بِآيَات
از الکتاب
منظور از «آیات اللّه»، یا «آیات تکوینى» یعنى آثار عظمت الهى در نظام آفرینش است; و در این صورت اشاره به مسأله توحید مى باشد. در حالى که «لِقائِهِ» اشاره به مسأله معاد است، یعنى آنها هم منکر مبدأ هستند و هم منکر معاد. و یا اشاره به «آیات تشریعى» یعنى آیاتى که خداوند بر پیامبرانش نازل کرده، که هم از مبدأ سخن مى گوید، هم از نبوّت و هم از معاد، و در این صورت تعبیر به «لِقائِهِ» از قبیل ذکر عام بعد از خاص است. این احتمال نیز، وجود دارد که، منظور، همه آیات خدا در عالم آفرینش و تشریع است.
ریشه کلمه
کلمات نزدیک مکانی
وَ اللّه الّذِين مِن لا رَبّهِم کَفَرُوا کَانُوا کَذّبُوا إِن أُولٰئِک هُم لَهُم مَا مَن عَذَاب يَکْفُرُون رَبّه يُؤْمِنُون يَجْحَدُون مِمّن رَبّنَا يَقْتُلُون يَا أَظْلَم بِغَيْر عَنْهَا لِم ذُکّر الْکِتَاب تَکْفُرُون ذٰلِک أَهْل قَبْلِهِم قُل أَن لَم ثَمَنا بِأَنّهُم لِقَائِه قَلِيلا فَإِن بِذُنُوبِهِم حَق الظّالِمِين الّذِي النّبِيّين الْأَنْبِيَاء فِرْعَوْن ثُم هُدًى الْقَوْم أَلِيم آل الْأَرْض عَن إِلاّ کُفْرِهِم ذُکّرُوا يَکْفُر آمَنّا يُؤْمِن عَصَوْا يَشْتَرُون کَذٰلِک نُکَذّب فَاسِقُون مَرّوا هٰذَا فَعَلَى فَتَکُون أَکْثَرُهُم أَ فَأَهْلَکْنَاهُم شَدِيد عَلَيْهِم يَسْتَهْزِءُون أَنْتُم أَعْرَض صُنْعا جَاءَتْنَا صَدَف يُؤْفَک لِلّه نَصِير مَقَامِي قَتْلِهِم لَعَذَاب يَهْدِيهِم مُشْفِقُون تِلْک کَان يَخِرّوا بِالْعِبَاد لَقَد السّوءَى نَکُون حَاق مِيثَاقَهُم إِذ
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
