هُزُوا: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(Added word proximity by QBot) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/هُزُوا | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/هُزُوا | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
| خط ۴: | خط ۵: | ||
*[[ریشه هزء | هزء]] (۳۴ بار) [[کلمه با ریشه:: هزء| ]] | *[[ریشه هزء | هزء]] (۳۴ بار) [[کلمه با ریشه:: هزء| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
هزء و هزو به معنى مسخره كردن است كه حكايت از استخفاف مسخره شده دارد، اولى به ضم زاء آمده دومى به ضم هر دو. استهزاء نيز به معنى مسخره كردن است. [توبه:65]. بگو آيا به خدا و آياتش و رسولش مسخره و شوخى مىكرديد؟! [بقره:231]. «هُزُواً» به ضم هاء و زاء يازده بار در قرآن مجيد آمده و همه مصدر به معناى مفعول اند يعنى «مهزؤبه» و مسخره شده. كه عبارت اخراى بى ارزش است. راجع به [بقره:15]. كه نسبت آن به خدا داده شده رجوع شود به «مكر». [حجر:95]. آيه ماقبل اين است «فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكينَ - اِنَّا كَفَيْناكَ» يعنى آنچه را كه امر مىشوى آشكار كن و از مشركان روى گردان زيرا كه ما از تو مسخره كنندگان را كفايت كرديم (به تو نتوانند آزارى رسانند) معلوم مىشود كه عدهاى با نفوذ از مشركان آن جناب را مسخره مىكردهاند كه خداوند در قبال آنها به آن حضرت تأمين داده است. در تفسير عياشى نقل كرده: آنها پنج نفر از قريش بودند: وليد بن مغيره مخزومى، عاص بن وائل سهمى، حارث بن حنظله، اسودبن عبد يغوث، اسود بن مطلب بن اسد. چون خدا فرمود «اِنَّا كَفَيْناكَ الْمُسْتَهْزِءينَ» آن حضرت دانست كه خدا خوارشان كرده است و خدا آنها را به مرگ خوار كننده از بين برد. در مجمع سومى را حرث بن قيس نقل كرده و آنگاه كيفيت نابوديشان را نقل نموده است. | |||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
وَ:100, اللّه:36, مِن:32, الّذِين:32, إِن:31, أَ:29, إِذَا:26, لا:23, اتّخَذُوا:23, لَهُم:23, إِلاّ:23, أُولٰئِک:23, لَعِبا:21, هٰذَا:21, آيَات:21, يَتّخِذُونَک:21, الّذِي:20, عَذَاب:20, آيَاتِي:19, تَتّخِذُوا:19, مُهِين:18, آمَنُوا:18, مَا:17, أَن:17, کَفَرُوا:17, قَالُوا:17, مَن:16, تَتّخِذُنَا:16, اتّخَذُوهَا:16, أُنْذِرُوا:16, يَتّخِذَهَا:16, دِينَکُم:16, اتّخَذَهَا:16, رُسُلِي:16, قَال:16, أَظْلَم:15, غَرّتْکُم:15, أَعُوذ:15, الصّلاَة:15, شَيْئا:15, ذٰلِک:15, اذْکُرُوا:15, عِلْم:14, نِعْمَة:14, الْحَيَاة:14, مِمّن:14, إِلَى:14, بِاللّه:14, اتّخَذْتُم:14, آيَاتِنَا:14, بِغَيْر:14, رَأَوْک:14, الدّنْيَا:14, يَذْکُر:14, جَهَنّم:14, عَمِلُوا:14, بِأَنّکُم:14, بَعَث:14, ذُکّر:14, بِأَنّهُم:14, عَلَيْکُم:14, بَقَرَة:14, نَادَيْتُم:14, قَوْم:13, أُوتُوا:13, آلِهَتَکُم:13, وَرَائِهِم:13, عَلِم:13, الصّالِحَات:13, تَذْبَحُوا:13, بِآيَات:13, فَالْيَوْم:13, ذٰلِکُم:13, نَاصِرِين:13, أَکُون:13, رَسُولا:12, نُشُورا:12, رَبّه:12, نَفْسَه:12, سَبِيل:12, تُتْلَى:12, الْکِتَاب:12, رَآک:12, مُؤْمِنِين:12, کَانَت:12, عَلَيْه:11, کُنْتُم:11, يَرْجُون:11, ظَلَم:11, أَلِيم:11, قُل:11, يَعْقِلُون:11, الْحَق:11, لَکُم:11, فَأَعْرَض:11, کَاد:11, يُخْرَجُون:11, هُم:11, بِمَا:11, الْجَاهِلِين:11, يَأْمُرُکُم:11, عَن:11, مِنْهَا:11, بِه:11, فَقَد:11, بِذِکْر:11, قَبْلِکُم:11, أَنْزَل:11, لِيُضِل:11, أَيّهَا:11, الرّحْمٰن:10, جَزَاؤُهُم:10, لِيُدْحِضُوا:10, يَا:10, الْحَدِيث:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::هُزُوا]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۱۹
ریشه کلمه
- هزء (۳۴ بار)
قاموس قرآن
هزء و هزو به معنى مسخره كردن است كه حكايت از استخفاف مسخره شده دارد، اولى به ضم زاء آمده دومى به ضم هر دو. استهزاء نيز به معنى مسخره كردن است. [توبه:65]. بگو آيا به خدا و آياتش و رسولش مسخره و شوخى مىكرديد؟! [بقره:231]. «هُزُواً» به ضم هاء و زاء يازده بار در قرآن مجيد آمده و همه مصدر به معناى مفعول اند يعنى «مهزؤبه» و مسخره شده. كه عبارت اخراى بى ارزش است. راجع به [بقره:15]. كه نسبت آن به خدا داده شده رجوع شود به «مكر». [حجر:95]. آيه ماقبل اين است «فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكينَ - اِنَّا كَفَيْناكَ» يعنى آنچه را كه امر مىشوى آشكار كن و از مشركان روى گردان زيرا كه ما از تو مسخره كنندگان را كفايت كرديم (به تو نتوانند آزارى رسانند) معلوم مىشود كه عدهاى با نفوذ از مشركان آن جناب را مسخره مىكردهاند كه خداوند در قبال آنها به آن حضرت تأمين داده است. در تفسير عياشى نقل كرده: آنها پنج نفر از قريش بودند: وليد بن مغيره مخزومى، عاص بن وائل سهمى، حارث بن حنظله، اسودبن عبد يغوث، اسود بن مطلب بن اسد. چون خدا فرمود «اِنَّا كَفَيْناكَ الْمُسْتَهْزِءينَ» آن حضرت دانست كه خدا خوارشان كرده است و خدا آنها را به مرگ خوار كننده از بين برد. در مجمع سومى را حرث بن قيس نقل كرده و آنگاه كيفيت نابوديشان را نقل نموده است.
