تَشْکُرُون: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(Added word proximity by QBot) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/تَشْکُرُون | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/تَشْکُرُون | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
| خط ۴: | خط ۵: | ||
*[[ریشه شکر | شکر]] (۷۵ بار) [[کلمه با ریشه:: شکر| ]] | *[[ریشه شکر | شکر]] (۷۵ بار) [[کلمه با ریشه:: شکر| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
ثنا گوئى در مقابل نعمت. در مجمع فرموده: شكر اعتراف به نعمت است توأم با نوعى تعظيم. رمّانى گفته: شكر اظهار نعمت است راغب گويد: شكر يادآورى نعمت و اظهار آن است... ضد آن كفر به معنى نسيان و پوشاندن نعمت است... شكر بر سه نوع است: شكر قلب و آن يادآورى نعمت است. شكر زبان و آن ثناگوئى در مقابل نعمت است. شكر جارح وآن مكافات نعمت به قدر قدرت است. بقيه مطلب در «حمد» گذشت. شكر فقز در مقابل نعمت و بذل است. چنانكه فرموده [نحل:121]، [ابراهيم:37]، [نحل:114]. شكور: صيغه مبالغه است و آن وصف خدا و بنده هر دو آمده است مثل [فاطر:34]، [تغابن:17]، [ابراهيم:5]. در وصف حضرت نوح آمده [اسراء:3]. شكور به ضمّ (ش) مصدر است به معنى شكر [انسان :9]. در اينجا لازم است به چند مطلب اشاره شود: 1- شكر خدا ياد آورى نعمتهاى او ثناگوئى در مقابل آنها است چنانكه فرموده [نحل:114]. اعمال مذهبى و اطاعت پروردگار بهترين شكر در مقابل نعمتها است [سباء:12]. وآن قسم سوم از اقسام شكر است كه از راغب نقل گرديد. سجده شكر، نماز شكر، احسان و وليمه شكر از قبيل است روايت شده: چون سر ابن زياد را به مدينه آوردند حضرت سجّاد عليه السلام به شكرانه آن قدرى ميوه بر اهل مدينه تقسيم فرمود. 2- شكر از بنده همان است كه گفته شد. شكر از خدا مجازات عمل صالح بنده است و خداوند از اين عمل شاكر و شكور است [بقره:158]. ايضاً [فاطر:30]. چنين عمل را عمل مشكور نعمت گوئيم [انسان:22]. 3- شكر سبب مزيد نعمت است چنانكه فرموده [ابراهيم:7]. در تفسير عياشى از حضرت امام صادق عليه السلام نقل است هر بندهاى كه خدا به او نعمت بدهد در قلبش آن را بداند - و در روايتى با قلبش بهآن اقرار كند - و با زبان خدا را حمد نمايد شخن او به آخر نمىرسد تا خدا به زيادت فرمان دهد. از اين قبيل روايت بسيار مىتوان يافت. آيه [نمل:40]. نيز مطلب آيه فوق را مىرساند. نا گفته نماند ذيل آيه اول «وَ لَئِن كَفَرْتُمْ اِنَّ عَذابى لَشَديدٌ» عكس مطلب را روشن مىكند يعنى كفران نعمت سبب از بين رفتن آن است و اگر ظاهراً هم از بين نرود به نقمت مبدل مىشود و روسياهى به بار مىآورد. 4- شكر گزار بنده حكيم و داراى درك است [لقمان:12]. 