى بندگان خدا ۲
- خدا: حاکمیت خدا ۳; سنتهاى خدا ۲; قدرت خدا ۳
- صراط مستقیم ۱: مراد از صراط مستقیم ۱ ۴
- عبودیت: اهمیت عبودیت ۱
- مخلصین: اغواناپذیرى مخلصین ۲
منابع
- ↑ تفسیر فرات، ص ۲۲۵، ح ۱، مسلسل ۳۰۲; بحارالأنوار، ج ۳۵، ص ۳۷۲، ح ۱۸.
