فصلت ١: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن جزییات آیه) |
(←تفسیر) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۲#link346 | آيات ۱ - ۱۲ سوره | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۲#link346 | آيات ۱ - ۱۲ سوره فصّلت]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۲#link347 | غرض اصلى | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۲#link347 | غرض اصلى سوره مباركه فصّلت]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۲#link348 | نكته اى كه از | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۲#link348 | نكته اى كه از جملۀ «تَنزِيلٌ مِنَ الرّحمَانِ الرّحّيم»، استفاده مى شود]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۳#link350 | توضيحى راجع به عربى و جهانی بودن قرآن]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۳#link350 | توضيحى راجع به عربى بودن قرآن | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۳#link351 | مقصود كفار از اين كه گفتند: «قُلُوبُنَا فِى أكِنّة مِمّا تَدعُونَا إلَيه...»]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۳#link351 | مقصود كفار از | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۳#link353 | انفاق نكردن مال و كفر به معاد، دو ویژگی مهم مشركان]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۳#link355 | وجوهى كه درباره تقدير «روزى ها» در چهار روز، گفته شده است]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۳#link353 | انفاق نكردن مال | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۳#link359 | توضيح در مورد فرمان خداوند به آسمان و زمين]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۳#link362 | مقصود از امر به آسمان ها، در آیه: «وَ أوحَى فِى كُلّ سَمَاء أمرَهَا»]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۳#link355 | وجوهى كه درباره تقدير | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۴#link363 | وجه اين كه فرمود: «آسمان دنيا را با چراغ ها آراستيم»]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۴#link364 | گفتاری در تكميل مطالب گذشته]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۴#link366 | بحث روايتی]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۴#link367 | رواياتى درباره آغاز خلقت عالَم]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۳#link359 | توضيح در مورد فرمان خداوند به آسمان و زمين | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۳#link362 | | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۴#link363 | وجه | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۴#link364 | | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۴#link366 | | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۴۴#link367 | رواياتى درباره آغاز خلقت | |||
}} | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۳:۱۶
| کپی متن آیه |
|---|
| حم |
ترجمه
| سوره فصلت | آیه ١ | فصلت ٢ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«حم»: از حروف مقطّعه است (نگا: بقره / .
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۲ سوره فصّلت
- غرض اصلى سوره مباركه فصّلت
- نكته اى كه از جملۀ «تَنزِيلٌ مِنَ الرّحمَانِ الرّحّيم»، استفاده مى شود
- توضيحى راجع به عربى و جهانی بودن قرآن
- مقصود كفار از اين كه گفتند: «قُلُوبُنَا فِى أكِنّة مِمّا تَدعُونَا إلَيه...»
- انفاق نكردن مال و كفر به معاد، دو ویژگی مهم مشركان
- وجوهى كه درباره تقدير «روزى ها» در چهار روز، گفته شده است
- توضيح در مورد فرمان خداوند به آسمان و زمين
- مقصود از امر به آسمان ها، در آیه: «وَ أوحَى فِى كُلّ سَمَاء أمرَهَا»
- وجه اين كه فرمود: «آسمان دنيا را با چراغ ها آراستيم»
- گفتاری در تكميل مطالب گذشته
- بحث روايتی
- رواياتى درباره آغاز خلقت عالَم
تفسیر نور (محسن قرائتی)
حم «1» تَنْزِيلٌ مِنَ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ «2»
حا، ميم. (اين قرآن) از طرف خداوند بخشنده‌ى مهربان نازل شده است.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
حم «1»
(حم) حم: اقوال علما در تفسير اين دو حرف در اول سوره مؤمن ذكر شد، وجه
«1» ثواب الاعمال (چ 1403 ق- بيروت) ص 142.
جلد 11 - صفحه 346
اشتراك آن در افتتاح اين سور سبعه مشاكله آنها است به امور مختصه كه در سوره ديگر نيست، و آن استفتاح آن سور است به صفت كتاب و تشاكل كلام در نظم و معنى و تفاوت آن در طول و قصر.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
حم «1» تَنْزِيلٌ مِنَ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ «2» كِتابٌ فُصِّلَتْ آياتُهُ قُرْآناً عَرَبِيًّا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ «3» بَشِيراً وَ نَذِيراً فَأَعْرَضَ أَكْثَرُهُمْ فَهُمْ لا يَسْمَعُونَ «4»
وَ قالُوا قُلُوبُنا فِي أَكِنَّةٍ مِمَّا تَدْعُونا إِلَيْهِ وَ فِي آذانِنا وَقْرٌ وَ مِنْ بَيْنِنا وَ بَيْنِكَ حِجابٌ فَاعْمَلْ إِنَّنا عامِلُونَ «5»
ترجمه
اين فرستاده از خداوند بخشنده مهربان است
كتابى است كه مبيّن شده آيتهاى آن قرآنى عربى براى گروهى كه ميدانند
مژده دهنده و بيم دهنده پس روى گردانيدند بيشتر آنها پس آنان نميشنوند
و گفتند دلهاى ما در پوششهائى است از آنچه ميخوانيد ما را بآن و در گوشهاى ما سنگينى است و از ميانه ما و ميانه تو پرده‌اى است پس بجا آور كه مائيم بجا آورندگان.
