الرحمن ٧٠: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۰۸:۴۰

فِيهِنَ‌ خَيْرَاتٌ‌ حِسَانٌ‌

گسترشکپی متن آیه
فِيهِنَ‌ خَيْرَاتٌ‌ حِسَانٌ‌

ترجمه

و در آن باغهای بهشتی زنانی نیکو خلق و زیبایند!

ترتیل:

ترجمه:

الرحمن ٦٩

آیه ٧٠

الرحمن ٧١


سوره :	سوره الرحمن
نزول :	٢ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات :	٣
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«خَیْرَاتٌ»: جمع خَیْرَة، خوب و نیک سیرت. «حِسَان»: جمع حَسَنَة، زیبا و قشنگ. یعنی زنان بهشتی حُسن سیرت و حُسن صورت دارند.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ عِنْدَهُمْ‌ قَاصِرَاتُ‌ الطَّرْفِ‌... (۰) کَأَمْثَالِ‌ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ‌ (۰)

تفسیر

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

فِيهِنَّ خَيْراتٌ حِسانٌ (70)

فِيهِنَّ خَيْراتٌ‌: در اين چهار بهشت زنانى باشند صاحب اخلاق فاضله و صفات حميده، حِسانٌ‌: نيكو صورت و حسن جمال، يعنى به حسن خلق پيراسته و به حسن خلق آراسته و از جميع اوصاف رذيله مبرا و معرا هستند. و اينكه بعضى مفسران چنين تفسير كرده‌اند كه ايشان زنانى هستند كه تيز زبان و هرزه‌گوى و سليطه و نابكار و بدبو و مؤذى شوهران، نباشند؛ تعريف بلازم است، زيرا زنانى كه در خلق و خلق كامل باشند البته از صفات رذايل مهذب خواهند بود. نزد بعضى مراد زنان اهل دنيا كه در بهشت نامزد ازواج خود باشند و ايشان در حسن خلق و خلق از حوريان [در پيش باشند].

عقبة بن عبد الغفار نقل نموده كه حوريان بهشت دستهاى يكديگر گرفته و به آواز خوش و صورت دلكش بر وجهى كه هيچكس مثل آن آواز نشنيده باشند گويند: نحن الرّاضيات فلا نسخط ابدا، نحن المقيمات فلا نظعن ابدا، نحن خيرات حسان خلقنا للأزواج الكرام: ما خشنوديم كه هرگز خشم نگيريم، ما مقيمانيم كه هرگز از اينجا بيرون نرويم، ما آراسته‌ايم به خصال جمال و خلق شده‌ايم براى‌

«1» كفاية الموحدين ج 4 ص 376 بنقل از مجمع.

جلد 12 - صفحه 438

مردمان گرام‌ «1».

و از حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله منقول است چون حوريان اين ندا كنند زنان مؤمنه گويند: نحن المصلّيات و ما صلّيتنّ، نحن الصّائمات و ما صمتنّ، نحن المتصدّقات و ما تصدّقتنّ، نحن المتوضّيات و ما توضّيتنّ ما نمازگزاران بوديم و شما نبوديد، ما روزه دارانيم و شما نبوديد، ما صدقه دهندگانيم و شما نبوديد، ما وضو گيرندگانيم و شما نبوديد. بعد از آن فرمود: به خدا كه ايشان بر حوريان غالب باشند «2».

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

وَ مِنْ دُونِهِما جَنَّتانِ (62) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (63) مُدْهامَّتانِ (64) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (65) فِيهِما عَيْنانِ نَضَّاخَتانِ (66)

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (67) فِيهِما فاكِهَةٌ وَ نَخْلٌ وَ رُمَّانٌ (68) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (69) فِيهِنَّ خَيْراتٌ حِسانٌ (70) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (71)

حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِي الْخِيامِ (72) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (73) لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ (74) فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (75) مُتَّكِئِينَ عَلى‌ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَ عَبْقَرِيٍّ حِسانٍ (76)

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (77) تَبارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ (78)

ترجمه‌

و فروتر از آن دو بهشت دو بهشت ديگر است‌