5- در قرآن مجيد راجع به شكر بسيار تشويق شده است. آنچه از دست بندگان آيد همان است كه نعمتهاى خدا را ياد اورند و ثنا گوئى پردازند دراينجا چند حديث از كافى باب شكر نقل مىشود: عَنْ اَبى عَبْدِاللّهِ عليه السلام قالَ: شُكْرُ النِّعِمِ اِجْتِنابُ الْمَحارِمِ وَ تَمامُ الشُّكْرِ قَوْلُ الرَّجُلِ: اَلْحَمْدُلَلّهِ رَبِّ الْعالَمينَ. عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ خَلّادِ قالَ سَمِعَتُ اَبَاالْحَسَنِ صَلَواتُ اللّهِ عَلَيْهِ يَقُولُ: مَنْ حَمِدَاللّهِ عَلَى النِّعْمَةِ فَقَدْ شَكَرَهُ وَ كانَ الْحَمْدُ اَفْضَلُ «مِنْ» تِلْكَ النِّعْمَةِ. عَنْ صَفْوانِ الْجَمّالِ عَنْ اَبى عَبْدِاللّهِ قالَ: قالَ لى ما اَنْعَمَ اللّهُ عَلى عَبْدٍ بِنِعْمَةٍ صَغُرَتْ اَوْ كَبُرَتْ، فَقالَ الْحَمْدُلِلّهِ فَقَدْ اَدّى شُكْرَها. | |||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
وَ:100, لَعَلّکُم:49, مِن:27, مَا:26, فِي:24, أَ:23, اللّه:22, لَکُم:21, فَضْلِه:20, قَلِيلا:19, الْأَفْئِدَة:19, عَلَيْکُم:18, لِتَبْتَغُوا:17, الْأَرْض:17, الْأَبْصَار:16, الّذِين:16, يَا:16, لا:16, إِذ:16, الّذِي:16, ثُم:16, أَيّهَا:15, هُو:15, لَقَد:15, لَن:15, إِذَا:15, يُولِج:14, ذَرَأَکُم:14, آمَنُوا:14, بَعْد:14, السّمْع:14, أَنْتُم:14, النّهَار:13, فِيه:13, إِلَى:13, کَذٰلِک:13, قُل:13, يَوْم:12, اذْکُرُوا:12, يَنَال:12, لَم:12, أَلْقَى:12, أَن:12, اللّيْل:12, ظَلّلْنَا:12, فَرَأَيْتُم:12, قَالُوا:12, سَخّر:12, تَقُول:12, يُنَادِيهِم:12, يَرَوْا:12, لِلْمُؤْمِنِين:12, ذٰلِک:12, مَوْتِکُم:12, آتَيْنَا:12, الطّيّبَات:12, النّار:12, خَلَقْنَاکُم:12, سَأَلَک:12, فَلَو:12, آيَاتِه:12, نِعْمَة:12, أَرْسَلْنَا:12, الّتِي:12, سَخّرْنَاهَا:12, لُحُومُهَا:12, فَاتّقُوا:12, مَعَايِش:12, الْغَمَام:12, فَيَقُول:12, عِبَادِي:12, مُوسَى:12, هَدَاکُم:12, أُجَاجا:12, نِعْمَتَه:12, تُورُون:12, الْفُلْک:12, بِأَمْرِه:12, مَوَاخِر:12, إِلَيْه:12, جَعَلْنَاه:12, الطّيْر:12, ضَلَلْنَا:12, أَيْن:12, قَبْلِک:12, رَوَاسِي:12, صَوّرْنَاکُم:12, إِنّمَا:12, أَذِلّة:12, عَنّي:12, الْکِتَاب:12, فِيهَا:12, لِيُتِم:12, رَزَقَکُم:12, شُرَکَائِي:11, يَکْفِيَکُم:11, بَعَثْنَاکُم:11, يُبَيّن:11, عَنْکُم:11, رُسُلا:11, أَنْزَلْنَا:11, نَشَاء:11, السّمَاوَات:11, عَلَى:11, فَإِنّي:11, الْمُعْتَرّ:11, تَخُونُوا:11, مُسَخّرَات:11, الْخَمْر:11, الْفُرْقَان:11, جَعَل:11, قَرِيب:11, جَعَلْنَا:11, عَفَوْنَا:11, الْمُنْزِلُون:11, لَو:11, تَمِيد:11, تَنْظُرُون:11, قُلْنَا:11, بِنَصْرِه:11, مِيثَاقَه:11, دِمَاؤُهَا:11, لِيُطَهّرَکُم:11, ظَالِمُون:11, لِتُکَبّرُوا:11, الْمَن:11, بِکُم:11, نَحْن:11, الْقَانِع:11, جَوّ:11, لِلْمَلاَئِکَة:11, أَيّدَکُم:11, أَيْمَانَکُم:11, کُنْتُم:11, بِبَدْر:11, يُمِدّکُم:11, أُجِيب:11, الْمَيْسِر:11, قَوْمِهِم:11, يُرِيد:11, لٰکِن:10, أَطْعِمُوا:10, لِتَسْکُنُوا:10, احْفَظُوا:10, فَآوَاکُم:10, نَصَرَکُم:10, أَنْشَأ:10, لِتَجْرِي:10, تَرَى:10, الْعِدّة:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::تَشْکُرُون]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۱۷
ریشه کلمه
- شکر (۷۵ بار)
قاموس قرآن