تفسير
بيانى راجع به حم خصوصا و فواتح السّور عموما بعمل آمد و تنزيل ظاهرا خبر مبتداء محذوف و بمعناى منزل است و فرق بين رحمن و رحيم در اول كتاب ذكر شد و خلاصه مستفاد از آيات شريفه آنستكه اين قرآنيكه نازل شده از جانب خداوند بخشنده روزى بر بندگان و بخشاينده گناهان آنان كتابى است كه مبيّن شده است آيات آن براى تعيين وظائف بندگان از حلال و حرام و عقايد و احكام و سنن و آداب و مواعظ و اخلاق و آنچه محتاج بآنند در اصلاح معاش و معاد مجموعه‌اى است بلسان عربى براى گروهى كه عارف بزبان تازى و واقف بجهات فصاحت و بلاغت و اعجاز آنند و ميدانند كه از جانب خدا است و براى بشارت بنعيم جاودان و بيم از عذاب بى‌پايان نازل شده است پس اعراض نمودند و رو گردان شدند بيشتر اهل عربستان و آنها گوش شنوا ندارند و صريحا اظهار داشتند كه دلهاى ما درستر و پرده و پوششهائى است كه آبى و مانع از قبول دعوت
جلد 4 صفحه 546
تو است بتوحيد و نبوت و امامت و معاد و در گوشهاى ما ثقل و سنگينى است كه سخنان تو را نمى‌شنويم و بنصايح و مواعظ تو اعتنا و اعتماد نداريم و فاصله ميان مسلك و مرام ما و تو زياد است گويا حاجب و حاجزى كه مانع از ديدار و استماع گفتار تو ميشود در بين ما است بهتر آنكه روابط ما مقطوع باشد و هر يك از دو طرف بوظائفى كه براى خودمان تشخيص ميدهيم عمل نمائيم يا هر يك از دو طرف قواء خود را در ضدّيت و نابود نمودن ديگرى صرف نمائيم تا غالب و مغلوب از يكديگر ممتاز گردد و اين نهايت عناد است.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيمِ
حم «1» تَنزِيلٌ مِنَ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيمِ «2» كِتابٌ فُصِّلَت آياتُهُ قُرآناً عَرَبِيًّا لِقَوم‌ٍ يَعلَمُون‌َ «3»
اما فضل سوره: اخبار چندي داريم از إبن بابويه مسندا از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده فرمود:
من قرء حم سجده كانت له نورا يوم القيمة مد بصره و سرورا و عاش في الدنيا محمودا مغبوطا
و نيز روايتي از آن حضرت نقل شده فرمود:
من كتبها في اناء و محاها بماء المطر و سحق بهذا الماء كحلا و يكحل به من في عينه بياض أو رمد زال عنه ذلک الوجع و لم يرمد بها ابدا و ان تعذر الكحل فليغسل عينيه بذلك الماء يزول عنه الرمد باذن اللّه تعالي
و قريب بهمين مفاد از خواص القرآن از حضرت رسالت نقل كرده.
جلد 15 - صفحه 409
بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيمِ- حم از حروف مقطعه است که مكرر بيان شده که اينها رموزيست بين خدا و رسول و قبلا در سوره مباركه مؤمن اخباري در فضيلت حواميم ذكر شده.
تَنزِيلٌ مِنَ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيمِ مراتب نزول قرآن را مكررا بيان كرده‌ايم و اينکه جمله خبر مبتداء محذوف است يعني هذا القرآن تنزيل من الرحمن الرحيم.
كِتابٌ فُصِّلَت آياتُهُ از براي تفصيل دو اطلاق است يكي مقابل اجمال که بمعني مبيّن است مقابل مجمل يكي بمعني فصل مقابل وصل و بهر دو اطلاق صحيح است اما مقابل اجمال ميفرمايد: قَد بَيَّنَّا الآيات‌ِ لِقَوم‌ٍ يُوقِنُون‌َ بقره آيه 112 قَد بَيَّنّا لَكُم‌ُ الآيات‌ِ إِن كُنتُم تَعقِلُون‌َ آل عمران آيه 114 قَد بَيَّنّا لَكُم‌ُ الآيات‌ِ لَعَلَّكُم تَعقِلُون‌َ حديد آيه 16 بلكه يكي از صفات قرآن مبين چنانچه ميفرمايد: قَد جاءَكُم مِنَ اللّه‌ِ نُورٌ وَ كِتابٌ مُبِين‌ٌ مائده آيه 17 و غير اينها از آيات اما مقابل وصل قَد فَصَّلنَا الآيات‌ِ لِقَوم‌ٍ يَعلَمُون‌َ‌الله‌‌به قَد فَصَّلنَا الآيات‌ِ لِقَوم‌ٍ يَفقَهُون‌َ قَد فَصَّلنَا الآيات‌ِ لِقَوم‌ٍ يَذَّكَّرُون‌َ انعام آيه 97 و 98 و 126 تفصيل بين حق و باطل بين مؤمن و كافر بين جنّه و نار بين مطيع و عاصي بين واجب و حرام بين نعمت و بلاء بين خير و شر و غير اينها.