ثنا گوئى در مقابل نعمت. در مجمع فرموده: شكر اعتراف به نعمت است توأم با نوعى تعظيم. رمّانى گفته: شكر اظهار نعمت است راغب گويد: شكر يادآورى نعمت و اظهار آن است... ضد آن كفر به معنى نسيان و پوشاندن نعمت است... شكر بر سه نوع است: شكر قلب و آن يادآورى نعمت است. شكر زبان و آن ثناگوئى در مقابل نعمت است. شكر جارح وآن مكافات نعمت به قدر قدرت است. بقيه مطلب در «حمد» گذشت. شكر فقز در مقابل نعمت و بذل است. چنانكه فرموده [نحل:121]، [ابراهيم:37]، [نحل:114]. شكور: صيغه مبالغه است و آن وصف خدا و بنده هر دو آمده است مثل [فاطر:34]، [تغابن:17]، [ابراهيم:5]. در وصف حضرت نوح آمده [اسراء:3]. شكور به ضمّ (ش) مصدر است به معنى شكر [انسان :9]. در اينجا لازم است به چند مطلب اشاره شود: 1- شكر خدا ياد آورى نعمتهاى او ثناگوئى در مقابل آنها است چنانكه فرموده [نحل:114]. اعمال مذهبى و اطاعت پروردگار بهترين شكر در مقابل نعمتها است [سباء:12]. وآن قسم سوم از اقسام شكر است كه از راغب نقل گرديد. سجده شكر، نماز شكر، احسان و وليمه شكر از قبيل است روايت شده: چون سر ابن زياد را به مدينه آوردند حضرت سجّاد عليه السلام به شكرانه آن قدرى ميوه بر اهل مدينه تقسيم فرمود. 2- شكر از بنده همان است كه گفته شد. شكر از خدا مجازات عمل صالح بنده است و خداوند از اين عمل شاكر و شكور است [بقره:158]. ايضاً [فاطر:30]. چنين عمل را عمل مشكور نعمت گوئيم [انسان:22]. 3- شكر سبب مزيد نعمت است چنانكه فرموده [ابراهيم:7]. در تفسير عياشى از حضرت امام صادق عليه السلام نقل است هر بندهاى كه خدا به او نعمت بدهد در قلبش آن را بداند - و در روايتى با قلبش بهآن اقرار كند - و با زبان خدا را حمد نمايد شخن او به آخر نمىرسد تا خدا به زيادت فرمان دهد. از اين قبيل روايت بسيار مىتوان يافت. آيه [نمل:40]. نيز مطلب آيه فوق را مىرساند. نا گفته نماند ذيل آيه اول «وَ لَئِن كَفَرْتُمْ اِنَّ عَذابى لَشَديدٌ» عكس مطلب را روشن مىكند يعنى كفران نعمت سبب از بين رفتن آن است و اگر ظاهراً هم از بين نرود به نقمت مبدل مىشود و روسياهى به بار مىآورد. 4- شكر گزار بنده حكيم و داراى درك است [لقمان:12]. 5- در قرآن مجيد راجع به شكر بسيار تشويق شده است. آنچه از دست بندگان آيد همان است كه نعمتهاى خدا را ياد اورند و ثنا گوئى پردازند دراينجا چند حديث از كافى باب شكر نقل مىشود: عَنْ اَبى عَبْدِاللّهِ عليه السلام قالَ: شُكْرُ النِّعِمِ اِجْتِنابُ الْمَحارِمِ وَ تَمامُ الشُّكْرِ قَوْلُ الرَّجُلِ: اَلْحَمْدُلَلّهِ رَبِّ الْعالَمينَ. عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ خَلّادِ قالَ سَمِعَتُ اَبَاالْحَسَنِ صَلَواتُ اللّهِ عَلَيْهِ يَقُولُ: مَنْ حَمِدَاللّهِ عَلَى النِّعْمَةِ فَقَدْ شَكَرَهُ وَ كانَ الْحَمْدُ اَفْضَلُ «مِنْ» تِلْكَ النِّعْمَةِ. عَنْ صَفْوانِ الْجَمّالِ عَنْ اَبى عَبْدِاللّهِ قالَ: قالَ لى ما اَنْعَمَ اللّهُ عَلى عَبْدٍ بِنِعْمَةٍ صَغُرَتْ اَوْ كَبُرَتْ، فَقالَ الْحَمْدُلِلّهِ فَقَدْ اَدّى شُكْرَها.