قُرآناً عَرَبِيًّا بلسان عرب فصيح در اعلا درجه فصاحت و بلاغت بقدري که از عهده بشر خارج است و اعظم معجزات است.
لِقَوم‌ٍ يَعلَمُون‌َ اشرف صفات انساني علم است و منشأ جميع صفات حميده و عقائد حقه و اعمال صالحه علم است
العلم نور يقذفه اللّه في قلب من يشاء
چنانچه منشأ جميع صفات خبيثه و عقائد فاسده و اعمال سيّئه جهل است جهل ظلمت و تاريكيست لذا ميفرمايد: قُل هَل يَستَوِي الَّذِين‌َ يَعلَمُون‌َ وَ الَّذِين‌َ لا يَعلَمُون‌َ إِنَّما يَتَذَكَّرُ أُولُوا الأَلباب‌ِ زمر آيه 12 و ميفرمايد قُل هَل يَستَوِي الأَعمي وَ البَصِيرُ أَم هَل تَستَوِي الظُّلُمات‌ُ وَ النُّورُ رعد آيه 17.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 1)- باز هم عظمت قرآن: در روایات اسلامی آمده است که رسول خدا صلّی اللّه علیه و اله پیوسته بتهای مشرکان را مذمت می‌کرد، و قرآن را بر آنها می‌خواند تا به راه توحید باز گردند، اما آنها می‌گفتند: این شعر محمد است، و بعضی می‌گفتند:
این «کهانت» است (کهانت غیب گوییهایی بود که گروهی به ادعای خود ارتباط با جنیان داشتند) و بعضی می‌گفتند: اینها خطبه‌های زیبایی است که او می‌خواند (و نامش را «قرآن» گذاشته است).
روزی «ابو جهل» به «ولید بن مغیره» گفت: ای «ابا عبد شمس» اینهایی را که محمد می‌گوید: چیست؟
گفت: بگذارید سخنانش را بشنوم، گفت: ای محمّد! چیزی از اشعارت را برای من بخوان! فرمود: شعر نیست، بلکه کلام خداست که پیامبران و رسولانش را با آن می‌فرستاده.
گفت: هر چه هست بخوان! رسول خدا صلّی اللّه علیه و اله قرائت سوره حم سجده را آغاز کرد، هنگامی که به آیه «فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُکُمْ صاعِقَةً مِثْلَ صاعِقَةِ عادٍ وَ ثَمُودَ» (آیه 13 همین سوره) رسید، «ولید» از شنیدن آن لرزید و مو بر تنش راست شد، از جا برخواست و به سوی خانه خود رفت و به سراغ قریش نیامد! این روایت به خوبی نشان می‌دهد که تا چه حد آیات این سوره پر جاذبه و تکان دهنده است، تا آنجا که در اندیشمند متعصب عرب چنین عکس العملی را
ج4، ص297
بجا می گذارد.
به تفسیر آیات باز گردیم.
باز در آغاز این سوره به «حروف مقطعه» برخورد می‌کنیم: «حا- میم» (حم).
که برای دومین بار در آغاز سوره‌های قرآن خودنمایی می‌کند، که بعضی «حم» را نام سوره و یا «ح» را اشاره به «حمید» و «م» را اشاره به «مجید» که دو نام از نامهای بزرگ خداوند است دانسته‌اند.
نکات آیه
روایات و احادیث
۱ - از ائمّه - علیهم السلام - روایت شده: «انّ الحروف المفتحة بها السور من المتشابهات التى إستأثر اللّه تعالى بعلمها و لایعلم تأویلها إلاّ هو;[۱] حروف [مقطعه] - که سوره ها با آنها آغاز مى شود - از متشابهاتى است که خدا علم آنها را به خود اختصاص داده و تأویل آنها را غیر از او کسى نمى داند».
موضوعات مرتبط
- حروف مقطعه: ۱
- قرآن: متشابهات قرآن ۱
منابع
- ↑ مجمع البیان، ج ۱، ص ۱۱۲; نورالثقلین، ج ۱- ، ص ۳۰، ح ۸.
